จอมบาป

เพล้ง!

เสียงแก้วใสๆ ในมือถูกปาลงพื้นอย่างไม่ไยดี พร้อมกับร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้าหนักๆ ไปยังเป้าหมายที่ถูกจับกดคุกเข่าอยู่กับพื้นตรงหน้าตัวเอง พอเดินไปถึงก็ใช้เท้าใหญ่ยกขึ้นไปแตะคางเล็กแล้วใช้เท้านั่นดันคางมนให้แหงนเงยขึ้นมาสบตาตัวเอง ดวงตาสีทมิฬจ้องไปมองไปยังดวงตาของกวางน้อยที่นั่งสั่นเทาตรงหน้าตัวเองพร้อมแสยะยกยิ้มสมเพชให้หล่อน

“คิดผิดแล้วที่มาขโมยของของคนอย่างฉัน” น้ำเสียงแหบกระด้างดังออกมาพร้อมกับเท้าที่ดันคางเล็กยกลง กลับมายืนประคองร่างสูงใหญ่ตัวเอง

“ฉันไม่ได้ขโมย” หล่อนตอบกลับเสียงสั่น พร้อมกับก้มหลบตาสีทมิฬน่ากลัวคู่นั้นของเขา

หึหึ

“บอกมาใครจ้างเธอมาขโมยของฉัน” ยังคงเชื่อ เสียงห้าวดุดันที่ดังในตอนนี้คือเสียงของพระเจ้าของความบาปทั้งปวงบนโลกนี้ นายเทือก คลังแสง คอนแวนต์ วัย 39 ย่าง 40 ปี เจ้าของธุรกิจมืดและทรงอิทธิพลที่สุดของน่านฟ้าเมืองไทยก็ว่าได้ เขามีผับ ซ่อง กาสิโน และค้าขายอาวุธ แม้จะเป็นธุรกิจมืด แต่เขาก็เสียภาษีตามกฎหมาย

“ไอ้ผาดไอ้ขาบมันติดต่อกลับมารึยัง” เมื่อกวางน้อยไม่ยอมตอบก็ถามคนของตัวเองที่เป็นคนกดไหล่ล็อกตัวสาวเจ้าไว้ทันที

“ยังครับนาย”

“มันไปทำงานถึงสเปนรึไงวะ ชักช้า”

สลัดเสียงเดือดดาลใส่ไอ้ผาดคนของตัวเอง แล้วโน้มตัวโค้งลงไปเชยคางมนของกวางสาวให้แหงนเงยขึ้นสบตาตัวเอง และเมื่อได้มองอย่างละเอียดแล้วแม่สาวน้อยคนนี้ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อย่างที่มองตอนแรก

“เดี๋ยวผมโทรตามมันครับนาย”

“เออ! สืบประวัติยัยเด็กนี่ด้วยล่ะว่าเป็นใครมาจากไหน”

เอ่ยเสียงเข้มแล้วผละมือจากคางมนออกมา แล้วเช็ดถูกางเกงตัวเองราวกับรังเกียจหญิงสาว ทั้งๆ ลึกๆ นั้นตัวเองชอบดวงตาที่อาบคลอไปด้วยน้ำตาของหล่อนมากตอนนี้ มันน่าสนใจและน่าค้นหา และยิ่งยามเธอนั่งสั่นกลัวยิ่งน่าค้นหา

“ครับนาย” ไอ้ผาดรับคำแล้วล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสแลคตัวเองออกมาจะกดต่อสายหาไอ้ขาบ แต่ยังไม่ทันได้กดโทรเสียงกัมปนาทก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน

“ไปโทรข้างนอก”

“ครับนาย แล้วเธอคนนี้” ไอ้ผาดถาม

“มันไม่หนีไปไหนหรอก ไปสิวะ กูจะซักความแมวขโมยเอง”

ปากพูดแต่สายตาจับจ้องไปยังร่างเล็กนั่งคุกเข่าสั่นเทาที่พื้น เธอแต่งตัวบ้านๆ สบายๆ ไม่ได้จัดจ้าดเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา หล่อนแต่งตัวด้วยกางเกงยีนเสื้อยืด

ไอ้ผาดรู้ได้ทันทีในความหมายของผู้เป็นนาย มันรีบปล่อยมือที่กดไหล่เล็กไว้ออกแล้วหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทำงานใหญ่ของเจ้านายอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เสียงประตูห้องกระแทกปิดสนิทคนตัวเล็กที่นั่งคุกเข่ากับพื้นก็ถูกกระชากดึงรั้งให้ลุกขึ้น

ว้าย!

“อย่าทำเป็นไร้เดียงสาเลยน่า....เธอน่าจะรู้ว่าฉันให้ลูกน้องออกไปทำไม” พอกระชากคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นพร้อมดึงรั้งเข้ามาปะทะอกตนก็ลูบมือสากกร้านไปตามเรียวแขนเล็กขึ้นมายังไหล่มนของหล่อน

“ฉันไม่รู้ และฉันก็ไม่ได้ขโมยด้วย”

“ไม่ได้ขโมย แล้วเข้ามาอยู่ในห้องทำงานฉันได้ยังไงล่ะ อย่าบอกว่าเดินหลงทางนะ ที่นี่อยู่ลึกมากยากที่คนจะหลงทางมา” เขารีบบอกหล่อนและสอดมือใหญ่เข้าไปในชายเสื้อยืดของเธอเพื่อไปกอบกุมสองเต้าที่ยั่วยวนสายตาตัวเองในตอนนี้

“อ่ะ อื้อ เจ็บ!”

รู้สึกเจ็บและไม่คุ้นชินเมื่อโดนมือหยาบกระด้างกอบกุมหน้าอกพร้อมบีบขยำหนักหน่วง มือเล็กยกขึ้นมาจับห้ามมือใหญ่ให้หยุด แต่ยิ่งห้ามมือใหญ่ก็ยิงคลึงเฟ้นเร็วขึ้น

“อ่า อย่าทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย มาถึงที่นี่ได้ก็ไม่เบาเหมือนกันแหละน่า” น้ำเสียงแหบแห้งครางพร่า เพียงแค่ได้กอบกุมอกอวบหยุ่นขนาดพอดีมือ อกที่เป็นเนื้อแท้ไร้การศัลยกรรมมันปลุกเร้าอารมณ์เขาได้ดีเหลือเกินตอนนี้ แค่นี้เขาก็ตื่นตัวปวดร้าวไปทั่วกายเนื้อกลางหว่างขาเสียแล้ว

“อือ ฉันเจ็บนะไอ้เลว! ”เธอตอกหน้าเขากลับพร้อมกับจับมือเขาให้หยุด แต่มือเขาอีกข้างก็จับมือเธอรั้งไว้

“เลวได้กว่าที่เธอเห็นอีกเด็กน้อย อายุเท่าไหร่แล้วเธอน่ะ” ถึงจะอยากได้มากแค่ไหนในตอนนี้แต่ต้องรู้อายุของหล่อนก่อน ดูท่าแล้วคงจะยังไม่ถึงยี่สิบปีแน่นอน

“ยี่สิบสอง” เธอตอบเขาเสียงเบา

“ยี่สิบสอง ไม่อยากจะเชื่อหน้าเด็กขนาดนี้ยี่สิบสอง”

“ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้มาขโมยของนายจริงๆ ฉันแค่หลงมา”

เธอบอกไปตามจริง เธอมาเที่ยวผับกับกลุ่มเพื่อนที่เพิ่งเรียนจบมาด้วยกัน แล้วเผอิญว่าเห็นเพื่อนเดินหลงมาทางนี้เลยเดินตามหา และมาที่ห้องนี้แหละ ไม่ได้จะมาขโมยของของเขาจริงๆ

“หลงมาลึกจริงนะ ไม่ต้องพูดมากหรอกฉันจะค้นตัวเธอเอง อายุยี่สิบสองใช่ไหม ก็ถือว่าไม่เด็กแล้ว”

พูดจบก็ไม่รอช้าเพราะตอนนี้ความเป็นบุรุษของเขามันปวดร้าวทรมานจนไม่อยากจะทนอีกต่อไป มือใหญ่กระชากเสื้อยืดขนาดฟรีไซส์ของหล่อนขาดผ่ากลางตัวทันที

แควก!

กรี๊ด!

เสียงเสื้อฉีกขาดพร้อมเสียงกรีดร้องตกใจของเธอดังขึ้นและพยายามดิ้นหนี แต่เอวเล็กก็ถูกแขนแข็งแรงของคนต่ำช้ากอดรัดรั้งไว้แน่น

“ก็บอกว่าจะค้นหาความจริงเอง ขโมยไม่ขโมยเดี๋ยวรู้กัน” จากที่สัมผัสบีบขยำก่อนหน้าว่าอวบนุ่มแล้วมาเห็นของจริงที่ดุนดันในยกทรงสีเนื้อยิ่งทำให้เขาตกใจกับความสวยงาม รูปทรงของมันสวยน่าค้นหาที่สุด

“คุณจะข่มขืนฉันไม่ได้นะ” เธอบอกเขาพร้อมปัดมือใหญ่ที่กำลังวนเวียนกับหน้าอกตัวเองออก อีกมือก็ดันหน้าอกแข็งแรงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองแนบเนื้ออกไปเบียดถูกับหน้าอกของเขา

“คำว่าข่มขืนใช้กับฉันไม่ได้หรอกนะ” น้ำคำหยาบคายดังออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูป

องค์อินทร์ คำฝอย หรืออินทร์ วัย 22 ปี ที่เพิ่งเรียนจบเมื่อสองวันก่อน เธอเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่ยังว่างงานแต่ก็ต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ แบบตอนนี้ในวันที่มาเลี้ยงฉลองเรียนจบกับกลุ่มเพื่อนที่ผับดังในย่านหนึ่งของกรุงเทพฯ ตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำไมชีวิตถึงได้ซวยอะไรแบบนี้ มาเจอกับคนถ่อยต่ำช้าเช่นนี้ได้ เธอก็ทำบุญใส่บาตรทุกเช้า ทำไมบุญกุศลไม่ส่งผลให้ชีวิตเธอเจอแต่คนดีๆ เลย ทำไมต้องส่งคนบาปดั่งเดรัจฉานมาให้ได้พบเจอ

“แล้วที่กำลังทำอยู่ไม่เรียกว่าข่มขืนเรียกว่าอะไรไม่ทราบไอ้คนสารเลว!” เธอตอกกลับพร้อมกับพยายามทุบตีหน้าอกแกร่งแต่เหมือนว่าแรงของเธอที่มีจะไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านได้เลยสักนิด

“เรียกว่าสมสู่ รู้อะไรไหมการมีเซ็กซ์ร่วมกันจะทำให้ชีวิตคนเรายืนยาวขึ้น และเซ็กซ์ไม่ใช่เรื่องต่ำช้า เรื่องที่ผิดบาป แต่เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนา และเธอก็เช่นกันเด็กน้อย เธอก็จะต้องการเซ็กซ์หลังจากนี้ ต้องการให้ฉันเอาแรงๆ กระแทกเนื้อแรงๆ จนขาถ่างเลยแหละคนสวย” พูดจบก็กระชากยกทรงของเธอออกจากหน้าอกจนมันขาดใส่อีกไม่ได้

ว้าย!

เธอร้องตกใจอีกครั้งเมื่อยกทรงถูกกระชากขาดไม่เหลือชิ้นดี ความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศทำให้เธอห่อตัวเองและมือเล็กทั้งสองปิดหน้าอกตัวเองไว้แต่ก็ถูกมือใหญ่ดึงกระชากออก

“สวยขนาดนี้จะปิดทำไมฮึ”

ดึงมือเล็กออกแล้วก็โน้มหน้าลงไปขูดไถเคราสากไปกับเนินอกอวบอูม กลิ่นกายสาวหอมยั่วยวนอย่างที่ไม่เคยได้กลิ่นนี้มาก่อน มันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม มันเป็นกลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ

“อือ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว ยะ.อ่อย” แล้วก็ต้องร้องครางออกมาในที่สุดเมื่อเริ่มรู้สึกวูบไหวหน้าอกที่เขาดูดเร่าละเลียปลายลิ้นไปมากับเนินอกอวบอูมตัวเอง

“อย่าต่อต้านหรือขัดขืนเลยเด็กน้อย ยังไงเสียร่างกายเธอมันก็ตอบสนองฉันอยู่ดี และฉันจะไม่ข่มขืนเธอหรอกนะ ฉันจะทำให้เธอร้องขอจากฉัน และดูสิหัวนมเธอมันแข็งตอบสนองฉัน” ไม่ได้พูดเปล่าแต่ยังก้มหน้าดูดเร่าละเลียดูดเร่ายอดอกสีชมพูระเรื่อหวานของหล่อนพร้อมกับเหวี่ยงร่างเล็กที่กอดรั้งเอวเล็กคอดไว้เพียงมือเดียวไปยังโซฟาตัวยาวที่อยู่ไม่ไกลทันที

“ไม่นะ ฉันแค่หลงมาไม่ได้มาขโมยของ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ” เธอคัดค้านและต่อต้านร่างใหญ่ที่ทาบทับตัวเองในตอนนี้ สองมือเล็กอยากจะผลักไสแต่ก็ถูกมือใหญ่ของเขาจับรวบตรึงไว้เหนือหัว และอีกมือของเขาก็กอบกุมขยุ้มขยำหน้าอกของเธอ มันทั้งเจ็บและร้อนวูบวาบแปลกๆ และยิ่งไปกว่านั้นเธอหวาดกลัวหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยหนวดเครารอบกรอบหน้า แม้จะดูดีแต่ในตอนนี้มันน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเธอ ภัยที่หวาดกลัวที่สุดสำหรับลูกผู้หญิงมันกำลังจะมาถึงเมื่อรับรู้ได้ถึงความเป็นวายร้ายของบุรุษเบียดดุนดันหน้าท้องเปลือยของตัวเอง

หึหึ

คลังแสงได้แต่ยกยิ้มพึงพอใจกวางน้อยใต้ร่าง หล่อนทำให้เขาตื่นเต้นทั้งๆ ที่หน้าตาและรูปร่างไม่ได้สะดุดตา แต่ความเป็นธรรมชาติของเธอและผิวสองสีน้ำผึ้งของเธอมันกำลังยั่วยวนยามที่หล่อนกำลังบิดเร่าดิ้นหนีทั้งๆ ที่ดิ้นไปไหนไม่รอดแต่เธอก็ยังพยายาม นับถือหล่อนเหลือเกิน

มือใหญ่ขยุ้มขยำเต้าอวบหยุ่นขนาดพอดีมือตัวเองด้วยจังหวะหนักหน่วงพร้อมกับใบหน้าหล่อเคลื่อนไหวคลอเคลียอยู่กลางหน้าอกของสาวใต้ร่าง ถึงแม้เธอจะดิ้นตัวขืนตัวเกร็งไม่ยอมรับสัมผัสแต่เขาก็รับรู้ได้จากยอดอกที่ตื่นตัวของหญิงสาว

“อ่า อื้อ ยะ...อย่าทำแบบนี้กับฉัน คุณเข้าใจฉันผิดแล้ว อ่ะ อื้อ”

เธอดิ้นกายขัดขืนแต่ยิ่งดิ้นยิ่งเป็นการเปิดทาง ข้อมือเล็กทั้งสองที่ถูกมือใหญ่กำแน่นนั่นก็เจ็บ เมื่อเขากำแรงจนใบหน้าเธอเหยเก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พยายามแค่ไหนก็ได้แค่ดิ้นอยู่ใต้ร่างเขา และยิ่งเห็นปากหนากำลังดูดเร่าคลอเคลียเลียยอดอกตนยิ่งเกลียดชังขยะแขยงคนเหนือร่าง