3.ความสมบูรณ์แบบ

จูเลียน่าตามเนื้อเรื่องแล้ว นางเป็นสตรีที่หลงรักความสมบูรณ์แบบและแกรนด์ดยุคลูเซียโน่ก็ตอบโจทย์ เขาหล่อเหลา ชาติตระกูลดีร่ำรวยและสูงส่ง นางจึงรักเขาในทันทีเพราะความสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติของเขา

แต่กับเธอมันไม่ใช่ ชีวิตของผู้หญิงในยุคปัจจุบันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับผู้ชายรวยขนาดนั้น เพราะเธอสามารถหาเงินได้ด้วยตัวเอง

สิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงคือการเป็นคนควบคุมเกมรักที่ร้อนแรงมากกว่า

และตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น เจมส์ยกมือขึ้นมาถอดชุดเดรสยาวของเธอออก มือของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว

“รีสสอนว่ายังไงบ้าง?”

“…นางสอนว่าท่านหญิงเป็นคนรักความสมบูรณ์แบบ…และห้ามทำอะไรผิดพลาด”

จูเลียยกมือขึ้นมาจับคางของเจมส์เอาไว้

“ความสมบูรณ์แบบในความคิดของเจ้าคืออะไร?”

เขาเม้มปากแน่นและเงียบไปพักหนึ่ง ขณะที่มือของเขายังคงถอดแหวนเเละกำไลมือของเธอออก

“ความสมบูรณ์แบบคือการไม่ผิดผลาดใช่ไหมครับ และข้าก็ออกจะเป็นคนที่ทำพลาดอยู่บ่อยๆ แต่ข้าจะพยายามไม่ทำสิ่งที่ท่านหญิงไม่ชอบครับ…”

“ทำไม ถึงจะต้องพยายามอยู่ข้างกายข้า”

เจมส์ก้มหน้าลงอีกครั้ง เขาอยากจะบอกออกไปเหลือเกินว่าเขาดีใจมาก ที่ท่านหญิงเลือกเขามาเป็นอัศวินประจำตัว

เหตุผลแรกคือเงิน เพราะน้องสาวของเขาต้องการเงินไปรักษาอาการป่วย และการเลื่อนขั้นได้เป็นเซอร์มันหมายความว่าเขาจะได้ทำตามความฝันที่จะเป็นอัศวินที่มีเกียรติแม้ว่าชาติกำเนิดของเขาจะต่ำต้อยก็ตาม

ข้อสุดท้ายก็คือ…ท่านหญิงจูเลียน่าคือสตรีที่งดงาม แววตาในยามที่เธอมองมาที่เขามันทำให้เขาหวั่นไหวไปหมดราวกับว่าเธอมองทะลุไปจนถึงจิตวิญญาณข้างใน เขาอยากอยู่ใกล้ท่านหญิงเพื่อหวังว่าความเข้มแข็งของท่านหญิงจะส่งมาถึงเขาบ้าง…

“เพราะว่า ข้าต้องการเงิน”

จูเลียน่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอมันกำลังเต้นแรงและถูกใจเป็นอย่างมากกับคำตอบของเจมส์ เธอนึกว่าเขาจะตอบให้เธอรู้สึกดีเช่น ‘อยากเป็นอัศวินที่ทรงเกียรติ’ ซะอีก

“เจมส์ เจ้าก็รู้ว่าสเวนร่ำรวยมาก หากว่าเจ้าทำให้ข้าถูกใจ…”

เธอยกมือลูบที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ เขามีท่าทางตกใจเล็กน้อย

“ข้าจะเลี้ยงดูเจ้าเป็นอย่างดี…”

นี่มันราวกับเธอกำลังเป็นหมาป่าที่หลอกล่อลูกแกะตัวน้อยที่น่าสงสารอยู่รึเปล่านะ…แต่หน้าตาของเจมส์ในตอนนี้มันน่ารักมากจริงๆ นี่นา

จูเลียน่านั่งลงหน้ากระจก เธอสวมเพียงชุดซับในตัวบางเท่านั้น เจมส์กำลังแกะเครื่องประดับบนผมออก มันเจ็บเล็กน้อย..อย่างไม่ต้องเดานี่คือครั้งแรกของเขาแน่นอน เพราะเขาทึ้งผมของเธอไปหลายครั้งทีเดียว

“รีสสอนข้าแล้วครับ..แต่ว่าข้าไม่เคยทำมาก่อน..”

“ครั้งแรกข้าอภัยให้ แต่หลังจากนี้เจ้าควรจะฝึกให้มาก”

ผมสีแดงของจูเลียน่าสยายลงมา เธอลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ คืนนี้อากาศดี ไม่ร้อนและหนาวเย็นจนเกินไป เธอมองไปที่เจมส์ก่อนจะกางแขนออก

“มาถอดสิ ข้าจะได้อาบน้ำสักที…”

เจมส์เดินเข้าไป เขาปลดตะขอด้านหลังเสื้อซับในของจูเลียน่าออก พร้อมกับถอดกางเกงซับในของเธอลงมาอย่างเชื่องช้า

เธอเดินลงไปแช่น้ำในอ่างขนาดใหญ่ จูเลียน่าหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเอนหลังพิงกับขอบอ่างอาบน้ำ

เจมส์ตั้งสติก่อนที่เขาจะเดินลงมาในอ่างอาบน้ำ เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดตามแขนและขาของจูเลียน่าอย่างประหม่า เกิดมาเขาพึ่งเห็นร่างกายของสตรีเป็นครั้งแรก

ท่านหญิงมิได้งดงามเพียงแค่ที่ใบหน้าเท่านั้น ร่างกายของเธอก็ยังงดงาม ผิวกายที่ขาวนวลเนียนราวกับหิมะ อกอวบอิ่มขนาดใหญ่ ยอดถันสีชมพูที่ดูงดงามและกำลังตรึงสายตาของเขาเอาไว้ เอวที่คอดกิ่วนั่นช่างสมบูรณ์แบบ เขาเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านหญิงถึงชอบความสมบูรณ์แบบ เพราะว่าเธอคือสตรีที่เพียบพร้อมมากยังไงล่ะ!

รีสบอกว่าเขาจะต้องทำความสะอาดทุกส่วนของร่างกายท่านหญิงไม่เว่นแม้แต่จุดนั้น…

มือที่สั่นเทาของเจมส์ใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดที่ใบหน้าของท่านหญิงเพื่อทำความสะอาดเครื่องสำอางออก

เธอลืมตาขึ้นมามองหน้าเขา ซึ่งนั่นมันทำให้เจมส์ทำอะไรไม่ถูก…

“ขะ..ข้าทำอะไรผิดรึเปล่าครับ”

“หากว่าข้ายังไม่ได้ด่าเจ้า ก็แสดงว่าข้ากำลังพึงพอใจ…ทำต่อสิข้าง่วงแล้ว…”

“คะ..ครับ”

เจมส์วางผ้าขนหนูที่เปื้อนไปด้วยเครื่องสำอางลง เขาใช้ผ้าผืนใหม่เช็ดทำความสะอาดใบหน้าที่งดงามของท่านหญิงอีกครั้ง เช็ดตั้งแต่ใบหน้า ไล่ลงไปที่คอ…ผ่านลงไปยังเนินอกที่อวบอิ่ม..

และสายตาของท่านหญิงก็จ้องมาที่หน้าของเขาอีกครั้ง

เจมส์คิดว่าหากท่านหญิงหลับตาเขาน่าจะไม่ประหม่าขนาดนี้ แต่นี่ท่านมองทุกการกระทำของเขา

มันก็เลยสร้างความตื่นเต้นให้เขามากทีเดียว

เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดที่เนินอกของท่านหญิงเบาๆ ทีละข้าง…มันนุ่มมากให้ตายเถอะ!!

ถึงจะไม่ได้สัมผัสโดยตรงแต่สัมผัสผ่านผ้า มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังสัมผัสครีมอยู่…

จูเลียน่ารู้สึกว่าเธอกำลังเอ็นดูท่าทางของเจมส์มากๆ เขาเหมือนกับเด็กที่เคยพบเจอของเล่นที่น่าตื่นตาตื่นใจ เธอยกมือขึ้นมาจับที่ผมของเขาเบาๆ

“ตัดผม?”

“ครับ รีสบอกว่าข้าจะดูดีมากกว่าเดิมหากตัดผมทรงนี้…”

“อ่า..รีสช่างตาถึง ข้าควรจะมอบรางวัลให้นาง”

เจมส์ยกยิ้มจางๆ จูเลียน่าใช้นิ้วของเธอสัมผัสที่หางตาของเจมส์ ไล่ลงมาที่แก้ม จมูกและริมฝีปากของเขา

“…พอถึงตอนนี้แล้ว..ต้องถอดเสื้อผ้าออกใช่ไหมครับ!!”

จูเลียน่าเลิกคิ้วมองหน้าเจมส์

“อะไรนะ?”

“รีสบอกเอาไว้ว่า ตอนที่ข้าอาบน้ำให้ท่านหญิง หากว่าท่านหญิงเริ่มสัมผัสข้ามากขึ้น แสดงว่าท่านหญิงอยากจะทำรักกับข้าแล้ว ให้ถอดเสื้อผ้าออกและเดินไปที่เตียง…”

เสียงหัวเราะดังออกมาจากจูเลียน่า เธอหัวเราะเสียงดังพร้อมกับมองไปที่เจมส์

“เจ้าทำให้ข้าหัวเราะได้…ลองบอกความปรารถนามาสิ…”

“…..แต่ว่า..รีส..บอกว่าข้าห้ามร้องขอสิ่งใดจนกว่าจะทำรักเสร็จแล้ว”

เธอยกยิ้มก่อนจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เจมส์รีบลุกขึ้นตามเธอไป เขาคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดหยดน้ำที่เกาะตามร่างกายของท่านหญิง

“ข้ายังไม่อยากทำรักในคืนนี้ แค่นอนกอดข้าก็พอ…”

ใบหน้าของเจมส์ฉายแววผิดหวังออกมาเล็กน้อย

“ทำไม? เจ้าอยากทำมากกว่านี้งั้นเหรอ?”

“ข้าทำอะไรผิดรึเปล่าครับ ปกติแล้ว…จะต้องทำไม่ใช่เหรอครับ…”

เขาทาน้ำมันกุหลาบที่ผิวของจูเลียน่า แล้วสวมชุดนอนให้เธอ

“….เรื่องนั้นข้าทำแน่ แต่ยังไม่ใช่วันนี้”

เจมส์ส่งยิ้มจางๆ ให้จูเลียน่า เขารีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วเดินไปหาท่านหญิงที่นอนอยู่บนเตียง…

ฝันที่ไม่กล้าฝัน เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเขาจะได้มานอนข้างท่านหญิงจูเลียน่าเช่นนี้ เจมส์ยกมือขึ้นมาโอบกอดท่านหญิงเอาไว้

“ห้ามออกจากห้องจนกว่าข้าจะตื่น ข้าเกลียดการตื่นมาแล้วไม่เจอใครที่สุด…”

“ครับ ข้าอยู่กับท่านจนกว่าท่านจะตื่น…”

………

การแสดงจบลงพร้อมกับบัตรเชิญจากสตรีชนชั้นสูงมากมาย อีฟานได้แต่มองบัตรเชิญพวกนั้นอย่างไม่สนใจ

เขายกดอกกุหลาบสีแดงสดในมือขึ้นมา…แหวนเพชรที่มูลค่าของมันสามารถซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่ได้สบาย…

เรื่องนั้นไม่ได้สร้างความประทับใจให้อีฟานเลย เพราะข้างๆ บัตรเชิญพวกนั้นคือเงินทองและของมีค่ามูลค่ามหาศาล

เขาคือดาราดัง และนั่นทำให้สตรีชนชั้นสูงจำนวนมากสนใจในตัวของเขา…

ทว่าไม่มีใครที่สามารถพาอีฟานเข้าโรงแรมได้เลย เขาจึงได้รับฉายาว่าอีฟานในหอคอย หมายความว่าเขามิยอมลงมาจากหอคอยเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับสตรีนางใด

แต่เจ้าของดอกกุหลาบสีแดงนี้กำลังทำให้หัวใจเขาสั่นไหว ปฏิเสธถึงรูปลักษณ์ที่แสนโดดเด่นของเธอไม่ได้เลยจริงเธองดงาม เย้ายวน ทว่าอันตรายราวกับดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมคมนี้

ท่าทางจบการแสดงละครอาทิตย์หน้า เขาจะต้องไปพบเธอสักหน่อยแล้ว…