ฉลามหวงเมีย 6

“ฉันขอจูบอีกเธอหน่อยได้ไหมพราว”

สิ้นสุดประโยคนั้นมือหนาของฉลามก็เลื่อนมาประคองใบหน้าของฉันก่อนที่เขาจะประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ฉันนั่งนิ่งไม่ขยับแต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับไป

“อื้อออออ อืม” ฉันส่งเสียงครางในลำคอเมื่อรสจูบของเขามันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มันทั้งอึ้ง ทั้งงงไปหมดแล้วตอนนี้

ลิ้นของเขาพยายามจะบุกรุกเข้ามา ฝ่ามือของฉันดันอกแกร่งของเขาให้ถอยห่างออกไป เพื่อให้หยุดการกระทำนี้ แต่เขาก็ยังคงดื้อดึงไม่ยอมถอยห่าง...

มือข้างนึงของเขาดึงรั้งเอวฉันให้เข้าหา ส่วนมืออีกข้างก็จับใบหน้าฉันให้เงยรับจูบจากเขา

“อะ แฮ่ม!” เสียงของใครบางคนมันทำให้ฉลามต้องผละออกจากฉันทันที คนที่มาใหม่คือพ่อของฉลาม

“พะ...พ่อมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ฉลามอึกอักตอบกลับไป

“พ่อมาตั้งแต่แกดึงน้องเข้าไปจูบแล้ว”

“....” ฉันก้มหน้าเม้มปากแน่น พ่อฉลามเห็นทั้งหมดแล้วงั้นเหรอ งื้อออ ตาย ๆ ๆ จะทำยังไงดีนะ ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าคิดแล้วก็สงสัย ถ้ามาติวให้ฉลามครั้งหน้าฉันจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอหน้าพ่อกับแม่เขา

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะฉลาม น้องเป็นผู้หญิงจะเสียหายเอาได้” พ่อฉลามพูดเสียงเรียบนิ่งแล้วมองมาทางฉันที่นั่งอยู่ไม่พูดไม่จา

“รู้แล้วน่า!” เขาตอบปัด ๆ ไป จากนั้นพ่อของฉลามก็เดินออกไป ทำให้ที่ตรงนี้เหลือฉันกับเขาแค่สองคน

“....”

“กะ...เก็บของดิ จะไปส่งบ้าน”

“ระ...รอแป๊บนึงนะ” ฉันสะดุ้งรีบทำตามที่เขาบอกอย่างลนลาน

พอเก็บของเสร็จฉันก็รีบวิ่งมาขึ้นรถฉลามที่จอดอยู่ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเราควรมองหน้าฉลามยังไง แล้วจู่ ๆ ทำไมเขาถึงมาจูบฉัน ไม่ ๆ ๆ ๆ ไม่อยากคิดแล้วยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน เราต่างคนต่างไม่ได้มองหน้ากันเลย ฉลามเดินตามขึ้นรถมาติด ๆ ก่อนที่เขาจะหยิบบุหรี่ยี่ห้อดังขึ้นมาสูบบนรถ

“ฉะ...หลาม น้องพราวเหม็น” ฉันร้องทักเขาแบบกล้า ๆ กลัว ๆ

“อือ เข้าใจแล้ว” เขาทิ้งบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปได้ไม่กี่ครั้งโยนออกนอกหน้าต่างรถ

“....”

“อะไรที่ไม่ชอบก็บอกแล้วกัน ฉันจะได้ไม่ทำ!” เขาพูดลอย ๆ ขึ้นมาในระหว่างที่กำลังขับรถ

ฉันค่อย ๆ หันไปมองเขาเมื่อสิ้นสุดประโยค ก็เพราะประโยคที่เขาพูดมากับการกระทำที่ฉันได้เจอมันดูกำกวมทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าบางทีฉลามอาจจะชอบ...

“เรื่องที่ฉันจูบเธอ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“อ่อ เออ อืม ไม่เป็นไร” ฉันยิ้มแห้งไม่รู้ว่าควรที่จะตอบอะไรกลับไป บางทีฉลามอาจจะไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ก็ได้

ผ่านไปไม่นานรถหรูของฉลามก็วิ่งแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านฉัน บ้านของเราเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังเล็ก ๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร มีต้นไม้ปลูกล้อมรอบบ้านให้บรรยากาศร่มเย็น

“ขอบคุณนะที่มาส่ง” ฉันบอกขอบคุณเขาแล้วเปิดประตูรถเดินลงมา

“เดี๋ยวสิ”

“อะไรเหรอ?” ฉันหันไปตามเสียงเรียกของเขา

“ฉันขอเข้าห้องน้ำบ้านเธอหน่อย”

“อ่อ...ดะ...ได้สิ”

ฉันเดินนำฉลามเข้ามาในบ้านโดยที่เขาเดินตามมาติด ๆ หลายวันที่ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อกับแม่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด เลยทำให้ฉันต้องอยู่คนเดียวกับน้องแมวที่เราเลี้ยงไว้

“เชิญตามสบายเลยนะ เดี๋ยวน้องพราวขอเอาของไปเก็บก่อน”

พูดจบฉันก็ขึ้นเดินบ้านมา พร้อมเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา แต่พอเดินลงไปข้างล่างก็เห็นฉลามนั่งอยู่ที่โซฟา อ่า! นี่เขายังไม่กลับบ้านไปอีก

เหรอ...

“ฉลามมีอะไรหรือเปล่า รอน้องพราวอยู่เหรอ?” ฉันอุ้มน้องแมวเดินไปหาฉลามที่นั่งอยู่

“อืม ฉันรอเธออยู่”

“แล้วมีอะไรกับพราว...”

หมับ!! ฉันพูดไม่ทันจบเขาก็กระชากฉันอย่างแรงให้ลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขา...

“ฉะ...หลามจะทำอะไร?” ฉันเสียงสั่นถามเขาที่นั่งอยู่เบื้องล่างในตอนนี้

ฉลามค่อย ๆ พลิกตัวฉันให้นั่งคร่อมตัวเขาแล้วหันหน้าไปหาเขา ก่อนที่แขนแกร่งของฉลามจะล็อกเอวฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหนี

“ฉะ...ฉลามปล่อยพราวเถอะนะ ทะ..ทำแบบนี้ไม่ดีเลย” เราอึกอักพยายามพูดให้เขาปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด

“นั่งนิ่ง ๆ เถอะน่า” เขาจิ๊จ๊ะในลำคอพร้อมมองหน้าฉันอยู่แบบนั้น เขาแค่ดึงฉันไปกอดแต่ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย

“ฉะ...ฉลามพราวจั๊กจี้นะ” ฉันร้องออกมาเมื่อจู่ ๆ ฉลามก็คว้าข้อมือฉันไว้ พร้อมดึงฝ่ามือฉันไปจูบแบบหนัก ๆ ไรหนวดของเขามันถูไถไปมาที่มือของฉัน ฉันได้แต่นั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เพราะฉันไม่รู้เลยว่าเขาคิดจะทำอะไรอยู่

“เมื่อไหร่จะปล่อยพราวสักที”

“เธอรู้บ้างมั้ย ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ?”

“....”

#CHALAM TALK

“เธอรู้บ้างมั้ย ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ?” สิ้นสุดประโยคนั้นดวงตากลมโต ริมฝีปากกระจับของเธอก็เปลี่ยนเป็นแววตาท่าทางสงสัย ผมมองใบหน้าของพริบพราวอยู่อย่างนั้น ทั้งดวงตาของเธอ จมูกเธอ ริมฝีปากของเธอ มันดูลงตัวทุกสัดส่วนสำหรับผม หุ่นอวบ ๆ พร้อมผิวนิ่ม ๆ ของเธอที่สัมผัสตัวผมอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมรู้สึกแปลก

เธอคงไม่รู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ ใช่! เธอคงไม่รู้อยู่แล้วล่ะ เพราะเธอมันไม่มีวันทันความคิดของคนอื่นหรอก เธอมองโลกในแง่ดีเกินไป ใครหลอกอะไรเธอก็เชื่อหมดนั่นแหละ

“แล้วฉลามคิดยังไงกับพราวเหรอ?” เธอดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาบนตักของผมพร้อมคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ จนผมเริ่มรู้สึกปวดหนึบที่ตรงกลางกาย

“อยู่นิ่ง ๆ ดิ๊จะดิ้นทำไม?” ผมเอ็ดเธอที่กำลังอยู่ไม่สุขดิ้นไปดิ้นมา ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของผมไม่กระพริบ แล้วจู่ ๆ ความรู้สึกผมมันก็บ่งบอกอะไรบางอย่าง อ่า! พริบพราวแม่งโคตรน่าฟัดเลยวะ...

“ว่าไง! ฉลามคิดอะไรกับน้องพราว” เธอเอียงคอทำหน้างุนงง เธอคงไม่คิดสินะว่าเพื่อนอย่างผมมันกล้าทำมากกว่าที่เธอคิดซะอีก ในสายตาของเธอ ผมก็คือเพื่อนคนนึงของเธอ ใช่!เธอคิดว่าผมเป็นเพื่อนของเธอมาโดยตลอด แต่ส่วนผมคิดมาตลอดว่าเธอ ‘ไม่ใช่เพื่อนของผม’ ผมจะอดทนกับเธอได้อีกนานมั้ย! อ่า! ไม่สิ ผมอดทนกับเธอไม่ไหวอีกแล้ว

“อื้ออ” เธอร้องครางในลำคอพร้อมกำชายเสื้อนักเรียนของผมไว้แน่นเมื่อผมโน้มตัวเธอลงมาให้รับรสจูบจากผม ใช่! ผมกำลังจูบเธออีกแล้ว แล้วครั้งนี้ผมจะไม่ยอมจบแค่จูบกับเธอแน่นอน...