ฉลามหวงเมีย 5

ระหว่างทางที่ขับรถมาเขาไม่ได้พูดอะไรต่อ มีแต่ฉันที่คอยพูดเสียงเจื้อยแจ้วตลอดเวลา

“ฉลามยิ้มอะไร?” ฉันหันไปมองเขาที่นั่งอมยิ้มมองมาทางฉันในขณะที่ฉันกำลังฮัมเพลงเบา ๆ

“ก็ยิ้มให้เธอ”

“ยิ้มให้พราว ยิ้มให้พราวทำไม?” ฉันเอียงคอถามเขาอย่างสงสัย

“ก็เธอมันตลกไง” เขาตอบออกมาหน้าตาย

“....” ตลกงั้นเหรอ หน้าฉันมันตลกตรงไหน ทำไมฉลามถึงต้องหัวเราะออกมาด้วย

“แล้วตอนนี้เธอหิวหรือเปล่า ถ้าหิวก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันจะได้พาแวะกินข้าว”

“น้องพราวหิว” ฉันพยักหน้าเบา ๆ เพราะปกติหลังเลิกเรียน ฉันจะต้องปั่นจักรยานแวะกินข้าวไข่เจียวหลังโรงเรียน แต่วันนี้ต้องรีบมาติว เลยไม่ได้กินข้าวเหมือนทุกวัน

“แล้วจะกินอะไร?”

“อะไรก็ได้”

ผ่านไปไม่นานฉลามก็แวะร้านผัดไทยข้างทาง ฉันลองกันร้านนี้เป็นครั้งแรกก็ถือว่ารสชาติอร่อยมาก

“เอาอีกจานมั้ย?” ฉลามถามฉันที่ตอนนี้กินผัดไทยจนหมดจานไม่เหลือแม้แต่ถั่วงอก

“....” ฉันพยักหน้าเป็นเชิงว่าตกลง

“เดี๋ยวฉันไปสั่งให้” พูดจบเขาก็เดินออกไปผ่านไปไม่นานฉลามก็กลับมาพร้อมผัดไทยจานใหม่ ดูเหมือนว่าเขาจะสั่งพิเศษมาให้ฉันด้วย

“ถ้าหมดจานนี้แล้วเธอยังไม่อิ่ม ฉันว่าเธอคงต้องไปกินหยวกกล้วย หรือ ไม่ก็กินแกลบกินรำแทนแล้วล่ะ”

“....” ฉันนั่งสงบนิ่งพร้อมหันไปมองจานผัดไทยที่กินไปก่อนหน้านั้นที่ฉลามสั่งมาให้ประมาณสามจาน เอ่อ! ก็คนมันหิวช่วยไม่ได้นิน่า

“แล้วเธอโทรบอกพ่อกับแม่หรือยัง?”

“ยังเลย พราวยังไม่ได้โทร”

“แล้วทำไมไม่โทรบอก?” เขาพูดเสียงแข็งพลางมองหน้าฉันไปด้วย

“ก็วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านไง ไม่ต้องโทรบอกก็ได้”

“งั้นเธอก็คงต้องอยู่บ้านคนเดียวสินะ” เขาถอนหายใจออกมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ไม่เป็นไร พราวชินแล้ว” ฉันยิ้มแห้งตอบกลับไป

พอทานข้าวเสร็จฉลามก็พาฉันมาที่บ้านของเขา บ้านของเขามันดูใหญ่ดูสวยเหมือนในละครทีวีไม่มีผิดเพี้ยน ฉันก็พอรู้มาว่าฉลามค่อนข้างมีฐานะอยู่พอสมควร

“นั่งรอฉันอยู่ตรงนี้เดี๋ยวไปเอาขนมมาให้” พูดจบเขาก็เดินออกไป ทิ้งฉันให้นั่งงงอยู่ที่ห้องรับแขก ปากก็บ่นว่าฉันกินเยอะ ฉันอ้วนแบบนั้นแบบนี้แต่สุดท้ายเขาก็ยังไปหาอะไรมาให้ฉันกินอีกจนได้ ก็แหงล่ะ ฉันมาช่วยเขาติวหนังสือนิน่า เขาก็ต้องหาอะไรมาให้ฉันกินอยู่แล้ว

ระหว่างที่ฉันนั่งรอฉลามเพื่อที่จะติวหนังสือ แม่ของฉลามก็เดินตรงมาหาฉันที่นั่งอยู่ ฉันเคยเจอท่านอยู่บ่อย ๆ ที่งานประชุมผู้ปกครองหรือไม่ก็เจอที่โรงเรียน

“อ้าว น้องพราวมายังไงลูก?” ท่านเดินมาทักทายฉันที่นั่งอยู่

“หนูมากับฉลามค่ะคุณน้า”

“มากับฉลาม?” คุณน้ามองหน้าฉันเป็นเชิงสงสัย

“พอดีว่าอาจารย์ที่ปรึกษาให้มาติวหนังสือให้ฉลามน่ะค่ะ” ฉันตอบกลับไป

“อ่อ! แล้วน้องพราวทานอะไรมาหรือยัง?”

“น้องพราวทานมาแล้วค่ะ”

“ถ้างั้นแม่ไม่กวนแล้วนะ เชิญหนูพักตามสบาย” พูดจบคุณน้าก็เดินออกไป

“ค่ะ คุณน้า”

พอคุณน้าเดินออกไปฉลามก็เดินสวนเข้ามาพอดีพร้อมถือจานขนมกับนมมาให้

“อ่ะ ของเธอ” เขายืนจานขนมให้ฉัน

“ขอบใจ” ฉันยิ้มร่าออกมาพร้อมหยิบขนมใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ

“จะติวได้ยัง ห่วงแต่กินอยู่นั่นแหละ” เขาทักท้วงขึ้นมาเมื่อฉันเอาแต่กินขนมเค้กที่เขาเอามาให้ ก็มันอร่อยมาก มันเลยหยุดกินไม่ได้

“งั้นเริ่มเลยนะ พราวขอติววิชาภาษาไทยก่อนแล้วกัน จากนั้นเราก็ค่อยไปวิชาคณิตศาสตร์

ฉันลงมือติววิชาภาษาไทยกับฉลามเป็นวิชาแรก แต่พอติวไปได้ไม่เท่าไหร่ ฉลามก็เริ่มหาวแล้วก็หลับไปในที่สุด...

เพี๊ยะ!! ฉันฟาดฝ่ามือไปที่แขนเขาเบา ๆ จนเขาสะดุ้งตื่น

“โอ้ย! ยัยเตี้ย เธอตีฉันอีกแล้วนะ” เขาร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่น

“ตั้งใจฟังหน่อยสิ อนาคตของฉลามทั้งนั้นนะ” ฉันเอ็ดเขาเบา ๆ ก็เขาไม่ตั้งใจเรียนเอาซะเลย

“ไม่เอาไม่อยากติวแล้ว น่าเบื่อชะมัด” เขาปัดหนังสือเรียนจนหล่นกระจัดกระจาย

“ก็ได้ ไม่ติวก็ไม่ติว ถ้างั้นคราวหลังก็ไม่ต้องมาให้พราวช่วยก็แล้วกัน” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน อะไรกันฉันอุตส่าห์มาติวให้ด้วยความหวังดี กลับมาเป็นแบบนี้ซะอย่างงั้น

“ดะ...เดี๋ยวพราว เธอสอนต่อเลยฉันพร้อมแล้ว” เขาร้องห้ามในขณะที่ฉันกำลังจะเก็บข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน

“แน่ใจนะว่าพร้อม?”

“เออน่า บอกให้สอนก็สอนดิวะ” เขาส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

จากนั้นฉันก็ทำการติวให้เขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาตั้งใจฟัง ตั้งใจดูในสิ่งที่ฉันกำลังสอน

“เธอชอบผู้ชายแบบไหนเหรอพราว” จู่ ๆ เขาก็ถามฉันในขณะที่กำลังเตรียมแบบทดสอบให้เขาทำ

“ชอบผู้ชายแบบไหนหรอ?”

ฉันทวนคำถามขึ้นอีกครั้ง แต่อยู่ดี ๆ ใบหน้าของฉันก็เห่อร้อนขึ้นมาเมื่อนึกถึงผู้ชายที่ชอบ เขาคือโรม โรมเป็นผู้ชายในอุดมคติของฉันทุกอย่าง

“พราวชอบคนใจเย็น สุขุม สุภาพ แล้วก็อบอุ่น” ฉันพูดไปบิดไปเมื่อนึกถึงวันแต่งงานของฉันกับโรม แค่โรมยิ้มให้ ฉันก็คิดถึงวันแต่งงานของฉันกับเขาแล้ว

“ฉันว่าฉันก็มีหลายอย่างที่เธอพูดนะ” เราอมยิ้มกรุ่มกริ่มมองหน้าฉัน

“แค่ก ๆ แค่ก ๆ” ฉันสำลักน้ำออกมาทันทีที่เขาพูดจบ ใจเย็น สุขุม สุภาพ อบอุ่นงั้นเหรอ ไม่เลย ฉลามไม่มีแบบนั้นสักข้อ นี่เขากำลังละเมออะไรอยู่

“คิก ๆ แล้วนายล่ะ นายชอบผู้หญิงแบบไหน?” ฉันขำแห้ง ๆ ออกมาแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุยในทันทีเมื่อเห็นสายตาเรียบนิ่งของเขา

“ฉันชอบผู้หญิงแบบเธอ!”

“บะ...แบบฉันงั้นเหรอ?”

“ใช่! ชอบแบบเธอ”

“....”

ฉันนั่งทำตาปริบ ๆ ไม่ขยับเมื่อฉลามพูดจบแล้วค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉันเรื่อย ๆ จมูกโด่ง ๆ ของเขาใกล้เข้ามาแล้ว เข้ามาอีกแล้ว

อุบส์!! ในที่สุดริมฝีปากของฉลามก็แตะลงมาที่ปากฉันเบา ๆ ก่อนที่ฉันจะนั่งค้างนิ่ง กำชายกระโปรงนักเรียนจนยับยู้ยี่ ใบหน้าของเขากับฉันห่างกันไม่ถึงสี่เซนก็ว่าได้ริมหายใจร้อนของฉลามรดลงมาที่ใบหน้าของฉัน มันทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้

“ฉันขอจูบอีกเธอหน่อยได้ไหมพราว”