บทที่ 3

"เอ่อ... ว่างแบบไม่ได้ทำงานทำการอะไรเวลานี้ค่ะ" แอร์โฮสเตสสาวรีบแทรกขึ้น เพราะเธอไม่อยากทนฟังสถานะ 'ว่าง' ที่เขาว่า มันทำให้รู้สึกเหมือนเธอกำลังต้องการมีเพศสัมพันธ์อะไรอย่างนั้น... ซึ่งมันไม่ใช้โว้ย !

(อ่อ... แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก)

"ใครมันจะไปคิดว่ากัปตันจะแปลความหมายคำว่า 'ว่าง' แบบนั้นกันล่ะคะ" หญิงสาวแหวใส่ปลายสายด้วยความหงุดหงิด

(ถ้าว่างแบบที่คุณต้องการ ผมคิดว่ามีอยู่คนนึงนะ)

"ใครคะ ถ้าเป็นนักบินหรือสจ๊วตร่วมสายการบินก็ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ ฉันจะยืมตัวมาควงประชดแฟนเก่า ถ้าเป็นคนรู้จักกันเดี๋ยวความลับก็แตกพอดี" คนมีแผนอยู่ในใจเอ่ยร่ายยาว

เปาะ!!

...ปลายสายดีดนิ้ว แล้วพูดต่อ

(อ่อ ถ้าอย่างนั้นคนนี้ก็เหมาะแล้วครับ ไม่ได้ทำงานในสายการบินของเรา)

"ใครคะ ?"

(คุณไม่รู้จักเขาหรอก แต่ผมคิดว่าเขาจะช่วยคุณ)

"เอ่อ... เขาหล่อแบบเกาหลีไหมคะ คือกัปตันเมฆแฟนเก่าของฉันหล่อมาก แล้วก็รวยมากด้วย ถ้าเอาคนขี้เหร่ หรือฐานะค่อนข้างแย่กว่ามาควงประชด ฉันคงเสียหน้าแย่"

(ต้องหล่อแบบเกาหลีด้วยหรอ) ลีลาวัชรถามกลั้วหัวเราะด้วยความตลกขบขัน

"ก็ต้องแบบนั้นสิคะ ขืนเอาหน้าปลวกๆมาควง ฉันไม่เสียเครดิตแย่หรอ"

(โอเค ผมเข้าใจแล้ว)

"แล้วคนนี้หล่อแบบเกาหลีหรอคะ ?" อรุณเรศถามย้ำ เพื่อความแน่ใจ

(อือหื้อ หล่อแบบอปป้าเลยครับ หน้าหวาน ผิวขาว ตัวสูง ยิ้มสวย ที่สำคัญมันรวยมมาก รวยจนไม่ต้องทำงานทำการอย่างที่คุณบอกเลย)

"ถ้าอย่างนั้นก็จัดมาเลยค่ะ ขอด่วนๆ บอกเขามาที่โรงแรม XXX เลยนะคะ" เธอบอกอย่างร้อนใจ เพราะเท่าที่ฟังคุณสมบัติมาก็ถือว่าเขาผ่านเกณฑ์

(ครับ รอสักครึ่งชั่วโมง มันจะเสนอหน้าไปหาคุณที่โรงแรมเลย) น้ำเสียงของลีลาวัชรมีเลศนัยเล็กน้อย ทว่ากลับไม่ได้อยู่ในความสนใจของเธอ เพราะหญิงสาวกำลังเคร่งเครียด กลัวว่างานแต่งที่เธอตั้งใจมาป่วนจะเริ่มซะก่อน...

"โถ่โว้ย! พิธีมันเริ่มไปตั้งครึ่งแล้วนะ อีตาบ้านั่นเมื่อไหร่จะโผล่หัวมาสักที" อรุณเรศบ่นอย่างหัวเสีย เพราะเธอดื่มแอลกอฮอร์ไปหลายแก้วแล้ว แต่เพื่อนของลีลาวัชรก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมาง่ายๆ

"แหม... พี่อีวี่รอใครอยู่หรอคะ" เจ้าสาวของงานที่เดินควงเจ้าบ่าวมาเพื่อเยาะเย้ยเธอโดยเฉพาะถามขึ้น

"เรื่องของฉัน !!"

"อย่ามาพาลในงานแต่งงานคนอื่นแบบนี้สิคะ อุตส่าห์เชิญมาร่วมแสดงความยินดีแท้ๆ" ยัยปีศาจจีบปากจีบคอแสร้งเป็นนางเอกบอกด้วยรอยยิ้มร้ายกาจแบบปิดไม่มิด

"เลิกดื่มได้แล้ววี่" พริษฐ์รีบเอื้อมมือมาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้

ซ่า!!!

...ทว่าคอกเทลสีแดงที่อยู่ในมือเธอ ดันสาดใส่ชุดเจ้าบ่าวสีขาวของเขาซะก่อน

"อุ๊ย! ขอโทษนะเมฆ เค้าไม่ได้ตั้งใจอะ" อรุณเรศแสร้งขอโทษ แล้วหยิบกระดาษทิชชู่ใกล้มือมาเช็ดเสื้อให้เขา ซึ่งความยาวของคราบคอกเทลมันอยู่ใกล้ๆบริเวณเป้ากางเกงของชายหนุ่ม

"กรี๊ด!" เจ้าสาวของงานกรีดร้องขึ้นอย่างไม่เกรงใจแขกเหรื่อ

"เอ้า! เบาๆสิเธอ ตอนท้องหล่อน แม่กินนกหวีดแทนอาหารเม็ดหรอยะ"

"นี่แกว่าฉันกับแม่เป็นหมาหรอ"

"เปล่า แต่... หมาก็หมา เอาที่เธอสบายใจสิ” แอร์โฮสเตสสาวฉีกยิ้มกว้างอย่างผู้ชนะ เพราะยังไงซะผู้หญิงตรงหน้าก็ไม่มีทางเถียงชนะเธอได้อยู่แล้ว

ผลัก!