บทที่ 6 ไม่มีพิรุธเลยจริง ๆ 1.1

แต่ก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านั้นเขาก็ดึงสติตัวเองกลับมาเขาผละออกมาจากคนตัวเล็กมือหนาหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวของเธอไว้ก่อนจะเดินออกมาจากห้องแทนในเมื่อมาเห็นกับตาแล้วว่าเจ้าตัวไม่ได้เป็นอะไรมาก คงแค่เพลียเขาก็หายห่วงคนตัวโตออกมาจากคอนโดหญิงสาวด้วยความปวดหนึบแก่นกายที่ขยายตึงคับเป้าพอมาถึงก็รีบตรงดิ่งเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองทันที

ช่วงค่ำ

หลังจากเรื่องเมื่อคืนเขาตัดสินใจจะขอคนตัวเล็กแต่งงานทันทีแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงเลยนัดพวกเพื่อนทั้งสามคนมาช่วยกันคิดหาวิธีที่ทำให้ยัยตัวเล็กยอมรับอย่างไม่มีข้อแม้

"ไอ้เหี้ย..กูว่าแล้วมา ๆ จ่ายกูมาซะดี ๆ" ปราณที่ได้ยินว่าเพื่อนตัวเล็กโดนเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อจัดการรวบหัวรอบหางไปเรียบร้อยแล้วก็ยื่นมือมาตรงหน้าสองแฝดที่ต้องยอมควักเงินมาให้คนละห้าพันเพราะเมื่อคืนหลังจากที่ธชาพาพริกหวานกลับไป พวกเขาก็พนันกันว่าพริกหวานจะเสร็จไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อรึเปล่าสองแฝดที่เชื่อว่ายังไงธชาก็คงสุภาพบุรุษพอคงจะไม่ทำอะไรคนเมาแต่ไม่คิดเลยว่าเพื่อนตัวเองแม่งจะเอาจริง

"ไอ้เหี้ยชามึงบังคับไอ้หวานเปล่าวะ" มินที่ต้องเสียเงินเพราะความเชื่อว่าธชาเป็นคนดียังไงก็ไม่น่าจะบังคับยัยหวานได้ก็ต้องหงุดหงิดที่ต้องเสียเงินพูดด้วยเสียงดุ ๆ กลับไป

"เสียใจว่ะกูไม่ได้บังคับแล้วก็พอทีเรื่องไร้สาระของพวกมึงน่ะกูไม่ได้จะมาให้มึงมาชวนกูทะเลาะไอ้ห่า..กูไม่ได้ใช้ให้พวกมึงเอาเรื่องพวกกูไปพนันกันเสียหน่อย"

"เออ ๆ โทษทีต่อมเสียดายเงินมันกำเริบเข้าเรื่องมึงมาเลยตกลงจะเอาไงได้ยัยตัวเล็กของพวกกูไปแล้วจะทำไงต่อวะ แล้วแม่งมันไม่ประสาทแดกไปแล้วเหรอตอนนี้" มินที่รู้ตัวว่าเผลอหงุดหงิดใส่เพื่อนก็นึกขึ้นได้เพราะมันก็ไม่ได้ใช้ให้พนันจริงนี่หว่าเป็นพวกเขาที่หาเรื่องเสียเงินเอง

"ไม่รู้ว่ะเพราะตอนกูตื่นมันก็กลับไปแล้วแต่เมื่อกี้กูแอบแวะไปดูมันที่คอนโดมาแล้วเห็นมันยังนอนอยู่ก็เลยออกมาหาพวกมึงนี่แหละ"

ผลั๊วะ!!

"ไอ้ห่าชามึงเอาซะไอ้หวานสลบไปเลยเหรอวะไอ้สัด!!" ม่อนที่ได้ทีก็ตบหัวเพื่อนไปทีถือเป็นการเอาคืนที่เสียเงินไปเหมือนกัน

"ไอ้สัด! ตอบกูมาตามจริงเลยนะว่าที่มึงตบกูเนี่ยะสาบานว่ามึงไม่ได้แค้นกูที่เสียพนันจริง ๆ ใช่มั้ยวะ"

"เออ..ก็นิดนึง ฮา ฮา แต่มึงเถอะจะเอาไงที่ชวนพวกกูมานี่คงไม่ใช่ว่าเครียดเพราะไอ้หวานใช่ไหม"

"เออ..กูบอกตามตรงเลยว่ากูเครียดเพราะดูแล้วยัยเตี้ยคงไม่อยากจะเจอหน้ากู ไม่งั้นเมื่อเช้าไม่หนีกูไปแบบนั้นหรอกทั้ง ๆ ที่สภาพแม่งไม่น่าจะออกไปไหนได้แต่ก็ยังจะลากสังขารหนีกูกลับ" ธชาบ่นอุบ

"เอางี้กูว่าปล่อยให้ไอ้หวานมันอยู่กับตัวเองไปก่อนแล้วกันมึงจะจู่โจมแบบนี้มันไม่ได้ป่าววะ! เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กอยู่ ๆ ก็ได้กันซะงั้นมึงคิดว่ามันจะทำหน้ายังไงวะ ให้เวลามันได้คิดทบทวนก่อนแล้วกันแต่ระหว่างนี้มึงก็ค่อย ๆ เปิดเผยความในใจให้มันได้รู้ทีละนิดกูรู้ว่ามึงทำได้

"เอ้าชน ๆ ฉลองเพื่อนจะได้เมียละโว้ย.."

มินหญิงสาวอีกคนของกลุ่มพูดขึ้นอย่างยินดีที่เพื่อนทั้งสองคนจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาหลังจากคอยสนับสนุนให้เพื่อนสองคนได้ลงเอยกันแอบลุ้นมาตั้งนาน ตอนนี้นังมินอยากอุ้มหลานเต็มที งานนี้ขอจองเป็นแม่ทูนหัวก่อนแล้วจ้า

...

วันต่อมา

พริกหวานที่ได้แต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ติดต่อใครไม่ว่าธชาจะโทรเข้ามากี่สายเธอก็ตัดสายทุกครั้งจนมาคิดได้ว่าเธอกำลังจะทำให้ธชาสงสัยก่อนจะตั้งสติกดโทรออกปลายสายกดรับทันทีที่เธอออกเหมือนกับรอกันอยู่อย่างนั้น

"เตี้ยเป็นอะไรไม่สบายเหรอ...กูโทรหาตั้งนานแล้วเนี่ยะถ้ามึงไม่โทรกลับมากูว่าจะออกไปหามึงแล้ว" ธชาที่ไม่คิดว่าพริกหวานจะโทรกลับก็ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

"แล้วเมื่อวานมึงกลับยังไงวะกูเมาจำอะไรแทบไม่ได้เลยแต่แม่งกูมีเรื่องเครียดมากเลยวะตอนนี้กูหาทางออกไม่ได้" พริกหวานที่ได้ยินเพื่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดก็รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาทันที ไม่รู้ตอนเธอหนีกลับมาหลังจากนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นนี่ก็ผ่านมาวันหนึ่งแล้วที่เธอไม่ได้พูดคุยกับมันหรือเพื่อนคนอื่น ๆ เลย

"ชามึงเป็นอะไรจะให้กูออกไปหาไหม" พริกหวานพูดด้วยน้เสียงเป็นห่วงเพราะฟังจากเสียงปลายสายที่พูดออกมาแฝงไปด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดจนเธอสังเกตได้

"ไม่ต้องมึงพักผ่อนเถอะแต่กูอยากรู้ว่าเมื่อคืนก่อนกูหิ้วใครมาที่คอนโดมึงรู้หรือเปล่าวะเหมือนผู้หญิงคนนั้นยังบริสุทธิ์อยู่ด้วยแล้วตอนเช้ากูก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้วยังไงถ้ามึงรู้ว่ากูหิ้วใครมามึงช่วยบอกกูหน่อยนะ" น้ำเสียงกึ่งขอร้องของธชาทำเอาพริกหวานพูดไม่ออก ปลายลิ้นขมปร่าขึ้นมาทันทีใครจะบอกว่า 'กูเองค่าที่มึงพรากความบริสุทธิ์ไปจนตอนนี้กูเกือบกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปแล้ว' แต่สิ่งที่พริกหวานทำได้ในตอนนี้คือหุบปากของตัวเองให้สนิท

"มึงจะตามหาเขาไปทำไมวะไม่คิดว่าเป็น one night stand ล่ะแล้วมึงรู้ได้ไงว่าเขายังบริสุทธิ์อยู่ " พริกหวานที่ได้ฟังก็รู้สึกกังวลกลัวว่าธชาจะรู้ว่าเธอคือคนที่มันมีอะไรกันด้วยคืนนั้นถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะกล้าเจอหน้ามันได้ยังไง

"กูมีหลักฐานเดี๋ยวกูส่งให้ดู" เสียงจริงจังดังมาตามสายก่อนจะหายเงียบไปชั่วครู่

ติ๊ง! เสียงข้อความในมือถือดังขึ้นทันทีที่ปลายสายบอกว่าจะส่งหลักฐานมาให้ดูพริกหวานกดดูข้อความทันทีก่อนจะทำโทรศัพท์ร่วงกระแทกพื้นเสียงดังตุบพร้อมกับปลายสายที่ส่งเสียงเรียกเข้ามาดังลั่น

'เตี้ย! เตี้ย! ยังอยู่ไหมวะแล้วนั่นเสียงอะไรมึงเป็นไรวะ' ปลายสายร้องตะโกนถามด้วยความเป็นห่วงทำเอาพริกหวานได้สติ

"อะ..ไอ้บ้า!กูตกใจรูปที่มึงส่งมานึกว่ามึงไปฆ่าใครตายซะแล้วยังจะกล้าส่งมาให้กูดูอีกนะมึงหน้าด้านว่ะ" เธอตอบกลับปลายสายด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ถ้ามันอยู่ต่อหน้าตอนนี้มันจะรู้เลยว่าเป็นเธอใบหน้าขาวซีดเผือดไม่คิดว่าธชาจะส่งรูปมาให้ดูจริง ๆ รอยเลือดที่เปรอะเปื้อนผ้าปูเป็นหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของเธอแต่ใครเล่าจะไปยอมรับว่าคืนนั้นเป็นตัวเอง

"เออ..ก็กูบอกแล้วว่าเขาบริสุทธิ์กูถึงอยากให้มึงช่วยกูตามหาหน่อยไง"

"ละ..แล้วถ้ามึงหาเธอเจอ มะ..มึงจะทำอะไรเธอวะ" พริกหวานกลั้นใจถามเสียงแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

"หึ! กูว่ากูจะแต่งงานกับเธอ"