2 นางแบบเกรดซี

อาหารยังไม่ทันมาส่ง แต่ก็มีมารหน้าสวยเข้ามาสร้างความวุ่นวายให้กับเลขาสาวจนเกือบสะกดอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ กานติมาสาวเปรี้ยว นางแบบเกรดซี รับงานพิเศษเป็นตัวประกอบละครซึ่งเป็นคู่ควงคนล่าสุดของชัชปพลได้มาขอพบ อรปวีพยายามบอกให้เธอนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก

ทว่านางแบบสาวกลับแสดงอาการกราดเกรี้ยว ทำราวกับว่าเป็นคนสำคัญของชายหนุ่ม

“ไม่ได้ ฉันจะไปหาคุณพล เรานัดกันแล้วตั้งแต่สองวันที่แล้ว ว่าจะรับฉันไปดูงานแสดงสินค้าแบรนด์ดัง”

“ในเมื่อนัดแล้วคุณพลคงไม่ลืมหรอกค่ะ คุณควรที่จะรออยู่ตามที่นัดหมาย”

“แต่วันนี้คุณพลยังไม่คอนเฟิร์ม ฉันกลัวว่าเขาจะลืม โทรศัพท์ก็ไม่เปิด ให้ฉันเข้าไปหาเขาเถอะน่า”

“ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้คุณพลกำลังคุยธุระสำคัญอยู่”

อรปวีกันเอาไว้อย่างเต็มที่ ไม่ยอมให้สาวสวยเข้าไปพบเจ้านายง่าย ๆ เธอต้องการให้เขารับประทานอาหารให้อิ่มแล้วรอคำตอบว่าจะให้เธอคนนี้เข้าไปพบหรือไม่

“คุยธุระ หรือว่ามีผู้หญิงอีกคน”

“เรื่องงานจริงๆ ค่ะ”

“ให้ฉันขอคุยในแอพ ฯ กับเขาได้ไหมล่ะ”

หญิงสาวพยายามตื๊อที่จะได้พบกับชัชปพลอีก สร้างความหงุดหงิดให้แก่อรปวีไม่น้อย ขณะเดียวกันหนุ่มเจ้าเสน่หาอย่างเขาถึงกับหน้าเจื่อน ไม่ชอบใจต่อความดื้อด้านของนางแบบสาวเพราะเขามองเห็นเธอจากกล้องวงจรปิด

“ถ้าขืนออกไปเจอก็คงเจ๊งสิ เราไม่น่ารับปากว่าจะพาไปงานนั้นเลย ของแต่ละชิ้นราคาแพง ๆ ทั้งนั้น ทำไงดีน๊า”

ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดที่จะหาทางชิ่งสาวสวย หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงส่งข้อความทางโทรศัพท์ให้แก่อรปวี

“บอกคุณกานติมาด้วยว่าผมไม่ได้อยู่ที่นี่ ออกไปข้างนอกกับลูกค้า และบอกเธอว่าผมออกทางประตูหลัง”

หลังจากส่งข้อความเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มกระโดดขึ้นไปบนโซฟาที่ปรับให้เป็นเตียงนอนและถือโอกาสงีบเพราะเพลียจากเมื่อคืน

อรปวีได้รับข้อความดังนั้น ยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะปรายตามองกานติมาด้วยสายตาเวทนา สงสารที่รู้ว่าเจ้านายของเธอไม่ยอมออกมาพบ

“ขอตัวเข้าไปทำงานก่อนนะคะ”

“บอกคุณพลด้วยว่าฉันมาหาตามสัญญา”

“ค่ะ ถ้ามีความคืบหน้าอย่างไร ฉันจะแจ้งให้คุณทราบอีกครั้งหนึ่ง”

หญิงสาวพูดจบหมุนร่างสูงโปร่งสมส่วนออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้กานติมามองตามด้วยสายตาขุ่นเคือง เมื่อรู้ว่าไม่ได้เจอกับชัชปพลตามความต้องการ ในเวลานี้เธอปรารถนาที่จะอยู่กับเขาและออดอ้อนให้ซื้อสินค้าแบรนด์เนมราคาแพง

วันนี้จึงมาเสียเที่ยว เธอเซ็งสุดขีด

ร่างที่นอนคู้เข่าเข้าหากันเพียงเล็กน้อย แขนทั้งสองข้างกอดอกเอาไว้ ดวงตายาวรีหลับสนิท มีเสียงหายใจสม่ำเสมอ เรียกรอยยิ้มจากอรปวีได้เป็นอย่างดี รู้ว่าเจ้านายกำลังหลับสนิท

“ร้ายนักนะเจ้านาย หลอกให้ผู้หญิงมารอเก้อแล้วตัวเองนอนหลับ ไม่รู้ว่าใช้มุขนี้กับใครบ้าง น่าสงสารสาวๆ เสียจริง”

สาวสวยยังคงยืนมองชัชปพลพร้อมกับยิ้มน้อยๆ พลัน! ร่างงามสะดุ้งเมื่อเห็นว่าดวงตาคู่นั้นลืมขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอผงะถอยห่างออกมา

“ว่าไงคุณ เสียมารยาทนะเนี่ย แอบดูคนอื่นในเวลาหลับอย่างนี้น่ะ”

“ขอโทษค่ะ คือว่างงที่คุณให้คำสัญญากับสาวๆ แล้วไม่ทำตามนั้น เธอยืนรอ ทำหน้ากระเง้ากระงอดอยู่ที่ห้องรับแขกนั่นแน่ะ”

“ผมเมาก็พูดไปอย่างนั้นเอง”

“ไม่สงสารผู้หญิงหรือคะ ให้ความหวังเขาแล้วไม่ทำตามน่ะ”

“เอาน่า ผมให้เขาพอสมควรแล้ว”

“ให้วีออกไปบอกคุณกานติมาตามที่คุณส่งข้อความไปให้ใช่ไหมคะ”

“ตามนั้นเลยครับ”

ว่าแล้วเจ้านายรูปหล่อหลับตาอีกครั้ง อรปวีรีบเดินออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าที่จะอยู่สองต่อสองกับเขา คร้ามต่อสายตาคู่คม ทุกครั้งที่สบตา มีความรู้สึกวาบหวามในใจ เหมือนถูกตรึงด้วยมนต์บางอย่าง แม้ว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขา แต่ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องกลัวเขาด้วย

“อะไรนะ คุณพลออกไปกับลูกค้าทางประตูหลังแล้ว ไม่จริง เธอโกหก หาทางกลั่นแกล้ง ไม่ให้ฉันได้พบกับเขา”

“โธ่ ฉันจะทำอย่างนั้นทำไมล่ะคะ”

“แกล้งฉันไง”

“มีเหตุผลหน่อยคุณ ที่นี่ก็รู้ด้วยกันทั้งนั้นแหละ ว่าฉันเป็นยังไง เอาเป็นว่าคุณกลับไปก่อน ถ้าเจ้านายว่างก็คงติดต่อคุณไปเองนั่นแหละ”

หญิงสาวพูดจบทำท่าจะกลับเข้าไปในห้องทำงาน แต่กานติมาไม่ยอม จับแขนเรียวสวยเอาไว้ ออกแรงบีบ อรปวีรู้สึกเจ็บ สะบัดออกมาอย่างไม่ชอบใจนัก