บทที่ 8 เปิดดวงตาแห่งเทพ

บทที่ 8 เปิดดวงตาแห่งเทพ

หลังจากกลับเข้าห้องส่วนตัวของตัวเอง จางหมี่เอนตัวลงนอนบนเตียงและเตรียมส่งข้อความตอบกลับถึงเจียงซินอี้ที่ได้ส่งข้อความมาขอบคุณเธออย่างมากมายสำหรับเงินจำนวน 30,000 หยวนที่เธอได้โอนให้ครอบครัวของเธอ

ต้องยอมรับว่าครอบครัวของเจียงซินอี้ก็กำลังเครียดอยู่เหมือนกัน เพราะตอนนั้นต้องนำเงินออกมาให้น้าจางเจินเพื่อเป็นค่าผ่าตัดจางหมี่ และอีกไม่ถึงเดือนเธอก็ต้องจ่ายค่าเทอมอีก พอไม่ต้องจ่ายค่าผ่าตัด และยังได้เงินจากจางหมี่มาอีกก้อนใหญ่ ทำให้บ้านของเธอหายใจสะดวกขึ้นมาแล้ว นั้นคือเหตุผลที่เจียงอซินอี้ทั้งโทรและส่งข้อความมาเพื่อขอบคุณจางหมี่ จางหมี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อกดแป้นโทรศัพท์ตอบกลับ

ทันใดนั้นก็มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น จางหมี่สามารถมองเห็นนิ้วมือของตัวเอง ในเวลาเดียวกันโทรศัพท์มือถือก็ค่อยๆ หายไป หรือพูดให้ถูกต้องมากกว่าเดิมก็คือโทรศัพท์มือถือค่อยๆ จางลง ดูเหมือนว่ามันได้กลายเป็นของโปร่งใส

ภาพเบื้องหน้าทำให้จางหมี่ประหลาดใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

จางหมี่ต้องการมองให้ละเอียดมากขึ้น เธอรวบรวมสมาธิจ้องไปที่ ผิวหนังบริเวณนิ้วมือและกรอบด้านนอกของโทรศัพท์ค่อยๆ หายไป จนสุดท้ายเหลือเพียงเส้นเลือด กระดูกบริเวณนิ้วมือและแผงวงจรรวมในโทรศัพท์มือถือ รวมทั้งแบตเตอรี่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของจางหมี่

มือของจางหมี่สัมผัสกับโทรศัพท์มือถือ ราวกับถูกดึงดูดเข้าหากัน ประกายแสงสีฟ้าสว่างวาบส่องออกมาจากหน้าจอ ราวกับกำลังสแกนลายนิ้วมือและดวงตาของเธอ

ในชั่วพริบตา โทรศัพท์มือถือทั้งเครื่องก็เหมือนถูกแกะชิ้นส่วนออกทีละชิ้น แผงวงจร ไมโครชิป ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ล้วนปรากฏต่อสายตาของเธอจางหมี่อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

"นี่...มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"

เธอพึมพำกับตัวเอง ไม่เชื่อสายตาตัวเอง หรือว่าดวงตาของเธอจะสามารถมองเห็นทะลุทะลวงสิ่งของได้แล้วรึ แต่นี่มันให้รายละเอียดที่มากกว่าปรกติที่เธอเห็นไปมาก การมองเห็นครั้งนี้มันดูลึกลงไปถึงขั้นเห็นเซลล์ เห็นเส้นเลือดเลยรึ? ทำไมเธอถึงเห็นรายละเอียดมากขนาดนี้ หรือว่า…

หรือว่าหลังจากที่เธอได้ดื่มน้ำยาต้มเห็ดหลินจือสีทองดอกนั้นเข้าไป??

หรือว่าพลังพิเศษของเธอกลับมาใช้ได้อย่างเต็มที่แล้ว?

จางหมี่พลันนึกถึงคำพูดของท่านพ่อจางอี้เฉิง เกี่ยวกับสรรพคุณของเห็ดหลินจือแดงสีทอง

"เห็ดหลินจือแดงนั้นหายากและวิเศษ เป็นสมุนไพรชั้นเลิศที่สามารถบำรุงร่างกาย เสริมสร้างพลังปราณ และทำให้พลังจิตแข็งแกร่งมาก และช่วยฟื้นฟูสายตาให้มองได้คมชัดเจนมากขึ้น..."

เธอคิดทบทวนคำพูดนั้น และรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง…ใช่แล้ว!เป็นไปได้ว่าเห็ดหลินจือแดงช่วยฟื้นฟูพลังพิเศษของขึ้นมาได้แล้วจางหมี่หลับตาลง ตั้งสมาธิ พยายามจดจ่อกับโทรศัพท์มือถือที่ถูกแยกชิ้นส่วน

ภาพในสายตาของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์เรืองแสงสว่างไสว พลังงานสีฟ้าไหลเวียนผ่านแผงวงจร จางหมี่สามารถมองเห็นโครงสร้างภายในของโทรศัพท์มือถือได้อย่างชัดเจน เธอเข้าใจการทำงานของชิ้นส่วนแต่ละชิ้น ราวกับว่ามีภาพยนตร์สามมิติฉายอยู่ในหัวของเธอ จางหมี่หลับตาและค่อยๆ ลืมตาขึ้น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอพลังพิเศษของเธอกลับมาแล้วและเต็มร้อยเปอร์เซนต์ด้วย!

ดวงตาของเธอสามารถมองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็นนี่คือโอกาสอันล้ำค่า โอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ

เธอจ้องมองโทรศัพท์มือถือ สายตาของเธอจับจ้องไปที่ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์แต่ละชิ้น ราวกับกำลังวิเคราะห์การทำงานของมันความสามารถใหม่นี้ช่างน่าทึ่ง! เพราะก่อนหน้านี้ที่เธอต้องใช้พลังจากหยกเท่านั้นถึงจะสามารถมองทะลุได้ แต่ก็จะใช้พลังมองได้ไม่นานนักและที่สำคัญถ้าพลังมีไม่พอไม่สามารถที่จะมองทะลุสิ่งของได้ เห็นเพียงแสงเลือนราง แต่หลังจากดื่มน้ำยาต้มเห็ดลินจือแดงสีทองนี้เข้าไป ทำให้เธอสามารถมอง เห็นรายละเอียดของสิ่งของได้โดยง่ายและไม่ปวดตาเลย

จางหมี่ลองใช้ดวงตาวิเศษมองไปรอบ ๆ ห้อง สิ่งของต่าง ๆ ถูกเปิดเผยโครงสร้างภายใน ราวกับถูกถอดประกอบออกทีละชิ้น เธอลองมองไปที่ใบไม้ ดอกไม้ในแจกันที่ตั้งอยู่ในห้องนอนของเธอ ล้วนมีโครงสร้างที่ละเอียดอ่อนและงดงาม

โลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ แบบนี้ถ้าเธอเห็นของเก่าก็สามารถรู้รายละเอียดของสิ่งนั้นได้เลยนะสิ มันยอดเยี่ยมมากจริงๆ จางหมี่ตระหนักดีว่า ดวงตาวิเศษนี้ จะเป็นอาวุธลับที่ทรงพลังของเธอแน่นอน เธอลุกขึ้นมานั่งสมาธิเพื่อที่จะรวบรวมพลังฝึกฝนพลังปราณอีกครั้ง เพราะยิ่งพลังปราณแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งทำให้ดวงตาของเธอนั้นมีพลังมากขึ้นนั้นเอง

จางหมี่หลับตาลง จดจ่อกับลมหายใจ พลังปราณค่อย ๆ ไหลเวียนผ่านร่างกายของเธอ เธอรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มมากขึ้น พลังที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตาวิเศษจางหมี่หลับตาลง หายใจเข้าลึก ๆ เธอฝึกฝนโคจรพลังอย่างหนักตลอดทั้งคืน

เช้าวันต่อมาจางหมี่ลืมตาขึ้นรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายเธอ เธอรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของพลังภายใน พลังปราณของเธอเต็มเปี่ยมและที่สำคัญ ดวงตาวิเศษของเธอ... พัฒนาขึ้นมาอีกขั้นแล้ว!

จางหมี่ยกมือขึ้นมามองการไหลเวียนของเลือดตรงเส้นเลือดบริเวณนิ้วมือของตัวเองอย่างสนใจ เธอรู้สึกว่ามันช่างเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก แบบนี้เธอก็สามารถที่จะรักษาอาการเจ็บป่วยของผู้คนได้ด้วยสิ เพราะด้วยดวงตาคู่นี้ทำให้เห็นว่าร่างกายของคนมีจุดไหนที่ผิดปรกติ ช่างโชคดีจริงๆ จางหมี่ลุกขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวก่อนจะเดินออกมาด้านนอก

จางหมี่เดินออกมาจากห้องนอน มองหาแม่ของเธอทั่วบ้าน แต่ไม่พบใคร จึงลองเดินไปดูที่ห้องครัว ที่นั่นเธอเห็นแม่กำลังยืนผัดอาหารอยู่ แต่ท่าทางของเธอดูอ่อนล้าลงอย่างเห็นได้ชัด ทันใดนั้น เปลือกตาของจางหมี่ก็ค่อยๆ หลับลงอย่างช้าๆ

พลังปราณภายในร่างกายของเธอเริ่มหมุนวนอย่างรวดเร็วจากจุดศูนย์กลางหน้าผาก ไหลผ่านเส้นลมปราณ มุ่งสู่ดวงตา เกิดริ้วเส้นแสงสีทองวิ่งวนรอบและพาดผ่านดวงตาสีดำขลับให้กลายเป็นดวงตาเทพเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่จะเปลี่ยนกลับมาเป็นดวงตาสีดำขลับเช่นเดิม แต่หากมีใครสังเกตอย่างละเอียด จะเห็นเส้นแสงสีทองล้อมรอบนัยน์ตาสีดำสวยของเธออยู่

นี่คือการใช้ตาทิพย์ วิชาที่เธอฝึกฝนมาอย่างหนัก

เมื่อจางหมี่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง โลกรอบตัวเธอดูแตกต่างออกไป เธอเห็นเส้นใยพลังปราณที่ไหลเวียนอยู่ทั่วทุกสิ่ง เสียงรอบตัวเธอดูเงียบลง เธอได้ยินเสียงหัวใจของแม่เต้นช้าลง และเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาลง

เธอเพ่งมองไปที่แม่ของเธอ มองลึกลงไปในร่างกาย ตรวจดูอวัยวะภายใน นี่คือวิชาที่เธอฝึกฝนอย่างหนักในสำนัก การรวบรวมปราณไว้ที่หน้าผาก ช่วยให้เธอสามารถใช้ตาทิพย์ได้อย่างสะดวกโดยไม่ต้องร่ายเวทใดๆ เธอจ้องมองไปที่ร่างกายของแม่สแกนทุกอณูค้นหาสิ่งผิดปกติ อวัยวะภายในของแม่ทำงานเป็นปกติ หัวใจเต้นเป็นจังหวะ กระดูกและข้อต่อแข็งแรง ไม่มีร่องรอยของโรคกระดูกพรุน กล้ามเนื้อยืดหยุ่น แสดงให้เห็นถึงสุขภาพที่ดี

ร่างกายของแม่เต็มไปด้วยพลังชีวิต เปี่ยมไปด้วยพลังปราณ

เธอรู้สึกโล่งอก รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า เธอหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อลืมตาขึ้นมา ก็กลับมาเป็นดวงตาสีดำขลับสดใสเช่นเดิม เธอเดินเข้ามากอดแม่ของเธอทางด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยถามแม่ของเธอ

“แม่ทำอาหารอะไรคะหอมจังเลย” ลูกสาวอ้อนแม่ของเธอ

**** ดีใจมีดวงตาที่สแกนสิ่งของได้ด้วย แบบนี้ก็หาของเก่าได้ง่ายนะสิ…