บทที่ 5

"ปล่อยฉันนะ!!" จังหวะที่เขากำลังพาเธอมาที่เตียง หญิงสาวพยายามขัดขืนเขาอย่างเต็มที่

"อย่าตอแหลทำเป็นขัดขืนเลย อยากจนตัวสั่นระริกขนาดนี้" จบประโยคชายหนุ่มก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงนอน

แล้วเขาก็ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด สายตาของชายหนุ่มมองดูผู้หญิงที่กำลังตะเกียกตะกายลุกขึ้นแล้วถอยไปจนชิดหัวเตียง

"นายจะทำอะไร!"

"เธอก็ต้องให้ฉันทดลองของหน่อยสิ ว่ามันคุ้มค่าในการลงทุนครั้งนี้ไหม"

"นายหมายความว่ายังไง" หญิงสาวพยายามหาจังหวะที่จะร้องตะโกนให้คนที่อยู่ข้างล่างได้ยิน แต่ถ้าร้องตอนนี้เขาได้จู่โจมเธออีกแน่ พิมพ์ญาดาก็เลยพยายามจะคุยกับเขา

จนชายหนุ่มกำจัดเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ออก เผยให้เห็นซิกแพคและผิวขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิง แต่มันไม่ได้ทำให้พิมพ์ญาดาสนใจในตรงนั้นเลย

และตอนนี้คนที่อยู่ข้างล่าง ไม่รู้เลยว่าพิมพ์ญาดาวิ่งตามเขาขึ้นมาเพราะตอนนั้นทุกคนกำลังสนใจชมพู่อยู่

มือหนาเอื้อมลงมาปลดกระดุมกางเกงตัวที่เขาใส่ พอกระดุมกางเกงหลุดออกชายหนุ่มก็รูดซิบลงมานิดนึงเผยให้เห็นขอบกางเกงชั้นใน และร่องส่วนนั้นของผู้ชาย

"รู้ไหมว่าฉายาของฉันคืออะไร"

"ฉันจะไปรู้เหรอ!" หญิงสาวกำลังจะตะโกนด่าเขาอีก แต่เธอต้องได้ห้ามใจตัวเองไว้ เพราะเธอคิดว่าถ้าคุยกับเขาดี ๆ เขาคงจะยอมปล่อยเธอ "คุณก็บอกมาสิ"

"ไอ้ยะ 9 นิ้ว"

"อ้าว..แล้วอีกนิ้วหายไปไหน"