บทที่ 6

หลังจากที่หลิวเยียนชางได้รับคำสั่งจากเจ้าเมืองหานถั๋ง ก็ได้รีบกับจวนของตนแล้วให้ทหารม้าประจำเมืองไปประกาศให้ทั่วเมืองในการรับสมัครทหารอาสาในครั้งนี้ กองทหารม้าได้แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว

" ประกาศ!!! ประกาศ!!! บ้านเมืองมีภัย ต้องการคนกล้าไปร่วมรบเพื่อกู้เมืองเอี้ย จากกบฏ ผู้ที่จะอาสาก็ขอให้ไปลงชื่อที่ ค่ายทหารหลิวที่อยู่ทางเหนือของเมือง!!! " ทหารม้าขี่ม้ามาประกาศซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ ก็มีชายฉกรรจ์ หลายคนเสนอตัวเพื่อที่จะไปสมัครทุกคนก็รีบเดินทางไปที่ค่ายหลิวทันที

ซึ่งชุนจินก็นั่งกินข้าวอยู่ในร้านอาหารอย่างเอร็ดอร่อยแล้วก็ได้ยินที่ทหารประกาศแต่ก็ไม่ได้สนใจสักเท่าไร

" นี่เจ้าหนู ดูจากรูปร่างเจ้าแล้วเนี้ย ไม่คิดที่จะไปเป็นทหารบ้างหรอ " เถ้าแก่อายุ 40 ปีต้นๆ มีหนวดเจ้าของร้านอาหารพูดในขณะที่เอาเป็ดย่างมาให้ชุนจิน

" ไม่ล่ะเถ้าแก่ ข้าไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นสักเท่าไรหรอ ง่ำมๆๆ โอ้ววว เป็ดย่างนี่อร่อยมากเลยนะ เถ้าแก่ " ชุนจินพูดไปกินไป

" อย่างนั้นเหรอ... เอ๋ แต่เดี๋ยวนะ เจ้าเคยบอกกับข้าว่าอยากจะไปเมืองหลวงไม่ใช่เหรอ นี่ถือว่าเป็นโอกาจดีของเจ้าก็ได้นะ " เถ้าแก่พูด ชุนจินได้ยินก็หยุดกินแล้วมองไปหาเถ้าแก่ทันที

" หมายความว่าไงเหรอ เถ้าแก่ " ชุนจินพูดด้วยความสนใจ

" เอาก็ เมื่อเจ้าไปเป็นทหารอาสาแล้วรอดกลับมาได้ เจ้าก็จะมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นทหาร มีเงินเสนอตัวอยู่กับกองทัพหลวงแล้วเดินทางกลับกับพวกเขา หรือไม่เจ้าสามารถสร้างผลงานได้ เข้าตาพวกแม่ทัพจนได้เข้าสังกัดได้รับตำแหน่งสูงๆ เจ้าอยากไปไหนเจ้าก็สามารถไปได้ เจ้าคิดดูให้ดีนะ โอกาศแบบนี้ไม่ได้มีกันบ่อยนะ " เถ้าแก่พูดจบ ชุนจินก็ลุกขึ้นยืน แล้ววางเงินค่าอาหารเอาไว้แล้วเดินออกไปทางหน้าร้านทันที

" เจ้าจะไปไหนนะ !! "เถ้าแก่ถามด้วยความตกใจ ชุนจินยืนอยู่หน้าร้านแล้วหันหน้ามามองเถ้าแก่

" ข้าจะไปเป็นทหาร เถ้าแก่ขอบคุณสำหรับอาหาร " ชุนจินพูดจบก็เดินจากไปทันที เถ้าแก่ยืนงงสักพักก็เดินมาเก็บจาน

" อะไรของเจ้านั้นกันนะ " เถ้าแก่พูดพึมพัมคนเดียว

ชุนจินเดินหน้าสู่ค่ายทหารหลิวในทันที เดินได้สักพักชุนจินก็เดินมาถึงหน้าค่ายหลิว ซึ่งด้านหน้ามีผู้ที่ต้องการสมัครทหารอาสายืนรอเพื่อลงชื่อมากมายซึ่งชุนจินคาดด้วยสายตาก็ มีมากกว่า 5,000 คน ทั้งๆที่ประกาศไปเพียงแค่ครึ่งวัน 

" คนเยอะเลย..." ชุนจินก็เดินไปเข้าแถวที่ถูกจัดเตรียมไว้ มากกว่า 50 แถว ชุนขินยืนรออยู่ 3 ชั่วโมงก็มาตึงถึงทีของชุนจินลงชื่อ ก็มีทหารนั่งรอเขียนป้ายชื่อพร้อมเขียนชื่อลงสมุดบันทึก 

" เจ้าชื่ออะไร.. " ทหารหนุ่มถามชุนจินด้วยหน้าตาไม่สบอารมณ์

" ข้าชื่อ ชุนจิน " ชุนจินพูดจบทหารหนุ่มก็เขียนชื่อลงสมุดแล้วเขียนชื่อลงป้ายไม่อัดเก่าสี่เหลี่ยม แล้วยืนใหชุนจิน

" นี่คือป้ายประจำตัว เจ้าอย่าทำหายละ ตอนตายจะได้รู้ว่าเจ้าชื่ออะไร จะได้ส่งให้ญาติพี่น้องได้ถูก " ทหารหนุ่มพูด

" ไอ้เจ้านี่... " ชุนจินคิดในใจ

" ขอบคุณท่านมาก " ชุนจินพูดพร้อมยิ้มแล้วรับป้ายมา

" เดินไปทางขวา ไปที่คังอาวุธ คนต่อไป..." ทหารหนุ่มพูดจบ ชุนจินก็เดินไปตามทางที่ทหารหนุ่มบอก ก็ไปเจอทหาร 5 นายยืนอยู่กับตะกร้าใส่อาวุธวางอยู่หลายใบในตะกร้ามีอาวุธอยู่หลายชนิด ทั้งดาบ กระบี่ และหอก ซึ่งมีจำนวนไม่มากแล้ว ชุนจินเดินไปเลือกดูดาบ แต่ก็มีแต่ดาบเก่าๆ บางเล่มก็ขึ้นสนิม ชุนจินมองดูดาบพวกนีแล้วนึกเสียดายดาบที่ตนใช้อยู่บ้านขึ้นมาทันที

" ดาบโคตรเก่าเลย... อย่างนี้จะใช่ได้นานไหมเนี้ย...งั้นเลือกเอาที่ใช้ได้ก็แล้วกันชุนจินคิดในใจ แล้วก็เลือกเอาดาบที่แข็งที่สุดถึงแม้จะไม่คมมากนักแต่ชุนจินสามารถใช้ทักษะของตนเองได้ ถือว่าไม่เป็นปัญหาสำหรับชุนจิน 

" เจ้าเลือกอาวุธได้หรือยัง " ทหารนายหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้นพูด

" ข้าเลือกได้แล้ว " ชุนจินพูด

" เช่นนั้นก็หาที่พักซะ วันนี้พักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้เราจะเดินทางแต่เช้า " ทหารพูดจบก็ชี้ไปทางลานกว้างขนานใหญ่กว่า 100 ไร่ ซึ่งอยู่ด้านหลังค่ายเป็นพื้นที่อุดมสมบูรณ์หญ้าเขียวมีต้นไม้ขึ้นเล็กน้อย แล้วยังมีกระโจมที่สร้างเป็นที่พักมีเหล่าชาวบ้านที่เป็นทหารอาสานั่งจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ชุนจินไม่เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนี้มาก็จึงเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้นพร้อมเอาดาบมาเสียบตรงสายรัดเอวด้านหลังแล้วเดินดูรอบทันที ซึ่งในค่ายมีการสอนการใช้อาวุธต่างๆ ชุนจินมองดูทหารอาสาฝึกการใช้อาวุธก็ทำให้นึกถึงำนักของตนขึ้นมาแล้วยิ้มเล็กน้อย

" ห้าวววว~~~ เห้ย... ไปหาที่นอนดีกว่า " ชุนจินคิดในใจแล้วเดินหาจุดที่พักก็ไปเห็นต้นไม้ใหญ่ขึ้นเป็นกลุ่มประมาณ 20 ต้น ชุนจินมองดูรอบๆแล้วว่าไม่มีใครมารบกวน ชุนจินเดินเข้าไปช้าๆ แล้วไปหยุดอยู่ตรงกลางของกลุ่มต้นไม้ แล้วกระโดดไปมาระหว่างต้นไม้ใหญ่ 2 ต้นด้วยความรวดเร็วจนถึงกิ่งไม้ใหญ่พอที่จะนอนได้จึงนั่งผิงลำต้นแล้วนอนหลับไป