บทที่2.เผชิญหน้ากับคนป่วยจอมแสบ 3/6

เบนถามเหมือนปรึกษา แต่ความจริงเขากำลังประเมินความใส่ใจงานของหล่อน

วันวาดสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนตอบ “เครสแบบนี้มีบ่อยๆ ค่ะ และไม่น่าจะยากอะไร หากคนป่วยให้ความร่วมมือ หรือมีกำลังใจสู้” เธอตอบแบบเป็นกลาง

คนเกิดอุบัติเหตุมีให้เห็นบ่อยๆ แต่หมายความว่าหากเขาอยากหาย คนๆ นั้นต้องทำตามคำสั่งหมออย่างเคร่งครัด ไม่อย่างนั้นอะไรก็ช่วยเขาไม่ได้ แม้แต่...ยาเทวดา...

“นั่นคือปัญหาที่เธอต้องหาทางแก้ โจ...ไม่เอาอะไรเลย ไม่ให้ความร่วมมือ หรือแม้แต่จะกินยา...”

เบนตอบ เขาเหลือบมองวันวาดซ้ำ

“งั้นก็แย่ค่ะ เพราะหากเขาต่อต้าน ร่างกายก็จะทรุดลงไปเรื่อยๆ และอาจจะทำให้เขาเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต”

หญิงสาวตอบตามตรง หากคนป่วยไม่ให้ความร่วมมือ ผลเสียจะตกอยู่ที่ตัวเขาเอง

“นั่นคือหน้าที่เธอ!!...อย่าลืมสิ...เงินล้านมันไม่ได้หากันง่ายๆ ฉันใจดีแค่ไหนที่ยกหนี้ให้พ่อเธอ เพราะฉะนั้น... เธอต้องตอบแทนฉันให้สมน้ำสมเนื้อหน่อย แค่ผู้ชายหัวดื้อคนเดียว เธอคิดว่าจะปราบเขาได้ไหมล่ะ!!”

เบนพูดเสียงเคร่ง...พยาบาลทุกคนที่เคยว่าจ้าง ส่วนมากแอบลวนลามโจนาธานจนน้องชายเขารำคาญ จึงไล่ตะเพิดพวกหล่อนออกไป แต่สำหรับวันวาด... เบนแน่ใจ...หล่อนไม่น่าจะพิศวาสโจนาธาน เมื่อหล่อนดูเฉยๆ ไม่วอกแวกเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เบนเคยเจอ

“วาดรู้ค่ะ วาดจะพยายาม”

หญิงสาวรับคำเสียงหนักๆ...ที่เธอมาอยู่ตรงนี้ก็เพราะ...บิดานั่นแหละ

ห้องโดยสารด้านหลังเงียบกริบ ไม่มีบทสนทนา ไร้ซึ่งคำถาม และวันวาดก็แสนยินดี เธอไม่อยากได้ยินคำขู่ที่เบนใช้บ่อยๆ

“รถเก่าๆ ของเธอ เดี๋ยวไทยจะเอามาทิ้งไว้ให้ จะไปจะมาจะได้สะดวก”

เบนพูดเหมือนรู้ใจ เพราะวันวาดกำลังกังวล เธอนึกไม่ออกว่าจะกลับบ้านอย่างไร เมื่อเส้นทางที่ผ่านมา ไม่มีรถรับจ้างเมื่อเบนอาศัยอยู่นั้น...เป็นหมู่บ้านคนร่ำรวย พวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องใช้ยานพาหนะเหล่านั้น มันไม่ไกลจากตัวโรงแรม หรือบ้านเธอก็จริง แต่หากต้องใช้สองขาเดิน คงเหนื่อยไม่น้อย กว่าจะถึงถนนที่มีรถรับจ้างวิ่งผ่าน

“ขอบคุณค่ะ”

“เธอคงต้องทำความรู้จักกับน้องฉันก่อน เมื่อก่อน...โจนาธานเป็นคนร่าเริง แต่อุบัติเหตุนั่น ทำให้เขาเปลี่ยนไป”

อุบัติเหตุร้ายแรงเกินจะรับ สภาพรถยนต์ของชายหนุ่มครั้งแรกที่เบนเห็น เขาไม่คิดว่าโจนาธานจะรอด แต่น้องชายเขาก็รอดมาได้แบบปฏิหาริย์ เมื่อพระเจ้ายังไม่ต้องการชีวิตโจนาธาน เขาจึงยังมีลมหายใจอยู่จนกระทั่งเบนไปถึง เขาทุ่มทุนไปกับการรักษาโจนาธานแบบไม่เสียดาย สามารถยื้อลมหายใจน้องชายไว้ได้ แต่ไม่สามารถทำให้โจนาธานเดินได้เหมือนเก่า คำบอกเล่าของนายแพทย์ประจำตัว การรักษาแบบต่อเนื่องจะช่วยทำให้โจนาธานดีขึ้น วันหนึ่งเขาจะเดินได้แม้จะไม่เต็มร้อย แต่ก็ดีกว่ากลายเป็นชายพิการตลอดชีวิต...

วันวาดรับรู้ คนปกติรับไม่ได้หรอก คนที่เคยทำอะไรด้วยตัวเอง เดินด้วยขาตัวเอง แต่กลับทำไม่ได้เลย ครั้งแรกที่รู้... ไม่มีใครทำใจได้หรอก ส่วนมากที่เธอเจอ มักจะเป็นพายุอารมณ์ที่เขาสาดใส่ เพื่อลดทอนความหงุดหงิดของตัวเอง หลังจากยอมรับได้ อีกไม่นานเขาก็จะดีขึ้น

“ค่ะ”

“บอกซะก่อนเลยนะ หากคิดทำอะไรกับน้องฉัน เธอคงโดนฤทธิ์มัน ถึงจะเดินไม่ได้ แต่มันปากดีเป็นบ้า!!”

เบนบ่นยิ้มๆ น้องชายคนเก่าฉลาดเป็นกรด เจ้าชู้ตัวพ่อ เป็นหนุ่มเสน่ห์แรงคนหนึ่ง แต่ปัจจุบัน โจนาธานไม่ต่างอะไรกับซากศพ เมื่อร่างกายผอมซูบเพราะขาดอาหาร เพราะชายหนุ่มทรมานตัวเอง เขาอยากตาย มากกว่าการมีชีวิตอยู่

รายละเอียดของคนป่วยที่เธอต้องดูแล ค่อนข้างไปทางคนเจ้าอารมณ์ วันวาดผ่อนลมหายใจแผ่วๆ คงไม่มีใครทำให้เธอหวั่นไหวได้หรอก เมื่อคำพูดเสียดสีเช่นนี้ เธอผจญมาตั้งแต่จำความได้ หญิงสาวมั่นใจ เธอรับมือคนป่วย คนนี้ไหว...

10นาทีสำหรับการเดินทาง สิ้นสุดลงเมื่อรถยนต์วิ่งผ่านรั้วเหล็กสูงใหญ่ บรรยากาศโดยรอบสวยงามจนวันวาดตะลึง