6.บุรุษผู้แสนเอาแต่ใจ

"ไม่สิ อันที่จริงเราน่ะไม่ได้เป็นชู้กันสักหน่อย เพราะว่าเจ้ายังมิได้แต่งงานกับพี่ชายของข้าเลยนี่นา มาอยู่กับข้าเถอะ ข้าดีมากกว่าท่านพี่อามีนในทุกๆด้านเลยนะ แน่นอนว่ารวมถึงหน้าตาและ..ลีลาเรื่องอย่างว่าด้วย"

ไซคีรู้สึกได้ว่าเธออาจจะอายุสั้นลงอีกหลายสิบปีหากว่าเธอนั้นยังคุยกับเฟลิกซ์ต่อไป เธอจึงทำท่าจะลุกขึ้นแต่ทว่าเขากลับยกมือขึ้นมาโอบกอดเธอเอาไว้แน่น แน่นมากเสียงจนใบหน้าของเธอมันแนบลงไปบนอกเปลือยเปล่าของเขา ร่างกายของเขายังคงเปียกปอนไปด้วยหยดน้ำมากมายที่ยังไม่ทันได้เช็ดให้แห้ง เราอยู่ในสภาพที่หมิ่นเหม่เพราะเขานุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ในขณะที่เธอสวมชุดนอนตัวบางเท่านั้น 

ไม่ว่าไซคีจะพยายามผลักเขาออกมากแค่ไหน ชายที่โอบกอดเธออยู่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยเลย แรงของเขานั้นเยอะมากกว่าแรงของเธอหลายเท่า จนเธอไม่อาจสู้แรงของเขาได้เลย

"ทำไมถึงชอบใช้การกระทำมากกว่าคำพูด หรือที่คาร์โลนิยมใช้การกระทำแทนการพูดคุยกันอย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นก็ดีเลยเพราะว่าข้าถนัดการใช้ร่างกายสื่อสารมากกว่าการใช้คำพูดเสียอีก"

"ได้โปรดเถอะค่ะ! ท่านลอร์ดกำลังกระทำการหยามเกียรติของข้าอยู่"

หากคนใช้รู้ว่าเธอเข้ามาอยู่ในห้องน้องชายของสามีละก็ พวกเขาคงจะเอาเรื่องของเธอไปพูดคุยกันอย่างสนุกปาก ทุกคนคงจะมองเธอเป็นผู้หญิงที่สารเลวมากกว่าเดิม..

"ไซคี..เกียรติของเจ้ามันหมดลงไปตั้งแต่ที่เจ้าก้าวขาขึ้นมาบนรถม้าของเมนเคลแล้ว เจ้าอยู่ที่นี่โดยที่ท่านพี่มิได้จัดงานแต่ให้เจ้า แม้แต่คนรับใช้ของเมนเคลยังไม่ให้ความเคารพเจ้าเลย..เจ้ายังมีเกียรติอันใดที่จะต้องรักษาในฐานะลูกสาวของนักบุญหญิงอีกอย่างนั้นหรือ? หรือเจ้าจะลองเอาพลังเวทอันแสนไร้ค่านั่นมาต่อสู้กับข้าก็ได้นะ ข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าความแข็งแกร่งจริงๆมันเป็นเช่นไร"

ดวงตาสีอเมทีสต์ของไซคีนั้นเกิดเป็นความสั่นไหวขึ้นมาเพราะว่าน้ำเสียงและแววตาของเฟลิกซ์นั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขา..มองว่าเธอคือบุตรีของนักบุญหญิงที่เขาแสนเกลียดชัง การกระทำของเขามันคือการกระทำที่เกิดจากความตั้งใจมิใช่เป็นความไร้ความยั้งคิด

"หากว่าการฆ่าข้าคือสิ่งที่ท่านลอร์ดประสงค์..."

"ไม่..ใบหน้าเช่นนี้จะให้ตายลงไปก็น่าเสียดาย มีอีกหลายอย่างที่ข้าสามารถทรมานเจ้าได้ผ่านทางร่างกายนี้ เพื่อให้เจ้าจดจำและระลึกถึงว่าการเป็นนักเวทหรือว่านักบุญก็คือคนธรรมดา มิได้สูงศักดิ์หรือว่ามีอำนาจอะไรมากไปกว่าการเป็นคนธรรมดาที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับข้าคนนี้"

เธอทำผิด..อะไรนักหนาอย่างนั้นหรือ ความเคียดแค้นของเขาที่มีต่อเธอถึงได้มากมายขนาดนี้ทั้งที่เราพึ่งจะพบเจอกัน ไซคียกมือขึ้นมาก่อนจะฟาดลงไปบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างเต็มแรง

"เราต่างก็เป็นคนธรรมดา ทั้งข้าและท่าน..แต่ท่านกลับใช้กำลังที่มากกว่าในการบังคับและข่มเหงข้า!"

ที่แก้มของเขามันรู้สึกชาเท่านั้น ทั้งที่เธอฟาดลงมาด้วยความโกรธแค้นอย่างเต็มแรง เฟลิกซ์มิได้โกรธการกระทำของไซคีเลย เขากลับมองว่านางดูเหมือนกันเม่นตัวน้อยที่กำลังพองขนขึ้นมาเพื่อป้องกันอันตรายจากเขา เขายกมือขึ้นมาเกลี่ยที่พวงแก้มที่กำลังขึ้นเป็นสีแดงเนื่องจากความโกรธจัดเบาๆ

"นี่มัน..เจ็บนะ ไซคีเจ้ากล้าสร้างบาดแผลลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของข้าได้อย่างไรกัน? เรื่องนี้เจ้าจะต้องรับผิดชอบหากว่าข้าไม่สามารถหาสตรีมาแต่งงานด้วยได้เพราะบาดแผลนี้ เจ้าอาจจะต้องแต่งงานกับข้า.."

"ท่านมองเห็นข้าเป็นอะไรกันคะท่านลอร์ด การกระทำของท่านทำให้ในใจของข้าเกิดความละอายใจขึ้นมา ท่านไม่สามารถมองข้าได้ในฐานะของมนุษย์คนหนึ่งเลยอย่างนั้นหรือ?"

เขามองเธอว่าเธอนั้นเป็นของเล่นของเขาหรือเป็นเพียงแค่สตรีที่แก้เบื่อเท่านั้นหรืออย่างไร ถึงได้กล่าวคำแต่งงานและเรื่องราวหยาบช้าพวกนั้นออกมาอย่างง่ายดายเช่นนั้น

เฟลิกซ์เลื่อนก้านนิ้วของเขาลงมาที่พวงแก้มของเธอ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอมชมพูที่กำลังเม้มเข้าหากันเพื่อสงบสติอารมณ์ 

ตอนที่เธอโกรธ..น่ารักดีแฮะ

เขายกมือขึ้นมาเพื่อกอบกุมท้ายทอยของเธอเอาไว้ ไม่ให้ไซคีได้มีโอกาสได้เบือนหน้าหนีจากริมฝีปากที่กำลังจะทาบทับลงไป..

นี่คือจูบแรกของเธอ

ไซคีพยายามอย่างยิ่งที่จะกัดกรามเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาได้ลุกล้ำเข้าไป แต่ทว่ามืออีกข้างของเฟลิกซ์ก็บีบแก้มของเธอเพื่อให้เธออ้าปากออก มันคือจูบแรกที่เฮงซวยมากในความคิดของไซคี

เพราะชายเบื้องหน้ามิได้มีความอ่อนโยนใดๆอยู่เลย เขามีความเอาแต่ใจอยู่สูงมากในตัวเขา เฟลิกซ์เป็นคนที่หากอยากได้สิ่งใดแล้วเขาต้องคว้ามันมาให้ได้ และตอนนี้บอกได้เลยว่าเขาคงกำลังต้องการร่างกายของเธอ

ทว่าไซคีไม่คิดยินยอมให้เป็นเช่นนั้น เธอยกมือขึ้นมาทุบลงไปที่หน้าอกของเขาแรงๆเพื่อให้เขาปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ แต่ก็ไม่ได้ผลราวกับว่าเขาคือท่อนไม้ที่ไม่ว่าเธอจะทุบตีเท่าไหร่เขาก็ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดอยู่เลย 

เธอกัดลงไปบนลิ้นของเขา ในขณะที่เขาเองก็ขบกัดที่ริมฝีปากของเธอเช่นกัน เราต่างก็กำลังต่อสู้กันและกันในแบบที่ไม่มีใครยอมใคร เกลียวลิ้นของเขากำลังเกี่ยวหวัดลิ้นของเธอในขณะที่ด้านในริมฝีปากของเรามันมีรสหวานของเลือดที่ไหลรินออกมาอย่างชัดเจน

ไซคีพยายามตั้งสติเพราะตอนนี้เฟลิกซ์กำลังโน้มตัวลงมาเพื่อที่จะผลักเธอนอนลงไปบนเตียง เธอยกมือขึ้นมาแตะที่ศีรษะเขาก่อนจะเพ่งพลังลงไปที่ปลายนิ้ว

เขาชะงักเล็กน้อยพร้อมกับดวงตาที่ค่อยๆปิดลงมา ก่อนที่ร่างกายอันใหญ่โตของเขาจะทับลงมาบนร่างกายของเธอ ไซคีพยายามอยู่พักใหญ่ๆเพื่อที่เธอจะผลักเขาออกไปจากร่างกายของเธอ

หัวใจพลันเต้นแรงพร้อมกับความรู้สึกโล่งอก เธอรีบใช้เทเลพอทในการเดินทางกลับไปที่เรือนหลังเล็ก แน่นอนว่าเขาจะหลับไปอย่างต่ำๆก็สามวัน

สมน้ำหน้าแล้ว! อันที่จริงเขาควรจะหลับไปสักเดือนน่าจะดี แต่ทว่ามันอาจจะนานเกินจนผิดสังเกต เธอทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอันแสนกว้างใหญ่

เหนื่อยจังเลย การเป็นไซคีนั้นเหนื่อยมากกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลย เธอไม่คิดว่าไซคีจะได้รับการปฏิบัติที่แย่มากขนาดนี้ เห็นทีว่าต่อจากนี้เธอไม่ควรจะเดินออกไปข้างนอกในเวลากลางคืนซะแล้ว มันอันตรายมากเกินไป

ไม่รู้ว่าเฟลิกซ์จะมาเอาคืนเรื่องที่เธอทำให้เขาหลับไปเช่นนี้อีกตอนไหนกัน ต่อจากนี้ก็จะต้องระมัดระวังตัวให้มากขึ้นเพราะว่าเธอได้สร้างศัตรูเพิ่มขึ้นอีกคนแล้ว