บทที่1/2

บทที่1/2

เด็กหญิงตัวน้อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้งความทรงจำทั้งหมดล้วนไม่เคยลืมเลือน ไม่เอาแล้วคนมีอำนาจ

ครั้งนี้นางจะขอเป็นเพียงชาวบ้าน แต่ถึงจะเป็นชาวบ้านก็ยังเป็นคุณหนูลูกสาวคหบดี นางเติบโตมาโดยรู้จักกับพี่ชายบุญธรรมที่ตระกูลของนางชุบเลี้ยง

เขาเป็นบัณฑิตที่บิดานางให้การช่วยเหลือและสนับสนุน เก่งและมีความรู้มีความสามารถ หมิงอิงคิดดีแล้ว หากเป็นคนนี้บางทีอาจจะไม่ทำให้นางเจ็บ เพราะเขาเกรงใจตระกูลของนางอยู่บ้าง

นางใช้ความรู้จากชาติที่เป็นลูกสาวราชครูแนะนำบางอย่างให้กับเขา จนเขาเล่าเรียนได้เหนือใคร แต่พอเป็นเช่นนั้นแทนที่อีกฝ่ายจะใช้ความรู้นั่นผลักดันตัวเองช่วยบิดานางดูแลกลุ่มการค้า เจ้าตัวกลับอยากเข้าเมืองหลวงสอบเคอจวี่เสียอย่างนั้น

หมิงอิงตัดใจจากชายผู้นั้น นางและเขายังไม่ได้หมั้นหมายก็ดีนางจะได้ไม่ต้องไปวุ่นวายกับเหล่าขุนนางหรือราชวงศ์อีก

แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ความผูกพันตั้งแต่เด็กหรือบุเพที่สวรรค์ลิขิตเอาไว้ ใจนางยังคะนึงหาเขา ส่วนเขาก็ยังคงรักนาง เช่นนั้นแล้วชะตาหงส์ของนางยังคงทำหน้าที่เป็นอย่างดี ทั้งความรู้ที่นางเคยให้เขาไป

ดั่งเช่นที่นางเคยใช้ชีวิตมาในชาติก่อนแนะนำฮ่องเต้ เขียนไปทางจดหมายให้กับท่านแม่ทัพหรือเล่าเรื่องตลกที่แฝงไปด้วยเรื่องจริงให้กับท่านอ๋องฟัง นสงเอามันมาบอกเล่าให้เขาฟัง มันทำให้บัณฑิตหนุ่มสอบผ่านทั้งสามรอบจนได้เป็นบัณฑิตอันดับหนึ่งจอหงวน

เขากลับมาขอนางแต่งงาน หมิงอิงคิดว่าครั้งนี้คงมีอะไรต่างออกไป แต่หารู้มันมันไม่ได้จบลงต่าง จากเดิมนัก สุดท้ายเมื่อสามีจอหงวนของนางได้มีทั้งชื่อเสียงและยศฐาบรรดาศักดิ์ เขาก็หลงระเริงไปกับมัน ที่จริงก็มิผิดที่เขาจะหาความสุขใส่ตัว แต่หมิงอิงรู้สึกเขาว่านั่นผิดต่อนาง

เมื่ออีกฝ่ายรับอนุเข้ามาในเรือน เป็นเรื่องที่นางรับไม่ได้และเกลียดที่สุด เพราะครั้งก่อนนางต้องตายด้วยฝีมือหญิงสาวที่คิดแต่เรื่องตนเหล่านี้ ชีวิตในเรือนที่มีสตรีทากกว่าหนึ่งล้วนวุ่นวาย นางก็อยู่ของนางเฉย ๆ แล้วแท้ ๆ แต่สตรีอื่นกลับอยากบึ้นมาอยู่ยุดที่นางอยู่ หมิงอิงจึงขอหย่าบัณฑิตผู้นั้น

ชีวิตของเขาตกต่ำในทันที แต่นางเองก็เช่นกัน

คงเพราะชะตาของนางและเขาต้องเป็นดั่งหงส์คู่มังกร

จอหงวนที่กลายเป็นขุนนางใหญ่จะทำผิดก็ทำไป แต่เหตุใดครั้งนี้นางถึงได้ต้องมารับโทษกับเขาด้วย เพียงแค่เพราะนางต้องการหย่าขาดเช่นนั้นหรือ นางจะไม่มีโอากาสได้เลือกทางเดินชีวิตของตนเลยหรืออย่างไร

นี่เป็นครั้งก่อนตายที่นางได้มีช่วงเวลาให้คิดถึงสิ่งที่นางอยากเจอและไม่อยากเจอในชาติข้างหน้ามากที่สุด

หากเป็นไปได้นางก็อยากหนีลิขิตสวรรค์ที่ทำให้ชะตาของนางเป็นดั่งหงส์นี้ ไม่อยากเป็นสตรีที่มีความสามารถจนยืนอยู่ข้างมังกรได้ อยากเป็นเพียงแค่สตรีที่ชายผู้นั้นหลงรัก และหากเป็นไปได้ก็อยากให้เขารักนางเพียงแค่คนเดียว ไม่มองผู้อื่นอีกตลอดไป เพราะนางเหนื่อยกับเหล่าสตรีอื่นของสามีในแต่ละชาติของนางเหลือเกินแล้ว

หากมีเพียงแค่คนสองคนที่ได้นอนโอบกอดกันบนเตียงตั่งทุกวันคงจะต้องดีกว่าตำหนักที่หนาวเย็น หรือแม้แต่เรือนใหญ่ที่มีอนุมากมายเป็นแน่

นางมองเพชฒฆาตลงมือกับสามีบัณฑิตก่อนจะนำตัวนางนั่งอยู่หน้าบรรดาอนุของอดีตสามีของนางซึ่งมีมากพอ ๆ กับฮ่องเต้เลยกระมัง

หมิงอิงหัวเราะขื่น ดวงนากลมโตแดงก่ำ นางไม่ได้หลั่งน้ำตาที่ต้องจบชีวิตนี้ แต่นางสมเพชตัวเองที่ต้องใช้สามีร่วมกับสตรีอื่น

“สวรรค์เมตตาหมิงอิงคนนี้สักครั้งเถอะ”

คนอื่นอาจจะคิดว่านางร้องขอสวรรค์หาความเป็นธรรมในครั้งนี้ที่สามีของนางทำความผิดร้ายแรงจนถึงโทษประหารทั้งตระกูล

แต่เปล่าเลย

นางขอชีวิตใหม่

ขอให้เป็นอย่างที่นางต้องการต่างหากและนางก็ได้มาเกิดเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่อยู่ในตอนนี้

ไร้คู่หมั้นคู่หมาย

ทั้งยังโด่งดังในเมืองหลวงเพราะเป็นถึงบุตรีของขุนนางมือสะอาดที่เที่ยงตรงราวกับตาชั่ง ฟังแล้วก็ดูดี แต่หมิงอิงกลับคิดว่าคลื่นลมยังไม่มาต่างหาก ชาตินี้คงไม่ต่างจากภพชาติอื่น ๆ ที่ผ่านมา