7

วันต่อมา

ฟ้าคราม....

วันนี้ผมตื่นค่อนข้างสายเพราะยังเหนื่อยล้าจากการเดินทางเมื่อวานหลังจากจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ววันนี้ผมกะว่าจะออกไปซื้อของที่ห้างสักหน่อยและพอเดินลงมาก็เจอแม่บัวพอดีแม่มองหน้าผมอย่างคาดโทษซึ่งผมก็รู้แล่ะว่าเรื่องอะไรแต่ผมก็ทำเป็นมึน

"มอนิ่งครับแม่ จุ๊บ ๆ" ผมเดินไปนั่งข้างๆแม่แล้วอ้อนแม่ด้วยการจุ๊บแก้มอย่างเอาใจ ผมไม่ได้อ้อนแม่แบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่ไปเรียนต่อเพราะปกติเมื่อก่อนผมจะต้องอ้อนแม่แบบนี้ทุกวันแต่ดูเหมือนแม่จะไม่อินเท่าไหร่ผมก็เลยยิ้มสู้สายตาดุๆของแม่

"ไปง้อน้องเลยนะคราม" นั่นไงว่าแล้วเชียวว่าแม่ยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืน

"............."

"ยังทำนิ่งอีกนะเรา"

"ไว้วันอื่นได้ไหมครับวันนี้ผมจะออกไปข้างนอก"

"ไม่ได้ต้องไปง้อน้องวันนี้ถ้าไม่งั้นวันนี้ครามก็ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น"

"โธ่แม่ครับทำไมต้องบังคับผมด้วย"

"ก็เราผิดเราก็ต้องไปขอโทษไปง้อน้อง"

"แค่ผมพูดว่าไม่สวยแค่นี้อ่ะนะครับ"

"แล้วมันสมควรพูดมั้ยล่ะลูกน้องเป็นผู้หญิงนะครับครามไปพูดแบบนั้นน้องๆก็เสียความรู้สึกสิครับ แล้วอีกอย่างนะครามดูยังไงว่าน้องไม่สวยแม่ว่าน้องสวยมากเลยนะทั้งสวยทั้งน่ารักสมวัย รู้มั้ยว่าที่มหาลัยน่ะมีคนมาจีบน้องเยอะเลยนะทั้งรุ่นพี่และรุ่นเดียวกันดีแต่น้องก็ไม่เคยมองใครหรือให้ความหวังกับใคร"

"มีคนมาจีบเยอะขนาดนั้นแทนที่จะเลือกๆ ไปสักคนผมจะได้ไม่ต้องทำตามคำสัญญาอะไรนั่น"

"เพราะน้องไม่มีหัวใจเผื่อให้ใครแล้วยังไงล่ะลูกครามรู้มั้ยว่าน้องบอกทุกคนที่เข้ามาจีบว่าน้องว่ายังไง"

"ไม่รู้ครับ"

"น้องบอกคนที่เข้ามาจีบว่าน้องมีคนรักอยู่แล้ว"

"คนรัก??ใครครับ"

"ยังจะมีหน้ามาถามอีกก็ครามไงครับลูก"

"แม่ครับผมกับยัย เอ่อ ข้าวสวยเราไม่ได้เป็นคนรักกันนะครับ"

"ตอนนี้ไม่เป็นแต่อนาคตก็ต้องเป็นอยู่ดี ถ้าลูกจะหาสะใภ้ให้แม่แม่ขอเป็นหนูข้าวสวยนะลูก"

"แม่ครับผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบข้าวสวยคนดีของคุณแม่นะครับยัยนั่นทั้งแสบทั้งซนหาความเป็นกุลสตรีแทบไม่เจอสเป๊กผู้หญิงที่ผมชอบผมชอบผู้หญิงน่ารักเรียบร้อยอ่อนโยนเหมือนแม่ถ้าไมไ่ด้อย่างแม่ผมก็จะไม่แต่งงานผมจะอยู่เป็นโสดไปจนตายเลย"

"ไม่ได้นะครับ ลูกต้องแต่งงานมีครอบครัวมีหลานตัวเล็กๆให้แม่อุ้ม"

"แม่ก็ไปขอเจ้าสายฟ้าสิครับรายนั้นน่ะเจ้าชู้ใช่เล่นคงหาลูกสะใภ้หาหลานให้แม่ได้หลายคน"

"น้องยังเด็กอยู่เลยปล่อยน้องไปก่อนแต่ตอนนี้แม่ตั้งความหวังไว้ที่ครามคนแรกเพราะฉะนั้นครามต้องอย่าทำให้แม่ผิดหวังนะครับ"

"สรุปคือไม่ว่าจะยังไงแม่ก็อยากที่จะให้ผมกับข้าวสวยแต่งงานกัน??ใช่ไหมครับ"

"ใช่จ๊ะ ต้องเป็นน้องคนเดียวเท่านั้น"

"แต่ผมไม่ได้รู้สึกกับข้าวสวยแบบคนรักนี่ครับ ผมรักใครไม่ได้ง่ายซะด้วย ผมกลัวว่าผมจะรักไม่ลง"

"เพราะครามยังไม่ได้เริ่มนี่ครับลองเริ่มก่อนสิเริ่มซะตอนนี้เลยน้องเองก็รักครามอยู่แล้วเหลือแค่ครามที่ต้องเปิดใจให้น้องบ้างน้องน่ะรักเดียวใจเดียวกับครามมาตลอดเลยนะลูก ตอนที่ครามไม่อยู่น้องก็มาถามหาครามทุกวันแม่เห็นละก็สงสารน้องครามเองก็เล่นไม่ติดต่อน้องเลยเอาแต่เงียบเฉย"

"ก็ผมบอกไปแล้วนี่ครับว่าผมเรียนหนักมากไม่มีเวลาคุยด้วย"

"ครามคิดว่าน้องเชื่อเหรอกับข้ออ้างของคราม"

".........."

"น้องร้องไห้เพราะครามหลายครั้งเลยนะลูกแต่น้องก็เข้มแข็งทนรอครามถึงสี่ปีเต็มรอให้ครามกลับมา ถ้าเป็นไปได้แม่ก็อยากให้ลูกกับหนูข้าวสวยรักกันและแต่งงานกันถ้าวันนั้นมาถึงแม่คงมีความสุขมากที่สุดในโลก"