4 ดินเนอร์

“นาน ๆ ที” เอ็ดเวิร์ดตอบแล้วหันหน้าไปทางอื่น ทำเป็นชมบรรยากาศของทะเลยามค่ำคืน

“มากับสาว ๆ ในสต็อกใช่มั้ยคะ” เธอถามต่อ

“ร้านนี้บรรยากาศดี”

เขาเฉไฉตอบไม่ตรงคำถาม พอหันมาก็สบสายตาเธอเข้าพอดี จัสมินขยิบตาให้ทีหนึ่งด้วยความขี้เล่น แต่เขาเกิดความรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย

“ค่ะ จัสก็ว่าร้านนี้บรรยากาศดี เหมาะกับการพาคู่รักมาเดต อาเอ็ดว่ามั้ย” สาวน้อยเกริ่น สังเกตท่าทีของเพื่อนพ่อไปด้วย

“อืม” เขาตอบรับในลำคอ

จัสมินยิ้ม เป็นยิ้มที่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่แสดงออกถึงความรู้สึกทีเล่นทีจริงได้อย่างชัดเจน

“งั้นอาเอ็ดก็คิดว่านี่เป็นเดตของเราสิคะ”

“ไม่ ไม่ได้ ฉันอยากพาเธอไปสถานที่ดี ๆ เพราะครอบครัวเธอดีต่อฉันมาก ไม่มีเหตุผลอะไรมากไปกว่านี้” เมื่อได้ยินประโยคที่หลุดออกมาจากปากสาวน้อย เอ็ดเวิร์ดรีบปฏิเสธทันที

“โอเค ไม่ใช่เดตก็ไม่ใช่เดต แต่อาเอ็ดคุยกับจัสแบบปกติได้มั้ยคะ”

“ฉันก็คุยกับเธอปกตินะ”

“ไม่ค่ะ จัสอยากให้อาเอ็ดคุยกับจัสแบบที่ผู้ใหญ่เขาคุยกัน มองจัสว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่ลูกสาวเพื่อน” เธอช้อนสายตามอง เปิดเผยความต้องการอย่างยิ่ง

“ฉันไม่เคยมองและคิดกับเธอแบบนั้น” เอ็ดเวิร์ดพยายามบังคับน้ำเสียงให้มั่นคง

“จัสคงดูไม่ได้ในสายตาเอ็ดสินะ” เธอแกล้งตีหน้าผิดหวังจนเอ็ดเวิร์ดรู้สึกผิดในใจ

“ฉันขอโทษ เธอสวยมากจัสมิน เธอเป็นเด็กสาวมีชีวิตชีวาซึ่งไม่ควรจะมาสนใจผู้ชายรุ่นพ่ออย่างฉัน” พูดไปก็ขัดใจไป เขาพยายามหลีกเลี่ยงคำว่าแก่ เพราะไม่เคยคิดว่าตัวเองแก่เลย ในเมื่อเขาดูแลตัวเองอย่างดี แต่พอมาเทียบกับจัสมินแล้ว คำนั้นที่เขาอยากหลีกเลี่ยงมากที่สุด มันก็เหมาะสมและชัดเจนที่สุดแล้ว

จัสมินไม่สนใจที่อีกฝ่ายพูดเลยสักนิด คิดว่าที่เขาบอกแบบนั้นเพราะเห็นเธอเป็นลูกสาวเพื่อน เธอมองตาเขา เห็นแววทรยศต่อคำพูดของตัวเองก่อนหน้าแวบหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแววครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าเขาคิดอะไร

จู่ ๆ จัสมินก็โน้มตัวมาด้านหน้า จ้องตาเขาโดยไม่หลบ เอ็ดเวิร์ดอยากจะหลบตา แต่ความมุ่งมั่นแรงกล้าของเธอ ทำให้เขาทำอย่างใจคิดไม่ได้ และกลับกลายเป็นฝ่ายสงสัยเสียเองว่าเธอคิดจะทำอะไรกันแน่

“อาเอ็ดอยากฟังเรื่องตลกมั้ยคะ” เธอหยุดสังเกตสีหน้าเขาแล้วค่อยพูดต่อ “จัสจินตนาการถึงอา ตอนที่จัสช่วยตัวเอง”

จัสมินไม่เคยพูดจาทำนองนี้กับใครมาก่อน แต่กับเขาแล้วเธอต้องพูดมันออกมา เธอไม่อยากไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง และเขาจำเป็นต้องรู้ เพราะเธอหมายมั่นว่าภายในสามเดือนหรือน้อยกว่านั้น เธอจะไม่เวอร์จิ้นอีกต่อไป และคนที่เธอจะยอมให้พรากความสาวของตนไปได้ ก็มีเพียงชายตรงหน้าคนเดียวเท่านั้น

เอ็ดเวิร์ดไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที ดวงตาของเขาเป็นประกายวาบ จ้องหน้าเธออย่างไม่เห็นด้วย

“อะไรนะจัสมิน! เรื่องนี้ไม่เหมาะสมเอามาก ๆ เธอน่าจะเห็นว่าฉันเป็นผู้ชายรุ่นพ่อเธอมากกว่าจะเอาไปจินตนาการอะไรพรรค์นั้น”

จัสมินฉีกยิ้มที่ทำให้เอ็ดเวิร์ดรู้สึกระแวง เขาเองก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเด็กสาวตรงหน้ามีเสน่ห์มาก มากเสียจนอันตรายเกินไปเมื่อได้อยู่ใกล้ ใจคิดอยู่บ่อย ๆ ว่าหากว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวเอริคล่ะ เขายังจะต่อต้านเธออย่างนี้อยู่หรือเปล่า

“อาเอ็ดเป็นเพื่อนพ่อจัส แต่ไม่ใช่รุ่นเดียวกับพ่อ เพราะอาเอ็ดอายุน้อยกว่าท่านตั้งสิบปี อาเอ็ดหล่อและฮอตมากจนทำให้จัสรู้สึกร้อนและเปียกชุ่มตรงหว่างขา”

เป็นครั้งแรกที่จัสมินได้เห็นริ้วแดงพาดผ่านใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาหนุ่ม มันทำให้เธอรู้สึกถึงชัยชนะเล็ก ๆ ที่ทำให้คนแบบเอ็ดเวิร์ด นอร์แมนเขินได้ และนั่นคือแรงใจที่ทำให้เธอเดินหน้ารุกต่อไป