Ep : 1 - เทือก คลังแสง คอนแวนต์ 2

“อ่า ถ้าฉันหยุดตอนนี้คนที่จะเสียใจคือเธอสาวน้อย หัวนมแข็งขนาดนี้แล้วยังจะบอกว่าไม่อีกเหรอฮึ”

น้ำเสียงทุ้มดังพึมพำกับหน้าอกอวบอูมที่กำลังคลอเคลียอยู่ กลิ่นกายสาวและผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้งยามกระทบกับแสงไฟในห้องยิ่งยั่วยวนชวนให้ขย่มคร่อมทับ ท่อนขาแข็งแรงกดเรียวขาเล็กที่ถีบป่ายดันตัวเองหนีให้อยู่กับที่

“อือ ไม่นะ หยุดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ ได้โปรด...อย่าข่มขืนฉันเลย อ่ะ อื้อ” เสียงเล็กหวานกลืนหายเข้าไปในลำคอทันทีเมื่อปากหนาเคลื่อนผละจากเต้าขึ้นมาบดกระแทกจูบดุดัน เรียวลิ้นสากสอดเร่าเข้าไปอย่างอุกอาจ ไล่ต้อนเรียวลิ้นน้อยของเจ้าหล่อนไปจนจนมุมหมดทางถอยหนีก็ตวัดเกี่ยวพันลิ้นเธอไว้กับลิ้นตัวเอง

“อ่า อื้อ” เสียงครางอู้อี้และปากน้อยไร้เดียงสาที่เผลอจูบตอบเงอะงะก็ทำให้คลังแสงกระหยิ่มยิ้มพึงพอใจการตอบสนองกลับของหล่อนใต้ร่าง มือใหญ่ที่กดข้อมือเล็กไว้ก็ปล่อยเมื่อตอนนี้สาวน้อยเริ่มมีอารมณ์อ่อนไหวไปกับตัวเองแล้ว มือใหญ่เคลื่อนมากอบกุมเต้าอวบหยุ่นที่ยกเร่าส่ายหนี แต่เหมือนยกขึ้นเสียดสีหน้าอกของเขามากกว่า

“อ่า อื้อ”เสียงครางยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีระเรื่อและปากหนาที่บดเคล้าคลอเคลียจูบแลกลิ้นกันอยู่ มือน้อยเมื่อได้อิสระสมองที่ยังคงมีสติน้อยนิดก็สั่งให้ดันหัวไหล่หน้าของเขาออก แต่แรงก็น้อยเหลือเกิน เหมือนเป็นการแตะสัมผัสเท่านั้นไม่ใช่ผลักดันคนตัวให้ออกไปให้พ้นร่าง

มือใหญ่ของคลังแสงกอบกุมสองเต้าพร้อมปากบดจูบรุกเร้าควานกลืนความหวานของปากน้อยของหญิงสาว ตอนนี้คลังแสงปวดร้าวไปทั่วเอ็นเนื้อร้อน มือใหญ่ผละจากสองเต้าที่ขยุ้มขยำไปหากระดุมกางเกงยีนของเธอ พร้อมกับปลดกระดุมออกอย่างรวดเร็วและรูดซิปออก

“อ่า อื้อ” ทันทีที่ปากหนาผละออก องค์อินทร์ก็หอบหายใจแรงทันที เพราะเมื่อกี้เธอนึกว่าตัวเองจะตายเพราะจูบแล้ว และหล่อนก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอันน้อยนิดกับสติที่ยังเหลือดีอยู่ยกมือฟาดไปยังบ้องหูของเขา

เผียะ!

โอ้ย!

คนที่กำลังหลงมัวเมาไปกับผิวสีน้ำผึ้งยามกระทบแสงไฟร้องโอดครวญเจ็บกกหูที่ถูกฟาดตบทันที ความไม่คาดคิดและไม่ได้ตั้งตัวทำให้หลบหนีไม่ทัน

กรอด!

เสียงขบกรามแกร่งแน่นดังลอดออกมาจากริมฝีปากจ้องมองคนใต้ร่าง ตอนนี้เขาหูอื้อไปหมด หล่อนกล้ามาก กล้ามากที่ตบบ้องหูเขาแบบนี้ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้ ขนาดแม่ที่เลี้ยงดูแลเขามายังไม่เคยทำกับเขาแบบนี้

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ” องค์อินทร์อ้อนวอนพร้อมกับจับท่อนแข็งแรงที่เท้ากับโซฟากักร่างตัวเองไว้

“บุกรุกห้องทำงานฉัน ตบบ้องหูฉันจนอื้อชาขนาดนี้ยังคิดว่าจะปล่อยไปไหนได้อีกเหรอ ถ้าวันนี้กูไม่เอาจนขาถ่างคลานออกจากห้องอย่ามาเรียกกูว่าไอ้เทือก!” สิ้นเสียงหยาบกระด้างก็มีเสียงกรีดร้องดังตามมาเมื่อเขาใช้สองมือกอบกุมสองเต้าของเธอแล้วบีบเคล้นเอาแต่ใจ หาได้ถนอมและอ่อนโยน

“อ่ะ เจ็บนะ ฉันเจ็บ ได้โปรด...ได้โปรดหยุดเถอะ อือ ฮือๆๆ” องค์อินทร์จับมือใหญ่ที่กำหน้าอกตัวเองให้หยุดแต่เหมือนยิ่งห้ามเขายิ่งบีบแรงจนทนไม่ไหวปล่อยเสียงร้องไห้ออกมา

“ร้องเลย ร้องดังๆ มันไม่เท่าที่เธอตบบ้องหูฉันเมื่อกี้หรอก ฉันยังหูอื้ออยู่เลยตอนนี้”

เขามองและยิ้มเย้ยหางตาที่มีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาเร่งมือสากกร้านบีบเคล้นหนักหน่วงแรงกว่าเดิมจนหน้าอกเนียนผิวสีน้ำผึ้งเปื้อนแดงและมีรอยมือเขาขึ้นให้เห็น

“อ่า สวยมาก ยิ่งเห็นแบบนี้กูยิ่งอยากได้ อ่า ไม่ไหวแล้ว” ผละมือออกจากเต้าคนตัวเล็กออกมาหนึ่งข้าง มาปลดกระดุมกางเกงสแลคตัวเองพร้อมรูดซิปกางเกงออก แล้วล้วงมือไปนำท่อนเนื้อแข็งแรงอวบอูมอุ่นร้อนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยขดตัวตามลำตัวใหญ่โตออกมาเสียดสีกับเอวเล็กคอดของหล่อน

“อ่ะ เจ็บ อย่าทำแบบนี้ อย่าบีบนมฉันแบบนี้ อ่า เจ็บ! ฮือๆๆ” เธอร้องไห้เจ็บมากกว่าจะรู้สึกเป็นอื่นในตอนนี้ เขามันผีชั่ว ผีห่าที่ผุดมาจากนรกรึไง ทำไมเขาถึงทำกับร่างเปราะบางของเธอแบบนี้ ดวงตาที่เคยสดใสบัดนี้เต็มไปด้วยน้ำตา เธอนอนร้องไห้ใต้ร่างของชายแปลกหน้าที่กล่าวหาใส่ความว่าเธอเป็นขโมย

ฮือๆๆ

หาได้มีความสงสาร ต่อไปนี้จะสวรรค์หรือนรกก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้ว สำหรับเขาแล้วจะสุขสมไปพร้อมกันขึ้นอยู่กับคู่นอน และเธอดื้อและบังอาจตบบ้องหูเขา เขาจะสั่งสอนให้เธอจำไปจนตายว่าอย่าริอาจมาทำร้ายร่างกายของเขาแบบนี้ สวรรค์หรือนรกมันเป็นสันดานไปแล้วไม่ใช่ความเคยชิน หากมีความเลวบนโลกนับร้อยคนมัดรวมกันยังไม่เทียบเท่าความหยาบช้าต่ำทรามของเขา เขามันคนบาป บุญบาปหน้าตาเป็นยังไงเขาไม่เคยคิดจะสนใจ เพราะชีวิตของคนเราอยู่ได้ด้วยความอดทน ไม่ใช่บุญบาปที่ทำและสร้างขึ้น

“ร้องไห้ให้ตายเธอก็หนีจากสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ได้หรอก” เขาบอกเธอพร้อมกับดึงรั้งกางเกงที่ปลดกระดุมรูดซิปออกของเธอไปกองไว้ที่ข้อพับของขาเรียวเล็ก และทันทีที่ได้เห็นความโหนกนูนของความเป็นเพศของหล่อนก็ทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ แม้จะมีสนามหญ้าขึ้นปกคลุมแต่มันก็เห็นเนินสวยงามได้ชัดตา

“ฮือๆ แกมันเลว! แกมันเป็นผีห่ามาจากนรก อ่า อื้อ” พยายามบิดเอวเล็กหนีมือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ความเป็นสาวตัวเอง แต่เหมือนว่าเธอจะบิดเขายิ่งตามมาลูบไล้

“หึหึ ฟังและคิดตามฉัน ‘เตียงของฉันจะเป็นสวรรค์หรือนรกขึ้นอยู่กับคู่นอนไม่ใช่สันดาน’ ถ้าว่าง่ายเธอก็จะได้เจอสวรรค์ แต่ถ้าดื้อด้านต่อต้านเธอจะรู้ว่านรกบนเตียงมันเป็นยังไง” เขาบอกให้เธอเลือกทางเดินของตัวเอง

“ไม่เลือกอะไรทั้งนั้น ฉันไม่เลือก ปล่อยฉันไปได้แล้ว ฉันบอกแล้วไงไม่ได้ขโมย ไม่ได้ขโมย อ่ะ อื้อ” แล้วก็ต้องร้องครางสยิวเมื่อมือใหญ่ของเขาบดบีบคลึงเม็ดเกสรกลางหว่างขาของเธอ พร้อมกับหน้าอกอีกข้างมีมือใหญ่กอบกุมขยำหนักหน่วงไปด้วย ส่วนมือเธอที่เคยพยายามจะผลักไสเขาตอนนี้ก็แต่ปัดมือใหญ่ออกห่างอกตัวเอง แต่ก็อ่อนแรงเหลือเกิน ยิ่งเขารุกเร้าความเป็นสาวกลางหว่างขายิ่งทำให้เธออ่อนแรงระทวยซ่าน ร้อนรุ่มวูบไหวในท้องน้อย

“อ่า อือ อย่าทำแบบนี้ เอามือสกปรกของแกออกไปนะไอ้ระยำ!อ่ะ อื้อ เจ็บ!” แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อนิ้วแกร่งกระแทกเข้ามาในความคับแน่นของตัวเอง ใบหน้าสวยที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและน้ำตาบิดเบ้เจ็บกลางลำตัวทันทีเมื่อมีสิ่งบุกรุกเข้ามากลางร่างตัวเอง

“อ่า ซิงเหรอเนี่ย” ดึงนิ้วที่มีคราบเลือดติดอยู่ออกมาจากความคับแน่นที่ได้กระแทกจ้วงนิ้วแกร่งเข้าไปก่อนหน้านี้ เพียงแค่นี้มันก็คุ้มแล้วที่จะได้ลงโทษแม่แมวขโมยใต้ร่าง เขายกขาทั้งสองขาเธอขึ้นแล้วถลกดึงกางเกงและกางเกงชั้นในของเธอออกไปให้พ้นทาง เพียงเวลาไม่นานสาวเจ้าก็นอนเปลือย

“เจ็บ! อย่าทำอะไรฉันเลยนะ” ร่างน้อยที่นอนเปลือยขอร้องอีกครั้งและน้ำตาของเธอก็ยังคงไหลออกทางหางตา จ้องมองคนป่าเถื่อนแสนเลวที่กำลังมองจ้องมาทางตนในตอนนี้ เธอเห็นเขายกยิ้มและยิ่งเห็นยิ่งเกลียดยิ่งชัง ยิ่งอยากจะฆ่าอีกฝ่าย แต่ตอนนี้แม้แต่แรงจะต่อต้านและหนีจากห้องนี้ยังไม่มีเลย

“มันจะดีถ้าผ่านพรหมจรรย์ไปได้ ไม่ดีใจเหรอที่จะได้ฉันเป็นคนแรก รู้อะไรไหมผู้หญิงในซ่องของฉันล้วนอยากนอนกับฉัน และอยากเป็นที่ชื่นชอบของฉัน แต่ว่าวันนี้พวกหล่อนคงผิดหวังเพราะฉันดันได้เจอแมวขโมยซิงอย่างเธอก่อนน่ะสิ ผิวสีน้ำผึ้งของเธอยั่วยวนมาก อยากได้และจะเอาให้ขาถ่างเลยแม่ตัวดี”

น้ำเสียงกระด้างไร้สำนึกดีดังออกมาจากปากหนาพร้อมกับมือใหญ่สากกร้านลูบไล้เรียวขาเล็กไปยังขาอ่อนของเธอ แล้วเคลื่อนตัวโน้มไปคร่อมทับบดเบียดเอ็นอวบร้อนของตัวเองไปกับหน้าท้องแบนราบและจับเรียวขาของเธอแยกกว้างออก อีกข้างพาดไปกับพนักโซฟา อีกข้างก็ยกมากอดเอวสอบตัวเองไว้

“ปล่อยฉันไปเถอะ”

เธอยังคงหวังให้เขาเปลี่ยนใจ เธอจ้องมองคนที่ส่งยิ้มให้แล้วก็ต้องส่ายหน้าหนีเมื่อเขาไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงแค่ส่ายหน้าให้เธอ แค่นั้นเธอก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีทางปล่อยเธอแน่ นี่เธอต้องตกเป็นของชายแปลกหน้าคนนี้

“ฉันจะทำให้เป็นสวรรค์ของเธอ เพราะมันคือครั้งแรก ปกติแล้วฉันไม่ใส่ใจคู่นอนหรอกนะ แต่ฉันอยากให้เธอรับรู้ถึงความสุขของร่างกายตัวเอง”

น้ำเสียงห้าวทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับมือใหญ่ลูบไล้ไปตามสะโพกกลมกลึงนวลเนียนของเธอ แล้วกดเอวสอบนำความความเป็นบุรุษกรีดกรายแทรกไปในกลีบสวาทอวบอูมของหล่อน แล้วกดเอวหนากระแทกกายสอดเร่าไปในความคับแน่น

“กรี๊ด! เจ็บ! ออกไป! ฮือๆ”

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

องค์อินทร์ดิ้นเร่าทรมานเมื่อถูกบุกรุกส่วนสงวนของตัวเอง น้ำตาของเธอไหลอาบทางหางตา เจ็บร้าวไปทั้งร่างราวกับถูกฉีกทึ้งก็มิปาน เธอทุบตีดันไหล่หนาให้หยุดแต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกระแทกกายกดลึกเข้ามาจนรับรู้ได้ว่ามันถึงไหนข้างในของเธอ มันถึงลิ้นปี่ทะลุผ่านมดลูกมา เขาทั้งใหญ่และยาวและที่สำคัญมันทำให้เธอฉีกขาดแทบตายในตอนนี้

ฮือๆ

“เจ็บ! ออกไปจากตัวฉันเถอะ ได้โปรด ฮือ ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้กับฉัน คุณกำลังข่มขืนฉันอยู่ ฮือๆ”

มือเล็กที่ทุบตีหยุดทุบตีทิ้งลงข้างลำตัวนอนนิ่งเหมือนผักในตลาด เมื่อตอนนี้ความภาคภูมิใจของลูกผู้หญิงถูกผู้ชายแปลกหน้าสารเลวเหนือร่างพรากไปอย่างไม่มีวันจะหวนคืนได้

“ชูว์! ผ่อนคลาย ตอนนี้เธอกำลังตอดรัดฉันอยู่สาวน้อย อย่าดิ้นหรือเกร็งเพราะจะยิ่งทำให้เจ็บ”

น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นอย่างอดทนเพราะตอนนี้หล่อนเองก็กำลังทรมานเขาเหมือนกัน เธอกำลังตอดรัดคลึงเขาที่ฝากตัวแทรกอยู่กลางร่างเธอ เขาอยากขยับโยกเสียวแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอยากให้เธอคุ้นชิน เธอเล็กมาก คับแคบมากและก็แน่นมากตอนนี้ เขาแทบหยุดหายใจตอนที่สอดลึกไปสุดโคนเนื้อของตน