10.เอาคืน

ไซคีคิดว่าคืนนี้ช่างมีอากาศที่ร้อนอบอ้าว เธอจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อนจะนอน แน่นอนว่าเธอเป็นคนที่ไม่ชอบการอาบน้ำเย็นต่อให้อากาศจะร้อนมากแค่ไหนเธอก็จะใช้พลังเวทเพื่อทำให้อุณหภูมิน้ำในอ่างอุ่นอยู่เสมอ..

ริมฝีปากบางหยักยิ้มขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่ซบลงบนขอบอ่าง นี่คือความสงบสุขเล็กๆที่เธอรู้สึกว่ามันก็ไม่เลวเท่าไหร่ตอนที่อยู่ที่นี่ ในราชอาณาจักรอามาทีเรียสมีการปกครองถึงสี่แกรนด์ดัชชี นั่นหมายความว่าต่อให้เธออยู่ที่นี่ไม่ได้ก็ไม่เป็นเพราะมีอีกสองแกรนด์ดัชชีที่เธอน่าจะพออาศัยอยู่ได้

ยังพอมีเวลา เพราะฉะนั้นไซคีจึงตั้งใจว่าจะใช้เวลาค่อยๆคิดทบทวนทุกเรื่องราวเกี่ยวกับอนาคตของเธอ พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็คิดว่าตัวเองแช่ตัวในน้ำมานานมากเกินไป ไซคีจึงลุกขึ้นนิ้วมือเรียวยาวคว้าไปที่เสื้อคลุมอาบน้ำเพื่อที่จะสวมใส่ปกปิดร่างกายของเธอ เธอไม่ชอบให้มีใครมาคอยรับใช้หรือว่าปรนนิบัติ เคทจึงมีหน้าที่แค่จัดเตรียมเสื้อผ้าและเตรียมอาหารเท่านั้น

ทว่าอยู่ๆไฟในห้องของเธอก็พลันมืดลง ไซคีหันไปมองที่ตะเกียงก็พบว่าหน้าต่างเปิดอยู่ อาจจะเป็นเพราะลมด้านนอกพัดเข้ามาแล้วทำให้ตะเกียงดับ เธอมิได้หวาดกลัวความมืดจึงเดินไปที่หน้าต่างเพื่อจะปิดมันลง 

ราวกับว่าเฟลิกซ์รอคอยโอกาสนี้มานานเพราะว่าเขาคว้าเอวของไซคี พร้อมกับออกแรงดึงให้เธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ภายใต้แสงสลัวของดวงจันทร์ความงดงามของเธอยังเด่นชัดอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เราสบตาภายใต้ความมืดมิดนี้ แววตาสีอเมทิสต์ของเธอไม่มีประกายของความหวั่นไหวสักนิดราวกับว่าการมองเห็นเขามันคือเรื่องที่เธอคาดการณ์เอาไว้แล้ว

"คิดถึงจังเลย.."

เธอผลักเขาออกก่อนจะจัดการเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง

"นี่คือการเสียมารยาทไม่ใช่หรือคะท่านลอร์ด"

เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอก่อนจะออกแรงอุ้มไซคีขึ้นมาแล้วพาเธอเดินไปนั่งบนโซฟา เขาวางเธอลงบนตักของเขาพร้อมกับกอดเอวของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอได้มีโอกาสหลุดพ้นไปจากการเกาะกุมของเขา

"ข้าก็แค่ทำตามที่ตัวเองต้องการ ก็เท่านั้น"

เขาพรมจูบลงไปบนไหล่ที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อคลุมอาบน้ำของไซคี น่าแปลกใจเล็กน้อยที่วันนี้เธอไม่คิดปฏิเสธในทุกการล่วงเกินของเขาเลย

หรือว่าเธอไม่อาจต้านทานความหล่อเหลาของเขากันนะ...

ไซคีเหม่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่างที่ตอนนี้สายลมกำลังพัดโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง ราวกับอารมณ์ของเธอในตอนนี้ เมื่อเธอมองเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเฟลิกซ์ ความคิดบางอย่างก็พลันปรากฏขึ้นมา

มันคือความคิดที่บ้าบิ่นและ..อวดดีมากทีเดียว

เธอคือลูกสาวของนักบุญหญิงผู้สูงส่ง เกียรติของตระกูลคาร์โลนั้นมีมาอย่างยาวนานมากทีเดียว ท่านตาและท่านยายคือนักบุญที่สืบเชื้อสายโดยตรงมากจากคาดินันคนแรกของจักรวรรดิ การแต่งงานในบรรดาเครือญาติเพื่อที่จะคงไว้ซึ่งสายเลือดอันสูงส่ง ก่อนการกำเนิดของท่านแม่ก็มีคำทำนายเช่นเดียวกันว่าท่านแม่จะเป็นนักบุญหญิงที่นำพาความผาสุขมาให้คาร์โล แต่ทว่าทุกวันนี้ก็ยังมีการรบราฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่น

เธอคือลูกสาวของสตรีที่ดีงามและคงไว้ซึ่งเกียรติของคาร์โล ทั้งที่ความจริงสตรีผู้นั้นกลับทำตัวไร้เกียรติด้วยการไปเป็นชู้กับองค์จักรพรรดิ..เรื่องนี้มันน่าขำไม่น้อยในสายตาของเธอ และการที่เธอถูกส่งตัวมาที่นี่เพราะท่านแม่ต้องการกำจัดเธอให้พ้น เพื่อไม่ให้มีใครก็ตามที่กำลังพยายามสืบหาบิดาของเธอได้รู้ความจริง

ไซคีตามเนื้อเรื่องนางอยู่เงียบๆ เงียบเสียจนไม่มีใครจดจำนางได้

ส่วนเธอในคราแรกก็จะอยู่ที่เมนเคลเงียบๆแล้วจากไปอยู่ที่อื่นเมื่อครบเวลาสามปี ทุกคนจะลืมเลือนไซคีบุตรีของนักบุญหญิงไปจนหมดสิ้นเช่นกันหากว่าเธอทำเช่นนั้น

ท่านแม่ก็ยังคงเป็นนักบุญหญิงที่มีเกียรติต่อไป ส่วนเธอจะเป็นยังไงเรื่องนั้นไม่มีใครมาคอยสนใจอยู่แล้ว เพราะว่าไซคีน่ะเป็นเด็กดีมาตลอดเลยนี่

เธอหันหน้าไปหาเฟลิกซ์ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบไล้ที่ใบหน้าของเขาเบาๆ

ตรงกันข้าม..หากว่าเธอเป็นไซคีที่ทำตัวแหลกเหลวล่ะ..หากว่าเธอกลายเป็นสตรีที่ทำตัวไร้เกียรติ หากเธอคือนังแพศยาผู้ที่เห็นบุรุษเป็นของเล่นล่ะ 

เกียรติของคาร์โลที่ท่านแม่รักนักรักหนามันจะเป็นยังไงกันนะ..?

เพียงแต่หากว่าเธอจะยินยอมทอดกายให้ชายสักคน การแก้แค้นท่านแม่มันจะต้องไม่ใช่ปัจจัยหลัก เพราะหากว่าเธอจะต้องสูญเสียสิ่งที่เธอหวงแหนเธอจะต้องอยู่ที่นี่อย่างสุขสบายสิถึงจะถูกต้อง

"ทำไม? เปลี่ยนใจอยากจะมีค่ำคืนที่เร่าร้อนกันข้าแล้วอย่างนั้นหรือ?"

หากจะมีฝ่ายที่ถูกปั่นหัวมันผู้นั้นจะต้องเป็นเขา มิใช่เธอ..

"นี่คือครั้งแรกของข้า..แน่นอนว่าหากว่าเป็นท่านลอร์ดแทนที่จะเป็นสามีในนามของข้ามันจะดีอย่างนั้นหรือคะ?"

เฟลิกซ์หรี่ตามองใบหน้างดงามของไซคี หยดน้ำหยดลงมาจากเส้นผมที่เปียกชื้นของเธอจนมันทำให้เสื้อของเขาเปียกชื้นไปหมด

"แบบนั้นยิ่งดีใหญ่ เพราะว่าข้านั้นเชี่ยวชาญเรื่องนี้เป็นพิเศษ ข้าจะอ่อนโยนจนเจ้าสามารถลืมเลือนความเจ็บปวดไปได้เลยล่ะ แค่เจ้าไว้ใจข้าก็พอ"

เธอแอบอิงซบลงบนไหล่ของเฟลิกซ์

"การเป็นอยู่ของข้าที่นี่ถือได้ว่าลำบากมากเลยค่ะ ข้าเชื่อเหลือเกินว่าสตรีที่มีค่ำคืนที่งดงามกับท่านลอร์ดต่างก็ต้องได้ค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อ แล้วข้าล่ะคะสิ่งที่ข้าจะได้ตอบแทนหลังจากที่ข้า.."

"ทุกสิ่งทุกอย่างไซคี ทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาขอเพียงแค่เจ้ายินยอมที่จะให้มันเข้าไปในร่างกายของเจ้า"

เขาจับมือของเธอไปกอบกุมความแข็งขืนที่มันโผล่พ้นออกมาจากกางเกงของเขา ไซคีช้อนสายตามองใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการของเฟลิกซ์

"เรื่องคำกล่าวลอยลม ไม่ว่าใครก็สามารถกล่าวมันออกมาได้"

เธอไล้ฝ่ามือลงบนแท่งร้อนของเขาช้าๆ

"อา..ไซคีต้องทำเช่นไรเพียงแค่เจ้ากล่าวออกมา ได้โปรด.."

"แสดงให้ข้าเห็นก่อนสิคะ ว่าสิ่งที่ท่านลอร์ดจะมอบให้ข้ามันคุ้มค่ากับการแลกเปลี่ยน"

ความร้อนแรงนี้มันคืออะไรกัน? เฟลิกซ์รู้สึกได้เลยว่าหัวใจของเขามันเต้นแรงจนแทบเป็นบ้าไซคีนางดูเร่าร้อนในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เพียงในยามปกติแค่ใบหน้านี้ก็เย้ายวนแทบบ้าแล้วแต่ทว่าตอนนี้เธอที่ยั่วยวนเช่นนี้ทำเอาเขาแทบคลั่ง ราวกับว่าเขาในตอนนี้กำลังนั่งอยู่กำมือของเธอเลย

"ข้าไม่มีความอดทนมากขนาดนั้น"

"ข้าก็ไม่มีความคิดที่จะยินยอมหากว่าท่านจะขืนใจข้า.."

ชั่ววินาทีนั้นความหงุดหงิดก็เกิดขึ้นมาในใจของเฟลิกซ์ เหมือนกับว่ามีเนื้อชิ้นงามมาวางอยู่เบื้องหน้าเขาแต่ทว่าเขาไม่สามารถคว้ามากินได้

เขาไม่นิยมการใช้กำลังบังคับอยู่แล้ว..เพราะฉะนั้นวันนี้เขาจะอดทนอีกหน่อยก็แล้วกัน

"เช่นนั้นวันนี้ข้าจะนอนที่นี่"