Chapter 2 ไออุ่น 100%

แล้วหัวใจอบอุ่นของเด็กน้อย ก็หายไปอีกครึ่ง... วันที่เพื่อนแม่มาหาที่บ้าน แล้วแม่ร้องไห้คุยกับเพื่อน โดยที่โซมีอยู่ห้องข้าง ๆ

‘ถ้าฉันไม่ท้องอีเด็กนั่น ฉันก็ไม่ต้องตกนรกแบบนี้หรอก!’

‘แต่แกปล่อยท้องไม่ใช่รึไง?’

‘ก็ฉันคิดว่ามันรวย! แถมยังตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องด้วย ฉันคิดว่าจะได้ไปอยู่กังนัม ใช้ชีวิตคุณนาย แต่มันดันขายทุกอย่างที่เกาหลีมาอยู่ที่นี่ หางานทำที่นี่ เงินที่ขนมาก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น เวรเอ๊ย!’

‘แก เบาหน่อย เดี๋ยวเด็กได้ยิน’

‘ช่างแม่งสิ! เสือกมาเกิดทำไม เพราะมันนั่นแหละ ฉันถึงต้องตกอยู่ในสภาพนี้!’

เสียงร้องไห้โฮของแม่ดังลั่น...

แต่ไม่ดังเกินไปกว่าเสียงในหัวใจของโซมี หัวใจของเธอร้องว่าเจ็บ... เจ็บจัง...

“โซ...”

“.....”

“โซมี!”

เด็กหญิงสะดุ้งเฮือก! หลุดจากภวังค์ เงยหน้ามองเด็กชายวัยเดียวกันที่ยังนั่งมองเธออย่างเป็นห่วง ก่อนที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจของเธอจะหรี่ลง ถึงเธอจะยังเด็ก แต่โซมีก็มองเห็นความห่วงใยในแววตาของไทม์

เขาจะมาหาเสมอ เวลาที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันแล้วออกไปนอกบ้าน เหลือเธอเพียงลำพัง

หรือกระทั่งเวลาฝนตก ฟ้าร้อง เขาเคยปีนระเบียงติดกันมาหาที่ห้องนอน เพราะเขารู้ว่าเธอกลัวเสียงดัง กลัว... กลัวมาก... กลัวจนหายใจติดขัด หัวใจเต้นแรง ตัวสั่นเทา ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากกอดตัวเองไว้และร้องไห้เพียงลำพัง

“เกาะบ่าเรานะ ไปบ้านเราก่อน” เขาหันหลังให้เธอ แล้วหันหน้ามามอง “มาสิ”

ฝ่ามือเล็กสั่นเทาค่อย ๆ ยกขึ้นเกาะบ่าเด็กชายที่ตอนนี้เธอตัวสูงกว่าเขาไม่กี่เซนติเมตร เมื่อโอบวงแขนรอบลำคอของเขาทางด้านหลังได้ ไทม์ก็รั้งใต้เข่าเธอทั้งสองข้าง แล้วลุกขึ้นยืน พร้อมเสียง

“ฮึบ!”

เขายืนตรงอยู่ก่อน เมื่อก้มลงมอง โซมีก็เห็นว่าเขาขาสั่น อาจเพราะเธอตัวสูงกว่าเขา ถึงเธอจะมีรูปร่างเล็กผอม แต่ไทม์เองก็เป็นเด็กผู้ชายตัวผอมเหมือนกัน

เขาแบกเธอกลับบ้านตัวเองที่อยู่ติดกัน เมื่อพ่อแม่ของไทม์เห็น พ่อของเขารีบมาช่วยอุ้มเธอไปนั่งที่โซฟา แม่ของเขาหาขนมของกินมาให้ ดูเหมือนพวกผู้ใหญ่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้ นอกจากคอยปลอบโยนเธอ

แน่ละ พ่อแม่ไม่เคยทุบตีเธอ

ไม่เคยปล่อยให้เธออดอาหาร

ไม่เคยทารุณกรรมเธอ

เขาส่งเธอเรียนหนังสือตามเกณฑ์

เขาแค่... ไม่สนใจไยดีความรู้สึกเธอ เท่านั้นเอง

แต่ที่โซมียังรู้สึกว่าการหายใจต่อไปไม่ทารุณหัวใจเธอนัก อาจเพราะมีครอบครัวของไทม์ที่เหมือนแสงสว่างเดียวในชีวิต คอยส่องประกาย มอบไออุ่นให้เธอ