05 ฆาตกรรม

"เฮือก!!" ร่างเล็กผวาอย่างแรงพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมองไปรอบๆ "นี่มันห้องเรานี่นา แล้วมะ...เมื่อคืน..."

เธอนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอกำลังจะถูกกลุ่มวัยรุ่นกระทำอนาจารเธอ แต่แล้วเธอก็เป็นลมหมดสติไป พอตื่นมาเธอก็มาโผล่อยู่ที่คอนโดของตัวเอง

"เกิดอะไรขึ้น!!" เธอรีบสำรวจดูตามร่างกายของตัวเองทันที ก็พบว่าร่างกายของเธอมีเพียงรอยฟกช้ำตามแขนและคอ ส่วนล่างของเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร

หญิงสาวงงหนักมากกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าเธอกลับมาอยู่ที่คอนโดได้ยังไง ใครเป็นคนไปช่วยเธอไว้ ณวินาทีนั้นเหมือนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป

แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ฝันทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง เพราะหลักฐานที่อยู่บนตัวของเธอก็เป็นคำตอบได้อย่างดีอยู่แล้ว

ด้วยความร้อนใจเธอจึงรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที ด้านนอกเธอไม่พบใครเลยนอกจากกระดาษโน๊ตใบเล็กๆใบนึงที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น

( ยังไม่ต้องไปเรียนจนกว่าจะหายดี นี่เป็นคำสั่ง )

เธอวางกระดาษโน๊ตในมือลงก่อนจะหันมองไปรอบๆตัว ทุกอย่างมันก็ดูปกติดีแต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีคนจับจ้องการกระทำของเธอทุกฝีก้าว เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าใครที่กำลังจับจ้องเธออยู่

"นะ....นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่" ในตอนแรกเธอรู้สึกว่าคอนโดหลังนี้เป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าคอนโดหลังนี้มันอันตรายที่สุดเลย

"ใช่! ฉันต้องย้ายออก" ว่าแล้วเธอก็รีบไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองทันที ก่อนจะรีบลงไปเช็คเอาท์ด้านล่างด้วยความร้อนใจ

หญิงสาวใส่เสื้อผ้ามิดชิดอีกทั้งยังใส่แว่นตาดำเพื่อปกปิดรอยช้ำบนใบหน้า ป้องกันไม่ให้ใครเห็นว่าเธอไปเจออะไรมาเธอจำเป็นต้องทำแบบนี้

( ข่าวด่วน!! พบศพชายวัยรุ่นถูกฆ่าตายที่ซอกตึก พลเมืองดีได้ให้ข้อมูลมาว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้มักจะมั่วสุมเสพยาเสพติดเป็นประจำ ตำรวจสันนิษฐานว่าอาจจะเสพยาแล้วเกิดอาการหลอนจากนั้นก็ฆ่ากันเอง )

ข่าวประกาศออกมาจากทางทีวีทำให้หญิงสาวต้องหยุดชะงักยืนดู ยิ่งไปกว่านั้นคือสถานที่ที่กำลังถูกถ่ายทอดอยู่บนหน้าจอทีวีนั้น มันเป็นสถานที่เดียวกันกับที่เธอถูกพวกกลุ่มวัยรุ่นลากเข้าไป

"เฮือก!!" สายตาของหญิงสาวเบิกโพลงเมื่อหน้าจอทีวีฉายรูปภาพของชายวัยรุ่นทั้งสามคนที่ถูกฆาตกรรมตาย ปรากฏว่าเป็นผู้ชายทั้งสามคนที่กำลังจะข่มขืนเธอเมื่อวานนี้ แต่วันนี้ตำรวจพบศพแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิม ทันทีที่เช็คเอาท์กับพนักงานเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็รีบเดินออกมาจากคอนโดทันที

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนฆ่าสามคนนั้น" หญิงสาวเดินออกมาเหมือนกับคนสติหลุด

หรือว่าจะเป็นเธอที่เป็นคนฆ่าทั้งสามคนนั้น แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเธอเป็นลมไป พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ที่ห้องของตัวเองแล้ว

มันต้องมีอะไรลึกลับซับซ้อนมากกว่านี้แน่นอน เรื่องที่เพื่อนร่วมห้องของเธอได้หายออกไปทีละคนก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอทันที ไหนจะรูมเมทคนล่าสุดของเธอที่ถูกซ้อมอาการปางตายอีก

เวลาต่อมา

ตอนนี้ก็ได้ที่พักใหม่แล้วเป็นโรงแรมอยู่ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ ซึ่งแน่นอนเธอไม่ต้องนั่งรถอีกแล้วเพราะแค่เดินไปก็ถึงแล้ว มันจะทำให้เธอปลอดภัยมากขึ้นไปอีกเพราะไม่ต้องเดินทางไกล

ครืด ครืด

"เฮือก!" ร่างเล็กสะดุ้งอย่างแรงเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเธอสั่นดังขึ้นมา

เสียงเรียกเข้า >>> MOM

"ค่ะแม่"

( อยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย ยังไม่เลิกเรียนหรือไงโทรไปตั้งหลายสายแล้วทำไมไม่รับ ) ทันทีที่เธอกดรับปลายสายก็ต่อว่าเข้ามาทันที

"วันนี้ไม่ได้ไปเรียนค่ะแม่ มีปัญหานิดหน่อย"

( เมื่อไหร่จะกลับมาล่ะ )

"...." หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะพูดตอบกลับปลายสายไปว่า "แม่มีอะไรคะ?"

( เรื่องนั้นที่เคยคุยกันเอาไว้ยังไม่มีการยกเลิกหรอกนะ ทันทีที่แกกลับมาจากต่างประเทศงานหมั้นจะถูกจัดขึ้นทันที )

"ถ้าอย่างนั้นก็รอเก้อกันไปเถอะค่ะ เพราะหนูจะไม่กลับ!"

พูดจบเธอก็ตัดสายทิ้งไปทันที ผ่านมาสองปีแล้วนึกว่าเรื่องนี้จะจบลงไปแล้วซะอีก ที่ไหนได้ทุกอย่างกลับถูกเลื่อนไปรอจนกว่าเธอจะกลับไปเมืองไทย

"ให้มันได้แบบนี้สิ อย่าหวังเลยว่าหนูจะกลับไป เหอะ!" เธอเค้นหัวเราะผ่านลำคอ เพราะสมเพชชีวิตของตัวเอง อยู่ที่นี่ก็เจออะไรต่อมิอะไรจนเธอรู้สึกหวาดผวากับคนรอบตัวไปหมด จะกลับเมืองไทยก็เจอแต่เรื่องอะไรอีกก็ไม่รู้เหมือนกัน "ถ้าไม่มีหนูแม่ก็หาคนอื่นไปแต่งงานแทนสิคะ!"

เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ของเธอถึงต้องมาบังคับให้เธอแต่งงานกับใครไม่รู้ที่เธอไม่รู้จักเลย

อุตส่าห์หนีมาไกลถึงต่างประเทศแต่ก็ยังมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาให้เธอปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวัน

"น่าสังเวชเป็นบ้า เหอะ!" เธอสบถออกมาพร้อมกับยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว จะมีอะไรคลายเครียดได้ดีไปกว่าน้ำเมานี่ล่ะ