บท
ตั้งค่า

ลวงรัก - INTO จุดเกิดเหตุ

เหตุการณ์เมื่อเดือนก่อน….

“ดาบี”

“ว่าไงคะพี่ฝ้าย”

“ลูกค้าสั่งน้ำเธอช่วยไปส่งให้หน่อยได้ไหมณดลพักเที่ยงน่ะ ไปส่งใกล้ๆ นี่เอง”

“อ๋อได้ค่ะ”

“พี่รบกวนหน่อยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

ฉันรีบเช็ดโต๊ะก่อนจะเดินไปรับเอาน้ำชาเขียวและโกโก้ปั่นมาใส่หน้ารถมอเตอร์ไซค์

ฉันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ร้านคอฟฟี่ใกล้ๆ หอพัก ช่วงวันหยุดหรือเลิกเรียนก็จะมาทำงานที่นี่ทุกวันเพราะร้านปิดสองทุ่ม

เหตุผลที่ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยก็เพราะไม่อยากรบกวนทางบ้าน ฉันรู้ว่าแม่ไม่ค่อยมีเงินและตอนนี้ร่างกายแม่ก็ไม่แข็งแรงด้วย อะไรที่ช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ได้ฉันก็จะทำ

ตี๊ดดดดด~ เอี๊ยกกด ปัก!!

“กรี๊ดดด”

ด้วยความที่รถเยอะฉันจึงรู้สึกประหม่าและกล้าๆ กลัวๆ เพราะไม่ค่อยได้ขับรถในเมืองใหญ่สักเท่าไร บวกกับไม่ทันมองทำให้ชนเข้ากับท้ายรถคันหน้า ด้วยความตกใจจึงรีบเบรกพร้อมอาการสั่นไปทั้งตัว

เจ้าของรถคันที่เพิ่งชนท้ายเมื่อครู่เปิดประตูลงมามองท้ายรถของตัวเองที่มีล่องลอยจากการชนเมื่อครู่ ก่อนจะตวาดถาม “ขับรถประสาอะไรวะ!!”

“ขะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” ฉันก้มหน้ากัดริมฝีปากแน่น น้ำเสียงที่ตะคอกใส่นั้นทำให้สะดุ้งสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“จะชดใช้ยังไง” เจ้าของเสียงเอ่ยถามพร้อมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ

ฉันกลั้นใจแล้วเงยขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยแววตาสำนึกผิด ก่อนจะตกอยู่ในภวังค์ไปครู่หนึ่ง เพราะเขาคือ ฉลาม หนุ่มฮ๊อตที่กำลังโด่งดังในมหาวิทยาลัยของฉัน ใครๆ ก็รู้จักรวมถึงตัวฉันเอง

“ฉันถามว่าเธอจะชดใช้ยังไง?”

“นะ นายจะให้ฉันรับผิดชอบแบบไหน คือถ้าเป็นเรื่องเงินฉัน….”

“สามแสนค่าไฟท้ายมีจ่ายก็จบ”

“………” ฉันแอบชื่นชมใบหน้าที่หล่อราวกับเทพบุตรในนิยายของเขามาตลอดแต่ไม่เคยได้พูดคุยกันเลยสักครั้ง ทว่าตอนนี้พอได้คุยกันแล้วกลับทำให้ฉันผิดหวัง

ไม่สิ! ฉันเป็นฝ่ายผิดนี่นาที่ขับรถไม่ดี เขาเองก็มีสิทธิ์โกรธ

“งะ เงินมากมายขนาดนั้น ฉะ ฉันไม่มี”

“แล้วจะรับผิดชอบยังไง?” เขาถามกลับอย่างหัวเสีย รถคันนั้นคงจะราคาแพงมากขนาดไฟท้ายยังตั้งสามแสน

“ให้ฉันผ่อนจ่ายให้ได้ไหม” ฉันพยายามหาทางออกเพราะไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้จริงๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่พอใจ

“ผ่อนจ่าย? แล้วชาติไหนจะหมด!!”

“……….” ฉันก้มหน้าลงอีกครั้งถ้าเขาไม่ยอมฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น

“ไอ้ฉลามปล่อยๆ ไปเหอะสัส ไฟท้ายแค่นี้ขนมึงไม่ร่วงหรอก แหกตาดูหน่อยรถติดฉิบหาย!!” เสียงผู้ชายโผล่หน้าออกมาตะโกนบอก

แต่สายตาคมของคนตรงหน้ากลับจ้องมาตรงหน้าอกของฉันอย่างไม่รู้สึกละอาย

“เรียนที่มหาวิทยาลัยxx ?” เขาขมวดคิ้วถามก่อนจะมองเข็มกลัดที่ปักอยู่บนเสื้อของฉัน

“อะ….อื้อ”

“ไปเจอกันที่มหาวิทยาลัย”

“ตะ…ตอนนี้หรอ”

“อืม ตอนนี้!!”

“ตะ แต่ฉันทำงาน….”

“เธอน่าจะรู้ดีว่าไม่ควรมีเรื่องกับฉัน หรือว่าอยากโดนเด้งออกจากมหาวิทยาลัย?”

“อื้อ จะ หะ ให้เจอที่ไหน”

“สวนกุหลาบหลังมอ”

“แต่พื้นนั้นมันเป็นเขตห้าม มะ ไม่ใช่หรอ”

“ฉันอนุญาตให้เธอเข้าไปได้….เป็นกรณีพิเศษ”

คำพูดนั้นทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัวเพราะรู้ว่าเขาเป็นลูกชายของเจ้าของมหาวิทยาลัย ทำไมฉันถึงซวยมามีปัญหากับเขาได้นะ!!

พูดจบเขาก็หันหลังให้ก่อนจะเดินกลับไปที่รถทิ้งให้ฉันยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะตั้งสติได้แล้วรีบกลับมาที่ร้าน เมื่อพี่ฝ้ายเห็นว่ารถมีรอยชนก็รีบมาดูอาการของฉันทันที

“หนูขอโทษนะคะ คือ…”

“ไม่เป็นไรเธอกลับไปพักเถอะ ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว” พี่ฝ้ายเป็นเจ้านายที่ใจดีมากๆ คนหนึ่ง นี่คือความสบายใจทำให้ฉันทำงานที่นี่

ถึงจะบอกให้ไปพักแต่ความจริงแล้วฉันต้องรีบไปมหาวิทยาลัยทั้งที่เรียนเสร็จไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว

เขตสวนกุหลาบหลังมอเป็นพื้นที่ห้ามนักศึกษาเข้า ทำให้ฉันรู้สึกเกร็งขณะที่กำลังเดินตรงไปยังที่นั่น

“เฮ้!!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งรีบหันมอง ก่อนจะเห็นว่าคนที่นัดฉันมาที่นี่กำลังยืนรออยู่

ด้วยความรู้สึกประหม่าทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัว ฉันพยายามควบคุมสติของตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะเดินตรงไปหาร่างสูงที่รออยู่

“เธอมาช้านะ ให้คู่กรณีรอแบบนี้มันไม่ดีนะรู้ไหม?”

“………” ฉันเงียบเพราะสถานการณ์ตอนนี้มันค่อนข้างอึดอัด ตรงนี้ไม่มีใครเลยนอกจากฉันและเขา

“ไม่คิดจะพูดอะไร?”

“นะ นายต้องการให้ฉันทำอะไรบอกมาได้เลยนะ ฉันจะทำให้ทุกอย่างเลย”

“ทุกอย่าง? แบบไหนที่แปลว่าทุกอย่างล่ะ” เขาหยุดพูดก่อนจะใช้สายตามองสำรวจเรือนร่างของฉันด้วยสายตาที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น ก่อนจะพูดต่อ “ทำเรื่องที่ผู้ชายผู้หญิงเขาทำกันเวลาอยู่บนเตียง ทำให้ได้หรือเปล่า?”

“….มะ…หมายความว่ายังไง”

“ฉันพูดชัดเจนมากเลยนะ ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ”

ฉันกำมือแน่น ถึงฉันจะอ่อนแอไปบ้างแต่ก็พอจะเข้าใจความหมายนั้น แค่อยากถามให้แน่ใจ

“ฉันไม่ชอบบังคับใคร”

“……..”

“ถ้าไม่มีปัญญาจ่าย เธอ!” เขาชี้หน้าฉันก่อนจะหยุดพูดแล้วเอานิ้วมาม้วนเส้นผมของฉันช้าๆ “ต้องมาเป็นเบ๊ให้ฉันจนกว่า….ฉันจะพอใจ”

“…….”

“ถ้าฉันอยากได้อะไร ไม่ว่าจะเวลาไหนเธอก็ต้องหามาให้ ถ้าไม่ทำก็เอาเงินมาจ่ายค่าซ่อมรถให้ฉันซะ!!”

“……..”

“จะเอายังไงก็ว่ามา”

“ตกลง ฉันจะเป็นเบ๊ให้นาย”

“เธอชื่ออะไร?”

“ฉันชื่อ….ดาบี”

เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ฉันต้องตกเป็นเบ๊ของเขา คอยทำตามคำสั่งทุกๆ อย่าง มารู้ว่าตัวเองคิดผิดมันก็ไม่ทันแล้ว…เพราะตั้งแต่นั้นมาชีวิตที่เคยสงบสุขของฉันก็ได้เปลี่ยนไป….และไม่รู้ว่ามันจะจบสิ้นเมื่อไร

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel