Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
เธอบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะยากสักแค่ไหน
ลวงรัก - INTO จุดเกิดเหตุ
เหตุการณ์เมื่อเดือนก่อน….
“ดาบี”
“ว่าไงคะพี่ฝ้าย”
“ลูกค้าสั่งน้ำเธอช่วยไปส่งให้หน่อยได้ไหมณดลพักเที่ยงน่ะ ไปส่งใกล้ๆ นี่เอง”
“อ๋อได้ค่ะ”
“พี่รบกวนหน่อยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ฉันรีบเช็ดโต๊ะก่อนจะเดินไปรับเอาน้ำชาเขียวและโกโก้ปั่นมาใส่หน้ารถมอเตอร์ไซค์
ฉันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ร้านคอฟฟี่ใกล้ๆ หอพัก ช่วงวันหยุดหรือเลิกเรียนก็จะมาทำงานที่นี่ทุกวันเพราะร้านปิดสองทุ่ม
เหตุผลที่ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยก็เพราะไม่อยากรบกวนทางบ้าน ฉันรู้ว่าแม่ไม่ค่อยมีเงินและตอนนี้ร่างกายแม่ก็ไม่แข็งแรงด้วย อะไรที่ช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ได้ฉันก็จะทำ
ตี๊ดดดดด~ เอี๊ยกกด ปัก!!
“กรี๊ดดด”
ด้วยความที่รถเยอะฉันจึงรู้สึกประหม่าและกล้าๆ กลัวๆ เพราะไม่ค่อยได้ขับรถในเมืองใหญ่สักเท่าไร บวกกับไม่ทันมองทำให้ชนเข้ากับท้ายรถคันหน้า ด้วยความตกใจจึงรีบเบรกพร้อมอาการสั่นไปทั้งตัว
เจ้าของรถคันที่เพิ่งชนท้ายเมื่อครู่เปิดประตูลงมามองท้ายรถของตัวเองที่มีล่องลอยจากการชนเมื่อครู่ ก่อนจะตวาดถาม “ขับรถประสาอะไรวะ!!”
“ขะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” ฉันก้มหน้ากัดริมฝีปากแน่น น้ำเสียงที่ตะคอกใส่นั้นทำให้สะดุ้งสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“จะชดใช้ยังไง” เจ้าของเสียงเอ่ยถามพร้อมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
ฉันกลั้นใจแล้วเงยขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยแววตาสำนึกผิด ก่อนจะตกอยู่ในภวังค์ไปครู่หนึ่ง เพราะเขาคือ ฉลาม หนุ่มฮ๊อตที่กำลังโด่งดังในมหาวิทยาลัยของฉัน ใครๆ ก็รู้จักรวมถึงตัวฉันเอง
“ฉันถามว่าเธอจะชดใช้ยังไง?”
“นะ นายจะให้ฉันรับผิดชอบแบบไหน คือถ้าเป็นเรื่องเงินฉัน….”
“สามแสนค่าไฟท้ายมีจ่ายก็จบ”
“………” ฉันแอบชื่นชมใบหน้าที่หล่อราวกับเทพบุตรในนิยายของเขามาตลอดแต่ไม่เคยได้พูดคุยกันเลยสักครั้ง ทว่าตอนนี้พอได้คุยกันแล้วกลับทำให้ฉันผิดหวัง
ไม่สิ! ฉันเป็นฝ่ายผิดนี่นาที่ขับรถไม่ดี เขาเองก็มีสิทธิ์โกรธ
“งะ เงินมากมายขนาดนั้น ฉะ ฉันไม่มี”
“แล้วจะรับผิดชอบยังไง?” เขาถามกลับอย่างหัวเสีย รถคันนั้นคงจะราคาแพงมากขนาดไฟท้ายยังตั้งสามแสน
“ให้ฉันผ่อนจ่ายให้ได้ไหม” ฉันพยายามหาทางออกเพราะไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้จริงๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่พอใจ
“ผ่อนจ่าย? แล้วชาติไหนจะหมด!!”
“……….” ฉันก้มหน้าลงอีกครั้งถ้าเขาไม่ยอมฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
“ไอ้ฉลามปล่อยๆ ไปเหอะสัส ไฟท้ายแค่นี้ขนมึงไม่ร่วงหรอก แหกตาดูหน่อยรถติดฉิบหาย!!” เสียงผู้ชายโผล่หน้าออกมาตะโกนบอก
แต่สายตาคมของคนตรงหน้ากลับจ้องมาตรงหน้าอกของฉันอย่างไม่รู้สึกละอาย
“เรียนที่มหาวิทยาลัยxx ?” เขาขมวดคิ้วถามก่อนจะมองเข็มกลัดที่ปักอยู่บนเสื้อของฉัน
“อะ….อื้อ”
“ไปเจอกันที่มหาวิทยาลัย”
“ตะ…ตอนนี้หรอ”
“อืม ตอนนี้!!”
“ตะ แต่ฉันทำงาน….”
“เธอน่าจะรู้ดีว่าไม่ควรมีเรื่องกับฉัน หรือว่าอยากโดนเด้งออกจากมหาวิทยาลัย?”
“อื้อ จะ หะ ให้เจอที่ไหน”
“สวนกุหลาบหลังมอ”
“แต่พื้นนั้นมันเป็นเขตห้าม มะ ไม่ใช่หรอ”
“ฉันอนุญาตให้เธอเข้าไปได้….เป็นกรณีพิเศษ”
คำพูดนั้นทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัวเพราะรู้ว่าเขาเป็นลูกชายของเจ้าของมหาวิทยาลัย ทำไมฉันถึงซวยมามีปัญหากับเขาได้นะ!!
พูดจบเขาก็หันหลังให้ก่อนจะเดินกลับไปที่รถทิ้งให้ฉันยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะตั้งสติได้แล้วรีบกลับมาที่ร้าน เมื่อพี่ฝ้ายเห็นว่ารถมีรอยชนก็รีบมาดูอาการของฉันทันที
“หนูขอโทษนะคะ คือ…”
“ไม่เป็นไรเธอกลับไปพักเถอะ ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว” พี่ฝ้ายเป็นเจ้านายที่ใจดีมากๆ คนหนึ่ง นี่คือความสบายใจทำให้ฉันทำงานที่นี่
ถึงจะบอกให้ไปพักแต่ความจริงแล้วฉันต้องรีบไปมหาวิทยาลัยทั้งที่เรียนเสร็จไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว
เขตสวนกุหลาบหลังมอเป็นพื้นที่ห้ามนักศึกษาเข้า ทำให้ฉันรู้สึกเกร็งขณะที่กำลังเดินตรงไปยังที่นั่น
“เฮ้!!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งรีบหันมอง ก่อนจะเห็นว่าคนที่นัดฉันมาที่นี่กำลังยืนรออยู่
ด้วยความรู้สึกประหม่าทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัว ฉันพยายามควบคุมสติของตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะเดินตรงไปหาร่างสูงที่รออยู่
“เธอมาช้านะ ให้คู่กรณีรอแบบนี้มันไม่ดีนะรู้ไหม?”
“………” ฉันเงียบเพราะสถานการณ์ตอนนี้มันค่อนข้างอึดอัด ตรงนี้ไม่มีใครเลยนอกจากฉันและเขา
“ไม่คิดจะพูดอะไร?”
“นะ นายต้องการให้ฉันทำอะไรบอกมาได้เลยนะ ฉันจะทำให้ทุกอย่างเลย”
“ทุกอย่าง? แบบไหนที่แปลว่าทุกอย่างล่ะ” เขาหยุดพูดก่อนจะใช้สายตามองสำรวจเรือนร่างของฉันด้วยสายตาที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น ก่อนจะพูดต่อ “ทำเรื่องที่ผู้ชายผู้หญิงเขาทำกันเวลาอยู่บนเตียง ทำให้ได้หรือเปล่า?”
“….มะ…หมายความว่ายังไง”
“ฉันพูดชัดเจนมากเลยนะ ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ”
ฉันกำมือแน่น ถึงฉันจะอ่อนแอไปบ้างแต่ก็พอจะเข้าใจความหมายนั้น แค่อยากถามให้แน่ใจ
“ฉันไม่ชอบบังคับใคร”
“……..”
“ถ้าไม่มีปัญญาจ่าย เธอ!” เขาชี้หน้าฉันก่อนจะหยุดพูดแล้วเอานิ้วมาม้วนเส้นผมของฉันช้าๆ “ต้องมาเป็นเบ๊ให้ฉันจนกว่า….ฉันจะพอใจ”
“…….”
“ถ้าฉันอยากได้อะไร ไม่ว่าจะเวลาไหนเธอก็ต้องหามาให้ ถ้าไม่ทำก็เอาเงินมาจ่ายค่าซ่อมรถให้ฉันซะ!!”
“……..”
“จะเอายังไงก็ว่ามา”
“ตกลง ฉันจะเป็นเบ๊ให้นาย”
“เธอชื่ออะไร?”
“ฉันชื่อ….ดาบี”
เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ฉันต้องตกเป็นเบ๊ของเขา คอยทำตามคำสั่งทุกๆ อย่าง มารู้ว่าตัวเองคิดผิดมันก็ไม่ทันแล้ว…เพราะตั้งแต่นั้นมาชีวิตที่เคยสงบสุขของฉันก็ได้เปลี่ยนไป….และไม่รู้ว่ามันจะจบสิ้นเมื่อไร