๕ เลือกได้ไหม (๒)

อยากเป็นเจ้าของคนใต้ร่างจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

แต่ถ้าสอดใส่โดยปราศจากการเล้าโลมมันจะเร็วเกินไป เขาต้องการให้หญิงสาวมีความยินยอมพร้อมใจมากกว่านี้ ถึงจะเป็นตัวขัดดอกไว้สำหรับบำเรอความใคร่แต่อย่างไรก็ควรที่จะอ่อนโยนกับครั้งแรกของหล่อนเสียหน่อย

มือเล็กยังคงถูกบังคับให้จับอวัยวะที่เริ่มขยายขนาดใหญ่โตมากกว่าเดิม ด้วยเพราะเขามีบิดาเป็นชาวต่างชาติทำให้ขนาดค่อนข้างใหญ่กว่าชายไทยปกติจนต้องสั่งถุงยางอนามัยมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะ

“ชอบไหม” ผละออกจากทรวงอกนุ่มแล้วเอ่ยถามเสียงแหบพร่า ไม่ใช่เพียงแค่หล่อนที่อ่อนไหวไปกับการใกล้ชิดครั้งนี้แต่เขาก็ไม่ต่างกันมากนัก

“อย่าทำเลยนะคะ” ถึงแม้ว่าจะต้านทานแทบไม่ไหวแต่ก็เอ่ยออกไปหวังว่าชายหนุ่มจะเมตตาและหยุดการกระทำที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันคือความใคร่และความแค้นที่แทนไททำไปเพราะต้องการให้พ่อเธอเจ็บเหมือนที่อีกฝ่ายเคยเจ็บ

“แต่ดูเธอต้องการมันนะ จะปฏิเสธไปทำไมในเมื่อเธอหลงรักฉันไม่ใช่เหรอ” ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นไม่คิดว่าแทนไทจะรู้ถึงความรู้สึกหล่อนที่มีต่อเขา ไม่พูดพร่ำทำเพลงมือหนาก็หยัดกายลุกขึ้นจากเตียงแล้วถอดกางเกงของตัวเองออกจนเผยให้เห็นแท่งมหึมาซึ่งคนมองรีบเสหน้าหลบอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อคิดว่ามันจะต้องเข้าไปในช่องทางใดของหล่อน เขาจัดการแยกขาของเธอออกกว้างแล้วซุกหน้าลงไปที่กลีบดอกไม้ซึ่งไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน มันสดใหม่และสีสวยจนค่อยก้มลงไปดอมดมพร้อมกับใช้ลิ้นที่แสนชำนาญมอบความสุขให้กับหล่อน

จุดอ่อนของหญิงสาวเขาเดาได้ทันทีว่าคือที่ใด เพราะเพียงแค่ถูกลิ้นแตะก็ได้ยินเสียงครางไม่เป็นศัพท์ดังขึ้นทั่วห้องจนต้องแอบยิ้มมุมปาก

“อ่ะ อย่าค่ะ อือ” ถึงปากจะห้ามแต่การกระทำกลับสวนทางเมื่อหล่อนแอ่นกายเข้าหามากกว่าเดิม ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะปากไม่ตรงกับใจขนาดนี้มาก่อน

ร่างกายดูเหมือนว่าจะตอบรับสัมผัสจากเขาเป็นอย่างดีจนนึกก่นด่าตนเองที่กลายเป็นหญิงใจง่ายขนาดนี้ ชายหนุ่มที่ชั่วโมงบินสูงเริ่มให้ความสุขกับร่างบางด้วยการรัวลิ้นก่อนจะค่อยไต่ขึ้นไปตามหน้าท้องแบนราบวนแอ่งสะดือค่อยไล่สูงถึงดอกบัวคู่งาม

ระหว่างนั้นก็ฝากทั้งรอยบีบจากฝ่ามือและสีช้ำเหมือนกลีบกุหลาบเอาไว้ มือข้างหนึ่งก็ยังคงจับที่กึ่งกลางกายสาวพลางใช้นิ้วแหย่เข้าไปค่อยเพิ่มจำนวนจนตอนนี้หล่อนไม่รู้ว่าตนเองรู้สึกอย่างไรกันแน่

มันทั้งสุขสมกับสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่เคยเจอและระทมเมื่อคิดได้ว่าที่เขาทำไปก็เพื่อแก้แค้นเท่านั้น หล่อนไม่ได้มีความหมายมากกว่าไปของเล่นเลยสักนิด

จนกระทั่งเมื่อเห็นว่าหล่อนพร้อมร่างหนาก็ลุกขึ้นแล้วแยกขาเรียวออกจากกันมากกว่าเดิมค่อยสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในกายของหล่อน เข้าไปยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำใบหน้าหวานก็เหยเกพลางส่ายไปมาจนผมกระจายทั่วเตียงนอนสีขาว

“จะ เจ็บค่ะคุณแทน ข้าวเจ็บ” ยันอกหนาเอาไว้แล้วบอกเพื่อให้เขาหยุดการกระทำแต่เพราะอารมณ์มาถึงจุดนี้แล้วร่างสูงไม่สามารถที่จะหยุดกลางคันได้จึงตัดสินใจแยกขาเรียวให้กว้างกว่าเดิมพลางปลอบปะโลม

“ทนอีกนิด แล้วเธอจะมีความสุข” ถึงเขาจะบอกแบบนั้นแต่หล่อนก็ไม่เชื่อสักนิด ใบหน้าสวยส่ายไปมาขณะที่แทนไทค่อยเข้าไปในกายสาวกระทั่งความเป็นชายจมหายเข้าในกลีบดอกไม้งาม แช่ค้างไว้อย่างนั้นจนหล่อนเริ่มปรับตัวได้ค่อยขยับตามจังหวะ

ความเจ็บที่เคยกลัวกลับเริ่มหายไปถูกแทนที่ด้วยอารมณ์เสียวกระสันจนต้องเปล่งเสียงร้องออกมายามเขาพาหล่อนโจนทะยานไปสู่หนทางอันมืดดำ ยอมรับว่าชายหนุ่มเชี่ยวชาญเป็นอย่างมากถึงขนาดนำพาคนที่ไม่ประสาเริ่มสอดประสานเคลื่อนกายไปพร้อมกัน

เสียงกระทบของเนื้อดังก้องห้องที่เก็บเสียงได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มเปิดหน้าต่างเพดานทำให้สามารถเห็นดาวบนท้องฟ้าจนหล่อนจ้องมันตาไม่กระพริบ

“ใกล้แล้ว อีกนิดใบข้าว”

“คะ คุณแทน ข้าวจะไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานแหบพร่าด้วยร้องมาหลายนาทีไม่ได้หยุด หล่อนเคลื่อนกายไปตามจังหวะที่คนตัวสูงนำพาก่อนที่เขาจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนเห็นดาวหลายดวงซ้อนกันไปหมด

สุขสมอารมณ์หมายเป็นเช่นไรหล่อนเพิ่งจะได้รู้ตอนนี้เอง หอบหายใจเหนื่อยเหมือนผ่านการวิ่งมาราธอนทั้งที่เท้ายังไม่ได้แตะพื้น เหงื่อไหลซึมกายทั้งที่ยังเปิดเครื่องปรับอากาศก่อนร่างสูงจะค่อยทาบทับลงมาแล้วซุกใบหน้าที่ทรงอกนุ่มด้วยความหลงใหล

มือหนาสะกิดยอดสีหวานจนมันชูชันอีกครั้ง

“พอแล้วค่ะ” เหมือนรับรู้ว่าเขากำลังจะเริ่มเกมแห่งอารมณ์อีกรอบถึงได้เอ่ยขัดแต่มีหรือที่ราชสีห์จะฟังเสียงทัดทานจากหนูตัวเล็ก

หลังจากนั้นหล่อนไม่รับรู้เลยว่าตัวเองได้พักตอนไหนหรือหลับเมื่อไหร่เพราะสลบคาแผงอกหนาตื่นขึ้นมาอีกทีก็เห็นเพียงแบงค์สีแดงห้าใบวางอยู่ตรงโต๊ะข้างหัวเตียงพร้อมโน้ตซึ่งเขียนเอาไว้แทนคนที่กกกอดหล่อนทั้งคืน

‘ค่าตัวของเธอเมื่อคืน’

แค่นยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง

สุดท้ายก็เป็นได้แค่เครื่องบำบัดความใคร่ที่เขาใช้ระบายอารมณ์เท่านั้น

วันต่อมาบุณณดาถูกแม่บ้านนำมาที่ห้องนอนสำหรับแขกซึ่งมีไว้ต้อนรับเพื่อนหรือคนสนิทของแทนไท ทว่าคราวนี้มันเปิดต้อนรับหญิงสาวที่เข้ามาอยู่ในตำแหน่งตัวขัดดอก ตัวเธอเองทราบถึงความจริงข้อนี้ดีแต่ไม่ได้ป่าวประกาศและแทนไทก็ไม่ได้พูดหรือแนะนำว่าหล่อนจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยฐานะอะไรให้แม่บ้านฟัง

ทุกคนรับรู้เพียงแค่ว่าหล่อนจะมาอยู่ในฐานะผู้ช่วยเลขา ถึงจะมีข้อสงสัยหรือกังขาก็ไม่กล้าจะถามเจ้านายด้วยเป็นเรื่องส่วนตัว ข้าวของสำคัญบางชิ้นชายหนุ่มให้คนไปเอามาไว้ที่ห้องแล้ว ทว่าส่วนมากเสื้อผ้าก็เป็นชุดใหม่ที่เขาซื้อให้หล่อน

น้าแพงโทรมาถามเรื่องที่คนของแทนไทมาขนข้าวของออกจากบ้าน ก็ตอบได้แค่ว่ามีโปรเจคใหญ่ต้องทำจึงอาศัยที่บ้านชายหนุ่มเพื่อประหยัดเวลา เหมือนนางจะรู้ว่ามันคงไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงทว่าไม่เซ้าซี้หรือถามต่อ กลับบอกให้หลานดูแลตนเองดีๆ แล้วค่อยวางสายจนคนตัวเล็กน้ำตาซึม

เธอจะต้องเข้มแข็งมากแค่ไหนถึงจะไม่เจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่เผชิญอยู่ในตอนนี้ ถึงหัวใจจะแข็งแกร่งดังหินผาก็ไม่รู้ว่าจะรับเรื่องราวตอนนี้ได้หรือเปล่า

จากผู้ช่วยเลขาต้องกลายมาเป็นตัวขัดดอกไว้บำเรอความใคร่ให้แก่ร่างสูง อยากเมื่อไหร่ก็แค่เข้ามาหาโดยเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ คิดแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ยอมรับชะตากรรมที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะหมดไปเสียที

อีกนานไหมถึงจะได้พบกับความสุข

หรือหล่อนจะไม่ได้เจอกับมันอีกเลยตลอดชีวิต..

วันเริ่มทำงานมาถึงอีกครั้งและเธอก็ต้องอยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยเลขา ลุกขึ้นแต่งตัวสายกว่าปกติเพราะเมื่อคืนแทนไทเข้ามาตักตวงหาเศษหาเลยจนเกือบรุ่งสาง ตามร่างกายมีร่องรอยที่เขาทิ้งเอาไว้จนต้องใส่ชุดที่ค่อนข้างมิดชิด

เธอมีที่นั่งเป็นของตัวเองอยู่อีกห้องหนึ่งในขณะที่เจ้าของบริษัทใหญ่ทำงานที่ห้องหนังสือของเขาเป็นส่วนมาก บุณณดาเคาะประตูก่อนจะเดินเข้ามาด้วยท่าทีหวาดเกรง

ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงไม่กล้าสู้สายตาของชายหนุ่มที่กำลังนั่งทำงานอยู่กลางห้องได้เลย มือเล็กที่ถือเอกสารเข้ามาด้วยสั่นอย่างเห็นได้ชัดและค่อนข้างบังคับยาก ใบหน้าคมเงยขึ้นมามองคนมาใหม่พลางจ้องหล่อนนิ่งกระทั่งแฟ้มเอกสารวางตรงหน้า

เธอตัดสินใจจะเดินออกไปแต่เขาก็เอ่ยขัดเสียก่อน “แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเซ็นหน้าไหน” ปกติถ้างานด่วนและต้องเซ็นทั้งเล่มเลขาจะติดโพสอิทคั่นหน้ามาให้ด้วย แต่แฟ้มนี้กลับว่างเปล่าถึงได้ถามขึ้นทำให้หล่อนต้องอ้อมมาฝั่งที่นั่งผู้บริหารแล้วเปิดให้ทีล่ะหน้า

แต่ไม่ทันตั้งตัวมือหนาก็คว้าเอวหล่อนแล้วบังคับให้มานั่งตักก่อนจะรุกรานด้วยการจูบแสนดุดัน ยกมือเชยค้างมนทั้งเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นของเธอโดยใช้มือเพียงข้างเดียวอย่างเชี่ยวชำนาญ คนโดนกระทำแทบไม่รับรู้ว่าร่างกายท่อนบนถูกเปิดเผยให้เห็นเนื้อตัวมากเพียงใด

แยกสาปเสื้อออกจากกันแล้วบีบเคล้นทรวงอกนุ่มขณะที่ริมฝีปากยังไม่ห่างจากปากหยัก เขาใช้ตอนที่หล่อนเผลอเปิดปากเข้าไปชิมความหวานแล้วเกี้ยวกระหวัดลิ้นสวยเอาไว้ด้วยความรู้สึกสนุกสนาน

เสียงครางดังภายในลำคอก่อนที่จะปล่อยให้เธอเป็นอิสระค่อยผละลงมายังลาดไหล่สวยฝากรอยเอาไว้ซ้ำรอยเดิมที่เหลือเพียงสีจาง ห้องทำงานแปรเลี่ยนเป็นสนามรบที่มีความร้อนระอุของสองร่างดำเนินไปตามอารมณ์

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาใช้หน้าที่การงานในตักตวงความสุขจากเธอ ทว่าถึงมันจะเกิดหลายครั้งก็ไม่เคยชินกับแทนไทในรูปแบบนี้ หลังผ่านค่ำคืนแรกด้วยกันและเขามอบเงินห้าร้อยบาททุกครั้งยามร่วมรักก็ทำให้มีครั้งต่อไปจนเหมือนเป็นเรื่องปกติ

“อ่ะ มันห้องทำงาน อือ นะคะคุณแทน” พยายามเตือนเขาทั้งที่ยังนั่งบนตักหนาทว่าชายหนุ่มไม่ได้สนใจเพราะห้องทำงานอยู่ในเขตของบ้านตนเอง

เวลาเช่นนี้ไม่มีใครมาขัดโดยเฉพาะแม่บ้านซึ่งรู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดีว่าถ้าเข้ามาจะโดนอะไรบ้าง ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตตัวเก่งทั้งยังผูกเนกไทเพราะตอนบ่ายต้องออกไปยังห้างสรรพสินค้ารีบจัดการกับหญิงสาวที่ทำให้เขาเกิดอารมณ์ทุกครั้งที่มองหน้า

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นคนมีความต้องการสูงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยทำแบบนี้สักครั้ง เขาแยกชัดเจนว่าเวลาไหนควรทำอะไรแต่กับผู้หญิงคนนี้เหมือนมีแรงดึงดูดจนหลงลืมไปเสียสนิทว่าตอนนี้ควรทำอะไร

เผลอรังแกหล่อนในเวลางานและดูท่าว่าจะหยุดได้ยากเสียด้วย ปลดชุดชั้นในของเธอออกแล้วถอดจนช่วงบนหญิงสาวไม่มีสิ่งใดปิด เขาเลิกกระโปรงตัวเก่งขึ้นแล้วดึงชั้นในลงมาโดยปากยังไม่ห่างจากลำคอระหงส์ทั้งมืออีกข้างก็ขยี้ปทุมถันสีสวย

เหลือบไปมองเวลาแล้วคำนวณการเซ็นเอกสารก็คิดว่าไม่สามารถอ้อยอิ่งได้จึงจับหล่อนลุกขึ้นยืนพลางกวาดทุกอย่างบนโต๊ะที่เกะกะออกไปค่อยวางหญิงสาวให้นอนหงายแล้วรูดซิปกางเกงตนเองทันที ปลดปล่อยความแข็งขืนให้ออกมาภายนอก เขายกขาหล่อนขึ้นพลางดันส่วนแข็งขืนเข้าไปข้างในกายสาวอย่างรวดเร็วจนเธอร้องเสียงหลง

ไม่ได้ใส่เครื่องป้องกันเพราะเขาต้องการให้เกิดสิ่งมีชีวิตขึ้น โดยที่บุณณดาหลงลืมไปเสียสนิทว่าตนเองอาจจะท้องได้หากเขายังไม่ระวังเช่นนี้

ไม่ได้ทัดทานอะไรอีกปล่อยให้ร่างสูงมอบความหฤหรรษ์ให้ รู้ดีว่าถึงห้ามไปก็ไม่อาจต้านแรงของเขาได้ อีกอย่างคือส่วนลึกในใจหล่อนก็ชอบเช่นเดียวกัน ความแปลกใหม่ที่ได้พานพบสร้างอาการตื่นเต้นจนเผลอหลงละเมอว่าบางทีความสัมพันธ์แนบชิดนี้จะทำให้เขาลืมความแค้นแล้วหันมารักเธอจริงๆ

เขากระแทกเร็วจนร่างบางตัวสั่นโยนไปตามแรงที่ถูกชายหนุ่มควบคุม อากาศหนาวเย็นต้องกายจนขนลุกชันพลางไขว้คว้าต้องการหลักยึดตอนที่ใกล้จะถึงจุดสูงสุด และดูเหมือนคนคุมเกมจะรับรู้ถึงได้เอื้อมมือจับมือหล่อนไว้ก่อนส่งแรงครั้งสุดท้ายทำเอาดวงดาวพร่างพราวในแววตาหวานแล้วหอบหายใจถี่

แต่ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้นานเจ้านายก็คว้าคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืนเสียก่อน สวมชั้นในให้ราวหล่อนเป็นเด็กน้อย เขายังอยู่ในชุดทำงานครบเซ็ทแม้ว่ามันจะยับไปบ้างก็ไม่ได้น่าเกลียดหากสวมเสื้อสูททับไว้

“เดี๋ยวฉันจะโอนเงินให้ห้าร้อยเป็นค่าตัว” พูดขณะที่กลัดกระดุมให้หล่อน

และประโยคนั้นเหมือนเป็นการตบหน้าบุณณดาให้ตื่นจากฝันอันแสนหวานว่าเขาจะหลงรักผู้หญิงที่เป็นลูกของศัตรูได้ ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันก็แค่บำบัดความใคร่ไร้ซึ่งความรู้สึกรักที่เธอต้องการจากคนตรงหน้า

ร่างบางผละออกจากเขาแล้วกลัดกระดุมเองโดยพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาเพื่อประจานว่าตอนนี้อ่อนแอเพียงใด

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ข้าวไม่อยากได้”

“ให้ฟรีอย่างนั้นเหรอ หรือว่ารักฉันจนอยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ อย่าลืมสิว่าเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร ความรักกับเซ็กมันต่างกันรู้ใช่ไหม” เดินเข้าไปใกล้หล่อนพลางจับที่หน้าอกซึ่งตอนนี้มีชุดชั้นในสวมปกปิดไว้

“ฉันแค่อยากให้เธอมีลูกเร็วๆ พ่อของเธอมันจะได้อกแตกตาย”

เธอจะไม่มีทางทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริงเด็ดขาด

“แล้วข้าวมีค่าแค่ห้าร้อยเหรอคะ” ถามด้วยความอัดอั้นแล้วปัดมือเขาออกห่างจากร่างกายของตนเอง

“อยากได้มากกว่านั้นก็ลองเป็นคนเริ่มดูสิแล้วฉันจะพิจารณาว่าเธอควรได้เท่าไหร่ ยิ่งได้เงินเยอะก็ใช้หนี้แทนพ่อได้เร็ว ลองกลับไปคิดดูแล้วกันนะ” ว่าจบก็คว้าใบหน้าหวานมาจูบพลางกัดริมฝีปากล่างของหล่อนจนรู้สึกเจ็บค่อยผละออกไป

แสยะยิ้มมุมปากแล้วเดินไปหยิบแฟ้มมาเซ็นพร้อมทำเหมือนเมื่อสักครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวเจ็บใจจนต้องกำมือแน่น อยากกรีดร้องระบายอารมณ์แต่ไม่เคยทำแบบนั้นสักครั้งเพราะถึงชีวิตจะตกต่ำแค่ไหนก็ทำเพียงกลั้นใจแล้วยิ้มรับเหตุการณ์ที่ตนเองต้องเผชิญ

แต่เรื่องนี้มันหนักเกินไป แทนไททำกับหล่อนเหมือนไม่มีหัวใจ

เขาต้องการเพียงแค่แก้แค้นบิดาของเธอและอยากได้เด็กที่จะเกิดมาจากความแค้นเป็นเครื่องมือ ซึ่งหล่อนจะไม่มีวันให้เด็กคนนั้นเกิดมาเด็ดขาด

เด็กต้องไม่มีพ่อที่นิสัยร้ายกาจเช่นนี้