บทที่ 5

บนจอภาพขนาดใหญ่กำลังฉายวีทีอาร์ความรัก ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่บอกความเป็นมา เรื่องราวความรักอย่างคร่าวๆ แน่นอนว่ามันยิ่งเพิ่มเสียงซุบซิบนินทาให้หนาหูมากขึ้นไปอีก ม.ร.ว.หนุ่มยืนสง่าอยู่บนเวที กำลังรอคอยเจ้าสาวของเขา และอยากให้งานนี้จบลงเร็วๆ

มันน่าจะเป็นงานใหญ่ประจำปีที่ทุกคนจดจำแน่นอนล่ะ

เขาคิดในใจอย่างเหนื่อยหน่าย

เอาเถอะ...หน้าตาชื่อเสียงทางธุรกิจ เปลือกนอกนั้น เดี๋ยวเขาจะสร้างขึ้นใหม่ ให้กับทิพย์น้ำค้าง เขาจะสร้างภาพให้เธอดูดี เหมาะสมกับการเป็นผู้หญิงของชยุตม์ไกร

เขาสัญญากับตนเอง ขณะที่พิธีกรบนเวที กำลังเริ่มเกริ่นนำกับการเปิดตัวเจ้าสาว

“ครับผม...แล้วก็ได้เวลาที่ทุกคนกำลังจะได้ยลโฉม ผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในรอบปีแล้วนะครับ เจ้าสาวของคุณชายรัช ว่าเธอจะสวย เหมาะสมกับคุณชายของเรามากขนาดไหน ขอเสียงปรบมือต้อนรับเจ้าสาวด้วยครับ” พิธีกรชายเอ่ย หม่อมราชวงศ์หนุ่มสะกิดให้เขาส่งไมโครโฟนให้ เขาเอ่ยเสียงทุ้ม นุ่มนวล เกี่ยวกับเจ้าสาวของตน

“ครับ ผมคิดว่าทุกคนจะต้องรู้ถ้าเห็นเธอ ว่าทำไมผมถึงเลือก และรักผู้หญิงคนนี้มาก”

คำพูดนั้นเหมือนจะตอกย้ำ ตอกหน้า ให้กับคนในงานรู้ว่า เขารักคนที่เขาเลือกมากจริงๆ รักจนมองข้ามสถานะทางสังคม และคนที่เขาเลือกก็เพียบพร้อมไม่แพ้กับอดีตผู้หญิงของเขา

เพลง Nothin’s On You ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของขบวนเจ้าสาว มีเด็กหญิงแต่งตัวในชุดนางฟ้าสองคนเดินนำหน้ามา พร้อมกับโปรยดอกกุหลาบสีแดง เจ้าบ่าวยืนรอเจ้าสาวของเขาที่เดินก้าวมาอย่างช้าๆ ท่าเดินนั้น...มันคุ้นตา แถมด้วยชุดที่เจ้าสาวของเขาใส่ มันคือชุดสีดำ! มันมีการเล่นตลกอะไรเกิดขึ้นที่นี่

ใจของ ม.ร.ว.หนุ่มเต้นระทึก ตามจังหวะการก้าวเดินของเจ้าสาวชุดดำตรงหน้า ใจเขาเต้นแรงขึ้น รัวขึ้น จนเกือบจะช็อก เมื่อเจ้าสาวเปิดผ้าคลุมหน้าของตนออก!

เสียงฮือฮาดังขึ้นทั้งงาน

เมื่อเห็นใบหน้านั้น

นั่นมัน!

รอยยิ้มเยือนจากริมฝีปากสวยเคลือบสีแดงก่ำจนเกือบดำ นัยน์ตางดงามช้อนมองเขา มันส่งประกายเจิดจรัส แวววาม งดงามเหมือนทุกหนที่เขาเคยจำได้

ทุกครั้งสายตาคู่นี้มองเขาด้วยความรัก

แต่หนนี้

กลับทำให้ ม.ร.ว.หนุ่มตัวแข็งเหมือนถูกสต๊าฟ มือเรียวยื่นมาตรงหน้า พร้อมกับมองหน้าพิธีกรในงาน รอยยิ้มนั่น สายตานั่น ทำให้เขาส่งไมโครโฟนให้หล่อนอย่างลืมตัว

หล่อนรับไว้ ค่อยก้าวเดินขึ้นมา โดยมีสองสาวในชุดสีดำช่วยถือชายกระโปรงที่ยาวกรุยกราย เธอหมุนตัว ยืนเคียงข้างอดีตคนรัก คล้องแขนกับแขนเขา แล้วเริ่มส่งเสียงเจรจา

“งานวันนี้ เป็นงานมงคลของ อดีตคนรักของดิฉัน และ...อ้อ เรียกไม่ได้ว่าอดีต เรายังไม่ได้เลิกรากันอย่างเป็นทางการ จริงไหมคะ? คุณชาย”

“ธิชา”

เขาเอ่ยออกมาได้เป็นคำแรก ตอนนี้ทั้งห้องบอลลูนเงียบกริบ ทุกอย่างเหมือนหยุดเคลื่อนไหว สายตาทุกคู่มองตรงไปยังมณธิชาและม.ร.ว.หนุ่ม บางคนเริ่มหันโทรศัพท์มือถือ จับภาพบนเวที ถึงกับไลฟ์สดกันเลยทีเดียว กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

งานวิวาห์ระดับประเทศ

งานช็อกวงสังคม

ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง

ใครรายงานไวมีพื้นที่หน้าสื่อดังเปรี้ยงแน่นอน

“ดิฉันควรจะมาเป็นเกียรติกับงานนี้ เพราะเพื่อนรักของฉัน เจ้าสาวของคุณ ส่งการ์ดเชิญมาให้ฉัน จริงๆ แล้วการ์ดนี่ควรเป็นการ์ดของ...”

“มันควรจะเป็นการ์ดของเราใช่ไหมครับที่รัก”

เสียงห้าวทุ้มทรงอำนาจดังขึ้น แม้จะไม่ได้ใช้เครื่องกระจายเสียงเหมือนของเธอ แต่ในความเงียบขนาดนั้น สถานการณ์แบบนั้น เสียงของเขาจึงดังก้องไปทั่วห้อง

ทุกสายตามองกลับไปยังประตูของห้องบอลลูม

ผู้ชายเรือนร่างสูงสง่า สะดุดตา ใบหน้าคมเข้มนั้น ยิ่งเป็นที่น่ามองเพราะความคมเข้ม เปี่ยมเสน่ห์ทางเพศ ถึงจะอยู่ในชุดเสื้อผ้าธรรมดาๆ ก็ตามที ความน่ามองนั้น เสื้อผ้าไม่ได้ลดราคาบุคลิกภาพของเขาลงได้เลย แต่กลับเสริมให้ยิ่งโดดเด่น ในบรรดาพวกผู้คนที่แต่งตัวมาอย่างหรูหรา

เขาประคองหญิงสาวผู้หนึ่งมาด้วย หน้าของเธอค่อนข้างซีดเผือด และอยู่ในชุดไทยในงานเช้า

นั่น! เจ้าสาวตัวจริง

แล้วบนเวทีเล่า!

คิ้วเรียวขมวดหากันมุ่น ทุกสิ่งที่ตระเตรียมมาทำการเชือดเฉือนคนบนเวที ตอนนี้ถูกหลงลืมไปจนแทบจะหมด ตาจับจ้องแต่บุรุษหนุ่มร่างสูงแกร่ง ที่เดินมาจนเขายืนอยู่ในระยะประชิด

ตาจ้องมองตา

มือหนาแย่งไมโครโฟนไปเสียจากเธอ แล้วก่อนที่เธอจะทันขยับปากพูดอะไรร่างงามก็ถูกกระหวัดเข้าหาร่างสูงแกร่งราวกำแพงเหล็กชั้นดี คางมนถูกเชยขึ้นให้ได้ระดับ ก่อนที่ใบหน้าคมสันนั้น จะฉกวูบลงมา

ราวกับโลกหยุดหมุดไปชั่วอึดใจ

ทุกสายตามองจับจ้อง แทบจะหยุดหายใจกับภาพบนเวที

ริมฝีปากของเขาบดเคล้า จงใจเน้นหนัก มณธิชาพยายามดิ้นหนีผู้ชายร่างใหญ่ เธอพยายามทุบเขาด้วยซ้ำ แต่จนปัญญา มือหนานั่นรวบมือเธอไปไพล่หลังไว้ด้วยเหมือนเดียว เหมือนกับเธอแอ่นตัวยอมให้เขาโดยง่าย อีกมือจับปลายคางมนไว้ไม่ให้หันไปไหนเขาจูบ จูบ แล้วก็จูบ ราวกับจะสูบพลังให้หมดไปจากตัวเธอ สูบลมหายใจ สูบทุกสิ่งให้เหือดแห้งไปในจูบเดียว

กว่าเขาจะคลายจุมพิตลงทัณฑ์แสนดุดันนั่นลง เธอก็แทบจะเป็นลมเพราะขาดอากาศหายใจและตื่นเต้นจนเกินไป

“ทุกคนครับ งานวันนี้ไม่ใช่งานของน้องชายของผมคนเดียว มันคืองานของผมด้วย นี่คือเจ้าสาวของผม มณธิชา เราตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ทุกคนครับ แม้กระทั่งธีมเสื้อผ้าก็ด้วย ผมและเจ้าสาว ชอบอะไรที่ตื่นเต้น จะได้มีรสชาติ ดูสิครับ น้องของผมเป็นเจ้าบ่าวในธีมเทพบุตร ส่วนผมกับเจ้าสาว เรามาในธีมเจ้าสาวของซาตานยังไงล่ะครับ”

“คะ...คุณ”

มณธิชาทันพูดเพียงเท่านั้น เขาหันมายิ้มให้เธอ นัยน์ตาคมดุวับนั่น พร้อมกับทั้งการพันธนาการ เขายังไม่ยอมปล่อยเธอ เขากระซิบชิดปากอิ่มเสียงแผ่ว

“อยากโดนอีกก็พูดได้นะคนสวย”

คำขู่ในระยะประชิด รวมถึงการบดเบียดพันธนาการจากร่างสูงใหญ่ สถานการณ์ที่พลิกไปแบบนี้ มันทำให้มณธิชาแทบจะกลายเป็นอัมพาต

ม.ร.ว.หนุ่มกอดเจ้าสาวที่หน้าตาซีดเซียวของเขาไว้แน่น ทั้งเขาและทิพย์น้ำค้างเองก็มีอาการเหมือนมณธิชาและคนทั้งงาน คือตกตะลึงพูดไม่ออก ชัชชนนท์โปรยยิ้มไปรอบๆ แล้วเอ่ยต่อเสียงทุ้ม

“งานนี้คืองานแต่งงานระหว่างเราสองพี่น้องครับ เราคบผู้หญิงสองคนนี้พร้อมๆ กัน แล้วพวกหล่อนก็ท้องพร้อมๆ กันเราก็เลยต้องเร่งจัดงานขึ้นแบบนี้ ถึงจะท้องก่อนแต่ง แต่เราก็รักเจ้าสาวของเรามาก ขอบคุณทุกคนที่มาเป็นเกียรติกับงานของเราครับ แล้วก็เลิกซุบซิบนินทาได้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ของผม และผู้หญิงของน้องชายผมก็ไม่ได้แย่งอะไรใครมาทั้งสิ้น พวกเราเต็มใจ ตกลงกันได้ แต่ไม่เคยสวิงกิ้งกันน่ะครับ”

จบคำพูดนั้นด้วยจุมพิตแสนร้ายกาจที่บดเบียดลงมาสูบลมหายใจเธอไปอีกหน...หนนี้ สติของมณธิชาเขม็งเกลียวเต็มที่ ก่อนจะ...

ดับวูบ...