24 นางระบำหน้าท้องกับชายกักขฬะ

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ต้องสวมบทบาทพี่ชายแสนดี ยอมให้น้องเพื่อได้รับความสุข แต่ตัวเขาต้องระทมทุกข์ รู้ว่าไม่ยุติธรรม แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเป็นความต้องการของพ่อแม่ หากว่าขัดใจล่ะก็ ผลสรุปคือเขาผิดและถูกลงโทษ

ม่านผ้าสีเขียวบาง ๆ ถูกแหวกให้ออกจากกัน หญิงร่างสูงใหญ่แต่งหน้าเข้มในชุดระบำหน้าท้องก้าวเข้ามา โดยมีหญิงสาวใบหน้าเข้มผิวสีแทนตามมาติด ๆ

หญิงสาวในชุดนุ่งห่มน้อยชิ้นกำลังพักผ่อนหรือไม่ก็แต่งหน้าพูดคุยกันอย่างออกรสพากันยุติการเคลื่อนไหว ต่างนั่งตัวตรงอยู่บนเบาะที่ปูเอาไว้บนพื้นทรายอันเวิ้งว้าง โดยมีกระโจมสูงครอบเอาไว้

“แอรินอยู่ไหน”

“อยู่นี่ค่ะ นายแม่”

หญิงที่ชื่อแอรินขานรับด้วยเสียงสั่น พอ ๆ กับเนื้อตัว พยายามซ่อนใบหน้าที่ดูก็รู้ว่าเป็นคนแถบตะวันตกแต่มาหากินที่ซีเรีย

“ทำไมถึงหนีคุณรามิล”

“เขาให้มาตามฉันหรือคะ”

“ไม่ต้องถาม เธอมีหน้าที่ตอบเพียงอย่างเดียว ทำไมถึงไม่อยู่คอยปรนนิบัติ รู้ไหมว่าเขาเงินหนามาก”

“ฉันไม่ชอบเขา มือไม่อยู่นิ่ง ลวนลามซอกซอนจนเกินไป ไม่ให้เกียรติกันบ้างเลย ถึงฉันจะเป็นนางระบำหน้าท้อง ใช่ว่าจะบริการเรื่องแบบนั้น”

“โธ่ แม่คุณ ทำเป็นหวงตัวไปได้ ในเมื่ออยู่ที่บ้านเมืองของเธอ มีแฟนตั้งหลายคน ให้กินฟรี ๆ ไม่เห็นจะเรียกร้องอะไร เธอมาทำงานแบบนี้ก็ต้องเจอทุกรูปแบบ ไม่อย่างนั้นอยู่ไม่ได้ คุณรามิลเงินหนา อาจจะจ้างพวกนักเลงมาทำลายกระโจมของเราก็ได้”

“ฉันจะให้เฉพาะคนที่สุภาพ ไม่ดูถูกเท่านั้น”

แอรินยืนกรานที่จะไม่ยอมให้รามิลทำอะไรที่นอกเหนือไปกว่านี้ หญิงผู้เป็นหัวหน้านางระบำหน้าท้องทั้งหมด ถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ตรงเข้ามากระชากแขนเรียวขาวให้ลุกขึ้นจากที่นั่ง เพื่อนร่วมอาชีพของเธอตกใจ สะดุ้งเฮือก ส่งเสียงฮือ

“อวดดีเกินไปแล้วนะ ถ้าไม่ยอมดูแลคุณรามิล เธอโดนเรียงคิวจากพวกไอ้มืด กรรมกรขุดดินข้างนอกแน่ ไม่ใช่ว่ามีแค่สองสามคนนะเป็นสิบแน่ะ เผลอ ๆ พวกมันชวนเพื่อนมาทั้งหมู่บ้าน เธอจะแหลกคามือพวกมัน”

“เท่ากับว่าให้ฉันยอมนอนกับคุณรามิลทั้งที่ไม่เต็มใจงั้นหรือ”

“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อเขาหล่อ ร่ำรวย เงินหนา จ่ายไม่อั้น”

“ฉันไม่ชอบนิสัยเขา กักขฬะ ดูหมิ่นเหยียดหยาม เอะอะก็ใช้แต่เงินอย่างเดียว”

“อวดดีมากไปแล้ว ฉันจะเหวี่ยงแกออกนอกกระโจม ให้ไอ้มืดรุมทึ้งกลางทะเลทราย เดี๋ยวนี้เลย”

“เดี๋ยวก่อนนายแม่ เมตตาแอรินด้วย อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลย เดี๋ยวจะตายเปล่า ๆ”

สาวนักเต้นระบำหน้าท้องสัญชาติเดียวกับแอรินปราดเข้ามาเกาะขาหญิงใจร้าย อ้อนวอนขอความเมตตาให้แก่แอรินที่คุดคู้ร่างอยู่กับหญิงคนหนึ่ง เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว

“ในเมื่อมันกล้าขัดคำสั่งฉัน เท่ากับว่าไม่มีความเคารพกันคงอยู่ที่นี่ไม่ได้ อยากรู้นักว่าหลุดออกจากกระโจมนี้ไปแล้ว จะไปตกระกำลำบากที่ไหน ส่วนใหญ่มีแต่กระโจมขายตัวทั้งนั้น โดนหนักยิ่งกว่านี้เสียอีก”

กล่าวจบหญิงนางนั้นกระชากเท้ากลับ เสียงกระพรวนข้อเท้าดังกราว เสียดแทงเข้าไปในหัวใจทุกคน ต่างเกลียดชังผู้หญิงคนนี้ที่สุด กดขี่ ข่มเหง ขู่บังคับให้ขายบริการแก่เศรษฐีกระเป๋าหนัก ทั้งที่ก่อนหน้านั้นบอกว่าให้มาเต้นระบำหน้าท้องเพียงอย่างเดียว

“เอาตัวนังคนนี้ออกไปให้พวกไอ้มืดยำ”

“ได้โปรด เมตตาเราด้วย อย่าทำอย่างนั้น ฉันกลัวแล้ว”

แอรินโผเข้าไปเกาะขาหญิงใจร้ายเอวหนาอีกครั้งซึ่งก็เห็นดวงตาเพชรฌฆาตแดงก่ำ มองด้วยความโกรธ ริมฝีปากหนาทาด้วยสีแดงสดแสยะยิ้ม

“กลัว แต่ไม่ทำตามที่ฉันต้องการ”

“ขอร้องเถิด ฉัน ฉัน เกลียดความหยาบช้า”

“เธอมาอยู่ในที่ตรงนี้แล้ว ไม่มีสิทธิ์เลือกใด ๆ ทั้งสิ้น ต้องเดินหน้าเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ถ้ากลัวถูกรุมข่มขืนล่ะก็ ลุกขึ้น เดินตามฉันมา ยิ้มเข้าไว้ เราจะไปหาคุณรามิลด้วยกัน ถ้าเธอตามใจเขาจะได้ทิปอย่างงาม”

ด้วยความกลัวว่าจะถูกทำร้าย หญิงสาวผู้น่าสงสารเดินตามหัวหน้านางระบำหน้าท้องออกมาด้านนอกซึ่งเป็นห้องโถง มีโต๊ะเตี้ยวางกระจายไปทั่ว แต่ละโต๊ะถูกจับจองด้วยชายในชุดอาหรับนั่งรับประทานอาหาร ดื่มไวน์ผลไม้ดีกรีต่ำเคล้ากับสาวสวยอย่างมีความสุข

แอรินมองไปด้านหน้าอย่างขลาด ๆ ตรงจุดที่รามิลนั่งอยู่ เห็นว่าเขากำลังมองมาที่เธอเช่นกัน รีบหลุบตาลงต่ำ ใจสั่นพอ ๆ กับเท้า ก้าวไปข้างหน้าไม่สู้จะมั่นคงนัก