บทที่2.เผชิญหน้ากับคนป่วยจอมแสบ 1/6

“แกจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้หรอกนะโจ...คนที่ทำกับแกยังลอยนวลอยู่ข้างนอกนั่น แกไม่คิดจะเอาคืนมันเหรอไง?”

เบนกล่าวลอยๆ ผู้ต้องสงสัยคือเสี่ยกวง คู่แข่งทางธุรกิจ ไอ้เฒ่านั่นไม่ใช่คนดีเท่าไร หากย้อนดูปูมหลัง กว่าจะมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ มันเหยียบหัวคนมาเป็นร้อย...แล้วเขากับน้องก็ดันเข้ามาขวางทางมันเสียอีก จึงมีความเป็นไปได้สูงว่า ‘เสี่ยกวง’ นี่แหละอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของโจนาธาน

“ผมไม่ได้ยอมแพ้นะพี่...แต่ดูสิ...มีอะไรดีขึ้นมั้ง...เหมือนเดิม...แม้แต่กระปลายเท้า ผมยังกระดิกไม่ได้”

โจนาธานตอบเสียงแหบ...เขาทอดสายตามองขาลีบเล็กของตัวเอง...ด้วยความเสียใจ

“แกก็ต้องพยายามสิ...ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้...ไม่ใช่เหรอ?”

เบนให้กำลังใจ...แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เบนเปรยลอยๆ

“ฉันหาพยาบาลคนใหม่มาให้แกแล้วล่ะ รับรองได้คนนี้... ทนถึกเหมือนควาย ต่อให้แกอาละวาดแค่ไหน...หล่อนก็คงไม่สน”

แหงล่ะ... บิดาหล่อนเป็นหนี้เขาเรือนล้าน หากวันวาดถอดใจ หล่อนต้องมีเงินล้านมาคืนเขา นี่เป็นการจ้างงานที่คุ้มค่าที่สุด เขาอยากเห็นเหมือนกัน หล่อนจะสู้ได้แค่ไหน เพราะประเมินจากท่าทาง นับว่าหล่อนแกร่งพอตัว...แววตาหล่อนจัดจ้าและไม่ย่อท้อ หล่อนคงทำงานนี้ได้อย่างดี ไม่เหมือนรายก่อนๆ ที่มาเพราะหวังผล หากโจนาธานถูกใจ หล่อนคงกลายเป็นนักตกทอง เมื่อโจนาธานคือบ่อทองดีๆ นี่เอง...

มุมปากรูปกระตุกยิ้มเหยียด...เขาตะโกนก้องในใจ!!

เขาไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวาย และมองเขาด้วยสายตาที่แฝงความเวทนา

แต่...โจนาธานเลือกที่จะนิ่ง...คนเหล่านั้นจะได้รู้ฤทธิ์เขา หากมายุ่มย่ามกับเขามากเกินไป...

โรงพยาบาลในตัวเมือง...แม่สาย...เชียงราย...

“วาดๆ วันนี้อยู่ต่อแทนพี่หน่อยสิ พี่มีธุระ”

สายใจวิ่งกระหืดกระหอบตรงมาหาวันวาด หญิงสาวกำลังเข็นรถจักยานยนต์คู่ใจออกมาจากช่องจอดรถพอดี

หญิงสาวยิ้มเซียวๆ “คงไม่ได้หรอกค่ะพี่สาย วาดต้องไปทำงานอีกที่”

เธอตอบปฏิเสธ คงไม่สามารถทำแทนใครได้อีกนาน เมื่อมีงานที่ใหม่ ต้องทำประจำ จนกว่า ‘คน คนนั้น’ จะมีอาการดีขึ้น

“งานอะไร? พี่ไม่เห็นในตารางงานเลย” สายใจซักต่อ ตารางงานของทุกคนเขียนไว้บนกระดาน เผื่อหากใครมีธุระร้อน จะได้หาคนว่างทำแทนได้

“งานใหม่นะพี่สาย วาดยังไม่รู้กำหนดแน่ๆ เลยยังไม่ได้ลง”

หญิงสาวตอบตามจริง งานชิ้นนี้มีระยะเท่าไรเธอก็ยังเดาไม่ออก จนกว่าจะได้เจอตัวคนป่วย

“ที่ไหนเหรอ พอบอกได้ไหม?”

“วาดไม่ได้ปิดค่ะ แต่วาดยังไม่รู้ ต้องไปคุยกับนายจ้างก่อนค่ะ”

ข้อมูลทั้งหมด วัดวาดยังไม่รู้อย่างละเอียด จนกว่าจะได้ตกลงกันจริงจัง

“เหรอ...อย่าบอกนะว่าครูสร้างหนี้ไว้อีก วาดเลยต้องรับมาเป็นธุระ”

สายใจเดา และหล่อนเดาถูกเสียด้วย

หญิงสาวยิ้มอ่อนๆ เธอไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“ทนเอาแล้วกันวาด เห้อ!! ไม่น่าเชื่อนะว่าวาดจะต้องลำบากขนาดนี้ เมื่อก่อนนะ...ครูนะรวยโคตร!! อย่างว่าแหละ การพนันไม่เคยทำให้ใครรวย มีแต่ฉิบหายหากหลงใหลมัน”

เป็นเรื่องที่คนมีสติรับรู้อยู่แก่ใจ...แต่ก็ไม่รู้ทำไม คนเราก็ยังลุ่มหลงอบายมุขกันเหลือเกิน อยากได้อยากมีกับการเสี่ยงโชค ที่ไม่รู้แน่ๆ ว่าจะได้หรือจะเสีย เท่าที่เห็นมีแต่ฉิบหายล่มจมตามๆ กัน

“วาดไปก่อนนะคะ...วาดต้องไปที่...”

โรงแรมขนาดใหญ่ที่เจ้าของเป็นนักธุรกิจหนุ่ม หน้าฉากคือสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ แต่เบื้องหลังคือกาสิโนเต็มรูปแบบ...จริงอยู่มันสร้างงานให้กับคนพื้นที่ มีคนได้รับผลบุญจากการทำงาน หลายครอบครัวมีรายได้จุนเจือ แต่มันก็สร้างความฉิบหายให้กับหลายครอบครัวเช่นกัน...รวมทั้งครอบครัว พิศิษรุ่งเรืองของเธอด้วย

สายลมพัดโชยปะทะใบหน้า เมื่อรถจักยานยนต์วิ่งฉิวออกจากที่ ด้วยความเร็วชนิดหากมีคนวิ่งแซงก็ย่อมได้ เมื่อตัวเลขบนไมล์ที่หน้าปัดชี้ที่เลข40 วันวาดขับรถไม่เร็วนัก เธอกลัวอุบัติเหตุ เมื่อตอนนี้มีหลายคนหวังพึ่งพา เธอจึงจำเป็นต้องดูแลตัวเองเป็นอย่างดี