Chapter 3 ดุร้าย 35% NC

ปึด!

“อ๊ะ!”

โซมีหรี่ตาลงข้างหนึ่ง หลุดจากภวังค์อดีต เมื่อชายหนุ่มปลดตะขอหน้าของบราเซียร์สีขาวบริสุทธิ์ออก ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เลื่อนมือเข้ามาด้านในบราเซียร์หลุดลุ่ย ท่ามกลางสายฟ้า เสียงฝน สัมผัสจากปลายนิ้วของเขาที่รุกรานผิวเนื้อนุ่มเด้งที่ไม่เคยมีชายใดเคยได้สัมผัส ทำให้ร่างกายและหัวใจของหญิงสาวสั่นระริกด้วยความกระสันซ่าน

“อะ! ไทม์...”

ปลายเล็บของเธอจิกเข้ากับเนื้อไหล่กำยำ ผิวกายของเขาหยาบกระด้าง ไม่นุ่มมือ แต่กลับสร้างความรู้สึกพึงพอใจให้หญิงสาวอย่างประหลาด

เธอไม่ต้องการจับตัวเขาแล้วนุ่ม

แต่แข็งกระด้างแตกต่างจากเธอแบบนี้ ที่ทำให้โซมีหัวใจเต้นเร่าด้วยความหลงใหลอย่างเกินการควบคุม

“อึก!”

ร่างบางกระตุกเฮือก เมื่อเขาแตะปลายนิ้วโป้งลงกับปลายถันอ่อนนิ่ม ก่อนจะค่อย ๆ คลึงมันอย่างเชื่องช้า เมื่อเธอหรี่ตามอง ก็เห็นว่าเขากำลังมองใบหน้าเห่อร้อนของเธอ ด้วยแววตากระด้าง... แบบที่โซมีไม่เคยเห็นไทม์มองเธอแบบนี้มาก่อนเลย ตลอดระยะเวลาของการรู้จักกัน

“อะ... อา...”

เธอหลับตาลงอีกครั้ง ห่อไหล่ลงต่ำด้วยความซ่านสยิวจากปลายนิ้วของเขา ก่อนที่โซมีจะสะดุ้งโหยง เมื่อชายหนุ่มก้มลง รับปลายถันที่ถูกเขาปลุกปั่นจนแข็งเกร็งชูชันไว้ในปาก แล้วเขาก็ใช้ลิ้นดูดดึง คลึงเคล้า ฝ่ามือหนาปัดบราเซียร์ออกจากร่างกายนวลบาง ก่อนจะขยี้ขยำเต้าหวานด้วยปากและลิ้นแสนร้าย!

“ทะ ไทม์... อ๊ะ!”

“ชอบมั้ย?”

ครืน...

เสียงฟ้าร้องแผ่วเบา ผสานกับเสียงถามของเขา โซมีหรี่ตาลืมขึ้นมองสบตาคมกริบราวกับมีด เธอเบนสายตาหลบ ผิวแก้มเห่อแดงด้วยความขวยเขิน ที่ยินยอมเปิดเปลือยเรือนร่างต่อหน้าเขา

“อะ อืม”

“ตอบว่าชอบหรือไม่ชอบ”

“ไทม์...”

หงับ!

“อ๊ะ!”

โซมีสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มงับเนินเต้าไว้ในปาก แล้วดึงมันจนเนื้อยืด ก่อนจะปล่อย เขาใช้สองมือขยำสองเต้าหนุบหนับ เธอสยิวจนหายใจติดขัด ตอนที่เขายืดตัวขึ้น กระซิบเสียงดุข้างแก้มนวล

"ตอบสิ”

นี่ไม่ใช่ไทม์ที่โซมีรู้จัก...