จองจำรักมาเฟีย [3] ทำให้ตกหลุมรัก

“คุณลีคัสเป็นเจ้าของที่นี่เหรอคะ?” หลังจากยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มหนึ่งอึกเธอก็ได้เอ่ยถามลีคัสไปด้วยความอยากรู้ เธอและเพื่อนชอบมาปาร์ตี้ที่นี่ แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีลีคัสเป็นเจ้าของ

“ใช่ครับ ผมเป็นเจ้าของที่นี่”

“ฉันกับเพื่อนมาที่นี่บ่อย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณคือเจ้าของแอลคาสิโนคลับ”

“หึ น้อยคนที่จะรู้ว่าผมเป็นเจ้าของที่นี่” เขาตอบเฌอปรางค์กลับพลางยกแก้วน้ำเมาในมือขึ้นดื่ม

สายตาจ้องมองคนตรงหน้าแล้วยิ้มมุมปากโดยอีกฝ่ายไม่ทันสังเกตเห็น ดูไปดูมาน้องสาวฌอนก็สวยใช่ย่อย แต่น่าเสียดายที่เกิดผิดที่ ถ้าเฌอปรางค์ไม่ใช่น้องสาวฌอนเขาคงเข้าหาเหมือนเวลาเขาถูกใจผู้หญิงที่สวยสะดุดตา แต่เธอดันเกิดมาเป็นน้องสาวศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา เขาจึงเข้าหาเธอเพราะอยากแก้แค้นฌอน

หึ…เห็นหน้าเฌอปรางค์ทีไรอดทำให้นึกถึงฌอนไม่ได้ สองคนนี้มีบางมุมคล้ายคลึงกันมาก…มากจนทำให้เขาเกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่เผลอพลั้งทำอะไรที่ขาดสติ พยายามข่มอารมณ์โกรธและปั้นสีหน้าเป็นมิตรกับคนตรงหน้าทั้งที่ภายในใจกำลังร้อนรุ่ม

“คุณเฌอปรางค์มีแฟนไหมครับ?”

“ไม่มีค่ะ”

“ค่อยยังชั่ว”

“ทำไมเหรอคะ?”

“ผมแค่ไม่อยากมีปัญหากับแฟนของคุณเพราะผมชวนคุณมาดื่ม พอได้ยินว่าคุณไม่มีแฟน…ผมก็สบายใจ”

เธอยิ้มรับลีคัส ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มแก้เขิน บอกตามตรงว่าเธอทำตัวไม่ถูก สายตาที่เขามองมาทำให้เธอรู้สึกประหม่าไม่น้อย

“แล้วคุณลีคัสล่ะคะ มีแฟนรึเปล่า?”

กึก…

ลีคัสชะงักมือที่กำลังยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มชะงักเมื่อถูกถามแบบนั้น มือหนาเผลอบีบแก้วแน่นแทบแหลกละเอียดคามือ เขาเผลอขบกรามแน่นโดยไม่รู้ตัว เฌอปรางค์เห็นลีคัสเงียบไปนานก็รู้สึกแปลกใจว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร เริ่มคิดแล้วว่าเขาไม่พอใจหรือเปล่าที่เธอถามแบบนั้น

“ถ้าคำถามของฉันมันดูเป็นการละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัว ฉันขอ…”

“ผมไม่มีแฟน” เขาตอบในสิ่งที่เฌอปรางค์อยากรู้หลังจากดึงสติตัวเองกลับมาแล้วเรียบร้อย “ผมโสดครับ”

“เมื่อกี้เห็นคุณเงียบไป ฉันเลยคิดว่าคุณจะไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัว”

“คิดมากน่ะครับ ผมไม่ได้อะไรหรอก”

“ค่อยยังชั่วไปที”

“ชนแก้วกันสักหน่อยไหมครับ?”

“ได้ค่ะ” เธอยื่นแก้วในมือตัวเองไปชนกับแก้วลีคัสแล้วเลื่อนมากระดกดื่ม

“รู้ไหมว่าคุณเฌอปรางค์คือสเปกของผมเลยนะครับ”

“แค่กๆๆ” เธอสำลักเหล้าที่กำลังกลืนลงคอหลังจากลีคัสพูดประโยคนั้นออกมา

มาเฟียหนุ่มยื่นน้ำให้เฌอปรางค์ดื่มตามด้วยยื่นกระดาษทิชชู หญิงสาวรับน้ำมาดื่มแล้วใช้กระดาษทิชชูซับปากตัวเอง คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินลีคัสพูดแบบนี้

“ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณสำลักเหล้า”

“มะ…ไม่เป็นไรค่ะ”

“หึ แต่ผมพูดจริงนะครับ คุณเฌอปรางค์เป็นไทป์ผู้หญิงที่ผมชอบเลย สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น” เขาพูดพร้อมมองเฌอปรางค์ แววตาคนตรงหน้ากำลังหวั่นไหวกับคำพูดของเขาอย่างปิดไม่มิด ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่เขาพูดเท่านี้มันก็ทำให้เธอหวั่นไหวได้ง่ายๆ แล้ว เพราะฉะนั้นมันคงไม่ยากถ้าจะทำให้ผู้หญิงคนนี้…ตกหลุมรัก

เมื่อใดที่เฌอปรางค์ตกหลุมรักเขา นั่นหมายความว่าการแก้แค้นได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว…

“ระ…เหรอคะ”

“ผมเป็นคนที่คิดอะไรก็พูดตรงๆ ไม่ค่อยปิดบังความรู้สึกตัวเอง หวังว่าคุณเฌอปรางค์คงไม่ถือสานะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันต้องกลับไปหาเพื่อนแล้วนะคะ”

“หวังว่าคราวหน้าจะได้นั่งดื่มกับคุณเฌอปรางค์อีกนะครับ”

“ค่ะ” เธอยิ้มรับ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป เธอออกมานานป่านนี้เพื่อนในกลุ่มคงถามหากันแล้ว ไม่อยากให้เพื่อนสงสัยว่าหายไปไหนนานจึงต้องรีบกลับโต๊ะ

“หึ…”

“นายจะเอาคืนไอ้ฌอนด้วยวิธีอะไรกันแน่ครับ?” พายุถามเจ้านาย

“ถ้ากูทำให้น้องมันตกหลุมรักกูได้ นั่นก็เรียกว่าการแก้แค้นแล้ว กูจะไม่รีบฆ่ามันให้ตาย แต่จะทำให้มัน…ทรมานใจไปเล่นๆ ก่อน” เขาแสยะยิ้มออกมาแล้วยกแก้วน้ำเมาขึ้นมากระดกพรวดเดียวจนหมดแก้ว

“ท่าทางน้องสาวมันจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะครับ”

“มึงเคยได้ยินคำนี้? แข็งนอก…แต่อ่อนใน น้องมันภายนอกดูยากก็จริง แต่จริงๆ แล้วหวั่นไหวง่ายยิ่งกว่าอะไร แค่กูกระตุ้นนิดหน่อย มีเหรอจะไม่หวั่นไหวกับกู”

“….”

“กูจะทำให้ไอ้ฌอนรู้ว่าการเห็นคนที่มันรักถูกย่ำยีมันรู้สึกยังไง มันจะต้องเจ็บปวดเหมือนที่กูเคยเป็น! คนเหี้ยๆ อย่างมัน ต้องตายทั้งเป็นเท่านั้น!” เขากำแก้วเหล้าไว้แน่นด้วยความโกรธแค้น ยังจดจำในสิ่งที่ฌอนทำกับคนรักของเขาได้ไม่เคยลืม วันนี้แหละเขาจะทำให้มันได้ลิ้มลองความรู้สึกเจ็บปวดบ้างว่าเป็นยังไง!