บทที่ 6

หญิงสาวรีบใช้มันสมองอันน้อยนิดของตัวเองประเมินสถานการณ์ตรงหน้า ก่อนจะได้คำตอบว่าเธอควรจะรีบคว้าโอกาสทองในการได้ใกล้ชิดกับเขาเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"ตกลงค่ะ" พัธริกาตอบรับเขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยื่นครีมกันแดดในมือของตนไปให้อีกฝ่าย

คนตัวโตที่มีแผนอยู่ในหัวลอบกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยื่นมือออกมาจับจูงข้อมือเล็กอย่างถือวิสาสะ เพื่อพาเธอไปนั่งที่ขอบสระว่ายน้ำ

ร่างบางที่โดนรั้งให้นั่งลงหันไปมองชายหนุ่ม แล้วถามขึ้นอย่างชวนคุย "ทำไมไม่มีใครมาเล่นน้ำเลยล่ะคะ"

"แดดแรงมั้งครับ"

"อ่อ... จริงด้วย"

หญิงสาวปั้นหน้ายิ้มแย้มเกินเบอร์เพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าเวลาที่อยู่ใกล้เขา ในขณะที่ดวงตากลมโตเองก็พยายามเหล่มองการกระทำของคนที่นั่งอยู่ด้านข้างไปด้วย

ฉลามแสร้งทำหน้านิ่งพร้อมทั้งเทครีมกันแดดเนื้อบางเบาลงบนมือหนา ก่อนจะขยี้มันบนฝ่ามือของตนจนทั่วและทาบทับลงไปบนแผ่นหลังเล็ก

"อุ๊ย! "

ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อแผ่นหลังสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากฝ่ามือของเขา ทำให้คนข้างๆ ที่อุตส่าห์แสร้งปั้นหน้าไขสืออยู่ได้ตั้งนานสองนานหลุดยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" เขาถาม

"ปะ เปล่าค่ะ"

ชายหนุ่มระบายรอยยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเกร็งไหล่เอาไว้อย่างหวาดระแวง ทั้งที่เมื่อตอนเที่ยงเธอเป็นคนประกาศเองแท้ๆ ว่าอยากจะรู้ว่าเขา 'จะแน่สักแค่ไหน'

มือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเรียบเนียนอย่างเบามือ จนคนโดนลูบชักรู้สึกวูบวาบไปหมด และอดไม่ได้ที่จะถาม

"ทาเสร็จหรือยังคะ"

"ยังไม่ทั่วเลยครับ" ฉลามโกหกหน้าตาย แล้วไล้ปลายนิ้วไปตามไขสันหลังของหญิงสาวอย่างกระหาย

ให้ตายเหอะ!

เขาชักจะติดใจการสัมผัสร่างกายบอบบางอ้อนแอ้นของคนตรงหน้าซะแล้วสิ

ดวงตาคมกริบเผลอลวนลามหญิงสาวทางสายตา ก่อนจะเผลอจินตนาการไปถึงตอนที่ร่างบางตรงหน้าไม่มีเสื้อผ้าติดกายแม้แต่ชิ้นเดียวอย่างเคลิบเคลิ้ม โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าอะไรบางอย่างที่กลางหว่างขากำลังผงาดง้ำขึ้นมาอย่างโจ่งแจ้ง

"เสร็จหรือยังคะ แพรอยากลงไปเล่นน้ำแล้ว" พัธริกาเอ่ยถามเสียงอ้อนตามแบบฉบับการยั่วยวนที่เพื่อนรักพร่ำสอนมานานปี ทว่าคนข้างตัวเธอดันเงียบสนิทซะอย่างนั้น

"คุณฉามคะ"

เงียบกริบ...

"คุณฉะ ว๊าย...ย! " หญิงสาวหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะทันทีที่เอี่ยวตัวหันไปมองคนข้างๆ ดวงตาคู่สวยก็ปะทะเข้ากับความใหญ่โตของ 'กล้วยหอม' ที่โปร่งผองอยู่ในกางเกงว่ายน้ำรัดติ้ว

พัธริการีบหันกลับไปมองสระว่ายน้ำเบื้องหน้า ก่อนที่คนไร้ประสบการณ์ในเรื่องอย่างว่าเช่นเธอจะหน้าแดงเรื่อไปจนถึงใบหู

"คุณแพร" ร่างสูงเรียกเสียงเบา

"เอ่อ... เดี๋ยวแพรไปหยิบของในบ้านพักก่อนนะคะ" ว่าจบร่างบางก็รีบลุกพรวดขึ้นอย่างไม่ระวัง และมันก็ทำให้เธอหงายหลังตกลงไปในสระว่ายน้ำทันที

ตู้มม!

ฉลามพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้อย่างสุดความสามารถ เพราะทันทีที่เจ้าของร่างบางตกลงไปในสระว่ายน้ำแบบไม่คาดฝัน อารมณ์วาบหวามของเขาก่อนหน้านี้ก็มลายหายไปจนหมด

หญิงสาวที่น้ำไหลทะลักเข้าหูเข้าตาไปหมดพยายามตะเกียกตะกายอย่างหมดสภาพ ก่อนที่เธอจะค้นพบว่าสระว่ายน้ำไม่ได้ลึกอะไรเลย

"เอ่อ..."

คนที่ตัวเปียกมะล่อกมะแล่กยืนอ้ำอึ้งอยู่กลางสระ ในขณะที่ร่างสูงตรงหน้ากำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม

"มองอะไรคะ" พัธริกาถามเพื่อกลบเกลื่อนอาการหน้าแตกของตน

"มอง... สระว่ายน้ำครับ"

ร่างบางเผลอชักสีหน้าและถลึงตาใส่เขาอย่างลืมตัว ทำเอาคนที่ยืนอยู่ขอบสระหัวเราะรวนอย่างกลั้นไม่อยู่ แล้วกระโดดตามลงมาทันที

ตู้มม!

"ว๊ายย...ย! " หญิงสาวหวีดร้องเสียงดัง เพราะคลื่นน้ำตูมใหญ่กระเด็นใส่เธอเต็มๆ "เล่นอะไรเนี่ยคุณ"

"อ้าว ผมก็เล่นตามคุณแพรไง" ฉลามตอบหน้าตาย ทั้งที่เขาจงใจกลั่นแกล้งเธอชัดๆ

"ฉันไม่ได้เล่น เมื่อกี้ฉันพลาดตกลงมา" เธอแก้

"เอ้า! จริงหรอครับ เมื่อกี้ผมคิดว่าคุณแพรอยากเล่นน้ำมาก ก็เลยรีบกระโดดลงมาซะอีก"

"เปล่าค่ะ" คนตัวเล็กตอบกระแทกเสียง แล้วว่ายหนีไปทางอื่น

"เดี๋ยวสิ" ฉลามเรียก แล้วว่ายตามมาติดๆ ทำให้คนที่เตรียมจะหนีหยุดอยู่กับที่ แล้วหันมาถามเขาเสียงเขียว

"ตามมาทำไมคะ สระตั้งกว้าง"

"ก็ผมอยากว่ายมาทางนี้นี่ครับ" ชายหนุ่มตอบกลับกลั้วหัวเราะ แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้คล้ายต้องการจู่โจม "ไม่ได้หรอ"

"หื้อ... อยากว่ายก็ว่ายเลยค่ะ ฉันจะเข้าบ้านพักแล้ว"

คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยสีหน้าที่ดูก็รู้แล้วว่าเขาแค่แกล้งงงไปอย่างนั้น

"แช่น้ำให้สบายนะคะ อากาศกำลังดีเลย ไว้เจอกันใหม่ค่ะ บาย~" พัธริการีบพูดรัวๆ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้คุกคามตน ก่อนจะว่ายไปที่ขอบสระ แล้วยื่นมือออกไปจับราวบันได

ทว่า...

หมับ!

"กรี๊ดด...ด! " หญิงสาวกรีดร้องเสียงดังลั่นทันทีที่รู้สึกตัวว่ามีมือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวของตน

พรืด!

คนตัวโตผุดขึ้นมาจากน้ำเพื่อส่งยิ้มทะเล้นให้เธอ ก่อนที่เขาจะรีบอธิบายการกระทำของตัวเองด้วยสีหน้ารู้สึกผิดแบบสุดๆ

"ขอโทษนะครับ ผมคิดว่าบันได"

พัธริกาเผลอเหวี่ยงค้อนใส่อีกฝ่ายอย่างลืมตัว ก่อนจะแกะมือเขาออกจากเอวขอดกิ่ว ที่เธออุตส่าห์รักษาไว้อย่างดีเพื่อสวมเสื้อเอวลอยอวดหุ่น

มีอย่างที่ไหน... เข้าใจผิด แต่ไม่ยอมปล่อยเนี่ยนะ เชื่อก็บ้าแล้ว เหอะ!

"โกรธหรอครับ" ฉลามถามเสียงอ้อน

"เปล่าค่ะ"

"แต่คุณทำหน้าเหมือนโกรธผมเลย ผมขอโทษนะครับ" ร่างสูงบอกเสียงอ่อนเสียงหวาน แถมยังสาวเท้าเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนแผ่นหลังของเธอแนบไปกับขอบสระ

มือเล็กยกขึ้นมาดันอกแกร่งของเขาเอาไว้ เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะอาจหาญปล่อยกล้วยหอมจอมหื่นของเขาออกมากลางแจ้งอีก

"ครับ? "

"แพรว่าจะขึ้นแล้วค่ะ คุณฉลามช่วยถอยออกไปหน่อยได้ไหมคะ" พัธริกาบอกเสียงหวาน ในขณะที่มือของเธอดันเผลอลูบไล้แผงอกของเขาซะงั้น

"ถอย? "

"ค่ะ"

"อยากให้ผมถอย แล้วคุณแพรลูบอกผมทำไมครับ"

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจและก้มมองที่มือของตนเองทันที ก่อนจะพบว่ามือไม่รักดีกำลังกางแหมะอยู่บนแผ่นอกของเขา แถมยัง... เอ่อ! ลูบด้วย

"มะ มะ ไม่ได้ลูบนะ! " พัธริกาปฎิเสธ

"หรอครับ"

"ค่ะ"

ฉลามยิ้มกริ่มเมื่อเห็นแก้มทั้งสองข้างของคู่สนทนาแดงเรื่ออย่างน่ามันเขี้ยว จนเขาอยากก้มลงไปฟัดให้หนำใจ แต่ยังก่อน... วันนี้เขารุกเธอมากเกินไปแล้ว ถ้าทำให้เหยื่อหนีเตลิดไปขึ้นมา เสียชื่อแย่

"ครับ เชื่อครับ"

ทันทีที่คนตรงหน้าบอกว่าเชื่อคำพูดของเธอ ร่างบางก็รีบเร้นหลบออกมาจากตรงนั้น แล้วไต่บันไดขึ้นจากสระแบบไม่คิดชีวิต

ให้ตายเหอะ!

ได้เห็นมัดกล้ามของเขาในระยะประชิดไม่พอ แถมยังลูบๆ คลำๆ ไปอีก เลือดกำเดาจะไหล...