ลวงรัก - 11 วูบไหว

ไม่คิดว่าการถามแค่นี้จะถูกเพื่อนสนิทของตัวเองสงสัย หลังจากเอ่ยคำนั้นออกไปมันก็ขมวดคิ้วแล้วยิงคำถามกลับทันควัน

“ใคร!!! แกคบกับใคร”

“เดี๋ยวมีน”

“ดาบีนี่แกมีแฟนแล้วหรอ” มีนยกมือขึ้นมาปิดปาก ก่อนจะอุทานต่อว่า “เพื่อนฉันโตเป็นสาวแล้ว”

“ไปกันใหญ่แล้ว”

“แกบอกฉันนี่ว่าไม่อยากมีความรัก ใครกันนะทำลายกำแพงนั้น”

“มีน จะฟังฉันได้หรือยังเนี่ย” ฉันมองค้อนเพื่อนที่เอาแต่คิดเองเออเองไปเรื่อย ไม่เว้นช่วงให้อธิบายบาย

“อือเล่ามาเร็วๆ ว่าเป็นใคร”

“ไม่มีใครทั้งนั้น ไม่ได้มีแฟนซักหน่อย”

“อ้าว”

“แกน่ะไม่ยอมฟังเลย”

“ก็แกน่ะเอาแต่คิดไปเองไม่ถาม”

“เอ้า! ปกติแกเคยถามอะไรแบบนั้นกับฉันหรอ พอได้ยินก็คิดว่าแกมีแฟนสิ”

“ไม่มีแฟน”

“ช่วงนี้แกดูเหมือนคนกำลังอินเลิฟนะ”

“ไม่ใช่ซักหน่อย”

“ฉันพูดจริงๆ นะดาบี”

“……….” ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันก่อนจะหลบสายตาเพื่อนที่กำลังมองอย่างคาดคั้น

“ฉันดีใจนะถ้าแกจะมีแฟน แต่อย่าลืมว่าผู้ชายสมัยนี้น่ะร้าย จะยกหัวใจให้ใครก็ต้องดูให้มันดีๆ ก่อน เข้าใจไหม”

“อือรู้แล้ว”

“เป็นห่วงนะดาบี มีอะไรปรึกษาฉันได้”

“เอาไว้ถ้ามีปัญหาเดี๋ยวฉันจะปรึกษาแกคนแรกเลยนะ”

“พูดแบบนี้แสดงว่ามีแฟนแล้วจริงดิ”

“โอ้ยมีน! ไม่คุยกับแกแล้วจะไปเรียน”

ฉันลุกขึ้นจากที่นั่ง ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเขินทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีแฟนซักหน่อย

15:30 น. เลิกเรียน

ฉลามส่งข้อความมาบอกว่ารออยู่ที่คณะแล้ว หลังจากเรียนเสร็จจึงรีบมาหาเขาทันทีเพราะกลัวจะมีคนสงสัย แต่คงไม่ทัน เขามาจอดรถรอรับถึงหน้าคณะ ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ระแวกนั้นมองด้วยความสนใจ ถึงแม้เจ้าตัวจะรออยู่ในรถก็ตาม

แต่ในมหาวิทยาลัยมีรถสปอร์ตราคาหลายสิบล้านเพียงคันเดียวที่ขับไปมาบ่อยๆ นั่นคือรถของฉลาม ไม่แปลกที่หลายคนจะรู้ว่าเป็นเขา เพราะเขาน่ะฮ๊อตมากๆ

ติ้ง~ เสียงแชต

ขณะที่กำลังยืนลังเลอยู่เสียงข้อความที่เด้งเข้ามาทำให้ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะเม้มปากแน่นเมื่อเป็นข้อความของฉลาม

ฉลาม: ทำไมไม่มาขึ้นรถ

ฉัน: ไปรอรับซอยข้างๆ มหาวิทยาลัยแทนได้ไหม

ฉลาม: ทำไม

ฉัน: ตรงนี้คนมองเยอะเลย

ฉลาม: แล้วทำไมต้องสนใจ

คำตอบกลับที่ไม่ได้แคร์สิ่งรอบข้างทำเอาหัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวแทบบ้า

ฉัน: ฉลามไม่กลัวคนอื่นเข้าใจผิดหรอ

ฉลาม: ถ้ากลัวคงไม่มารับตั้งแต่แรก

ฉลาม: จะขึ้นรถมาดีๆ หรืออยากให้เดินไปรับ

ฉัน: อือๆ ไปแล้ว

ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็เดินมาขึ้นรถของฉลามที่จอดรอรับอยู่ท่ามกลางสายตาและเสียงกระซิบกระซาบของคนที่เห็นเหตุการณ์

“คิดออกยังว่าจะกินอะไร” ฉลามหันมาถามขณะหักพวงมาลัยรถเลี้ยว

ถูกสายตาคู่นั้นมองเพียงระยะสั้นๆ มันก็ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้แล้ว

“แล้วแต่ฉลามเลย ดาบียังไงก็ได้”

“ไม่เอา วันนี้ฉันตามใจเธอ”

“หือ? ทำไมจู่ๆ ถึงตามใจล่ะ”

“เธอตามใจฉันมาเป็นเดือนๆ แล้ว”

“ก็เพราะดาบีทำรถฉลามเป็นรอยไง ถึงได้มาคอยเป็นเบ๊ให้แบบนี้”

“ไม่อยากเป็นแล้ว?” ฉลามหันมาถาม ไม่รู้ว่าจริงจังหรือเปล่าเพราะเขามองแค่ครู่เดียว ก่อนจะหันกลับไปมองถนน จากนั้นก็ถามต่อ “แล้วอยากเป็นอะไรดีล่ะ”

พูดอะไร ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย

“คิดออกหรือยังว่าจะกินอะไร” จู่ๆ ฉลามก็เปลี่ยนเรื่องทั้งที่เมื่อครู่ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าเขากำลังสื่ออะไรอยู่

“ให้ดาบีคิดหรอ”

“อืม”

“ไม่เอาในห้างได้ไหม”

“ตามใจ ฉันให้เธอเลือก”

“แถวๆ หอดาบีมีร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง เขาทำผัดไทยอร่อยมาก”

“บอกทาง”

“ฉลามกินได้แน่นะ”

คนที่ขับรถอยู่หันมามองราวกับฉันถามอะไรจู่จี้เกินไป จู่ๆ มันก็รู้สึกผิด

“กินได้ดิ เธอกินได้ทำไมฉันจะกินไม่ได้”

ฉลามคงเห็นว่าฉันเงียบไปเขาเลยรีบตอบ คำตอบนั้นทำให้ใจชื้นก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย

คิดว่าจะหงุดหงิดซะอีก

มาถึงร้านอาหารร้านโปรดที่ฉันชอบมากินบ่อยๆ ก็ถูกป้าเจ้าของร้านแซวว่าแฟนหล่อ ทำให้ต้องรีบปฏิเสธแต่ตัวฉันเองกลับเขินไม่เป็นท่า พอหันมองฉลามเขานิ่งมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ รู้สึกวูบไหวแปลกๆ

ฉลามเอ่ยชมไม่หยุดปากเลยว่าผัดไทยร้านนี้อร่อยมาก อย่างที่ฉันบอกเอาไว้ เขาบอกว่าครั้งหน้าจะมากินอีก คงติดใจแล้วแน่ๆ

“คืนนี้ขอโทรหาได้ไหม” ก่อนจะลงจากรถจู่ๆ ฉลามก็พูดขึ้นมาทำให้ฉันนิ่ง

นิ่งไม่ได้แปลว่าไม่รู้สึกอะไร แต่เพราะหัวใจมันกำลังเต้นแรงต่างหาก

“ว่าไงทำไมไม่ตอบ” ฉลามเอ่ยขึ้นอีกครั้งเพราะฉันเอาแต่เงียบ

“ทะ ทำไมต้องโทรหา”

“ก็แค่….อยากได้ยินเสียงก่อนนอน”

ไม่รู้เมื่อไรที่หัวใจมันเผลอเต้นแรงให้กับเขา รู้ตัวอีกทีมันก็ห้ามปรามไม่ได้แล้ว

20:40 น.

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จะว่าเป็นสายที่ฉันกำลังรออยู่ก็ได้เพราะรอให้เขาโทรมาจริงๆ

“ฮัลโหล” ฉันกรอกเสียงออกไปอย่างรู้สึกประหม่าและตอนนี้มันก็เกร็งจนลืมจังหวะหายใจเข้าออก

( ทำอะไรอยู่ ) เสียงทุ้มเอ่ยถามเพียงแค่นั้นแต่ทำไมถึงทำให้อัตราการเต้นของหัวใจฉันมันถี่รัวขนาดนี้

“กะ กำลังจะนอน”

( ยังไม่ได้คุยเลยนะนอนแล้ว )

“นายไม่ออกไปไหนหรอ”

( หืม นายหรอ บอกว่าอะไรจำได้ไหม ) น้ำเสียงที่ถามกลับมาเชิงดุนิดๆ ทำให้ฉันต้องรีบแก้ไขคำพูดทันควัน

“อ่ะ ลืมๆ ฉลามไม่ออกไปไหนหรอ”

( จะให้ออกไปไหน ไปหาเธอดีไหม )

“บะ บ้า ดาบีหมายถึงออกไปเที่ยว”

( อยากให้ไปหรือไง )

“ก็เห็นไปบ่อยนี่”

( วันนี้ไม่อยากออกไปไหน อยากคุยกับเธอมากกว่า )