บทที่ 12 ห้องแชท

เฉินปู้ฝานพูดไม่ออก ทำได้เพียงต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินรองท้อง

ศิษย์พี่ใหญ่อยากไปทำอาหาร แต่เฉินปู้ฝานห้ามเธอไว้

ศิษย์พี่ใหญ่งานยุ่งทั้งวัน ทำงานล่วงเวลาก็ลำบากมากพอแล้วจึงไม่อยากรบกวนเธออีก

หลังจากพูดคุยกันสักพัก ถานไถฮ่าวเยว่ก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อพักผ่อน

ส่วนหวังโต้วโต้วเล่นเกมไปพลางตะโกนไปพลาง เต็มไปด้วยพลังเกินร้อย

"จัดการมัน ไปตายซะ"

“โง่มาก ลอบโจมตีไม่เป็นหรือยังไง โง่หรือเปล่า?”

ได้ฟังเสียง ก็เป็นความเพลิดเพลินรูปแบบหนึ่ง

หลังจากที่เฉินปู้ฝานทานเสร็จแล้ว เขาก็ขอตัวเตรียมเข้าห้องไปนอน

“พี่ปู้ฝาน ทำไมเข้านอนเร็วขนาดนี้? ดังคำพูดที่ว่า นอนเยอะไปทำไมในเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ตายแล้วก็ต้องหลับไปตลอดกาลอยู่ดี”

“ชีวิตยามค่ำคืนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น”

เฉินปู้ฝานมองเธอ “แล้วเธออยากทำอะไรล่ะ?”

“ไม่ทำ”

เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง พูดถึงมุขลามกอย่างคล่องแคล่วและห้าวหาญขนาดนี้

“อะไรนะ?” เฉินปู้ฝานถามอย่างสับสน

“ไม่มีอะไร ฉันหมายถึงออกไปเที่ยวข้างนอกกันไหม?”

“เมื่อวานมีเรื่องที่ไนต์คลับยังไม่พออีกเหรอ ยังจะเที่ยวอะไรอีก”

การถูกเฮ่อเหลิ่งเฟิงลอบสังหารในวันนี้ ก็เป็นผลมาจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

“ไม่อยากไปจริงๆ เหรอ? ถ้างั้นเราไปสถานที่แบบนั้นเปิดหูเปิดตากันดีไหม?” หวังโต้วโต้วพูดอย่างมีเลศนัย และจงใจมองไปที่บันได

“สถานที่แบบนั้นคือสถานที่แบบไหน?”

“คลับเฮ้าส์!”

“คืออะไร?”

“ก็คือสถานที่ที่สามารถค้าประเวณีได้ ไม่ว่าที่ไหนโต้วโต้วก็เคยไปมาหมดแล้ว ยังไม่รู้ว่าสถานที่นั้นเป็นอย่างไรเหมือนกัน”หวังโต้วโต้วพึมพำเบาๆ

ให้ตายเถอะเด็กวัยรุ่นสมัยนี้!

“...” เฉินปู้ฝานไม่มีอะไรจะพูด "เธอเป็นเด็กผู้หญิงไปที่แบบนั้นมันไม่ดี เป็นเด็กต้องเชื่อฟัง พวกเราจะไม่ไป"

“ก็แค่เปิดหูเปิดตาหน่อยจะกลัวอะไร? ยังไม่รู้เลยว่าเขาขายบริการกันอย่างไร”

หวังโต้วโต้วพูดจาบุ่มบ่ามมาก ราวกับว่าไม่มีอะไรที่ต้องกลัว

“...” เฉินปู้ฝานลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องนอน

เขาเมินเธอ ยัยเด็กนี่ทุกวันมักทำเป็นคนไม่จริงจัง

แม้ว่าเฉินปู้ฝานจะเป็นผู้ชายพรหมจรรย์ แต่เขาก็ไม่ชอบการเที่ยวผู้หญิง

บางคนบอกว่าไม่จำเป็นต้องซื้อบริการ แค่ไปสนุกอย่างเดียวก็ได้

“นี่ พี่ปู้ฝาน พี่ไม่อยากไปจริงๆ อ่ะ?” หวังโต้วโต้วตะโกนจากด้านหลัง

เฉินปู้ฝานไม่ตอบสนอง เขามาถึงห้องนอนและเอนตัวนอนลง

'ติ๊งติ๊ง' มีเสียงวีแชทดังขึ้น

เฉินปู้ฝานเปิดดู และเห็นว่าเขาถูกศิษย์พี่ใหญ่ของเขาดึงเข้าห้องแชทห้องหนึ่ง

ในห้องแชทนี้รวมเฉินปู้ฝานแล้วมีเพียงห้าคน ที่เหลือเป็นศิษย์พี่หญิงทั้งสี่

ศิษย์พี่ใหญ่ : ฉันดึงเสี่ยวฝานเข้ามาแล้ว พวกเธอคุยกันเลย ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

ศิษย์พี่รอง : อ๋อๆ ใช่เสี่ยวฝานจริงๆ เหรอ? พูดอะไรหน่อยสิ

ศิษย์พี่สาม : เสี่ยวฝานที่รักของฉัน ถ่ายเซลฟี่ให้ดูหน่อยว่าหล่อขึ้นไหม

เฉินปู้ฝานดีใจมาก แล้วรีบส่งข้อความเสียงทันที "สวัสดี ศิษย์พี่หญิงทั้งสี่!"

พร้อมกับถ่ายเซลฟี่ไปหนึ่งรูป!

เพียงแค่ประโยคเดียว และรูปถ่ายเดียว ทั้งกลุ่มพาก็กันแตกตื่น

ศิษย์พี่รอง : เป็นเสี่ยวฝานของฉันจริงๆ ด้วย หล่อเหลาและเป็นผู้ชายมากกว่าเมื่อก่อนมาก

ศิษย์พี่สาม : เสี่ยวฝาน ศิษย์พี่คิดถึงนายมาก อยากนอนกอดนายจังเลย

เฉินปู้ฝาน : ......

ศิษย์พี่สามได้รับการขนานนามจากคนภายนอกว่าเป็นเทพธิดาสุดเย็นชา ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงในวงการบันเทิงว่ามีความสวยสง่า และมีความเย็นชามากกว่าถานไถฮ่าวเยว่ถึงสามเท่า

เธอเปรียบเสมือนนกฟีนิกซ์บนท้องฟ้า สูงส่ง และไม่ไว้หน้าผู้ชายหน้าไหน

คนตามจีบเธอเรียงคิวกันเป็นแถว ไม่รู้ว่ามีจำนวนมากเท่าไหร่

ศิษย์พี่รองค่อนข้างอ่อนโยน จัดอยู่ในประเภทพี่สาวคนโตข้างบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ของเธอ

ศิษย์พี่ใหญ่ : ฉันจะบล็อคกลุ่มก่อนนะ แล้วค่อยปลดบล็อคอีกทีวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ขอตัวไปนอนก่อน ไม่ไหวแล้ว

ศิษย์พี่สาม : ศิษย์พี่ใหญ่นอนเร็วขนาดนี้ จะไม่แอบไปกินเสี่ยวฝานของฉันใช่ไหม?

ศิษย์พี่ใหญ่ : ......

ศิษย์พี่รอง : ศิษย์พี่ใหญ่ไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก เป็นไปไม่ได้ที่จะกินคนเดียว

ศิษย์พี่สาม : ศิษย์พี่ใหญ่ต้องการพักผ่อน ไม่ต้องรบกวนเธอแล้ว เสี่ยวฝาน พี่ถ่ายละครเรื่องนี้เสร็จแล้วจะไปหานะ

เฉินปู้ฝาน : ได้ครับ ตั้งตารอการมาถึงของศิษย์พี่

ศิษย์พี่รอง : น้องสาม ขอโทษที อีกสามวันฉันจะไปเมืองซู

ศิษย์พี่สาม : ศิษย์พี่รอง พี่หมายถึงอะไร อยู่จิงเฉิงดีๆ แต่จะไปเมืองซู ไม่ได้ตั้งใจหรอกมั้ง

ศิษย์พี่รอง : มันเป็นความตั้งใจจริงๆ ผู้เฒ่าคนหนึ่งในเมืองซูขอให้ฉันไปรักษาเขา เดิมทีฉันปฏิเสธไปแล้ว แต่ในเมื่อศิษย์น้องเล็กอยู่ที่เมืองซู ไม่ไปก็น่าเสียดายแย่

ศิษย์พี่สาม : พี่...ไปได้ แต่พี่ไม่สามารถแตะต้องเสี่ยวฝานได้

ศิษย์พี่รอง : เสี่ยวฝานเป็นของเธอหรือยังไง มีสิทธิ์อะไร ฉันไม่เพียงจะแตะต้องเขาเท่านั้น ยังจะกอดและจูบเขาด้วย

มีการส่งอีโมจิรู้สึกภูมิใจในตอนท้าย

ทำไมต้องเหน็บแนมกันด้วยล่ะ!

น้อยมากที่จะเห็นศิษย์พี่รองว่านเยียนเหรินเป็นแบบเมื่อสักครู่นี้ เธอเป็นคนเงียบๆ และสง่างามมาโดยตลอด และไม่ชอบทะเลาะกับคนอื่น

ศิษย์พี่สามรีบพูดอวดดีทันที : อะไรกัน? พี่อายุเท่าไหร่แล้ว ยังไงก็ไม่ได้ เสี่ยวฝานเป็นของฉัน

เฉินปู้ฝานยังคงนิ่งเงียบ เมื่อผู้หญิงสองคนทะเลาะกันอย่าพูดแทรกเด็ดขาด ไม่ต้องพูดถึงการช่วยเหลือคนใดคนหนึ่ง

ไม่เช่นนั้น กระบอกปืนจะมุ่งเป้าไปที่คนคนเดียว

ศิษย์พี่รอง : เสี่ยวฝานกลายเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ในแง่ของอายุ ดูเหมือนเธอจะอายุน้อยกว่าฉันเพียงสองเดือนเท่านั้น

ศิษย์พี่สาม : อายุน้อยกว่าหนึ่งวันก็ถือว่าเด็กกว่า

ศิษย์พี่รอง : ก็ได้ เธอเด็กมาก ยกทรงคัพ A ก็ยังใหญ่ไปที่จะใส่ได้

ศิษย์พี่สาม : พี่! อีโมจิรู้สึกบ้าคลั่ง!

ศิษย์พี่รอง : อิอิ!

ศิษย์พี่สาม : เสี่ยวฝานเคยเห็นเรือนร่างของฉันแล้ว เขาจะต้องรับผิดชอบ

ศิษย์พี่รอง : ชิ พูดเหมือนเคยเห็นของเธอคนเดียว มีใครบ้างที่เขายังไม่เคยเห็น?

คุณพระช่วย ยอดเยี่ยมมาก!

ฮึ่มๆๆ ทั้งหมดมันเป็นเรื่องในวัยเด็ก อย่าจริงจัง

ใครบ้างที่ไม่มีเพื่อนที่แก้ผ้าเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก

ศิษย์พี่สาม : ไม่เพียงแต่เขาได้เห็นเรือนร่างของฉันแล้ว เขายังจูบฉันแล้วด้วย

ศิษย์พี่รอง : ฉันก็ถูกจูบเหมือนกัน!

ศิษย์พี่สาม : ฉัน...

กู้ชิงเฉิงพ่ายแพ้ และพูดไม่ออกหลังจากถูกสวนกลับ

คิดว่าเป็นแบบนี้แล้วจะปล่อยเธอไปเหรอ?

ไม่มีทาง!

ศิษย์พี่รอง : จำได้ว่าวันหนึ่งมีคนเห็นเสี่ยวฝานยืนปัสสาวะ เธอมาเซ้าซี้ถามฉันว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีอวัยวะเพศชาย และร้องไห้อยู่นาน

ที่น่าเศร้ายิ่งกว่านั้นคือ คนคนนั้นเพ้อฝันที่จะหามันมาติดให้ตัวเองด้วยซ้ำ!

“ฮ่า!” เฉินปู้ฝานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ทำได้ดีมาก พลังโจมตีทะลุหนึ่งแสนแล้ว!

ศิษย์พี่สาม : ว่าฉันเหรอ แล้วใครกันที่อายุสิบขวบแล้วยังปัสสาวะรดที่นอนอีก? หน้าไม่อาย

เรื่องราวในอดีต และเรื่องราวตลกๆ ถูกหยิบยกขึ้นมาเล่า เต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงจํา บานสะพรั่งไปด้วยช่วงเวลาอันแสนงดงาม

ศิษย์พี่รองและศิษย์พี่สามโต้เถียงกันไม่หยุด แต่กลับไม่พบความเคลื่อนไหวของศิษย์พี่สี่เลย

ไม่มีการส่งข้อความตั้งแต่ต้นจนจบ

เฉินปู้ฝาน : ศิษย์พี่ทั้งสอง ศิษย์พี่สี่ของผมล่ะอยู่ที่ไหน? เธอทำอะไรหลังจากที่ลงจากภูเขาแล้ว?

ศิษย์พี่สาม : ไม่บอกหรอก นายไม่ช่วยฉันพูด เอาแต่ดูฉันถูกศิษย์พี่รองพูดแขวะอยู่ได้ ฮึ่ม!

ศิษย์พี่รอง : จริงๆ แล้วน้องสามเธอไม่รู้ใช่ไหมล่ะ? แต่แสร้งทำเป็นรู้

ศิษย์พี่สาม : ...

ศิษย์พี่รอง : จริงๆ แล้ว ข่าวศิษย์พี่สี่ของนาย.....ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

ไม่รู้แล้วยังมาว่าคนอื่น ศิษย์พี่รองกลายเป็นคนดื้อรั้นเมื่อไหร่กัน

มันไม่เหมือนสไตล์ของเธอเลย

ตอนที่เธอลงมาจากภูเขาเธออายุได้สิบแปดปี ในเวลานั้นเธอสงบเสงี่ยม สง่างาม และมีอุปนิสัยที่มั่นคง

หลังจากที่ทั้งสามพูดคุยกันอีกสักพัก ต่างคนต่างพูดราตรีสวัสดิ์ จากนั้นวางโทรศัพท์ลงแล้วหลับไป

ณ โรงแรมจิ่วหลงชั้นบนสุด!

ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาที่ราคาแพงและหรูหรา ใบหน้าของเขามืดมนอย่างน่าสะพรึงกลัว ราวกับมีเมฆดำกำลังรวมตัวกันและมีเสียงฟ้าร้องดังตลอดเวลา

มีผู้หญิงสองคนยืนอยู่ข้าง ๆ เขา แต่งตัวโป๊ นุ่งน้อยห่มน้อยจนดูน่าสงสาร

“ให้ตายเถอะ!” จู่ๆ ชายคนนั้นก็คำราม หยิบที่เขี่ยบุหรี่ข้างๆ ขึ้นมาแล้วขว้างมันลงบนพื้น

แตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ!

หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงหนักๆ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดเบอร์โทรออก "สิบเจ็ด ช่วยฉันตรวจสอบประวัติของเฉินปู้ฝานหน่อย"

“และอีกเรื่อง ถานไถฮ่าวเยว่มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา”

"ฉันต้องการรู้ทุกอย่างให้เร็วที่สุด!"