9.เอาแต่ใจ

เรื่องราวการโจมตีเมืองถูกส่งข่าวไปหาท่านดยุคอย่างรวดเร็ว ท่านดยุคได้ส่งอามีนให้กลับมาจัดการเรื่องต่างๆเพื่อช่วยเหลือคนที่ไม่ได้เรื่องอย่างเฟลิกซ์

การเดินทางกลับมาของสามีมิได้ทำให้ไซคีรู้สึกอะไรกับเรื่องนี้สักนิดเลย เธอนั่งอยู่ด้านหน้าสวนดอกไม้หน้าเรือนเล็กอย่างเงียบๆ การใช้ชีวิตเงียบๆของไซคีทำให้เธอถูกลืมเลือนจากคฤหาสน์เมนเคลไปแล้วว่าครั้งหนึ่งเคยมีบุตรีของนักบุญหญิงเดินทางมาแต่งงานกับท่านชายอามีน งานในเรือนเล็กเป็นหน้าที่ของเคททั้งหมดซึ่งมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรเพราะมีแค่เราอยู่กันสองคน ส่วนเรื่องอาหารแรกๆทางห้องครัวก็ส่งมาให้หลังๆเหมือนกับว่าพวกเขาจงใจลืมไซคีไป บางมื้อก็ส่งบางมื้อก็ไม่ส่งจนพวกสาวใช้ที่ส่งอาหารหายไปในที่สุด

ไซคีไม่ได้คิดเรียกร้องเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะว่าเธอมีเงินพอสมควรที่ได้ติดตัวมาจากสินเดิม เธอจัดการนำเงินให้เคทไปซื้ออาหารมาทำทานกันสองคน

การอยู่อย่างเงียบๆของไซคีสร้างความประหลาดใจให้อามีนเป็นอย่างมาก เพราะเขาได้รับรายงานจากพ่อบ้านว่าพวกห้องครัวจงใจไม่ส่งอาหารไปให้นางเพราะเหตุการณ์เมนเคลถูกโจมตีโดยนักบุญที่จัตุรัส ข้ารับใช้ในคฤหาสน์เมนเคลต่างก็ไม่มีใครเข้าไปรับใช้ไซคีอีกเลย

"น่าแปลกที่นางไม่โวยวายหรือว่าเรียกร้องอะไร.."

"ท่านหญิงแตกต่างจากที่กระผมคิดเอาไว้มากนะครับท่านชาย เพราะท่านไม่เคยแสดงท่าทีไม่พอใจกับใครเลยไม่ว่าเรื่องใด แม้แต่ตอนที่ท่านดยุคให้นางลงไปร่วมรับประทานอาหารกับพวกทหารของเมนเคล ใบหน้าของท่านหญิงก็ยังคงระบายไปด้วยรอยยิ้ม"

อามีนถอนหายใจ เขาวางกระดาษในมือลงก่อนจะเดินไปที่ริมหน้าต่างห้องทำงาน สายตาของเขามองไปยังเรือนเล็กที่อยู่ไกลออกไปจากคฤหาสน์พอสมควร สตรีผู้นี้ตกลงแล้วนางเป็นคนเช่นไรกันแน่

หรือว่านางจะอยู่ที่นี่สามปีอย่างที่นางบอกกล่าวกับท่านพ่อในคราแรก สตรีตัวเล็กๆเช่นนั้นจะแยกไปอยู่ผู้เดียวอย่างนั้นหรือ เท่าที่ได้ฟังนางกล่าวกับท่านพ่อตอนที่อยู่บนรถม้านางมิได้บอกกล่าวด้วยซ้ำว่านางจะกลับไปที่คาร์โล หรือว่านางมีเรื่องผิดใจอันใดกับนักบุญหญิงแม่ของนางกันนะ

"ฝากเจ้าช่วยจัดการข้ารับใช้ของเมนเคลด้วย ทุกคนควรจะให้ความเคารพนาง..อย่างน้อยนางก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของข้า ถึงแม้จะเป็นแค่ในนามก็ตาม"

"..ภรรยาในนามอย่างนั้นหรือ ฟังดู..น่าสนใจดีนี่ท่านพี่"

เฟลิกซ์เดินเข้ามาในห้องทำงานของอามีนก่อนที่เขาจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา พ่อบ้านก้มหน้านิ่งเพื่อทำความเคารพท่านชายอีกคนของเมนเคล

ท่านดยุคเป็นผู้ที่หลงใหลในการทำศึกสงคราม แน่นอนว่าเมนเคลไม่เคยมีดัชเชสเพราะว่าท่านดยุคไม่เคยมีความรักกับสตรีใดมากก่อน ท่านดยุคเก็บท่านชายอามีนมาจากสนามรบเพราะชื่นชอบในแววตาที่เย็นชาของเด็กชายผู้นี้ ตำแหน่งผู้สืบทอดถูกวางเอาไว้ให้ท่านชายอามีนมาตั้งแต่ต้นก่อนที่ท่านดยุคจะรับท่านเฟลิกซ์มาเลี้ยงด้วยซ้ำ

 ท่านชายทั้งสองคนอายุห่างกันห้าปีแต่ทว่านิสัยของทั้งสองท่านต่างกันสุดขั้ว ผู้หนึ่งเย็นชาแต่ทว่าอีกคนเป็นจอมเสเพลที่มีชื่อเสียงเรื่องสตรีเป็นอย่างยิ่ง ท่านดยุคบ่นเป็นประจำว่าท่านเลี้ยงท่านชายทั้งสองคนมาด้วยวิธีเดียวกันแต่ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงได้มีนิสัยต่างกันสุดขั้วแบบนี้

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือทั้งสองคนไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่..

"เฟลิกซ์ เมนเคลมีสตรีมากมายให้เจ้าหาความสำราญ มีสตรีนับไม่ถ้วนที่ยินยอมทอดกายให้เจ้าได้เชยชม แต่กับไซคีไม่ได้เด็ดขาด"

เพราะว่าเขาตั้งใจจะส่งนางออกไปจากที่นี่แบบมีเกียรติที่สุด การรักษาเกียรติต่อสตรีคือสิ่งที่อัศวินพึงมี

"ข้าไม่สนใจหรอกท่านพี่ว่านางจะเป็นใคร ข้าสนใจเพียงแค่ว่าลีลาของนางนั้นร้ายกาจและตราตรึงใจข้ามากแค่ไหนต่างหาก"

"อย่ายุ่งกับนาง"

"ท่านพี่จะมาหวงทำไม ในเมื่อท่านพี่ยังไม่เคยพูดคุยกับนางด้วยซ้ำ หากว่าท่านพี่ไม่อยากแต่งงานกับนางหรือว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวเช่นนั้นท่านก็แค่ส่งมอบนางให้ข้า ข้าสาบานเลยว่าจะอ่อนโยนกับนาง.."

อามีนตัดสินใจเลือกที่จะมิกล่าวคำใดออกมาอีก เพราะว่าเขาไม่ได้ชื่นชอบการเถียงกับคนที่ลื่นเหมือนปลาไหลอย่างเฟลิกซ์เท่าไหร่นัก หมอนี่มีนิสัยแบบเด็กๆนั่นก็คือการชื่นชอบเอาชนะ เขาจึงเงียบซะ ด้วยหวังว่าจะไม่ต้องมาคุยเรื่องนี้กันอีก

เฟลิกซ์ยกแก้วบรั่นดีขึ้นมาดื่ม

"ไม่สนุกเลย ท่านพี่คือก้อนหินที่ไม่ว่าใครอยู่ด้วยก็ต้องเบื่อหน่ายเป็นธรรมดา ข้าล่ะสงสารสตรีที่จะต้องใช้ชีวิตในฐานะภรรยาของท่านจริงๆเพราะว่าเรื่องอย่างว่าของนางคงจะจืดชืดและไร้ความเร้าใจ.."

เขากล่าวพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกมาด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสะใจ เขาถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจเพราะว่าท่านพ่อมองว่าเขาคือเด็กที่สูญเสียพ่อแม่อันเป็นที่รักไปจากสงครามจึงตามใจเขาเป็นพิเศษ ต่างจากท่านพี่ที่จะต้องเป็นผู้นำตระกูล

พี่ชายอย่างนั้นหรือ? ก็แค่คนที่เขาจะต้องเอาชนะให้ได้ก็เท่านั้น ว่าแล้วก็..คืนนี้เขาควรจะเดินทางไปที่เรือนเล็ก เพื่อไปหาภรรยาในนามของท่านพี่เสียแล้ว

มีดอกไม้งามอยู่ในมือไม่คิดแตะต้อง เช่นนั้นเขานี่แหละที่จะเด็ดดอกไม้ดอกนั้นเอามาไว้ในมือเอง ถึงเวลานั้นอย่างมานึกเสียดายก็แล้วกัน

เฟลิกซ์ปีนหน้าต่างขึ้นไปชั้นสองของเรือนเล็ก มันคือห้องนอนของไซคี โชคดีที่นางแยกห้องนอนกับสาวใช้คืนนี้เขาจึงมิต้องเหนื่อยล้ากับการบังคับหรือว่าเข่นฆ่าใคร..

เสียงน้ำอย่างนั้นหรือ? เขาเดินไปที่ม่านกั้นอาบน้ำ..

ภาพที่เห็นจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ เพราะว่ามันราวกับเทพธิดาที่กำลังนั่งอยู่ในสระน้ำ ผมสีเงินของเธอถูกปล่อยสยายลงมามันเปียกจนลู่ไปตามหลัง ผิวกายที่ขาวเนียนกำลังแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อเนื่องจากอุณหภูมิของน้ำ แก้มของเธอเป็นสีแดงอมชมพู แพรขนตายาวเปียกชื้นไปด้วยน้ำที่เธอกำลังตักขึ้นมาล้างหน้า

มนุษย์สามารถงดงามได้ถึงเพียงนี้เลยอย่างนั้นหรือ? ความงดงามนี้มันคืออะไรกัน ความงดงามที่ตราตรึงเข้าไปในใจจนเขามิอาจละสายตาจากเธอได้เลย เขาอยากจะเดินเข้าไปแล้วดึงใบหน้าที่งดงามเช่นนั้นลงมากดจูบแรงๆสักทีตามความปรารถนาที่มันเกิดขึ้นมาในใจของเขา สาบานได้เลยว่าเขาจะกดจูบลงไปซ้ำๆจนริมฝีปากนั่นบวมเบ่งออกมาเลยล่ะ

และสิ่งที่สะกดสายตาของเขาในยามนี้คือเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเธอในยามที่ไซคีลุกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ ความสวยงามที่กระชากสติของเขาให้ขาดผึงออกจากกันในทันที