บทที่ 4

"เรื่องอะไร"

"เรื่องของพลัสเตอร์"

"เอ้า! ไหนแกบอกว่า..." จิรัชทำท่าจะแย้ง แต่ถูกคู่สนทนายกมือขึ้นมาห้ามเอาไว้เสียก่อน

"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันเปลี่ยนเป้าหมายใหม่แล้วย่ะ และเป้าหมายของฉันก็คือคุณฉลามดุคนนั้นด้วย แต่ว่าเมื่อกี้ฉันพึ่งสังเกตเห็นอะไรดีๆ มา อดไว้นานไม่ได้อะ เดี๋ยวนมจะแตกซะก่อน" คนพูดว่าพลางยกมือขึ้นมารีดเสื้อตัวเองให้ลีบลงเพื่อที่เพื่อนจะได้เห็นหน้าอกหน้าใจของเธอชัดๆ

"โอ๊ยยย! มันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น คงไม่คับอกคับใจจนแตกง่ายๆ หรอก"

คนที่เป็นผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์ทั้งกายและใจ แต่กลับถูกเก้งหาว่า 'นมไม่ใหญ่' ถลึงตามองคนพูดอย่างเอาเรื่อง

"แกต้องยอมรับความจริง" จิรัชย้ำ

"ไม่ต้องมาย้ำ เข้าเรื่อง! "

คนตัวโตกว่าหัวเราะรวน เมื่อตนสามารถแกล้งให้คนตรงหน้าหัวเสียได้สำเร็จ

"ว่างๆ ก็ไปทำนมซะ"

"อีเจมส์! " พัธริกาแหวใส่

"โอเคๆ เข้าเรื่องค่ะ" ว่าแล้วก็รีบมองหาที่นั่ง ก่อนจะเดินนำร่างบางไปทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หินอ่อนหน้าห้องน้ำทันที

"แกจะพาฉันมานั่งดมอี้ทำไมเนี่ย"

"อย่าเรื่องมากได้ไหมอีแพร วันนี้ฉันจะได้รู้เรื่องที่แกจะเล่าไหม" จิรัชบ่นกระปอดกระแปด และยกมือขึ้นมารั้งให้คนข้างๆ นั่งลงด้วย

และเมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว พัธริกาก็เริ่มเปิดปากเล่าถึงสิ่งที่ตนกำลังคิดอยู่ให้เพื่อนรักฟังทันที

"ฉันว่าน้องพลัสเตอร์กับยัยเอมี่กำลังประชดกันอยู่"

"หือ? " จิรัชแสร้งงง

"ไม่ต้องมาทำหน้างงอีเก้ง ฉันรู้ว่าแกดูออก" คนเล่าว่า

"เออ ฉันดูออกว่าน้องพลัสเตอร์น่ะอาลัยอาวรณ์ขนาดไหน แต่กับยัยเอมี่... ฉันว่าไม่มั้ง"

หญิงสาวย่นจมูกขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคู่สนทนาไม่ได้คิดเหมือนตน แต่ก็อดที่จะแย้งไม่ได้ "แกไม่เห็นสายตาที่ยัยนั่นมองมาที่ฉันกับพลัสเตอร์หรือไง"

"อ้าว... ยัยเอมี่มองมาด้วยหรอ" จิรัชถาม เพราะตนไม่ได้สังเกตคนอื่นเลย

"เออสิ ยัยนั่นมองมาเหมือนกำลังผิดหวัง ฉันว่าคล้ายกับสายตาตอนที่แกมองแฟนเก่าเลย ตางี้ละห้อยเชียว"

"เดี๋ยวชะนี แกจะเอามาเปรียบเทียบกับฉันไม่ได้นะเว้ย ฉันเป็นคนแสดงความรู้สึกแบบตรงไปตรงมามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่กับยัยมเอมี่ ฉันดูไม่ออกว่ะ ยัยนั่นมีข่าวแย่งแฟนคนอื่นมาตั้งเยอะตั้งแยะ จะอาลัยอาวรณ์อะไรกับแค่ผู้ชายคนเดียว"

"แต่ฉันเห็น..." พัธริกาตั้งท่าจะพูด แต่ถูกเพื่อนขัด

"อยากรู้ต้องพิสูจน์"

"หือ? " หญิงสาวทำหน้างง

"ไหนๆ แกก็จะลองจีบคุณฉลามอยู่แล้วไม่ใช่หรอ แกก็ลองใช้โอกาสนี้ทดสอบยัยนั่นไปด้วยเลย ถ้ายังอาลัยอาวรณ์กันอยู่จริง แกก็แค่ช่วยให้สองคนนั้นสมหวังในความรัก เผื่อว่าบุญกุศลที่ทำจะดลบันดาลให้แกมีผัวกับเขาในเร็ววันบ้าง"

"เออว่ะ" พัธริกาเห็นด้วย

"โอ้โห... นี่รู้ตัวไหมว่าประโยคสุดท้ายเพื่อนประชด"

หญิงสาวหันไปเหวี่ยงค้อนใส่จิรัช และยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากอดอกอย่างกำลังใช้ความคิด

"แล้วฉันต้องเริ่มแผนการยังไงดี"

คนตัวโตกว่าผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้น "นี่แกเอาจริงหรอ"

"อือ"

"หูยยย นี่ต้องลงทุนเบอร์ไหนวะเนี่ย" จิรัชแกล้งเอ่ยชมแบบขอไปที แล้วถามย้ำเพื่อเตือนสติเพื่อนไปในตัว "แกรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพาตัวเองไปเล่นกับไฟ"

"ไฟอะไรล่ะ ฉลามอยู่ในน้ำ"

"อีบ้า! " เก้งแหวใส่เสียงเขียว

"เอาน่า ฉันก็แค่อยากลองดู ฉันบอกแกแล้วไงว่าอยากเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ อยากจะรู้เหมือนกันว่าแบดบอยที่เขาร่ำลือกัน จะแน่สักแค่ไหน" พัธริกาประกาศอย่างมั่นใจ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครจ้องมองอยู่

"เสี่ยงนะ"

"ไม่กลัว ฉันมีผู้ช่วยแบบแก ฉันสู้ตาย"

จิรัชหัวเราะรวนเมื่อเพื่อนรักตอบกลับมาแบบนั้น ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะเป็นอันต้องหุบฉับลง เพราะดันหันไปสบตาเข้ากับเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่กำลังมองมาพอดี

"ห้องน้ำเต็มหรอครับ" เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยถามคนทั้งคู่ และนั่นก็ทำให้พัธริกาต้องหันไปมองทางต้นเสียง

ดวงตาคู่สวยตื่นตระหนกอย่างปิดไม่มิด เนื่องจากคนที่มีชื่ออยู่ในประโยคสนทนาของตนกับเพื่อนรัก ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

"อ่า เอ่อ... ไม่ ไม่เต็มค่ะ" จิรัชตอบ

"ครับ"

ฉลามก้มศีรษะให้ทั้งคู่เล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องน้ำที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังเก้าอี้หินอ่อน

ร่างบางที่พึ่งได้สติกะพริบตาปริบๆ ด้วยสีหน้าปั้นยาก แล้วหันมากระซิบถามเพื่อนรักเสียงเบาหวิว "แกว่าเมื่อกี้..."

"ฉันว่าเขาได้ยิน" จิรัชตอบทันควัน

"แต่เขายืนอยู่ตั้งไกลนะ"

"แต่เราคุยกันเสียงดังโว้ย! "

พัธริกากลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่และบอกออกไปอย่างมั่นอกมั่นใจว่า "แต่ฉันไม่ได้พูดชื่อเขาเลยนะ"

คนฟังขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนรัก "จริงด้วย"

"เห็นไหมล่ะ เขาไม่รู้หรอก"

จิรัชพยักหน้าให้เพื่อนรัวๆ แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่ก็เป็นอันต้องชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงของคนที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำดังขึ้น

"อ่อ... ผมรู้"

คนทั้งคู่ที่มีชะนักติดหลังหันมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างทำตัวไม่ถูก และก่อนที่พวกเธอจะสติแตกกันไปมากกว่านี้ เจ้าของร่างสูงที่อยู่ในห้องน้ำก็เดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือที่แนบอยู่ตรงหู

"ครับ ผมรู้แล้ว ได้ครับพ่อ ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้"

พัธริกาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก แล้วทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทว่าคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กลับหันมาส่งยิ้มให้ แล้วชวนเธอคุยเสียนี่

"ห้องน้ำหญิงอยู่ทางนั้นนะครับ" เขาบอก

"อ่อ... ค่ะ"

"แต่ถ้าไม่ชอบห้องน้ำตรงนี้ ยังมีห้องน้ำที่อื่นด้วย"

หญิงสาวพยายามปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มแจ่มใสเข้าไว้ เมื่อเห็นว่าเขาชวนเธอคุยเรื่องห้องน้ำในอาณาเขตของเขา

เอาวะ! ห้องน้ำก็ห้องน้ำ

"แล้วห้องน้ำที่อื่น แตกต่างจากตรงนี้ยังไงคะ"

"แตกต่างกันที่... ห้องน้ำที่อื่น คุณอาจจะไม่ได้เข้าไปแค่คนเดียว"

คำตอบของเขาทำเอาคนฟังขมวดคิ้วงุนงง แต่กว่าที่จะได้เอ่ยถามออกไปให้ชัดเจน คนตรงหน้าก็ดันมีสายเข้ามาซะก่อน

"ผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ค่ะ" พัธริกาตอบรับด้วยรอยยิ้ม และมองส่งเขาไปจนลับสายตา ก่อนจะหันมาทางเพื่อนรักอย่างขอคำตอบ "ไม่ได้เข้าคนเดียว แล้วจะให้เข้ากับใครวะ"

จิรัชขมวดคิ้วคิดตาม แล้วตอบไปอย่างจนปัญญา

"เขาอาจจะหมายถึงผี"

"บรึ๋ย~ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ไปเข้าที่อื่นหรอกนะ! "