ตอนที่ 1 ข้ากับภรรยาคนแรก (18 )

ตอนที่ 1 ข้ากับภรรยาคนแรก (18 )

เมื่อ 10 ปีก่อนหน้านี้

เขตชายแดนระหว่างแคว้นเซียงกับแคว้นเฉิน

ตระกูลหยาง เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและอำนาจมากมาย บิดาหยางเมิ่ง มารดาเหนียนอวี่ ทั้งสองตระกูลต่างเป็นตระกูลที่มากด้วยอำนาจ เมื่อทั้งสองแต่งงานกัน ทำให้ฐานอำนาจมีมากขึ้น จนฮ่องเต้กระซับกระซ่ายกลัวเกิดกบฏจึงสั่งให้องครักษ์ส่วนตัว ไปกำจัดตระกูลหยางให้สิ้นซาก แต่ด้วยความเฉลียวฉลาดของหยางเมิ่ง เขาจึงแบ่งสมบัติทั้งหมดของตนเองออกมาแล้วให้บุตรชายของเขาหนีไปพร้อมบ่าวรับใช้จำนวนหนึ่ง

ส่วนเขาเพียงรอคอยความตายที่กำลังมาเยือนในค่ำคืนนี้ไม่มีความเสียใจบนใบหน้าของหยางเมิ่งแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่คิดว่า เพื่อบุตรชายของเขาเพื่อตระกูลของเขานั้นยอมเสียสละตนเองได้ แล้วค่ำคืนที่แสนโศกเศร้าก็มาถึงเมื่อมีชายชุดดำหลายสิบคนบุกเขาตระกูลหยางในเวลายามวิกาลสังหาร เจ้าบ้านอย่าง หยางเมิ่งและฮูหยินคนงามเหนียนอวี่จนสิ้นชีพพร้อมบ่าวรับใช้ จวนที่แสนงดงามก็ถูกเผาไปด้วยจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

ข่าวนี้ดังไปทั่วทุกหัวเมืองทุกแคว้น ไม่เว้นแม้แต่หยางเฟิง บุตรชายเพียงคนเดียวของหยางเมิ่งกับเหนียนอวี่ถูกลือว่าตายในกองเพลิงไปพร้อมกับครอบครัว แม้หยางเฟิงจะแค้นใจที่ครอบครัวต้องตายไป แต่ตอนนี้ขอเพียงที่จะรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ได้ดีที่สุด หยางเฟิง เดินทางมาถึงชายแดนระหว่าง แคว้นเซียวกับแคว้นเฉิน ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาอยู่รวมกันที่นี้ หยางเฟิงได้นำเงินไปซื้อบ้านหลังใหญ่สองหลังแต่ราคาถูกที่สุด แล้วยังเปลี่ยชื่อแซ่ไปเป็น ลัวหยางเฟิ่ง แทนแต่ก็ยังมีหลายคนยังคงเรียกหยางเฟิงว่าหยางเฟิงเช่นเดิม

"คุณชายขอรับท่านจะไปที่ใดขอรับ"

"ท่านพ่อบ้านข้าอยากออกไปท่องเที่ยวที่แคว้นเฉินท่านคงจะไม่ห้ามข้าหรอกนะ"

"แต่ว่าคุณชาย ในตอนนี้ฮ่องเต้สั่งทหารตามหาท่าน ข้าน้อยว่าคุณชายอย่าออกไปไหนเลยนะขอรับ"

"เจ้าไม่ต้องห่วงข้าจะออกไปคนเดียวแล้วก็ไม่มีใครจำหน้าข้าได้ เพราะไม่มีใครเคยเห็นหน้าข้าเลยสักคน ข้าแค่อยากออกไปหาอะไรทำเท่านั้นเอง"

"ยังไงให้ข้าน้อยตามรับใช้ท่านนะขอรับ"

"ท่านพ่อบ้านท่านน่ะแก่แล้ว ท่านอยู่นี้แหละคอยดูแลทุกคนที่นีเถอะข้าไปล่ะ"

"คุณชาย...."

...หยางเฟิง...

ข้าหยางเฟิง ตอนนี้ข้าอายุเพียง สิบห้าปีเพียงเท่านั้นชื่นชอบการท่องเที่ยวหาสิ่งใหม่ในชีวิตข้าสูญเสียบิดาและมารดาไปเพียงไม่นานแม้ใจข้านี้จะเจ็บปวดเท่าไหร่ แต่ใจของข้าก็ยังคงบอกกับข้าว่า จงอดทนและเข้มแข็งเข้าไว้ข้ายังจำคำสอนของบิดากับมารดา ที่เคยกล่าวกับข้าก่อนจากกันได้ดี ข้าไม่เคยลืมเลือนคำพูดของบิดา มารดาที่เสียไปเลยสักคำ

เสียงรถม้ามาแต่ไกลข้าที่ควบม้ามาก็ได้เห็นโจรชั่ว แอบซุ่มโจมตีขบวนรถม้านั้นอยู่แล้วก็เป็นจริงดังคาดการณ์ไว้ รถม้านั้นถูกโจรปล้น ร่างของใครบางคนถูกพลักออกมาจากรถม้า

ข้ารีบวิ่งเข้าไปช่วยบุรุษผู้นั้นเอาไว้ ใบหน้างดงามนั้นจ้องมาที่ข้าคนนี้หัวใจของข้าเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้าของข้าในทันที บุรุษผู้นั้นก็เช่นเดียวกันใบหน้าอันแสนงดงามนั้นกำลังแดงระเรื่ิอ แต่ความคิดนั้นกลับหยุดลงเมื่อโจรสารเลวนั้นพุ่งดาบเข้ามาหมายจะแทงข้า แต่ข้าหลบได้ทันใช้ฝ่ามือซัดโจรผู้นั้นกระเด็นไปไกล จนมันกระอักเลือดออกมาจนตายในฝ่ามือเดียว ส่วนพวกที่เหลือนั้นเมื่อเห็นดังนั้นก็ต่างวิ่งเข้าใส่ข้าหมายจะแก้แค้นให้กับพวกพ่องตนเอง แต่ข้าจัดการพวกมันได้ง่ายดายเหลือเกิน

"ขอบคุณท่านจอมยุทธมาก ข้าน้อยขอบคุณท่านจอมยุทธจริงๆ"

"คุณชายน้อย โปรดเรียกข้าว่าหลัวหยางเฟิง เถอะมันไม่เหินห่างดี"

"แต่ว่า"

"ว่าแต่คุณชายน้อยท่านนี้มีนามว่าอะไรหรือแล้วกำลังจะเดินทางไปที่ไหนกัน"

"ข้าน้อย มีนามว่ามู่ซูหลาน กำลังจะไปแคว้นเฉิน เพื่อไปพบท่านแม่กับท่านตาขอรับ แล้วท่านจอมยุทธ เอ่อ ท่านหลัวหยางเฟิงจะไปที่ใด"

"ข้าจะไปที่แคว้นเฉินเช่นกัน ถ้าท่านไม่ถือสาข้าขอตามไปแคว้นเฉินได้ด้วยหรือไม่"

"ได้สิ ข้าน้อยยินดีที่ท่านติดตามไปด้วย"

"ขอบคุณ คุณชายมาก"

"ไม่เป็นไรเลยดีเสียอีกที่ท่านจะเดินทางไปด้วยกัน"

ข้าทำเพียงยิ้มก่อนจะขึ้นม้าคู่ใจก่อนจะเดินทางไปแคว้นเฉินด้วยกันมู่ซูหลานผู้นี้งดงาม เรียบนิ่งสว่างามเสียจริงข้าผู้นี้ชื่นชอบยิ่งนัก สักวันข้าจะเอาคนผู้นี้มาเป็นภรรยาของข้าให้ได้การเดินทางของข้ากับมู่ซูหลานที่ช่างตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่งไม่คิดเลยว่าข้าได้มีโอกาสเจอคนที่ถูกใจได้ขนาดนี้

"ท่าน เคยแต่งงานหรือไม่"

"ข้าไม่เคยแต่งงานและไม่มีคู่หมั้นด้วยข้าเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่บิดามารดาตายจากเท่านั้น"

"ท่านน่าสงสารยิ่งนัก"

"ข้าน่าสงสารขนาดนั้นหรือ"

"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะสงสารท่านจนทำให้ท่านเสียใจหรือน้อยใจ"

"ข้าไม่เป็นอะไรข้ารอวันที่จะเอาคืนคนพวกนั้นอยู่บุรุษแก้ค้นสิบปีก็ไม่สาย"

ข้ามาถึงเมืองหลวงได้เพียง 3 วัน ข้าก็ได้เรียนรู้ลักษณะนิสัยของมู่ซูหลานที่เริ่มสนิทกับข้าแล้วเราคุยกันหลายอย่างจนสนิทกันมากขึ้นคืนนี้ข้าพร้อมที่จะนำมู่ซูหลานมาเป็นภรรยาแล้ว ข้าเปิดประตูห้องพักของมู่ซูหลานที่ตอนนี้กำลังเปลื้องผ้าจะอาบน้ำ

"ท่านมาที่นี้ได้อย่างไร ท่านหยางเฟิง"

"ข้ามาอาบน้ำแต่ที่ห้องของข้าถังน้ำมันพังข้าเลยมาขออาบกับเจ้า"

"ข้าว่า ข้าอาบเสร็จแล้วเดียวข้าจะเรียกเสียวเหยียนมาเปลี่ยนน้ำให้ท่าน"

หมับ

"เจ้าพึ่งลงมาอาบเราทั้งสองมาอาบด้วยกันดีกว่า"

"ข้า..."

"เจ้าจะปฏิเสธข้าหรอ"

"ข้า..."

"ข้าชอบพอเจ้า เจ้าล่ะรู้สึกอย่างไรกับข้า"

"ข้า...ก็...ชอบท่าน"

"ในเมื่อเราสองคนชอบกัน ข้าอยากพิสูจน์ตัวเองว่าข้าสามารถดูแลเจ้าได้ข้าจะเริ่มทำงานช่วยเจ้า แล้วเมื่อถึงเวลาเราสองคนมาแต่งงานกัน แค่เจ้ากับข้าแต่งงานกัน นะหลานเอ๋อ"

"ข้าตกลง ถ้าท่านรักข้าคนเดียว"

"ข้าไม่ขอสัญญาได้มั้ย"

"ทำไม ท่านมีคนอื่นอีกหรือไหนท่านเคยบอกว่าไม่เคยแต่งงานมาก่อน"

"เปล่า แต่ว่าถ้าข้าสัญญากับเจ้าไปนั้น ถ้าเกิดข้าทำไม่ได้ขึ้นมาเจ้าจะเสียใจ แล้วข้าก็จะเสียใจเช่นเดียวกับเจ้า ถ้าข้ามีคนอื่นอีกมากมาย ข้าก็จะรักเจ้าเหมือนกับที่ข้าได้ตกหลุมรักเจ้าครั้งแรกเหมือนเดิม"

"ท่านพูดเช่นนี้ ท่านไม่ได้รักข้าเพียงคนเดียวท่านจะมาบอกกับข้าว่าชอบข้าทำไม!"

"เจ้าฟังข้าก่อน บุรุษมากรักแต่คนที่รักที่สุดมักจะเป็นภรรยาที่เป็นภรรยาหลวงหรือฮูหยินใหญ่เพียงเท่านั้น ถ้าเจ้าตกลงยอมรับในสิ่งที่ข้าเป็นได้เราก็มาเริ่มใช้ชีวิตคู่ด้วยกันเถอะนะ"

"ข้า..."

"ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ให้ใครมาดูถูกเข้าข่มเหงเจ้าเป็นอันขาด"

"ถ้าข้าไม่ตกลง"

"ข้ายอมรับในการตัดสินใจของเจ้า"

ข้ามองใบหน้าที่งดงามที่มีรอยเกรี้ยวกราดแสงความไม่พอใจอยู่มากมายบนใบหน้าของมู่ซูหลาน ข้าก็ทำได้เพียงรอคอยคำตอบที่ข้าต้องการเพียงเท่านั้นถ้ารู้ว่าตัวเขาก็หลงรักข้าเช่นเดียวกันแต่ข้ารู้ตัวดีว่าตัวข้าไม่สามารถมีภรรยาได้แค่คนเดียวอย่างแน่นอนนิสัยของบุรุษคือการเห็นคนใหม่ลุ่มหลงคนใหม่ แต่ก็ยังรักภรรยาที่คอยอยู่เคียงข้างตนเองมาโดยตลอดเช่นเดียวกันท่านพ่อของข้าก็มีอนุภรรยาเป็นบุรุษเช่นเดียวกัน ท่านแม่ของข้าก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วท่านพ่อของข้าจะชื่นชอบการตัดแขนเสื้อก็ตาม

"ท่านจะรักข้าแม้ว่าท่านจะมีภรรยาอื่นจริงหรือแต่ถึงอย่างไรข้าก็ไม่อยากให้ท่านมีคนอื่น"

"เป็นคำสัตย์จริงแน่นอนข้าจะไม่มีในตอนนี้ข้าสัญญา"

เขาพยักหน้าแล้วก็รีบหันหน้าหนีข้าทันที ข้าไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเพราะอะไรแต่ข้ารู้เลยว่าเขายอมเปิดโอกาสให้ข้าอย่างแน่นอน ข้ากอดหอมหลานเอ๋ออยู่นานแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก เพราะเจ้าตัวไม่ยอมให้ข้าทำอะไรต่อเลยแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปเพียง 1 เดือนข้ากลับไปยังจวนของข้าแล้วให้ท่านพ่อบ้านมาเป็นเถ้าแก่สู่ขอมู่ซูหลานเป็นภรรยาขบวนเจ้าบ่าวที่มารับเจ้าสาวนั้นยิ่งใหญ่ให้สมฐานะของเจ้าสาวคนงามของข้า

ห้องหอ

มู่ซูหลาน ที่บัดนี้กลายเป็นภรรยาของข้าแล้วนั่งอยู่บนเตียงนอนสีแดงที่โรยด้วยดอกกุหลาบมากมายใบหน้าของภรรยาคนงามของข้านั้นคลุมด้วยผ้าสีแดงอันงดงามที่ปักด้วยความประณีตข้าค่อยๆเดินเข้าไปเปิดผ้าคลุมใบหน้าอันงดงามนั้นเผยออกมาจนข้าเห็นใบหน้าที่อมชมพูจ้องมองข้าด้วยความเขินอาย

ข้าค่อยๆถอดเสื้อผ้าของภรรยาคนงามออกทีละชิ้นทีละชิ้นจนเหลือชั้นในตัวบางที่ปกปิดร่างกายอันงดงามนั้นอยู่ ข้าลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอันงดงามนั้นที่ละนิดร่างบางครางเสียงเบาออกมา บัดนี้ร่างบางตรงหน้าก็เปลือยเปล่าต่อหน้าของข้าเสียแล้วข้าก้มลงไปที่หว่างขางดงามนั้นแล้วจับขาอันงดงามแยกออกจากกันจนร่างบางเขินอายไปทันทีงดงามเสียจริง

"ท่านพี่..."

"ข้าจะอ่อนโยนกับเจ้าให้มากๆ"

"อืม..."

ข้าใช้มือช่วยให้ภรรยาเสียวซ่านจนร่างบางบิดไปมาจนทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำรักออกมามากมายจนเลอะไปทั่วเตียงกว้างข้าใช้นิ้วเรียวสอดใส่เข้าไปยังช่องทางรักของภรรยาอย่างช้าๆจนเข้าไปได้ถึงสามนิ้วร่างภรรยาบิดไปมาด้วยความเสียวซ่ายบวกความเจ็บเพราะครั้งนี้คือครั้งแรกของภรรยาคนงามของข้า

"ท ท่านพี่ ข้าเจ็บ..."

ข้าลูบที่ช่องทางด้านหลังนั้นไปมาจนร่างบาง กระตุกสุดแรงเมื่อนิ้วของข้าแทงเข้าไปตามแรงอารมณ์จนร่างบางของภรรยาคนงามบิดตัวด้วยความเสียวกระสันจนข้าขยับนิ้วแทบไม่ได้เลยสักนิด แต่ข้าเป็นคนที่มีความพยายามอย่างมากทะลุทะลวงช่องทางด้านหลังอย่างสุดความสามารถร่างบางโยกตามแรงของนิ้วที่ตอนนี้ข้าเพิ่มถึงสามนิ้วแล้วนิ้วมือของคนงามจิกมาที่ผมอันยาวเงางามของข้าสุดแรงจนข้าถึงกับผงะตามแรงดึงต่อใก้ภรรยาคนงามจะบอบบางอย่างไรอีกฝ่ายก็บุรุษแรงดึงจึงมีมากมายเหลือเกิน

"ท่านพี่ ข้าเสียวจนใจจะขาดแล้ว ท่านพี่ อ่าาาา แรงอีก อ่าาา!!"

"อ่าาาาาา...!!!"

ร่างบางของภรรยาของข้ากระตุกอยู่สองสามทีก็ปลดปล่อยรอบที่สองออกมาเสียแล้วช่องทางรักขมิบรับนิ้วของข้าเหมือนจะกินนิ้วเรียวของข้าอย่างไรอย่างนั้น โดยที่ภรรยาคนงามยังคงมั่วเมากับความกระสันอยู่นั้นแก่นกายของข้าที่ใหญ่โตกว่าคนปกติหลายเท่าตื่นตัวจนทนไม่ไหวเสียแล้ว

ข้าจับแก่นกายที่ร้อนระอุจนเส้นเลือดขึ้นมามากมายข้าสอดความใหญ่โตเข้าไปทิ่มแทงเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของภรรยาคนงามตัวบางกระแทกเข้าไปสุดท่อนลำ ภรรยาคนงามสะดุ้งเฮือกจิกไหล่ของข้าทันที่พร้อมเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นมา

"โอ๊ยยยย ท่านพี่ข้าเจ็บ!"

"เจ้านุ่มจัง อ่าาา ซี๊ดดดดด เจ้ารักข้าแรงๆอีก นั้นแหละคนดี อ่าาาาดีมากเอาอีก!!!"

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!!

ตึงๆๆๆ!

"อ่าา ท่านพี่ของท่านพี่ใหญ่เกินไป ท่านทำให้ข้าเจ็บ อ๊ะ ตรงนั้น"

"ซี๊ดดด อ่าาาา แน่นจริงๆ"

"อ๊ะๆๆๆๆ "

ข้าแทงช่องทางด้านหลังสุดแรงเท่าที่มีจนร่างบ้างหัวสั่นหัวคลอนโยกตามแรงกระแทกที่ข้าส่งให้ไปอย่างหนักแน่นรุนแรงจนร่างบางของภรรยาคนงามโยกตามแรงกระแทกที่ข้าส่งไปก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนท่าทางในการร่วมรักกันไปหลากหลายท่า

ปึกๆๆๆ!!!!

"อ่า...!!"

ตั๊บๆๆ!!!

ตั๊บๆๆ!!!

"อ่าาาาา"

"อ่าาา!!!!!"

ข้าปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวของภรรยาคนงามจนเต็มท้องไปทำเอาภรรยาคนงามหมดแรงร่างเล็กบอบบางจับยึดข้าอย่างหมดแรงเมื่อได้ปลดปล่อยตามความสุขที่ข้ามอบให้แต่ข้าที่ฝึกวรยุทธมาตั้งแต่เด็กจนโตข้าไม่จบแค่รอบเดียวแน่นอนข้ามอบความสุขให้กับภรรยาคนงามอีกหลายครั้งจนร่างภรรยาคนงามหมดแรงก่อนจะหลับไปแต่ตัวของข้าก็จัดการกระแทกภรรยาคนงามต่อไปเรื่อยๆจนถึงเช้าวันใหม่

"ภรรยาข้ามีความสุขยิ่งนัก"

"อือ ท่านพี่ยังไม่เอาออกอีกหรือ"

"ขอข้าเอาค้างไว้ก่อนนะ"

"อืม"

ในช่วงเช้าที่ตื่นขึ้นมาข้ารู้สึกผิดจากเรื่องเมื่อคืนที่ข้าปลดปล่อยเร็วเกินไป สีหน้าหลานเอ๋อดูย้ำแย่มากและดูผิดหวังจากการร่วมรักเมื่อคืน ข้าอยากสร้างความประทับใจอีกครั้ง ข้าลูบไล้ร่างกายขาวเนียนนุ่มนิ่มนั้นอยู่นาน กดจูบสร้างรอยรักอยู่หลายที่จน หลานเอ๋อครางออกมาเสียงเบาแม้ตาจะหลับอยู่ก็ตาม ข้าจับขาเรียวสวยแยกออกจากกันสอดมือไปลูบไล้แก่นกายสวยที่หลับนิ่งเมื่อถูกสัมผัสกลับตั้งตรงพร้อมรบ ข้าไล้เลียแก่นกายสีหวานอย่างหิวกระหายจนมือเรียวของหลานเอ๋อถึงขนาดกระชากผมของข้าแต่นั้นก็ไม่สามารถทำให้หยุดยั้งได้หรอก เพราะตอนนี้หลานเอ๋อกำลังจะปลดปล่อยออกมา

"อื้ออออ...สามี...ทะ ท่าน อ๊า ท่านทำอันใด อื้อออ เสียวเหลือเกิน อ๊า..."

"ทำให้เจ้าขึ้นสวรรคหึๆ"

"อื้มม อ่า"

จวฟๆ

"เสียงดังเกินไปแล้วน่าอายเสียจริงอื้อออ..."

"อื้มมมม"

ข้าสอดนิ้วเรียวยาวของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังอย่างจังหลานเอ๋อสะดุ้งสุดตัวครางเสียงหนักออกมาอย่างน่าส่งสาร แต่นี้แค่เริ่มต้นข้าจะปรนเปรอภรรยาคนงามให้ถึงสวรรค์ไปเลย

สวบบบบ

"อ๊ะๆๆๆ อื้ออๆๆ อ๊าๆๆ"

"เสียวมั้ย"

"ตรงนั้นอ๊ะ"

"จุดเสียวเจ้าอยู่ตรงนี้สินะ"

"อื้อออ..."

"อ๊ะๆๆๆๆๆๆ"

"ครางดังๆที่รักของข้า"

"อ๊ะๆ สะ สามีอื้ออออ..."

ร่างกายของหลานเอ๋อบิดเร้าอย่างทรมานข้าเลยเร่งมือสอดนิ้วเข้าออกอย่างหนักหน่วง แก่นกายข้าก็เริ่มพองโตขึ้นมาเช่นกัน หลานเอ๋อเห็นแบบนั้นก็ค่อยพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ยืนหน้ามาที่กลางแก่นกายของข้าก่อนจะปลดชุดข้าออกเช่นกัน ก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นโลมเลียจากส่วนปลายไปเรื่อยๆ ความเสียวซ่านก็พุ่งพรานขึ้นมาจนข้าครางด้วยความเสียวซ่านเช่นกัน

"อื้ออๆๆ"

"ที่รักของข้าอย่างนั้นอื้มมม"

"อ๊อกๆ อื้อๆๆ แค่กๆ"

"อื้มมมม"

ข้าสวนเอวกระแทกปากเรียวสวยจนหลานเอ๋อสำลักข้าเองก็เริ่มความคุมตนเองไม่ได้เสียแล้วก่อนจะกระแทกสวนกลับไปอีกรอบจนหลานเอ๋อเริ่มส่ายหน้าข้าเองก็ไม่ค่อยพอกับตอนนี้นักอยากได้สิ่งที่คับแน่นกว่านี้อีก

พรึบบบบบ!!!!

สวบบบบบ!!!

"สามีอื้อออ!!!"

"แบบนี้เสียวมั้ย"

"เสียว อ่า เสียวเหลือเกินอ๊ะๆๆๆ"

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!!

ตึงๆๆๆ!

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!!

ตึงๆๆๆ!

"อ่าาาาาๆๆๆ"

"อ่าาาๆๆๆๆ!!!!!"

"ที่รักอ๊ะๆๆๆ ที่รัก อื้ออ อ๊าๆๆ!!"

"ข้าไม่ไหวแล้ววว..."

"อื้มมมมม"

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

"อื้อออ..."

"อ๊ะๆๆๆๆๆๆ"

"อ๊ะๆ สะ สามีอื้ออออ...!!!!"

พรวดดดดดด!!!!!!

น้ำรักที่หลานเอ๋อถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหอมทั้งหวานแม้ว่าข้าจะไม่ได้แตะต้องส่วนนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ไม่เป็นปัญหาใดๆเลย ข้าชิมรสน้ำรักที่หวานหอมนั้นก็ทำให้ใบหน้าของหลานเอ๋อแดงก่ำเพราะความเขินอาย ที่โดนข้าแกล้งยอกเย้าทำเอาเขินอายจนหลานเอ๋อตีข้า

"โอ๊ย หลานเอ๋อตีข้าทำไม"

"คนชั่วช้า แกล้วข้าท่านกินสิ่งนั้นทำไม"

"หวานดีออก ชิมดู"

"ปล่อยข้าได้แล้ว สายแล้วข้าจะไปอาบน้ำ"

"มาเถอะข้าช่วยหึๆ"

"คนชั่ว"

ข้าอุ้มหลานเอ๋อเอาไว้แนบอกทั้งที่ท่อนล่างของเราสองคนยังเชื่อมต่อกันอยู่ทำเอาหลานเอ๋อต้องครางลั่นเมื่อข้าอุ้มและเดินไปกระแทกส่วนล่างไปพร้อมๆกัน

"อ๊า อ๊ะๆๆ ท่าน อื้ออออ..."

"รัดข้าแน่นเสียจริงฮูหยินข้า"

"มันน่าอายนะขอรับ"

"ไม่เห็นจะน่าอายเลยดูสิเจ้างดงามจนข้าอยากกัดเจ้าจนในแทบจะขาด"

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

"ข้าจุกที่ท้องอื้ออ อ๊ะๆๆๆๆ เบาๆสิขอรับท่านพี่"

ตั๊บๆๆๆ

ตั๊บๆๆๆ

"อ๊ะๆๆๆๆๆๆ"

"อ๊ะๆ สะ สามีอื้ออออ...!!!!"

ข้าเร่งกระแทกท่อนล่างส่งให้ร่างกายภายในของหลานเอ๋อบิดไปมาด้วยความกระสั่นเสียวซ่าน ข้าอุ้มหลานเอ๋อมานั่งทับข้าแทนข้านั่งลงที่ถังน้ำเพื่ออาบน้ำในเช้านี้ ข้ารวบเอวสวยบางของหลานเอ๋อก่อนจะกระแทกเอาออกหนักหน่วงจนร่างที่นั่งทับข้ากระเด็นกระดอนไปมาครางเสียงหลงไม่เป็นภาษาจนข้าได้ปลดปล่อยออกมาจนสุดมือของข้าก็ลูบไล้หน้าอกที่กำลังชูชันสู้มือข้าออกแรงบีมอย่างหนักมือจนหลานเอ๋อร้องขอไม่ให้ข้าบีบหน้าออกนั้น ข้าจึงยอมทำตามกลายเป็นข้าก้มหน้าดูดหน้าอกสีชมพูสวยนั้นแทน กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปช่วงสายแล้ว ก็ตอนนี้เป็นช่วงรักหวานแหววของคู่สามีภรรยาที่พึ่งแต่งงาน ข้าพาฮูหยินคนงามมานั่งทานอาหารเช้าที่เกือบเที่ยงวันแล้ว หลังจากทานอาหารเช้ารวบเที่ยงวันข้ากับเขาก็เดินเล่นไปทั่วจวนของข้า และเริ่มดูบัญชีของบ้านข้า หน้าที่นี้เลยกลายเป็นของหลานเอ๋อไปโดยปริยาย