4 ถ้ารัก(1)

“คืนนี้ไปค้างกับปรางไหมคะ” มะปรางแฟนสาวของผมเอ่ยถามหลังจากที่เธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วเพิ่งจะเดินกลับมา ตอนนี้ตัวผมนั่งอยู่สนามแข่งรถของไอ้เตอร์ หรือ ‘ฮันเตอร์’ หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของผม ช่วงที่มะปรางไปเข้าห้องน้ำผมถือโอกาสทักหาเพื่อนสาวคนสนิท คนที่เมื่อคืนเราได้นอนแนบชิดกันทั้งคืน

“คืนนี้พี่ไม่ว่างครับ” ผมปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดทบทวนเพราะอยากจะกลับไปชิมความหอมหวานของอ้อยหวานเพื่อนสนิท เพื่อนที่เพิ่งจะเสียความบริสุทธิ์ให้ผม หึ ซิงของเพื่อนสนิทที่ผมได้มาด้วยความเจ้าเล่ห์ของผม โดยมีไอ้กวินช่วยแต่งเสริมเดินเรื่อง

เรื่องมันมีอยู่ว่าคือผมให้ไอ้วินโกหกอ้อยหวานว่าผมทะเลาะกับมะปราง กำลังจะเลิกกับมะปราง

ทั้งที่ความเป็นจริงผมและมะปรางยังรักกันดี

ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่ามันจะง่าย ไม่คิดว่าอ้อยหวานจะยอมตกเป็นของผมอย่างง่ายดาย ถ้าผมรู้ว่าง่ายขนาดนี้ผมทำไปตั้งนานแล้ว

“งั้นคืนนี้ปรางคงจะเหงามากแน่ ๆ” ร่างบางอรชรกอดซบที่แขนแกร่งของผมพร้อมสายตาเชิญชวน

“เอาไว้วันหลังนะครับ วันนี้พี่ไม่ว่างจริง ๆ” พูดแล้วก็โน้มริมฝีปากป้อนจูบนุ่มนวลให้มะปราง

“อย่านอกใจปรางนะคะ”

“ไม่มีทางครับ พี่รักปรางคนเดียว” ผมยืนยันหนักแน่น ซึ่งเรื่องที่พูดมันคือความจริง ก็ผมไม่ได้นอกใจ ผมเพียงแค่นอกกายเท่านั้น

ผมรักมะปรางแค่คนเดียว ส่วนไอ้เรื่องที่ผมบอกรักอ้อยหวานผมก็รักมันไง ไม่ได้โกหกนะ แต่รักแบบเพื่อนครับ ผมแค่พูดให้อ้อยมันฟังไม่หมดก็เท่านั้นเอง

นามของผมที่เพื่อนเรียกคือ ‘ไอ้ช้าง’ แต่ที่พ่อแม่ตั้งให้นั้นคือ ‘ช้างพลาย’ ผมเป็นผู้ชายหุ่นล่ำ สูง 185 เซนติเมตร ใบหน้าคมเข้ม สรุปง่าย ๆ คือผมหล่อนั่นแหละ หล่อแบบล่ำ ๆ แฟนสาวของผมก็คือมะปราง เราคบกันตอนผมอยู่ปี3 มะปรางอยู่ปี2

ผมรักเธอนะ เพราะเธอทำให้ผมมีความสุขเวลาที่อยู่กับเธอ

เธอสามารถทำให้ผมยิ้มแย้มเวลาอยู่ใกล้กัน

เธอคือคนที่ผมรัก

แต่มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะหยุด

ผมจึงไปเรื่อย ๆ

แต่ไม่นานผมจะหยุดที่มะปรางแน่นอน ผมเล็งไว้แล้วว่าคนนี้แหละใช่แน่ ๆ

“คิดถึงมึงจังเลยเตี้ย” เดินเข้ามาในบ้านของอ้อยหวาน หลังจากที่ไปส่งมะปรางกลับคอนโด ร่างบางกำลังนั่งจ้องจอทีวีโดยไม่สนใจผมสักนิด เท่าที่ผมรู้อ้อยหวานมันชอบดูซีรีส์รักหวานแหววเป็นชีวิตจิตใจ ในเมื่อมันไม่สนใจผมจึงล้มตัวลงนอนหนุนตักนุ่มนิ่ม

ที่มาของสรรพนามที่ผมเอ่ยเรียกอ้อยหวาน ก็เพราะความสูงของเราทั้งคู่แตกต่างกันมาก

“เฮ้ย อะไรของมึง” เสียงหวานเอ่ยด้วยความตกใจ เสียงเธอแผดเข้าที่หูของผมอย่างจัง สาเหตุก็เพราะมือของผมล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของอ้อย

“เสียงดังทำไม อยู่ใกล้ ๆ เอง แล้วก็ดูไม่เลิกสักทีไอ้ซีรีส์ลวงโลกเนี่ย” ผมชักมือกลับมาโอบกอดเอวคอดของอ้อยหวาน ผมรู้สึกว่ายิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหอมหวนชวนอยากสัมผัสร่างกายนี้มากเหลือเกิน

“ลวงโลกอะไร เขาเรียกรักโรแมนติก ถ้ากูมีแฟนนะกูจะทำแบบในหนังทุกอย่างเลย” อ้อยหวานพูดพร้อมใบหน้าเพ้อฝัน

หึ มันจะมีที่ไหนชีวิตที่ราวรื่นแบบนั้น

“ก็ทำกับกูดิ” ผมพูดออกไปแบบไม่คิด

เธอชะงักก่อนจะก้มหน้ามาสบตาผมที่นอนหนุนตักเธออยู่ จังหวะกำลังดีผมจึงฉวยโอกาสจับที่ท้ายทอยของเธอและโน้มใบหน้าประกบจูบ