ใหญ่ยาวร่วมท่อนแขน

“ คารวะท่านเจ้าเมือง ” เสียงห้าวฉะฉานเอ่ยทักทายท่านเจ้าเมือง อีกฝ่ายสืบเท้าเข้าไปใกล้แล้วยื่นมือไปตบไหล่บึกบึนกำยำนั้นหนัก ๆ เป็นการให้กำลังใจ ก่อนพินิจไปทั่วใบหน้าของเขา

ใบหน้ายาวรกครึ้มไปด้วยไรเคราสีเขียวเข้มนั้นมีรอยแผลเป็นและแผลสดเป็นเครื่องประดับ รวมไปถึงหางคิ้วเข้มที่ เฉียงยาวด้านขวาที่มีรอยขีดนูนของแผลเป็นจนเห็นได้ชัด ดวงตาคมดำมืดลุ่มลึกราวห้วงมหาสมุทรที่หยั่งไม่ถึง จมูกโด่งเป็นสันยาวและปากหยักอิ่มเต็มที่เม้มสนิทอยู่เสมอและมิมีใครสักคนที่เคยเห็นเขาแย้มยิ้ม เสมือนว่าเขายิ้มไม่เป็น

ใบหน้างดงามนั้นแม้ถูกแดดเผาจนเกรียมไหม้และประปรายไปด้วยเลือดและแผลแต่ก็ยังถือได้ว่างดงามเหลือเกิน เมื่อรวมเข้ากับความบึกบึนกำยำของเจ้าตัวก็จัดได้ว่า จอมทัพไร้อารยะผู้นี้รูปงามอยู่มิใช่น้อย เป็นที่หมายปองของสาวเล็กสาวใหญ่ ทั้งผู้มียศถาไปถึงรากหญ้าประชาชนคนเดินดิน

เสียอยู่อย่างเดียว บุรุษผู้นี้ไร้หัวใจ เขามีแต่ความใคร่ หาได้เคยมอบใจให้สตรีใดในเมืองนี้ที่ผันผ่านเข้ามานับไม่ถ้วนแม้สักคน

“ ข้าขอแสดงความยินดีกับชัยชนะและขอบใจเจ้าเหลือเกินที่ปกป้องหงโจวไว้ได้อีกครั้ง พวกเราทุกคนเป็นหนี้บุญคุณเจ้าเหลือเกิน จอมทัพเหิงซื่อหลุน ” ท่านเจ้าเมืองกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

อีกฝ่ายยกริมฝีปากขึ้นนิดหนึ่งคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ ก่อนตอบกลับห้วน ๆ

“ข้าทำงาน ท่านจ่ายเงิน อย่าได้คิดว่าเป็นหนี้บุญคุณใด ๆ เพราะข้าไม่ได้ทำให้ท่านโดยปราศจากสิ่งตอบแทน ”

“ ข้อนั้นข้ารู้ดี อย่างไรเสียข้าก็ต้องขอบใจเจ้าแทนทุกคนในเมืองอยู่ดี เราทุกคนเป็นหนี้ชีวิตของเจ้า ซื่อหลุน ”

ชายหนุ่มยืนนิ่ง ดวงตาคมกริบมืดดำนั้นประสานกับชายชราอยู่ชั่วอึดใจก่อนเขาจะเอ่ยตัดบท

“ ข้าเหนื่อย ขอตัวไปพักก่อน ”

“ ไปพักเถอะ ข้าได้สั่งนางกำนัลจัดทุกสิ่งไว้พร้อมสรรพแล้ว พักผ่อนให้เต็มที่เถิด เงินห้าพันตำลึงนั้นข้าจะให้ทหารยกตามไปให้ ”

“ เงินทองขอเป็นพรุ่งนี้ ยามนี้ข้าอยากได้อย่างอื่นมากกว่า ” อย่างอื่นของเขานั้นเป็นที่รู้กันดีว่าหมายความถึงสาวงามที่จะคอยมาบำบัดกามราคะที่มิได้ปลดปล่อยหลายราตรีเจียนบ้า !

“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พวกนางรอเจ้าอยู่ที่เรือนพักแล้ว ”

“ ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัว ” เขาเอ่ยสั้น ๆ พร้อมค้อมคำนับ ก่อนจะสาวเท้าเดินจากไปยังเรือนพักเล็ก ๆ กลางสวนดอกไม้สวยงามที่ท่านเจ้าเมืองสร้างไว้ให้เขาเป็นพิเศษแม้เขาจะมิได้ร้องขอ

สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังแผ่นหลังกว้างของจอมทัพผู้นั้นด้วยแววตาแตกต่าง ทั้งชื่นชมจากเหล่าทหารหาญผู้ที่ได้ร่วมรบ ในความเก่งกล้าและเพลงกระบี่อันเฉียบขาด แม้ภายนอกเขาจะดูเย็นชาแต่แท้จริงเขามีน้ำใจสูงส่ง หลายคนหวุดหวิดจะโดนปลายกระบี่ของศัตรูเชือดคออยู่รอมร่อแต่ก็แม่ทัพผู้นี้ก็เข้ามาช่วยได้ทันท่วงที โดยไม่กลัวเกรงว่าจะเกิดอันตรายต่อตนเองแต่อย่างใด

และแววตาอีกประเภทหนึ่งจากหลายผู้คนนั่นคือความอิจฉาริษยา โดยมากจะเกิดจากขุนน้ำขุนนางเก่าแก่ สิ่งที่ท่านเจ้าเมืองปูนบำเหน็จเจ้าหนุ่มยโสผู้นั้นมันมากกว่าที่พวกเขาได้รับทั้งชีวิต ทั้งเงินทองและผู้หญิง

เหิงซื่อหลุน จอมทัพเอกไร้อารยะผู้นั้นมิได้ดุดันเฉพาะในสนามรบ สิ่งหนึ่งที่ดุเดือดไม่แพ้คือสนามราคะ และเป็นที่รู้กันดีว่าหลังจากกลับมาจากการศึกแล้วเขาจะยิ่งคลั่งหนัก อาจเพราะห่างหายจากเรือนกายอิสตรีนานหลายวันทำให้เลือดหนุ่มคลุ้มคลั่ง

หญิงงามสามนางทั้งสวยทั้งขาวอวบถูกจัดให้ไปรอปรนนิบัติแก่เขา ซึ่งทั้งหมดดีอกดีใจจนเนื้อเต้น เพราะรู้ดีว่าแม่ทัพหนุ่มผู้นี้ไม่ได้ใหญ่แต่เพียงเรือนกาย แต่สิ่งที่ทำให้สตรีรุ่มร้อนยามร่วมรักมันยิ่งใหญ่ไม่แพ้

“ เครื่องเพศของแม่ทัพเหิงผู้นั้นใหญ่ยาวร่วมท่อนแขนของข้า ทั้งยังแข็งแรงอึดทนเหลือเกิน ข้าเสร็จสมตั้งสามครั้งสามครากว่าที่ท่านจะแตกในปากของข้า ”

มี่เยี่ยน หนึ่งในนางกำนัลผู้เคยเข้าปรนนิบัติแม่ทัพเหิงนำความมาเล่าสู่เพื่อนฝูงให้ได้ฟัง ทำให้หลายคนฝันใฝ่อยากได้รับใช้บุรุษหน้าหยกไร้หัวใจผู้นั้นบ้าง

แม้ไม่ได้ใจ ได้กายก็ยังดี...

เสน่หาราคะนั้นช่างรุนแรงนัก ประกอบกับความรูปงาม สูงใหญ่ยิ่งทำให้อิสตรีล้วนแต่ฝันใฝ่อยากได้เขามาครอบครอง

เว้นแต่เพียงหนึ่งคือธิดาเดียวของท่านเจ้าเมืองเท่านั้น...