ตอนที่ 4 พลอยดาว VS ฮานะ

พอล

แสงแดดยามเช้าปลุกให้ผมตื่นขึ้น ผมก้มมองพลอยดาวที่ตอนนี้ยังคงหลับอยู่ในอ้อมกอดของผม เมื่อคืนผมกอดพลอยดาวไว้ทั้งคืน และดูสีหน้าพลอยดาวตอนนี้เธอยังคงยิ้มอย่างมีความสุข ผมค่อย ๆ ดันเธอออกจากอ้อมกอด เพราะกลัวคนที่นอนอยู่จะตื่น ผมลุกนั่งบิดตัวคลายความเมื่อยล้า

“อืม....ฉันไม่ได้โกง....พวกนายมันอ่อนเองต่างหากกกกกกก”

จู่ ๆ พลอยดาวก็พูดขึ้น ละเมองั้นหรอ นี่คงกำลังฝันว่าตัวเองเล่นเกมอยู่แน่ ๆ ก็สิ่งที่ยัยนี้ชอบที่สุดคือ เกมนิ เป็นผู้หญิงที่แปลกชะมัด

“5555 พวกนายจงกราบและเรียกฉันว่าอาจารย์ซะ 555”

ยังคงฝันอยู่สินะ ผมว่าบางทียัยนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ ผมมองหน้าของพลอยดาว ทำไงยิ่งมองยิ่งดูเหมือนว่ายิ่งน่ารักขึ้น ผมค่อย ๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้พลอยดาวอย่างควบคุมไม่ได้ เธอน่ารักแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ พลอยดาว

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงริงโทนโทรศัพท์ทำให้ผมผละตัวออกห่างพลอยดาวทันที เกือบไปแล้วไหมล่ะไอ้พอล ผมมองโทรศัพท์พบว่าคนที่โทรมาก็คือ ฮานะ

“ฮัลโหล ว่าไงครับฮานะ”

(พี่พอล ฮือ ๆ ฮานะรักพี่พอลนะคะ ฮือ ๆ)

“ฮานะ เป็นอะไรร้องไห้ทำไม!!”

ผมตะโกนออกมาทันที ฮานะร้องไห้ ฮานะเป็นอะไร ตอนนี้ในหัวผมมีแต่คำถามอยู่เต็มไปหมด

(ฮานะขอโทษ ฮือ ๆ ๆ ฮานะขอโทษนะคะ ฮือ ๆ)

“อย่าร้องไห้สิ ใครทำอะไรเรา เป็นอะไร”

(ฮานะขอโทษ ฮือ ๆ ฮานะ ขอโทษ ฮือ ๆ)

ตู๊ด..........

แล้วปลายสายก็ถูกตัดไปนั้น ยิ่งทำให้ผมร้อนใจ ฮานะร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรฮานะ แล้วที่ว่าขอโทษ ขอโทษเรื่องอะไร ตอนนี้ในหัวผมมีแต่คำถามอยู่เต็มไปหมด เสียงขอฮานะดูไม่ดีเลย ผมพยายามโทรกลับไปหลายครั้งแต่ก็ไม่มีคนรับสาย เกิดอะไรขึ้นกับฮานะกันแน่ ผมจึงรีบออกจากห้องพลอยดาวแล้วขับรถออกไปหาฮานะที่คอนโดทันที

อีกด้าน ณ.คอนโดของฮานะ

หลังจากที่ฮานะวางสายจากพอลแล้ว เธอก็เช็ดคราบน้ำตาที่แกล้งแสดงเมื่อกี้ออกทันที เธอยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“หึ พลอยดาว แล้วเรามาดูกันว่าใครจะแน่กว่ากัน”

เธอมองรูปที่อยู่ในโทรศัพท์อย่างโกรธแค้น รูปนั้นเป็นรูปที่ พอลกำลังนอนกอดพลอยดาวอยู่บนเตียง ซึ่งเธอพึ่งได้รับเมื่อคืนจากเฟียส เพื่อนของพลอยดาว แถมยังมีข้อความที่พูดเยาะเย้ยว่า

“ฉันว่างานนี้ไอ้พอล เริ่มมีใจให้พลอยดาวแล้ว เธอว่างั้นไหม....”

“พี่พอล ต้องรักฉันคนเดียว คนเดียวเท่านั้น แกไม่มีสิทธิ์”

ฮานะเดินเข้าไปในครัว แล้วหยิบมือออกมา เธอกำลังรอการมาของพอล และแผนการที่เตรียมการไว้ก็จะเริ่มขึ้น

“ฉันต้องเป็นคนชนะ เท่านั้น!!!”

พอล

ผมเคาะประตูห้องของฮานะหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดออกมา ผมจึงใช้คีย์การ์ดสำรองเพื่อเข้าไปในห้อง

“ฮานะ อยู่ไหน พี่มาแล้ว”

ไม่มีเสียงตอบผมหาเธอจนทั่วแต่ไม่เจอ มันยิ่งทำให้ผมใจเสีย อยู่ไหนนะฮานะ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเรามากขนาดไหน

“ฮือ ๆ พี่พอล ฮานะขอโทษ ฮือ ๆ”

เสียงนั้นดังมาจากห้องนอนของฮานะ ผมจึงเข้าไปทันที ภาพแรกที่ผมเห็นคือภาพของฮานะที่ถือมีดอยู่ในมือ ข้อมือของไหลมีเลือดไหลยาวไปทาง เธอได้แต่ร้องไห้แล้วพูดคำว่าขอโทษ

“ฮานะ!!!”

ผมรีบไปแย่งมีดออกจากมือเธอแล้วโยนทิ้ง ตอนนี้ฮานะยังร้องไห้ไม่หยุด นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฮานะกันแน่

“พี่พอล..ฮานะขอโทษ ฮือ ๆ ขอโทษ”

ผมดึงฮานะเข้ามาในอ้อมกอด ในใจผมตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมดแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ฮานะ ทำแบบนี้ทำไม บอกพี่มาสิ”

“ฮานะอยากให้พี่พอลอยู่กับคนที่พี่พอลรัก...แต่ฮานะคงทนดูไม่ได้ถ้าพี่พอลจะรักคนอื่น ฮือ ๆ สู้ให้ฮานะตายดีกว่าจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไร ฮือ ๆ”

“ก็คนที่พี่รักคือเราไง พี่ไม่เข้าใจว่าเราพูดถึงอะไร”

“เมื่อคืนมีคนส่งรูปนี้มาให้ฮานะดู แถมยังมาว่า พี่พอลรักพี่พลอยไม่ใช่ฮานะ พี่พอลเห็นฮานะเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง ฮือ ๆ ฮานะอยากตาย พี่พอลฮานะอยากตาย ฮือ ๆ”

ฮานะกำลังจะไปคว้ามีดอีกครั้ง แต่ผมก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้ นี่ผมทำอะไรลงไป ผมทำให้คนที่ผมรักต้องเจ็บปวดขนาดนี้ แล้วใครกันที่เป็นคนส่งรูปนี้มาให้ฮานะ

“ฮานะ พี่ไม่ได้รักพลอยดาว พี่รักเราคนเดียวเชื่อพี่นะ”

“ฮือ ๆ ฮานะไม่เชื่อ พี่พลอยเขาเป็นคู่หมั้นของพี่พอล แต่ฮานะเป็นแค่นางบำเรอ พี่พอลรู้ไหมว่าฮานะรู้สึกเจ็บแค่ไหนที่ต้องเป็นตัวสำรองฮือ ๆ”

“ไม่ ฮานะคือตัวจริงของพี่”

“ไม่ฮานะไม่เชื่อ พี่พอลโกหก!!!”

ฮานะตะโกนออกมา เธอมองผมด้วยสายตาเจ็บปวด นี่ผมทำลายหัวใจตัวเองได้ยังไง ตอนนี้ผมพูดอะไรไปฮานะก็ไม่เชื่อผมแล้ว

“จะให้พี่ทำยังไงเราถึงจะเชื่อ”

“พี่พอลก็พิสูจน์ ถ้าพี่พอล อยากให้ฮานะเชื่อ พี่พอลก็ต้องให้ฮานะเข้าไปอยู่ในบ้านพี่พอลด้วย”

ฮานะพูดออกมา ผมควรทำไงดีล่ะ ผมมองเลือดที่ไหลจากข้อมือของฮานะที่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะไม่ยอมหยุดง่าย ๆ ถ้าผมปล่อยเธอไว้คนเดียวอีกเธอคงจะต้องคิดฆ่าตัวตายอีกแน่ ๆ ผมคงยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้

“ได้ พี่จะพาเราไปอยู่ที่บ้านของพี่”

พอผมพูดจบฮานะก็เป็นลมลงไปทันที ผมจึงรีบห้ามเลือดให้เธอแล้วพาไปโรงพยาบาล อย่าเป็นอะไรไปนะ ฮานะ อย่าเป็นอะไรนะ

3 อาทิตย์ต่อมา

พลอยดาว

ฉันนั่งเล่นอยู่ในสวนคนเดียว ทำไมบ้านนี้มันเงียบแบบนี้ พารันกับพอร์ชก็ไปฮันนีมูนกัน พีชก็ไปมหาลัยแถมยังนอนค้างที่หอกับเพื่อนอีก ส่วนพอลนี้แล้วใหญ่ หายไป 3 อาทิตย์แล้ว ทำฉันเป็นห่วงเหมือนกันนะ ติดต่อก็ไม่ได้

“คุณพลอยคะ คุณพอลกลับมาแล้วค่ะ”

ป้าเนียน เดินมาบอกฉัน ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ นี่แสดงว่าพอลต้องรับรู้ถึงความรักที่มีต่อฉันแน่ ๆ ฉันรีบวิ่งไปหน้าบ้านทันที พอลจริง ๆ ด้วย แต่ฉันก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นคนที่ยืนข้าง ๆ พอล ผู้หญิงคนนั้น ฮานะ

“คือว่า ป้ากำลังจะบอกว่าคุณพอลไม่ได้มาคนเดียวนะคะ”

“ป้าเนียนไปต้อนรับพอลเถอะค่ะ พลอยปวดหัวนิดหน่อยอยากจะไปพัก”

แล้วฉันก็เดินขึ้นบันไดทันที ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพอลพาผู้หญิงคนนั้นมาทำอะไร แล้วฉันก็คงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปถามเขาด้วย

“พี่พลอยคะ”

เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ฉันหันไป พบว่าเป็นฮานะ ฉันรู้ว่ารอยยิ้มที่เธอยิ้มให้ฉันมันไม่มีความจริงใจเลยสักนิด

“ว่าไงฮานะ”

“ฮานะขอฝากตัวด้วยนะคะ”

เธอพูดออกมาอย่างร่าเริง นี่มัน คาแรคเตอร์ฉันนะ เธอมาเรียนแบบได้ไง แต่ที่บอกว่าฝากตัวเนี่ยมันคืออะไร ฉันหันไปมองกระเป๋าที่อยู่ข้างหลังพอล อย่าบอกนะว่า.....

“ฮานะจะมาอยู่ที่นี่สักพัก รบกวนพี่พลอยด้วยนะคะ พี่พอลคะ ฮานะขอคุยกับพี่พลอยสองคนได้ไหมคะ”

ฮานะหันไปหาพอล ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อะไรจะมาคุยอะไรฉันไม่อยากคุยกับเธอ

“ทำไมพี่อยู่ด้วยไม่ได้ล่ะ”

“แหมพี่พอลอะ ฮานะอยากมีพี่สาวบ้างนะคะ งั้นพี่พลอยเราไปคุยในห้องพี่พลอยดีกว่า ห้องพี่พลอยไปทางนี้ใช่ไหมคะฮานะจำได้”

แล้วฮานะก็ลากฉันเข้ามาในห้อง พอประตูปิดลงฮานะก็สลัดมือฉันออกทันที

“ขยะแขยง”

ฮานะมองมาที่ฉันด้วยความสมเพช เธอเดินไปรอบ ๆห้องฉันเหมือนสำรวจอะไรสักอย่าง

“ขยะ อย่างเธอมีห้องดี ๆ แบบนี้ก็บุญมากแล้วนะ พี่พอลนี้ใจดีจังเลยนะเธอว่าไหม”

“หมายความว่าไง ขยะ พูดให้มันดี ๆ นะฮานะ”

“แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไร ของที่ผู้ชายเขาไม่เอางั้นหรอ หรือจะเรียกว่า อีหน้าด้านชอบแย่งแฟนชาวบ้านดีล่ะ!!!”

“มันจะมากไปแล้วนะฮานะ!!!”

“โกรธหรอ คนที่สมควรโกรธมันคือฉันต่างหาก!!”

เพี๊ย!!! เพี๊ย!!!

ฮานะ เข้ามาตบฉัน ตอนที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว

“จำไว้พี่พอลเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว”

เพี๊ย!!! เพี๊ย!!!

อดทนไว้พลอยดาว การใช้กำลังไม่ได้ช่วยอะไร

“อีโง่!!! แล้วยังจะหน้าด้านอยู่อีก ถอนหมั้นสักทีสิ!!!”

เพี๊ย!!! เพี๊ย!!!

อดทนไว้พลอยดาว อดทน

“พ่อแก ก็คงหน้าด้านไม่ต่างจากแกสินะ ถึงได้เอาแกมาให้ผู้ชายเขาง่าย ๆ แบบนี้ หน้าด้านเหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก!!!”

เพี๊ย!! เพี๊ย!!!

หมดแล้วความอดทนของฉัน มันหมดลงไปแล้ว

เพี๊ย!! เพี๊ย!! เพี๊ย!!

ฉันตบหน้าฮานะ อย่างแรงจนเธอลงไปกองกับพื้น ยังหรอกนี้ยังไม่สาสมกับการที่มาว่าพ่อของฉัน ฉันลงไปคล่อมตัวฮานะทันที

"อย่าบังอาจมาว่าพ่อฉันนะ!!"

เพี๊ย!! เพี๊ย!!! เพี๊ย!!! เพี๊ย!!

ฉันลงมือตบฮานะไม่หยุด ถ้าฉันยังไม่หายเจ็บเธออย่าหวังว่าฉันจะหยุด ฉันหันไปเห็นคัตเตอร์ที่อยู่ใกล้ ๆ จึงคว้ามา ตอนนี้ฉันเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

“เธอจะทำอะไรฉัน!!!”

“สวยนักใช่ไหม อวดดีนักใช่ไหม ฉันไม่ใช่นางเอกละครที่ต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำหรอกนะเพราะฉันจะเป็นคนกระทำเธอเอง!!!”

“ไม่นะ พี่พอลช่วยฮานะด้วย กรี๊ด!!!!”

ฮานะกรี๊ดออกมาด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้ฉันห้ามร่างกายไม่ได้ฉันแค่รู้สึกว่าอยากให้ฮานะเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ ฉันอย่างสะใจ

ปัง!!

“พลอยดาวหยุดนะ!!!”

พอลผลักประตูเข้ามาแล้ว ผลักฉันให้ลงไปกองกับพื้น แล้วเขาก็ไปพยุงฮานะให้ลุกขึ้น ตอนนี้ฉันเริ่มได้สติแล้ว พอหันไปมองพอล พอลก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต ฮานะก็ร้องไห้ไม่หยุด

“เธอเป็นบ้าอะไรหะ ทำร้ายฮานะทำไม!!!”

“ฉันอะ....”

“พี่พลอยเค้า หึงพี่พอล เค้าขู่จะฆ่าฮานะ ฮือ ๆ”

ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยค ฮานะก็พูดขึ้นมาก่อน ฮานะปล่อยโฮออกมา

“เธอโกหก!!! ต่างหากที่มาหาเรื่องฉันก่อน!!”

ฉันพูดออกไป แต่ดูจากสายตาพอลที่มองฉันแล้วเขาไม่มีแววตาที่จะเชื่อฉันเลยสักนิด

“ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น!! และที่ฉันเห็นเธอกำลังจะฆ่าคนรักของฉัน พลอยดาว!!!”

“แต่ยัยนี่!!”

“หุบปากฉันไม่อยากฟัง!!! ถ้าเธอทำร้ายฮานะอีกฉันฆ่าเธอแน่พลอยดาว!!!”

พอลชี้หน้าฉันแล้วกำลังจะพาฮานะออกจากห้องไป ฉันเห็นยัยนั่นยิ้มให้ฉันอย่างผู้มีชัย นี่มันเป็นแผนการของผู้หญิงคนนี้สินะ ฉันตกหลุมพราง ตอนนี้พอลเข้าใจฉันผิด ไม่ฉันปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้

“พอลฟังฉันก่อน!! นายกำลังเข้าใจฉันผิดนะ!!”

ฉันคลานไปกอดขาพอลไว้ ฉันจะรั้งเขาไว้พอลเป็นคนมีเหตุผลต้องฟังฉันสิ

“ปล่อยฉันปล่อยดาว ฉันขยะแขยงผู้หญิงอย่างเธอ!!!”

พูดจบพอลก็สลัดฉันออก แล้วเดินออกไปพร้อมฮานะ ทำไมพอลถึงไม่ฟังฉันบ้าง ทำไมถึงเชื่อผู้หญิงคนนั้น ฉันมันโง่เองที่ตกหลุมพรางของผู้หญิงคนนั้น เวลาฉันโมโหฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันผิดหรอที่ฉันปกป้องตัวเอง ทำไมพอลถึงไม่เชื่อฉัน แล้วถ้อยคำที่พูดออกมาเมื่อกี้อีก

“ปล่อยฉันปล่อยดาว ฉันขยะแขยงผู้หญิงอย่างเธอ!!!”

พอลขยะแขยงฉัน ฉันเป็นเหมือนที่ขยะอย่างที่ฮานะพูด พอลเกลียดฉันแล้วทำไงดี ฉันควรทำไงดี ที่จะไม่ให้เสียเขาไป พอลฉันไม่อยากให้นายเข้าใจผิด ฉันไม่อยากเป็นคนไม่ดีในสายตานาย ฉันไม่อยากให้นายรังเกียจฉัน ฉันไม่อยาก ไม่อยาก ได้ยินไหมพอลว่าฉันไม่อยากให้นายเชื่อผู้หญิงคนนั้น!!!