บทที่ 4

อรุณเรศลุกขึ้นผลักอกพริษฐ์ไปทางรุ่นน้องหักเหลี่ยมโหดของเธอแรงๆ จนเซถลาไปกองอยู่ที่พื้นแบบแพ็คคู่

"ผู้ชายกระจอกๆแบบเมฆน่ะ ฉันไม่สนหรอกนะ เพราะแฟนใหม่ของฉันหล่อกว่า แล้วก็รวยกว่าเขาเยอะ"

"มโนหรือเปล่าป้า พี่เมฆเป็นกัปตันที่ขึ้นชื่อว่ารวยรองจากกัปตันลีเลยนะคะ" คนพูดจงใจโอ้อวดเจ้าบ่าวอย่างออกนอกหน้า ทั้งที่ความจริงพริษฐ์ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยมากขนาดนั้น แถมเธอยังได้ยินแว่วๆมาด้วยว่าธุรกิจที่บ้านของเขากำลังจะล้มละลาย

"ต๊าย! แต่แฟนฉันคนนี้รวยกว่ากัปตันลีอีกย่ะ" อรุณเรศอวดคืนบ้าง แล้วแสยะยิ้มออกมา แม้ในใจจะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ก็เถอะ

"ฮ่าๆ มโนหรือเปล่าคะ เป็นเจ้าของสายการบินที่ไหนพอจะบอกได้ไหม" ยัยรุ่นน้องจอมแสบเอ่ยขึ้นเพื่อหักหน้าเธอโดยเฉพาะ

"เขาไม่ใช่เจ้าของสายการบินที่ไหนทั้งนั้นแหละ"

"พี่อีวี่คงมโนมากกว่ามั้งคะ หรือต่อให้รวยก็คงหาผู้ชายที่หล่อเหลาแบบอปป้า สไตล์ที่พี่อีวี่ชอบในเมืองไทยยากหน่อยล่ะค่ะ ยกเว้นว่าพี่จะสั่งคนไปหิ้วเขามาจากเกาหลี"

"นัง!" อรุณเรศกัดฟันกรอด แล้วยกมือขึ้น เตรียมจะพุ่งไปตบอีกฝ่าย

หมับ !

...ทว่าข้อมือของเธอดันถูกคว้าเอาไว้ซะก่อน โดยผู้ชายหน้าหวานใสสไตล์อปป้า แถมรอยยิ้มของเขายังชวนหลงใหลสุดๆ

"แล้วแบบนี้เกาหลีพอไหมครับ" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น แล้วจ้องหน้าอรุณเรศเพื่อขอความเห็น

"อะ เอ่อ... ค่ะ" เธอตอบอึกอัก เพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

"ผมเป็นแฟนอีวี่ครับ" ภูมิศาสตร์เอ่ยขึ้น แล้วหันไปฉีกยิ้มละลายใจให้ทุกคนอีกครั้ง

"หืม ?"

ส่วนอรุณเรศที่พึ่งได้สติกลับมาถึงกลับส่งเสียงงุนงงในลำคอ เพราะเธอไม่คิดว่าผู้ชายที่ลีลาวัชรส่งมาจะเกาหลี๊ เกาหลี ถูกใจเธอมากขนาดนี้

...และถึงจะไม่เท่าจุงกิอปป้า แต่ก็ทำให้เธอแทบบ้าได้เหมือนกัน!

"คุณเป็นแฟนใหม่พี่อีวี่จริงๆหรอ" ยัยรุ่นน้องตัวร้ายของเธอเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนอรุณเรศยังไปอาระวาดใส่เธอที่ผับอยู่เลย

"ครับ" เขายืนยันอีกครั้ง ก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก แล้วเอามาคลุมไหล่ให้อรุณเรศ "ใครให้ที่รักใส่เสื้อผ้าบางขนาดนี้ครับ รู้ไหมว่าหวง" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยินชัดเจน

"ระ รู้แล้วค่ะ" คนที่มีแฟน (กำมะลอ) หล่อกว่าที่จินตนาการไว้ตอบตะกุกตะกัก

"ที่รักไม่สบายหรือเปล่าน่ะ เหมือนจะตัวรุมๆนะ" เขาพูดพลางยกมือขึ้นมาแตะหน้าผากของเธอเบาๆ

"สงสัยจะมีไข้นิดหน่อย”

"ให้ผมช่วยรักษาไหม" ร่างสูงตรงหน้าเลิ่กคิ้วถาม

"ค่ะ"

...แล้วมีหรือเธอจะปฏิเสธน่ะ เอาสิคะ!

ในเมื่อเจ้าชายขี่ม้าขาวของเธอให้ความร่วมมือดีขนาดนี้ เธอจะปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้ยังไง

"ถ้าอย่างนั้นก็โอเค"

วึ่บ!

ใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรก้มลงมาเพื่อแตะหน้าผากของเขากับเธอเข้าด้วยกัน ก่อนที่จะ...

จุ๊ฟ~ -x-

ริมฝีปากหยักสวยของเขาทาบทับลงบนปากของเธออย่างอ่อนโยน แถมยังอ่อนหวานละมุนละไมราวกับขนมสายไหม...

"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!" พริษฐ์ตะโกนขัดขึ้นสุดเสียง จนบรรดาแขกเหรื่อในงานสะดุ้งไปตามๆกัน "ทำบ้าอะไรน่ะ"

"ผมก็รักษาแฟนผมไง ไม่เห็นหรอว่าเธอกำลังไม่สบาย" ภูมิศาสตร์ผละริมฝีปากออก แล้วหันมาตอบด้วยใบหน้าใส่ซื่อสุดชีวิต