9.อดทน NC

อาเชอร์ยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบผมของพิมเบาๆ ก่อนที่เขาจะกระชากผมเธอไปด้านหลังเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้น

เขากดแทรกท่อนเนื้อเข้าไปในโพรงปากนุ่มด้วยท่าทีหยาบคาย จนมันชนกับคอหอยอย่างแรงจนพิมเกือบสำลัก เขาดึงให้เธอเป็นฝ่ายลงมานั่งบนพื้นเพื่อที่เขาจะนั่งบนเก้าอี้..และเพื่อให้การใช้ปากของเธอสะดวกมากยิ่งขึ้น

“มันน่าหงุดหงิดที่นอกจากส่วนล่างของเธอจะเล็กแล้ว ปากนี่ก็ยังเล็กมากๆ อีกด้วย..ใช้ปลายลิ้นเลียตรงหัวสิ อมอยู่เฉยๆ แบบนั้นมันไม่ทำให้ฉันเสร็จหรอกนะ”

เขาจับศีรษะของเธอให้ก้มต่ำลงเพื่อให้กดแทรกเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้นโดยไม่สนใจความทรมานของเธอเลย

พิมหลับตาแน่น เธอผลักเขาออกเบาๆ และดูเหมือนนั่นจะเป็นความปรานีครั้งแรกของเขา เพราะว่าเขายินยอมดึงแก่นกายออกมาจากริมฝีปากของเธออย่างเชื่องช้า

เมือกสีขาวใสเคลือบไปทั่วลำแท่ง น้ำลายบางส่วนไหลเยิ้มออกมาจากริมฝีปากของเธอ ตอนนี้เธอกำลังใช้หลังมือเช็ดมัน

“ทำไม่เป็นงั้นเหรอ..จิ๊!”

เธอช้อนสายตามองหน้าเขาด้วยสายตาโกรธเคืองไม่แพ้เขาเหมือนกัน ทว่าอยู่ๆ เขากลับยกมือขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ

“ใช้ลิ้นของเธอเลียที่ส่วนหัวสิ ค่อยๆ เลียสลับกับดูดเบาๆ ..ไม่ยากเกินความสามารถของเธอหรอก ลองทำมันอีกครั้ง..”

บอกตามตรงว่าเธออยากตีเขาแรงๆ สักที แต่ที่เขาพูดมามันไม่ผิด เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่สามารถต่อรองได้

พิมหลับตาลงก่อนจะใช้ลิ้นของเธอตวัดเลียและทำตามที่เขาบอก ปลายลิ้นเล็กชโลมเลียอยู่ตรงส่วนปลายหลายนาทีจนกระทั่งส่วนหัวของมันใหญ่ขึ้นมาเล็กน้อย

ส่วนที่ริมฝีปากไม่สามารถอมไปถึงเธอใช้มือช่วยในการรูดรั้งไปมาให้มันเป็นจังหวะเดียวกันกับปลายลิ้นที่โลมเลียอยู่

และในไม่ช้าเธอก็ได้ยินเสียงครางในลำคอของเขา พร้อมกับลาวาข้นคลั่งที่ไหลรินเข้ามาในปาก มันร้อนอีกทั้งให้ความรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่ เธอรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อคายมันออกมาและใช้น้ำจำนวนมากในการล้างปาก..

โชคดีที่ในห้องส่วนตัวแบบนี้มีห้องน้ำในตัวด้วย ไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลยหากเธอวิ่งออกไปข้างนอกในสภาพแบบนี้คนพวกนั้นจะมองเธอด้วยสายตาที่ดูแคลนมากแค่ไหนกัน

พิมยืนทำใจในห้องน้ำอยู่นานหลายนาทีและเมื่อเธอเดินออกมาก็ไม่เห็นแม้เงาของเขาแล้ว

“สวัสดีครับคุณพิม ผมมีชื่อว่าธนินเป็นคนรับใช้นายท่านอาเชอร์ครับ”

มีชายที่อายุไม่แตกต่างจากเธอนักยืนรออยู่ในห้อง เขาส่งซองจดหมายมาให้เธอ และเมื่อเปิดออกมามันคือเช็คเงินสดมูลค่าห้าล้านบาท

เธอส่งเสียงร้องเหอะเมื่อมองตัวเลยในเช็คเงินสดนั้น

“นายท่านจะไปต่างจังหวัดหนึ่งสัปดาห์เพื่อไปทำงาน ช่วงนี้หากคุณพิมมีปัญหาเรื่องอะไรก็ติดต่อผ่านผมได้เลยนะครับ”

เขาส่งนามบัตรมาให้เธอ พิมยื่นมือไปรับโดยที่ไม่ได้ถามอะไรอีกเลย เธอหยิบกระเป๋าเพื่อเดินออกมาจากห้องอาหารและลงลิฟต์ไปด้านล่างเพื่อขึ้นรถกลับบ้าน

เป็นอีกครั้งที่เขาทำเหมือนกับว่าเธอคือสิ่งของ.. ไม่มีความรู้สึกใดๆ อยู่ในการกระทำนั้นเลย

ภรรยาในความหมายของอาเชอร์ คือผู้หญิงที่รองรับความใคร่ของเขาเท่านั้นใช่ไหม?

เขาเป็นผู้ชายที่น่าขยะแขยงมากจริงๆ

..........

“บอสคะ เรื่องการจัดร้านและการรับสมัครพนักงานเป็นไปด้วยดีค่ะ อ่อจริงสิ คุณไคโรส่งคนมาที่นี่เพื่อมอบดอกไม้แสดงความยินดีให้บอสด้วยนะคะ”

เนเน่ยังคงพูดเสียงเจื้อยแจ้วเหมือนเดิม พิมยื่นมือไปรับช่อดอกไม้ที่ไคโร หุ้นส่วนของเธอส่งมาให้

“เรื่องการขยายสาขา..”

“ยังก่อนเนเน่ ช่วงนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พับเรื่องการขยายสาขาไปก่อน แต่เพิ่มเวลาในการไลฟ์สดในช่องทางออนไลน์ให้มากขึ้น”

ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองรึเปล่า เพราะทุกคนต่างก็มองว่าจุดอ่อนของเธอมันคือแบรนด์เสื้อผ้า เพราะแบบนั้นพวกเขาก็เลยคิดจะเอาสิ่งนี้มาขู่เข็ญเธอ

“นัดไคโรให้หน่อยสิ พิมอยากพบเขาหน่อย”

เนเน่พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้บอสคนสวยของเธอ

“ได้เลยค่ะบอส รอสักครู่นะคะ”

เนเน่เดินออกมาด้านนอกห้องทำงานของบอสพิม เธอยกโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาเลขาของคุณไคโร

“สวัสดีค่ะ เนเน่เลขาของบอสพิมนะคะ บอสของเนเน่อยากนัดพบคุณไคโร ไม่ทราบว่าคุณไคโรสะดวกเป็นช่วงไหนคะ..ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เนเน่วางสายพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องทำงานของบอสอีกครั้ง

“เลขาคุณไคโรบอกว่า เดี๋ยวคุณไคโรจะโทรมานัดบอสเองคะ รอรับโทรศัพท์ด้วยนะคะ”

ยังไม่ทันที่เนเน่จะพูดจบเสียงโทรศัพท์ของพิมก็ดังขึ้นมา เธอส่งยิ้มให้กับเนเน่เพื่อแสดงความขอบคุณก่อนจะรับสายไคโร

“อยากคุยกับเรางั้นเหรอ คิดถึงเราป่ะเนี่ย”

พิมส่ายหน้าเบาๆ

“เราแค่อยากเจอแกหน่อย มีปัญหานิดหน่อยว่ะ”

ไคโรขมวดคิ้ว มีปัญหาอะไรกันนะ เรื่องงานก็ไปได้สวยดีไม่ใช่เหรอ?

“ได้สิ บ่ายนี้เราว่างพอดี มานัดเจอกันหน่อย”

เมื่อวางสายจากไคโร พิมก็กวาดสายตามองไปรอบๆ บริษัท พนักงานส่วนหนึ่งกำลังไลฟ์สด แพ็คของรับออเดอร์

งานของเธอกำลังไปได้สวย แต่ทว่า..เธอไม่อยากจะมีจุดอ่อนในชีวิต ไม่อยากถูกขู่ว่าจะมาทำลายเธอด้วยการตัดช่องทางการขายหรือว่าอะไรทั้งนั้น

ความฝันของเธอมันสมบูรณ์แบบแล้ว เธอได้มีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง เพราะแบบนั้นต่อจากนี้เธอจะลดกำลังผลิตลง เรื่องการขายในห้างที่พึ่งลงไป สัญญาหนึ่งปีและเมื่อหมดสัญญาแล้วเธอจะปิดร้านในห้างแล้วกลับมาขายออนไลน์เหมือนเดิม

ส่วนกำไรที่ได้มาเธอจะนำมันไปลงทุนทางอื่น..แบบที่เป็นความลับและไม่มีใครสามารถหยิบยกงานของเธอมาข่มขู่ได้อีก

เธอจะทวงคืนอิสระของเธอกลับมาและจะหาเงินร้อยล้านไปคืนเขา เพื่อที่เธอจะได้หย่า..

เธอไม่มั่นใจว่าเขาจะยอมแต่เธอรู้ว่าจะต้องทำตัวแบบไหนผู้ชายแบบนั้นถึงจะเบื่อเธอ

เขาชื่นชอบการเล่นสนุกกับจิตใจของเธอ และเพราะแบบนั้นหากวันหนึ่งที่การเล่นกับเธอมันไม่สนุกอีกต่อไป เขาจะมองหาเป้าหมายใหม่ที่ทำให้เขาสนุกแน่นอน

ตอนนี้เธอก็แค่ต้องทำให้เขายังรู้สึกสนุกกับเธออยู่ เพื่อที่เขาจะได้มองว่าเธอไม่มีความสามารถที่จะหลบหนีเขา มองว่าเธอคือผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งที่ไม่มีวันเอาชนะเขาได้

เธอแค่ต้องอดทน..อดทนนะพิม เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นมากับเธอวันหนึ่งมันจะจางหายไปเหมือนเมฆหมอกในฤดูฝน

บนใบหน้าของพิมปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา มันคือรอยยิ้มที่เมื่ออยู่บนใบหน้านั้นแล้ว ช่างสวยงามเหลือเกินแต่ทว่าบนดวงตาของเธอกลับแฝงไปด้วยความเศร้าจนน้ำตาแทบจะไหลรินออกมา