๖ หัวใจไม่ใช่กระดาษ (๑)

๖

หัวใจไม่ใช่กระดาษ

ความสัมพันธ์กระท่อนกระแท่นของประธานบริษัทในเครือ The area group กับผู้ช่วยเลขาสาวสวยในบ้านสามชั้นที่มีเหล่าคนใช้ปิดหูปิดตาไม่รับรู้สิ่งใดเกิดขึ้นเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ห้องนอนของหล่อนกลายเป็นรังรักยามใดที่ต้องการก็แค่เปิดประตูเข้าข้างใน ร่วมรักจนพอใจค่อยโยนเงินไว้หัวเตียงแล้วกลับไปนอน

จนตอนนี้หล่อนเริ่มรู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงแค่ผู้หญิงหากินคนหนึ่งเท่านั้น นอนร้องไห้ติดกันหลายคืนจนกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า มองอะไรก็กลายเป็นสีหม่นไปหมดทำให้ต้องปฏิวัติตนเองใหม่อีกทั้งยังต้องทีธีสิสจบด้วย เหลือเวลาเพียงเดือนครึ่งในการฝึกงานเท่านั้น

จะมามัวเศร้าหมองกับชีวิตคงไม่ทันทำกินพอดี ในเมื่อเขากำลังเล่นเกมกับพ่อแล้วทำไมเธอจะเล่นเกมกับเขาบ้างไม่ได้

มารยาหญิงมีกี่เล่มเกวียนทำไมไม่งัดออกมาใช้.. คิดพลางยกยิ้มมุมปากเมื่อนึกแผนการดีๆ ออก เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ ในเมื่อเสียตัวแล้วก็ขอให้ได้อะไรตอบแทนกลับมาหน่อยเถอะ

ยอมรับว่ารักแทนไทจนถอนตัวได้ยากถึงเขาจะทำไม่ดีด้วย ความจริงเป็นอย่างนี้จะฝืนตัดใจไปทำไมทั้งที่ได้อยู่ใกล้ชายหนุ่มมากกว่าผู้หญิงคนอื่น

“ก็แค่ทำให้รัก” พึมพำเสียงเบาขณะที่อยู่ในห้องนอนคนเดียว

มองตนเองในกระจกก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่ ถึงคุณสมบัติจะไม่ได้ครบถ้วนสมบูรณ์เป็นผู้หญิงแสนเพอร์เฟคอย่างธัญพิชชาแต่คิดว่าเรื่องบนเตียงก็สนองให้เขาได้ไม่แพ้ใครเช่นกัน ไม่อย่างนั้นชายหนุ่มจะเข้าหาแทบทุกคืนเหรอ

นอกจากเสน่ห์ปลายจวักที่ทำให้ผัวรักผัวหลง ลีลาเผ็ดร้อนบนเตียงก็ไม่ต่างกัน ต่อจากนี้จะปฏิวัติตนเองโดยสลัดความเหนียมอายทิ้ง

ลองเริ่มจะเป็นไรไปในเมื่อเสียให้แทนไทไปทั้งตัวและใจขนาดนี้ สูดลมหายใจเรียกขวัญกำลังใจให้แก่ตนเอง คงต้องเริ่มใหม่เสียแล้ว..

เช้าวันต่อมาเขามีงานต้องไปคุยเกี่ยวกับโปรเจคใหญ่ของห้างสรรพสินค้า ประชุมตั้งแต่เช้าจรดค่ำสร้างความเหนื่อยล้าจนต้องเอนกายลงยังโซฟาหลังส่งแขกเรียบร้อยและนนทัชก็ขับรถกลับบ้านโดยไม่ได้ไต่ถามผู้ช่วยตนเองว่าต้องการให้ไปส่งไหม

เพราะรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง คนที่จัดการทุกอย่างให้แทนไทก็เป็นเขาเองทำให้รู้ประวัติของบุณณดาตั้งแต่หล่อนยังไม่เข้าทำงานเสียด้วยซ้ำ

“ข้าวนวดให้นะคะ” ดวงตาคมค่อยลืมขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหวานดังข้างหูพร้อมกับแรงนวดที่ไหล่ เธอใช้แรงได้พอดีไม่หนักหรือเบาเกินไปจนคนมากด้วยวัยเริ่มเคลิ้มกับสัมผัส ปล่อยให้ร่างบางแตะต้องร่างกายไม่ได้หวงแต่อย่างใด

มือเล็กผละจากไหล่เลื้อยลงมาที่กระดุมเสื้อค่อยปลดออกทีละเม็ดจนหมดรังดุม เธอลูบไล้หน้าท้องลอนสวยงามพลางเลื่อนมาลูบตรงหน้าอกแข็งแล้ววนยังยอดอกสีเข้มจนชายหนุ่มต้องจับมือเอาไว้พลางลืมตาขึ้นมองคนซุกซน

“เอาใหญ่แล้วนะ” เวลาสามทุ่มแม่บ้านเข้าที่พักทำให้บ้านทั้งหลังค่อนข้างเป็นส่วนตัว หญิงสาวหยิบรีโมทแล้วกดปิดม่านหน้าต่างทำให้บ้านทั้งหลังปลอดสายตาผู้คน ค่อยเดินอ้อมมานั่งบนตักหนาโดยหันหน้าเข้าหาเขา ยกมือขึ้นคล้องคอด้วยความอาจหาญ

“คุณแทนบอกว่าถ้าข้าวเป็นคนทำ จะเพิ่มทิปให้ใช่ไหมคะ” ย้อนถามก่อนคนตัวสูงจะพยักหน้ายกมือไปวางที่สะโพกมนค่อยบีบอย่างมันมือ เขาชอบร่างกายหล่อนที่ไม่ได้ผอมเกินไป จับแต่ละทียังมีเนื้อหนังพอให้นวดเคล้นอยู่บ้าง

ดวงตาคมฉายประกายความต้องการเมื่อหล่อนลากมือผ่านหน้าท้องลงไปยังสิ่งที่เริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นจนรู้สึกอึดอัด เหมือนเธอจะจับจุดเขาได้ถึงแอ่นกายเข้าหาพร้อมโยกสะโพกเล็กน้อยสร้างความต้องการแก่แทนไทจนอยากจะคว้ากระต่ายน้อยมาขย้ำ

แต่หล่อนก็ไม่ยอมเสียทีเดียวกลับเจรจาต่อรองเพื่อให้ได้ในสิ่งที่พึงพอใจ “เธออยากได้เท่าไหร่” เหยื่อที่คิดว่าตนเองอยู่ในสถานะล่าเริ่มติดกับ

“สองหมื่น..แล้วข้าวจะทำทุกอย่างที่คุณแทนต้องการ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที

“แพงเกินไปหรือเปล่า ถ้าฉันไปซื้อข้างนอกอย่างมากก็แค่ห้าพัน” พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติแต่คนฟังนั้นเจ็บปวดเหมือนมีมีดมาตัดขั้วหัวใจ

ไม่เห็นความรักในดวงตาคมเลยนอกจากความใคร่ที่เขามีต่อหล่อน ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันไม่อาจหาคำตอบได้กระทั่งมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและชื่อคนโทรเข้าทำเอาบุณณดารู้สึกหน้าชา ร่างสูงทำเหมือนจะลุกออกไปคุยข้างนอกแต่เธอไม่ยอมลงจากตักเขา

“รับตรงนี้สิคะ” แววตาหวานท้าทายซึ่งแทนไทก็บ้าจี้รับคำ เลื่อนกดรับสายจากธัญพิชชาทันทีในขณะที่คนตัวเล็กลุกจากตักเขาค่อยย่อกายนั่งลงบนพื้นแล้วปลดกระดุมค่อยเลื่อนซิปกางเกงสแลคลงทำเอาคนมองเบิกตากว้าง

“สวัสดีครับ” ปากกล่าวทักทายปลายสายแต่ตามัวแต่สนใจที่ใบหน้าหวานซึ่งเงยขึ้นมองเขาแล้วยักคิ้วให้ราวเหนือกว่า

‘แฟชั่นโชว์ของหยาดมีสัปดาห์หน้านะคะ คุณแทนว่างไหม’ สมองขาวโพลนเมื่อมือเล็กจับแท่งที่เริ่มขยายตัวของเขาออกมาข้างนอก มองลิ้นสีหวานที่ค่อยแตะลงตรงปลายทำเอาคนอายุมากกว่าจิกปลายเท้าทันที

หล่อนไม่เคยปลดปล่อยให้ด้วยปากสักครั้งมีเพียงแทนไทที่มอบความสุขให้แก่หญิงสาว พอเห็นอีกฝ่ายเป็นคนเริ่มสมองก็ขาวโพลนคิดคำพูดไม่ออกอีกทั้งพยายามระงับเสียงที่กำลังจะครางอย่างสุขสม มือข้างที่ว่างจับศีรษะเล็กแล้วดันให้ครอบครองมากกว่าส่วนยอด

‘คุณแทนได้ยินไหมคะ’ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบจึงเรียกซ้ำทำเอาชายหนุ่มเพิ่งได้สติ

“ครับ ผมว่าง อือ” สูดลมหายใจเข้าเมื่อริมฝีปากเล็กเริ่มดูดกลืนไปกว่าครึ่งของความยาวที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นจนคับปากจิ้มลิ้ม ดวงตากลมเงยขึ้นมามองเขาพลางเลื่อนเข้าออกอย่างเป็นจังหวะจนกระทั่งชายหนุ่มอดไม่ไหวเผลอครางรับเสียงแผ่ว

‘ดีเลยค่ะ เดี๋ยวหยาดจะส่งบัตรเชิญไปให้นะคะ ว่าแต่คุณแทนทำอะไรอยู่คะ หยาดโทรมากวนหรือเปล่า’ เห็นเสียงค่อนข้างตะกุกตะกักจึงถามหลังพูดธุระเสร็จ

สิ่งที่เขาอยากทำตอนนี้คือวางสายโทรศัพท์แล้วสำเร็จโทษหญิงสาวที่บังอาจกระตุกหนวดเสือแต่ก็ไม่อาจทำได้ในเมื่อยังต้องหาผลประโยชน์จากธัญพิชชาเพราะบ้านหล่อนคือแหล่งขุมทรัพย์ขนาดใหญ่ซึ่งสามารถกู้เงินมาลงทุนในกิจการได้

อันที่จริงก็มีหลายธนาคารเสนอให้เขากู้เงินแต่ดูเหมือนเจ้าสัวนิรุชจะให้ราคาที่น่าพึงพอใจ อีกทั้งยังเสนอลูกสาวสุดสวยให้ด้วยต่างหาก เขาจึงลองคบดูแต่ต่างคนต่างยุ่งถึงไม่ค่อยได้พัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่าคู่นอน

หล่อนรักสนุกยังไม่ต้องการผูกมัด เขาเองก็เช่นกันจึงตกลงที่จะเป็นเพียงเซ็กเฟรนเท่านั้น ไม่มีใครขัดข้องหากต้องการก็เพียงแค่โทรหาแต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่นักเนื่องจากเวลาไม่ตรงกัน

“ผมกำลังนั่งดูสารคดี” จ้องคนที่เอาแต่ดูดกลืนตัวตนของชายคนรักสร้างความเสียวกระสันจนต้องแหงนหน้าขึ้นแล้วเม้มปากแน่นไม่มองดวงหน้าหวานที่ดูตั้งใจในการทำให้เขาส่งเสียงออกมาเสียเหลือเกิน

‘หยาดไม่กวนแล้วค่ะ ไว้เจอกันนะคะ’ วางสายเสร็จเขาไม่รู้ว่าขว้างโทรศัพท์ไว้ตรงไหนเพราะมือทั้งสองข้างจับศีรษะเล็กเอาไว้เป็นมั่นเหมาะแล้วบังคับจังหวะจะโคนให้หล่อน ชายหนุ่มเปล่งเสียงออกอย่างไม่อายเพราะบ้านหลังนี้เหลือเพียงพวกเขาสองคน

ลมเย็นพัดผ่านร่างกายแต่บุณณดาที่ยังใส่เสื้อผ้าครบชิ้นไม่ได้รู้สึกสะท้านแต่อย่างใด หล่อนตั้งใจในการทำจนดูเหมือนมันเป็นข้อสอบชิ้นใหญ่ที่ต้องการได้รับคำชมจากอาจารย์ และดูเหมือนร่างสูงจะพึงพอใจกับสิ่งที่เธอมอบให้

ไม่นานเขาก็ปลดปล่อยออกมาโดยหล่อนไม่ทันตั้งตัวน้ำสีขุ่นจึงได้เข้าปาก เจ้าของร่างตกใจเป็นอย่างยิ่งก่อนพาเธอเข้าไปล้างปากในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง

“กลืนลงไปทำไม คายออกมา” ถึงจะพะอืดพะอมแต่ก็อยากทำให้เขาประทับใจด้วยการกลืนมันลงไปจนคนตัวโตทำหน้าเคร่งขรึม

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ข้าวไม่ได้รังเกียจคุณแทน” นอกจากตอบแล้วยังบดเบียดกายเข้าหาเหมือนเป็นการเชิญชวนอีก ร่างสูงที่ไวต่อร่างกายของหล่อนตอบรับทันทีด้วยการโอบเอวบางให้แนบชิดมากกว่าเดิมทั้งที่ใบหน้ายังฉายความไม่พอใจ

“ต่อจากนี้ห้ามกลืนอีก มันสกปรก”

“ทีคุณแทนยังทำให้ข้าวเลย ทำไมข้าวจะทำให้คุณไม่ได้คะ” เขาเริ่มรู้สึกว่าจากการแก้แค้นมันเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นเสียแล้ว

ยาพิษที่เคยคิดว่าจะไม่กินหรือหลงใหลในรสชาติของมันกลับกลายเป็นว่าติดใจจนต้องดื่มทุกวัน เจ้าพ่อค้าปลีกขนาดใหญ่มีสีหน้าไม่ชอบใจกับความโลเลของตนเอง ปล่อยมือออกจากเอวหล่อนแล้วผละห่างทว่าอีกฝ่ายไม่ยอม

“วันนี้..ให้ข้าวเริ่มได้ไหมคะ” ทาบมือลงยังหน้าอกหนาพลางเลื่อนลงไปข้างล่างขณะที่สบตาเขาอย่างเชิญชวนทำเอาคนที่คิดจะออกจากจุดตรงนี้ยังยืนนิ่งที่เดิม

แทนไทไม่ตอบกลับทำหน้าเคร่งขรึม จนในที่สุดทนความต้องการด้านลึกของจิตใจไม่ไหวลากเธอเข้าห้องน้ำที่ชั้นสองก่อนจะลงกลอนแน่นหนา

ไม่ต้องทำอะไรแล้วคืนนี้..ตัวติดกันทั้งคืนไปเลย

เช้าวันหยุดที่เจ้าของบ้านไม่ได้พักผ่อนเพราะต้องมานั่งเซ็นเอกสารทั้งแต่แปดโมงเช้าโดยนนทัชเข้ามาพร้อมแฟ้มจำนวนมหาศาลทำเอาคนนั่งเริ่มกุมขมับ ไหนจะอ่านรายละเอียดกลัวว่าจะเกิดการผิดพลาดโดยดวงตาคมก็คอยแต่จะวนเวียนอยู่ที่ประตู

เมื่อคืนกว่าจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระเกือบรุ่งสางเพราะอย่างไรวันนี้ก็ไม่ได้มีงานที่ต้องออกไปไหน อย่างมากเลขาก็เข้ามาให้เซ็นแฟ้มจึงปล่อยอีกฝ่ายนอนอยู่บนเตียงพร้อมทั้งวางเงินห้าพันไว้ให้เพื่อตอบแทนเซ็กอันสุขสมที่หล่อนเป็นคนเริ่ม

“มีอะไรหรือเปล่าครับ” นนทัชเห็นเจ้านายเอาแต่มองไปที่ประตูจึงถามขึ้นแต่กลับได้รับการส่ายหน้ากลับมา

“เปล่า เอกสารมีแค่นี้ใช่ไหม” เสร็จจนถึงหน้าสุดท้ายจึงเอ่ยขึ้นและลูกน้องก็ตอบรับ

“ใช่ครับ”

“แล้ววันนี้ผมมีงานอีกหรือเปล่า”

“ไม่มีครับ วันนี้คุณแทนว่างทั้งวัน แต่พรุ่งนี้มีประชุมกับบอร์ดบริหาร” แสดงว่าพรุ่งนี้คงต้องเข้าบริษัทเพื่อไปประชุมรายงานผลประกอบการไตรมาสที่สอง ซึ่งเท่าที่อ่านรายงานกำไรยังไม่ได้เท่าที่หวังเอาไว้ แต่ก็อยู่ในเกณฑ์ดีไม่ขาดทุนทั้งที่เศรษฐกิจค่อนข้างย่ำแย่

ลูกค้าของเขาส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวจากต่างประเทศทั้งญี่ปุ่น เกาหลี จีนที่มาซื้อของในเมืองไทยเพราะราคาถูกกว่าบ้านตัวเอง บางครั้งก็เป็นเศรษฐีมีเงินของไทยที่มักอุดหนุนกันด้วยราคาเต็มเพื่ออวดอ้างในวงสังคม

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็น่าจะกลับได้แล้วมั้ง” เห็นผู้ช่วยยังยืนอยู่ที่เดิมก็เอ่ยเตือนจึงได้ค้อมรับคำแล้วเดินออกจากห้องพอดีกับที่เห็นคนคุ้นเคยกำลังตั้งโต๊ะอาหารก่อนจะหันมายิ้มให้เขาแล้วเอ่ยทักทายเป็นกันเอง

“พี่ทัช กินข้าวเช้าด้วยกันไหมคะ” สรรพนามแสนสนิทสนมทำเอาคนตามมาทีหลังหูผึ่งพลางทำสีหน้าไม่พอใจที่เห็นหล่อนยิ้มให้ชายคนอื่น

“ไม่ดีกว่า พี่ต้องรีบไปทำงานให้คุณแทน แล้วทำอะไรกินเนี่ย” ถึงจะบอกแบบนั้นก็อดชะโงกมาดูอาหารที่เริ่มลำเลียงขึ้นโต๊ะไม่ได้ สีสันสวยงามน่ารับประทานทั้งนั้นทำเอานนทัชตาวาวอยากร่วมโต๊ะด้วยทว่าเสียงของเจ้านายกลับดังขึ้น

“กลับได้แล้วมั้ง ยืนอยู่แบบนี้รถมันคงขับเข้ามารับคุณได้หรอก” รับรู้ถึงรังสีอำมหิตจนนนทัชไม่กล้าจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อ เขาส่งยิ้มให้ท่านประธานก่อนค้อมศีรษะแล้วเดินออกไปไม่วายหันมาล่ำลารุ่นน้องคนสวย

“พี่กลับก่อนนะ”

“ขับรถดีๆ นะคะพี่ทัช” ทำงานด้วยกันมาเดือนกว่าทำให้สนิทสนมจนเรียกขานเป็นพี่น้อง แต่คนฟังอย่างแทนไทก็ไม่ใคร่จะชอบใจอยู่ดี ยิ่งตอนนี้หญิงสาวเข้ามาอยู่ภายในบ้านของตนเองด้วยสถานะตัวขัดดอกก็ไม่อยากให้ใกล้ชิดหรือส่งสายตาหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายคนไหนอีก

ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรกับหล่อนแต่เดินไปนั่งยังที่ประจำของตนเองทันที โต๊ะไม้ประดู่ยาวกว่าสองเมตรแต่กลับมีผู้ร่วมโต๊ะเพียงสองคนช่างเงียบเหงาเสียเหลือเกิน

หลายวันก่อนเห็นว่าบัลลพไปโวยวายอยู่หน้าบ่อนเสี่ยทรงภพเพื่อถามเอาที่อยู่ของเขาหวังจะมาชิงตัวลูกสาวแต่กลับได้แผลจากลูกน้องนักเลงที่บังอาจไปท้าทายอำนาจมืด เขาไม่ได้บอกบุณณดากลัวหล่อนเป็นกังวลจึงปล่อยให้มันผ่านไป

คนแบบนั้นโดนซะบ้างก็ดี จากนี้หน้าที่ของหล่อนคือเป็นแม่พันธุ์ให้เขาทำลูกเพื่อเอาไปเยาะเย้ยอดีตเพื่อนสนิทที่ผันมาเป็นศัตรูคู่อาฆาต ถึงพี่สาวจะบอกไม่ให้จองเวรจองกรรมต่อกันแต่ใครมันจะไปทนได้

เมื่อเขามีพร้อมทั้งทรัพย์สมบัติและอำนาจขนาดนี้จึงขอแก้แค้นในสิ่งที่อีกฝ่ายเคยทำกับตนหน่อยเถอะ

“กินเยอะๆ นะคะ ข้าวทำสุดฝีมือเลย” ตักผัดผักให้เขาด้วยรู้ดีว่าชายหนุ่มรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพ อย่างผัดผักหล่อนก็ใช้น้ำมันมะกอกแทนน้ำมันทั่วไป น้ำมะเขือเทศก็ปั่นสดๆ ให้เขา อันที่จริงก็อยากตื่นมาเอาใจแต่เช้าทว่าเมื่อคืนได้นอนเกือบรุ่งสางทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นมาปรนนิบัติแทนไทได้

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับทำเพียงรับไมตรีของหญิงสาว รับประทานอาหารไปอย่างเงียบเชียบจนคนที่พยายามชวนคุยไปไม่เป็น พุ่งความสนใจไปที่อาหารเช่นกันจนกินอิ่มถึงได้แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนเอง บุณณดาต้องทำธีสิสจบและใช้โอกาสนี้เพื่อเข้าหาชายในดวงใจ

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะทำให้เขารักก็ต้องไปให้สุด ทำทุกวิธีทางเพื่อแทนไทจะได้วางความแค้นแล้วหันมารักเธอให้ได้

ผู้ชายร้อยทั้งร้อยแพ้มารยาหญิงทั้งนั้นแหละ..