บทที่ 3 พลังลี้ลับแห่งสายตาเทพ

บทที่ 3 พลังลี้ลับแห่งสายตาเทพ

“แม่ค่ะหนูไปเป็นอะไรแล้วแม่บอกคุณหมอหน่อยได้ไหมคะ หนูอยากกลับบ้านแล้วค่ะ แม่ดูสิแผลของหนูแห้งแล้วไม่เจ็บเลย” จางหมี่พยายามพูดกับแม่ของเธอ ตอนนี้แผลของเธอนั้นแห้งแล้ว เธอไม่อยากจะอยู่ที่โรงพยาบาลอีกต่อไป

“ หายแล้วหรือ แต่ลูกหัวแตกนะเลือดออกเยอะมากจนแม่ตกใจเลย” จางเจินถามลูกสาวของเธอ เพราะเธอเห็นภาพที่ลูกสาวเลือดไหลอยู่เลย ทำไมถึงได้บอกว่าแผลแห้งแล้วล่ะ

“หายแล้วค่ะ แม่ให้คุณหมอมาดูก็รู้แล้ว”

จางหมี่บอกกับแม่ ถึงอย่างไรวันนี้ก็ต้องออกจากโรงพยาบาลให้ได้

ขณะนั้นเองจางหมี่ก็เห็นหญิงชายวัยกลางคน วิ่งมาที่สองแม่ลูก จางหมี่มองไปที่พวกเขาและใช้ความทรงจำจากร่างเดิมอีกครั้งจึงได้ทราบว่าคนที่มาคือป้าถงและลุงเจียง พี่สาวของแม่นั้นเอง ป้าถง มองสีหน้าของหลานสาวและเอ่ยด้วยความเป็นห่วงว่า

“เป็นอย่างไรบ้างหลานป้า ทำไมถึงได้โชคร้ายอย่างนี้..” พูดเสร็จก็เดินเข้ามาลูบหัวลูบตัวเธอเหมือนกับที่แม่จางเจินทำ ..

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะคุณป้า รบกวนคุณป้าบอกคุณหมอด้วยว่าฉันอยากจะกลับบ้านแล้ว” จางหมี่บอกกับป้าถง

“จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ก็หนูเพิ่งถูกรถชนไม่ใช่หรือ?” จางถงเอ่ยขึ้นมา

“ คุณป้าคะ รถไม่ได้ชนเต็มๆ ค่ะเพียงแค่เฉี่ยวเท่านั้น หากไม่เชื่อคุณป้าก็ให้คุณหมอมาตรวจฉันได้เลย” จางหมี่ที่ได้ใช้พลังในการรักษาตัวไปทั่วร่างกายทำให้ตอนนี้บาดแผลเล็กใหญ่ได้รับการรักษาและแผลเริ่มจะสมานกันแล้วเอ่ยขึ้นมา

จางถงมองไปทั่วร่างกายของหลานสาวก่อนจะพยักหน้าเบาๆ และรีบเดินไปตามหมอทันที

หมอหนุ่มท่าทางเคร่มขรึมเดินเข้ามาในห้องและมองดูเด็กสาวที่ถูกรถชนมา ตอนแรกอาการหนักมากจนเขาคิดว่าจะต้องทำการผ่าตัด แต่เมื่อเขามาถึงเห็นเด็กสาวมองเขาตาใสอยู่ นี้มันไม่ใช่อาการของคนที่กำลังจะผ่าตัดนะ หมอหนุ่มรีบตรวจดูอาการของเธอทันที และในท้ายที่สุดเขาก็ได้ข้อสรุปว่า เธอไม่เป็นอะไรมากและแผลที่ศีรษะก็ดูเหมือนจะแห้งเร็วมากจนน่าอัศจรรย์ใจ และสุดท้ายเขาก็บอกว่าพวกเธอรับยาแก้ฟกช้ำแล้วสามารถกลับบ้านได้

เขาหันหลังเธอออกจากห้องไป จางหมี่ที่มีกำลังเพ่งสมาธิให้แผลของตัวเองเพื่อทำให้แผลแห้งสนิทมากขึ้น จากนั้นก็หันไปมองคุณหมอที่เดินหันหลังออกไปนั้่น ทันใดนั้นเธอก็เห็นกางเกงชั้นในสีแดงสดที่คุณหมอหนุ่มสวมอยู่ด้านใน เด็กสาวตกใจเธอรีบหลับตาแล้วมองดูอีกครั้ง และเป็นกางเกงชั้นในสีแดงจริงๆ ที่คุณหมอท่านนี้สวมและดูเหมือนจะเป็นลายลูกไม้ซะด้วย

นี้มันอะไรกัน!!! หรือว่าหลังใช่เธอใช้พลังในการเยี่ยวยาตัวเองเมื่อสักครู่นี้ จะทำให้พลังและความสามารถของเธอกลับมาแล้ว จางหมี่นั้นตอนที่อยู่ที่สำนัก ด้วยความที่เธอเป็นศิษย์อันดับที่สอง เธอมีความสามารถมากมายหนึ่งในนั้นคือ การมีสายตาเทพที่สามารถมองทะลุสิ่งของได้ หรือเรียกอีกอย่างคือการมีตาทิพย์นั้นเอง

เมื่อคุณหมอเดินออกไปจนพ้นสายตาและปิดประตูตามหลัง เธอยังสามารถมองเห็นเขาเดินไปหาหมอหนุ่มอีกคนที่ยืนรออยู่หน้าห้อง แต่นั้นมันนอกห้องนะ นี้เธอสามารถมองทะลุกำแพงได้ด้วยหรือ หรือว่าพลังของเธอจะเริ่มฟื้นขึ้นมาแล้วนะ… จางหมี่หันซ้ายขวาเพื่อจะลองดู แต่แล้วเธอก็รู้สึกปวดหัวและปวดตาขึ้นมาอย่างรุนแรงจนต้องหลับตาลง และเมื่อลืมตาอีกครั้งตอนนี้เธอก็ไม่สามารถที่จะเห็นภาพทะลุกำแพงนั้นอีกต่อไปแล้วนี้แสดงว่าพลังของเธอหมดแล้วนั้นเอง

เมื่อหมออนุญาติให้กลับบ้านได้ ทั้งแม่ป้าถงและจางหมี่ก็เดินออกจากโรงพยาบาลและเรียกรถแทกซี่กลับบ้านทันที ป้าถงนั้นขอตัวแยกออกไป เพราะเธอลางานเอาไว้ครึ่งวัน ตอนนี้หลานไม่เป็นอะไรเธอจึงได้รีบกลับไปทำงาน เพราะตอนนี้ผู้จัดการโรงงานก็ดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอลางานเท่่าไหร่นั้น

สองแม่ลูกเมื่อแยกย้ายจากป้าถงก็ให้แทกซี่มาส่งที่บ้านเช่าหลังเก่าของพวกเธอทันที

*****