อารัมภบท : ข้าผู้ชอบกินเต้าหู้ภรรยา

อารัมภบท

ข้าผู้ชอบกินเต้าหู้ภรรยา

ข้ามีนามว่า หยางเฟิง ปีนี้ข้าอายุก็ 25 ปี แล้วบิดามารดาเสียไปตั้งแต่อายุข้าได้เพียง 15 ปี เท่านั้นและยังทิ้งทรัพย์สมบัติมากมายเอาไว้ให้ข้า ตัวข้าในตอนนี้ ที่รูปหล่อ พ่อรวยเก่งกาจไปเสียทุกอย่างก็ได้แต่งงานแล้วเจ้าเห็นภรรยาข้าเจ้าจะตกใจ ภรรยาของข้างดงามอาจหาญกว่าผู้ใด พวกเจ้าฟังไม่ผิดหรอก ภรรยาของข้าเขาเป็นบุรุษที่งดงามจนข้าใจแทบละลาย

ตัวภรรยาของข้านั้นแม้ว่าจะชอบพูดน้อยไปบ้าง น่าฟัดไปบ้าง แต่ข้าบอกเลยภรรยาข้าน่ากลัวมาก ข้าแต่งกับมู่ซูหลาน มา ตั้งแต่เช้าเสียบิดามารดาไปตอนอายุ 15 ปี ข้าก็มีมู่ซูหลานนี้แหละคอยดูและข้า แต่ในเมื่อข้าเป็นชายที่มีภรรยาเป็นบุรุษ ข้าจึงมีภรรยาตั้ง 5 คนแล้ว แต่ไม่ไม่มีใครทะเลาะตบตีแย่งข้าเลยน่าเศร้าใจจริงๆ แต่ภรรยาของข้าต่างก็รักข้านะอย่าหาว่าพวกเขาไม่รักข้าล่ะฮ่ะฮ่าๆ

"หลานเอ๋อ คืนนี้ข้าจะไปนอนกับเจ้านะ"

"ท่านไปนอนกับเสี่ยวหลินเถอะ ข้าเหนื่อยอยากนอนคนเดียว"

"หลานเอ๋อคนดีของข้า ข้าคิดถึงเจ้านะข้านอนด้วย"

"ข้าบอกท่านแล้วไงว่าให้ท่านไปนอนกับเสี่ยวหลิน"

"เจ้าก็รู้ว่าหลินเอ๋อชอบรุนแรงกับข้า"

"ตัวท่าน ไม่ใช่ข้าเสียหน่อย ท่านไปนอนกับเสี่ยวหลินเถอะ เสี่ยวหลินรอ เขารอท่านไปหาทุกคืนท่านอย่าทำเป็นไม่รู้"

"ได้ๆ ข้าไปนอนกับหลินเอ๋อก็ได้ แต่เจ้าต้องยอมให้ข้ากินเต้าหู้เจ้านะ"

"เจ้าคนลามก ข้าเป็นภรรยาเจ้าไม่ใช่นายโลม นายบำเรอของเจ้านะข้าควรตัดไอ้นั้นเจ้าดีหรอไม่ห่ะ!!"

อ๊ะ!!

ข้าหรือจะกลัวหลานเอ๋อ หลานเอ๋อนะหลานเอ๋อเจ้าน่ะเป็นภรรยาของข้ามากี่ปีแม้เจ้าจะชอบข่มขู่ข้าทุกวันแต่ไม่เคยเห็นเจ้าเอาจริงสักครั้งเดียวโดนข้าลูบนิดลูบหน่อยก็อ่อนโยนต่อข้าแล้ว หึๆ อย่าได้ปฏิเสธใจตัวเองเลยเด็กดีของข้า

อื้อฮือ...

"ผิวเจ้าดีจริงๆ ทั้งหอมทั้งนุ่มนิ่มน่าสัมผัสเสียจริง แม่นางน้อยของข้า ที่รักของข้ามาม่ะ มาให้ข้ากินเต้าหู้เจ้าเสียดีๆ"

"เจ้าคนไร้ยางอาย อ่าาาา เจ้ามันเกินผู้เกินคนเสียจริง! อื้ออ...”

"ตรงนี้ของเจ้าตั้งแล้ว เจ้าให้ข้าช่วยดีหรือไม่"

"เจ้า!!!!"

"หืม ข้าทำไมหรือ"

"ฮึก!! เจ้านี้มันอ๊าาา เจ้ายังไม่ช่วยข้าอีกไม่อย่างนั้นเจ้าไม่ต้องขึ้นเตรยงกับข้าอีกเลยนะ!"

"ได้ๆ ข้าจะช่วยเจ้าเองแม่นางน้อยของข้าหึๆ"

หลังจากข้าสบายตัวไปกับหลานเอ๋อผู้ปากคอเราะร้ายแล้ว ข้าก็มาหาหลินเอ๋อที่จวนของเขาหลินเอ๋อเป็นภรรยาคนที่ 2 ของข้าตัวเขาเป็นจอมทัพผู้แข็งแกร่ง ตั้งแต่ออกศึกไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว แม้กระทั่งออกศึกกับข้า เขาก็ไม่เคยแพ้ข้าเลยแม้แต่น้อย วันไหนหลินเอ๋อทำศึกกลับมาแล้ว ข้าไม่มาที่จวนของเขาวันนั้นต้องเดือดร้อนหลานเอ๋อให้มาด่าข้าว่าข้าละเลยเขาอย่างนั้นอย่างนี้ แทนที่เขาจะพักผ่อนกลับให้ข้าไปหาแทบทุกคืน เฮ้อ...ข้าเหนื่อยใจจริงๆ

ข้าเคยไปขอนอนที่จวนของหยุนเอ๋อ ภรรยาคนที่สามของข้าแต่ก็ต้องระเหาะระเหินกลับมาหาเขาทันที หลินเอ๋อชอบบังคับข้าให้ฝึกกระบี่ด้วยกันกับเขาจนดึกพอข้าเหนื่อยข้าก็ไม่อยากทำอะไรเลย แต่หลินเอ๋อจะชอบทำศึกกับข้าตอนนั้น ซึ่งหยุนเอ๋อก็ชอบมาสนับสนุนข้าให้ไปทำศึกกับหลินเอ๋อทุกครั้ง ภรรยาของข้าแต่ละคนแปลกๆทั้งนั้น ข้าไม่ค่อยเข้าใจพวกเขาเท่าไหร่นักแต่ก็ถือว่าอยู่ด้วยกันอย่าสันติ

"หลินเอ๋อ คืนนี้ข้าขอนอนกับเจ้านะ"

"สามี ไหนท่านบอกว่าท่านจะไปนอนกับพี่ใหญ่ไม่หรือ"

"ข้าไปขอนอนด้วยแล้วแต่หลานเอ๋อบอกว่าเจ้าพึ่งกลับจากค่าย เลยอยากให้ข้าผู้เป็นสามีมาปรนนิบัติภรรยาอย่างเจ้าให้หายเหนื่อย"

"ท่านนี้ช่างปากหวานเสียจริง มานี้สิข้าจะช่วยให้ท่านผ่อนคลายเอง"

"ดีเสียจริงภรรยาข้าคืนนี้ข้าจะช่วยเจ้าเอง"

"ท่านช่วยเบาๆกับข้าหน่อยนะสามี..."

"ข้าจะทำเบาๆ"

...ด้านนอกจวนในมุมมืด...

"เสี่ยวหยุนเจ้าอย่าเบียดข้าสิ"

"เหมยเหรินเจ้าอย่าเสียงดังสิ"

"นี้ เจ้าก็อย่าดันสิ"

"ข้าเปล่านะ เสี่ยวเหลียงเจ้าได้ยินมั้ย ท่านพี่รองโดนสามีเราทำอย่างนั้นแล้ว"

"เสี่ยวหยุนเจ้าก็เบาๆ หน่อยข้าฟังไม่ถนัดเท่าไหร่"

"พวกเจ้ามาทำอะไรกัน เจ้าสาม สี่ ห้า"

"พี่ใหญ่! พวกเรามาหาของบำรุงผิวหน้าขอรับท่านพี่ใหญ่"

ฮูหยินสาม นามไจ๋ซีหยุน เอ่ยตอบฮูหยินใหญ่ที่จับพวกเขาที่มาแอบบดูสามีกับพี่รองจู๋จี้กัน

"เจ้าสาม เจ้ามาขอของบำรุงผิวหน้ากับเจ้ารองงั้นหรอ ถ้าเจ้ามาขอกับข้ายังง่ายกว่าเขา ตกลงเจ้ามาอะไรกันแน่"

"พี่สามพาพวกข้ามาแอบดูพี่รองกับสามีขอรับ"

"เหมยเหริน!"

"แอบดูอย่างนั้นหรอ"

"ขอรับท่านพี่ใหญ่"

"เจ้ากลับจวนพวกเจ้าไปได้แล้ว ดึกมากแล้วเดียวผิวหน้าผิวกายเจ้าจะเสียเอาได้นะ"

"ขอรับท่านพี่ใหญ่"

"ไปกันเถอะ"

"พวกเจ้านี้นะทำตัวเหมือนเด็กกันเสียจริงสั่งโบยพวกเจ้าดีหรือไม่"

ฮูหยินใหญ่เอ่ยติดตลกแต่สีหน้ากลับนิ่งเฉยเย็นชาเช่นเดิม แม้จะยืมมุมปากนิดๆ บ่งบอกว่ากำลังพูดเล่นแต่คนฟังกลับขนลุกทั้งตัวไปเสียแล้ว

"ไม่ดีขอรับงั้นพวกเราไปพักผ่อนกันเถอะ"

"ใช่ๆ พี่สี่พูดถูกเราไปพักผ่อนกันเถอะ"

ใครจะอยู่ก็อยู่ไปเขาคนหนึ่งที่จะไม่ดื้อรั้นกับพี่ใหญ่ ฮูหยินสามกล่าวเอาไว้