8.เราต่างรู้สึกดีกับมัน NC
เลียมมองหน้าของจูเลียพร้อมทั้งยกยิ้ม เขาปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระก่อนจะช่วยเธอจัดชุดให้เรียบร้อย
“วันนี้ข้ายังไม่อยากลงมือฆ่าใคร…ไปที่ห้องเถอะที่รัก”
จูเลียน่ามองเขาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
เลียมมองที่จูเลียพร้อมทั้งโอบกอดเธอเอาไว้ นี่คือจูเลียในเวอร์ชันที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เธอน่ารักสดใส และซุกซนสายตาที่เธอมองมาที่เขามันต่างจากเดิม
ไร้ความเสน่ห์หาในสายตาของเธอ มีเพียงความสนใจและความสนุกเท่านั้น นี่เป็นข้อสรุปง่ายๆ ที่ทำเอาหัวใจของเลียมเจ็บ
นั่นก็คือเธอเปิดใจรับชายทุกคน ยกเว้นแกรนด์ดยุคลูเซียโน่..
อย่าไม่ต้องเดาว่าที่เขาวิตกกังวลไปถึงเรื่องลีลาของเขานั้นมันเป็นเพียงแค่ข้ออ้างที่เธอจะตีตัวออกหากจากเขาเท่านั้น
แววตาที่เย็นชาของเธอตอนที่มองหน้าเขา นั่นคือความรู้สึกจริงๆ ของเธอโดยที่ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ
เธอหมดรักเขาไปแล้วโดยสมบูรณ์แบบ…
ทางเข้าคฤหาสน์หลังเล็กนี้ปูไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีขาว นี่เป็นที่มาของกลิ่นหอมเมื่อครู่สินะ ดูจากที่เขาได้พักที่คฤหาสน์หลังนี้แสดงว่าเขาจะต้องรู้จักกับดยุคโอลิเวอร์เป็นอย่างดี หรือไม่ก็จะต้องเป็นชนชั้นสูงที่ยศใหญ่โตพอสมควร…แต่เขาบอกเอาไว้แล้วนี่นาว่าจะไม่บังคับให้เธอถอดหน้ากากออก คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้งด้วยท่าทางที่เจ้าชู้ของเขา เขาคงไม่คิดจะลงหลักปักฐานกับใครง่ายๆ แน่นอน
ด้านในมีดอกกุหลาบสีต่างๆ เต็มไปหมดจนจูเลียรู้สึกตื่นตาตื่นใจ
“โรมิโอ ท่านทำไว้เพื่อคนรักของท่านรึเปล่า หวังอย่างยิ่งว่าข้าจะไม่ถูกไล่ออกไป…”
เขาโอบกอดเธอเอาไว้ ก่อนจะเลียที่ริมฝีปากล่างของเธอ
“จูเลี่ยน คนรักของข้าก็คือเจ้ายังไงล่ะ ไปอาบน้ำกันเถอะ”
เธอเดินตามเขา ขึ้นไปยังชั้นบน มีเสื้อผ้า ชุดและรองเท้าสำหรับสตรีเอาไว้สำหรับเปลี่ยน เธอมองหน้าเขาอีกรอบ
“ท่านแน่ใจว่าไม่ได้เตรียมเอาไว้ให้คนรักของท่าน..?”
เลียมไม่ได้ตอบเขานั่งลงที่เตียงก่อนจะโอบกอดจูเลียที่ยืนอยู่ หากว่าเธอสังเกตสักนิดน่ารู้ไม่ใช่รึไงว่าขนาดของเสื้อรองเท้า หรือแม้แต่ชุดชั้นในมันเป็นขนาดของเธอ
เขาดึงเชือกที่มัดชุดของเธอออกเบาๆ
“จูเลี่ยน ค่ำคืนนี้เจ้าเป็นของข้า…”
เธอไม่ได้ตอบสิ่งใดแต่สายตาที่เขามองมามันก็ทำเอาใบหน้าของเธอเห่อร้อน สายตาของเขามองมาที่เธออย่างตัดพ้อราวกับว่าเขากำลังน้อยใจอะไรสักอย่าง
หรือว่าเขาอกหักจากคนรัก…เธอคงจะถามอะไรที่กระทบกระเทือนใจของเขาสินะ…
เลียมถอดชุดชั้นในของเธอออก ตามด้วยชุดเดรสสีน้ำเงินและกางเกงซับใน เขาจูบที่ท้องของเธอเบาๆ
“ถอดให้ข้าบางสิ…”
เธอยกมือขึ้นมาแกะกระดุมเสื้อให้เขาทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย กล้ามเนื้อที่งดงามของเขาปรากฏต่อสายตาของเธอ จูเลียก้มลงก่อนจะขบกัดที่คอของเขาเบาๆ
“ข้า..สามารถทิ้งรอยไว้บนร่างกายของท่านได้รึเปล่า?”
“มากเท่าที่เจ้าต้องการ…”
เธอขบเม้มที่คอของเขาจนเป็นรอยกุหลาบ จูเลียนั่งลงที่พื้นเธอใช้ลิ้นของเธอเลียไล่ลงไปจนถึงหน้าอกของเขา จูเลียดูดกลืนมันเบาๆ
“อืม!..”
เขาครางในลำคออย่างชอบใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จูเลียเป็นคนเริ่มก่อน!! และนั่นมันดีมากทีเดียว
ลิ้นเรียวเล็กของเธอตวัดเลียที่ยอดอกของเขาเบาๆ จนมันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอ
จูเลียลากลิ้นของเธอลงมาต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงสะดือของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างเย้ายวน
“ท่านจะถอดกางเกงออกหรือจะให้ข้าถอดมันออกมา…”
“มีคนเคยบอกรึเปล่าว่าเจ้าช่าง…เย้ายวน…”
เธอยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่เปื้อนอยู่ตรงมุมปาก
“….ไม่มีเพราะข้าพึ่งเริ่มก่อนเป็นครั้งแรก”
เลียมถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็ว…
“ทำไมวันนี้ถึงอยากเริ่มก่อน….”
จูเลียยกยิ้มจางๆ
“ก็แค่..อยากลองเริ่มก่อนดูบ้าง ทำไม? ปกติแล้วท่านเป็นคนเริ่มงั้นเหรอ?”
“ใช่ แต่พอเจ้าเริ่มก่อนเช่นนี้…ก็ดีเหมือนกัน”
จูเลียมองที่แก่นกายที่กำลังตื่นขึ้นของเขา ขนาดของมัน..ค่อนข้างจะเป็นปัญหาอยู่บ้าง
“ข้าสัมผัสมันได้รึเปล่า”
เลียมไม่ได้ตอบเขาจับมือของมากอบกุมมันเอาไว้ จูเลียเขยิบเข้าไปใกล้ๆ ก่อนที่เธอจะแลบลิ้นออกมา เธอเลียที่ส่วนปลายเบาๆ ราวกับว่าเธอกลัวว่าจะทำให้เขาเจ็บปวดกับสัมผัสของเธอ เธอใช้ลิ้นเลียรอบๆ จนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอ จูเลียอ้าปากออกเพื่อดูดกลืนมันเข้าไป..ช้าๆ
“อึก!..อื้อ!”
ให้ตายเถอะ! ลิ้นเธอมันราวกับเกลียวคลื่นแห่งความปรารถนาที่กำลังแผดเผาเขา เขายกมือขึ้นมาจับที่เส้นผมที่นุ่มลื่นของเธอ
มันเสียวและมันดีไปหมด ราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของเขาค่อยๆ จางหายไป…
เลียมรู้สึกว่าเขากำลังพ่ายแพ้ให้กับจูเลีย แพ้ให้เธอทุกอย่างทั้งความรู้สึกและลีลาท่าทางที่เธอกล่าวเอาไว้
ทว่าสิ่งที่ย้ำชัดในใจของเขาคือเขาจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด! เขาไม่ยินยอมที่จะสูญเสียจูเลียไปให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น
“พะ..พอแล้ว”
จูเลียผละออกจากตัวตนของเขา เลียมลุกขึ้นพร้อมอุ้มเธอไปในห้องน้ำ เขานั่งลงในอ่างพร้อมกับให้จูเลียนั่งบนตัก น้ำอุ่นกำลังโอบล้อมรอบตัวเราพร้อมทั้งยังสร้างความผ่อนคลาย ทว่าไม่ทันได้พักหายใจ จูเลียขยับเอวมานั่งทับบนตัวตนของเขาเธอขยับเอวช้าๆ เพื่อให้มันเสียดสีด้านนอกของเธอ
เธอทำให้เขาเกิดความอยาก และอยากได้มากกว่านี้
“จูเลีย จับมันใส่เข้าไปสิ…”
จูเลียขมวดคิ้ว เมื่อครู่เขาเรียกเธอว่ายังไงนะ…
ทว่าไม่ทันที่เธอจะได้คิด เลียมหมุนตัวเธอให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนจะยกขาของเธอขึ้นมา เขาใช้ปลายหัวหยักเขี่ยวนที่ติ่งเสียวของเธอช้าๆ พร้อมกับสอดนิ้วเข้าไปด้านใน
ถึงจะอยากกระแทกเข้าไปแทบบ้า แต่เขาก็ต้องทำให้เธอพร้อมเสียก่อน…เพราะวันนี้เขาจะไม่ทำให้เธอเจ็บปวด
จูเลียรู้สึกเสียววูบวาบที่ท้องตามแรงขยับมือของเขา
“อื้อ!”
เขาดึงนิ้วออกมาพร้อมกับกดที่ส่วนปลายให้มันมุดเข้าไปช้าๆ
ความรู้สึกวูบวาบแผ่ไปทั่วทั้งร่าง ส่วนที่ใหญ่ที่สุดกำลังมุดเข้ามาช้าๆ จนเธอจุกแน่นไปหมดแม้ว่าจะอยู่ในน้ำก็ไม่อาจจะลดอาการความเจ็บปวดนี้ได้เลย
ไม่ไหว เขาใหญ่โตเกินไป!
ทว่าเลียมไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสร้องขอหรือว่าปฏิเสธ เขาอัดกระแทกฝ่าความคับแน่นเข้าไปจนสุดทาง เขายกมือขึ้นมาเคล้นคลึงหน้าอกของเธอพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปกดจูบอย่างรุนแรง!
เขาไม่คิดว่าจูเลียจะประทับใจหากว่าเขาอ่อนโยน..
“อ๊า!!!”
เธอไม่อาจเก็บกักเสียงที่แสนจะน่าอายนี้ได้เลย และเขาก็ไม่คิดจะปราณีเธอสักนิด ตอนนี้มันไม่ได้เจ็บแล้วแต่ว่ามันเร่าร้อนเกินไป…
เธอกำลังหลอมละลายใต้ร่างของเขาช้าๆ สติที่มีเหลืออยู่น้อยนิดมันกำลังจางหายไป
เขากดลึกแช่ค้างเอาไว้จนเธอเจียนจะขาดใจ เธอทำได้เพียงร้องครางในอ้อมกอดของเขาเท่านั้น
เลียมสัมผัสได้ถึงแรงดันและการตอดรัดที่รุนแรงจากด้านใน เขาก้มหน้าลงหอมแก้มเธอเบาๆ
ก่อนจะอาศัยตอนที่เธอกำลังไร้เรี่ยวแรงถอดหน้ากากของเธอออกมา
“อื้อ!!”
เขาขยับเอวช้าๆ เพื่อดึงสติของเธอกลับมา
“ท่านถอดหน้ากากข้าออก!!”
“ใช่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าคือเลดี้สเวน…อยากถอดหน้ากากข้าบ้างรึเปล่าล่ะ”
มือของเลียมยังคงเคล้นคลึงที่หน้าอกของเธออย่างต่อเนื่อง จูเลียเม้มปากแน่น
“ไม่!”
เขายกยิ้มก่อนจะจับมือของเธอมาถอดหน้ากากเขาออก…
จูเลียมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเลียมอย่างตกใจ…นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้าใจคำว่าพลาด มันคือความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงในชีวิตของเธอ
“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!”
“ไม่ปล่อยอยู่แล้ว เหตุใดพอเป็นข้าถึงได้ปฏิเสธอยู่ร่ำไป ทั้งที่ร่างกายของเราก็เข้ากันได้ดี ดูสิ! เราต่างก็รู้สึกสนุกกับมัน”
เธอก้มลงไปมองส่วนล่างทึ่กำลังเชื่อมต่อกันอยู่ เขายังคงขยับเอวพร้อมกับยกมือขึ้นมานวดคลึงที่เม็ดเสียวของเธอ
ให้ตาย!! เสียวจนจะตายอยู่แล้ว เธอเสร็จไปไม่รู้กี่รอบ!
จูเลียคิดว่าเธอกำลังพ่ายแพ้ให้กับลีลาและท่าทางของเลียม…