Chapter 5 อสุรกายร้าย 1

ท่านเคานต์ผู้แสนอ่อนโยนและมีเมตตาเปลี่ยนไป เพราะน้ำสีเหลืองอำพันและผู้หญิงแพศยาคนนั้น นับตั้งแต่วาเนสซาเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ ท่านเคานต์ก็แทบไม่เคยออกไปเยี่ยมเยียนถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของประชาชน ไม่แม้แต่จะสาวใช้ด้วยความอ่อนโยนอย่างที่เคยปฏิบัติเสมอมา

หลายครั้งที่เธอแอบเห็นวาเนสซาใส่อะไรบางอย่างลงไปในแก้วสุราของท่านเคานต์ เธอพยายามบอกใครๆ แต่ทุกคนก็ไม่มีใครเชื่อ มิหนำซ้ำยังบอกให้เธอเอาใจวาเนสซา เพราะดูอย่างไรผู้หญิงคนนี้คงจะได้ขึ้นเป็นเคานต์เตสเคียงคู่ท่านเคานต์กาแอลอย่างไม่ต้องสงสัย

ทว่ามิรันดาไม่อาจยอมรับผู้หญิงคนนี้ หรือเพราะว่าเด็กสาวมอบหัวใจรักให้เจ้าชีวิตไปจนหมดสิ้นแล้ว

“ไหนท่านเคานต์บอกว่าจะสอนข้าขี่ม้า สอนข้ายิงธนู ท่านลืมแล้วหรือ...”

เด็กสาวตัวน้อยยกหลังมือขึ้นเช็ดหยาดน้ำตา แม้จะผิดหวังในตัวเจ้านายเหนือหัว แต่ด้วยความรัก ความเคารพเทิดทูนที่มีอยู่อเนกอนันต์กลับทำให้เธอไม่อาจทนเห็นเขาถลำลึกไปมากกว่านี้ แต่เด็กตัวเล็กๆ อย่างเธอจะทำอะไรได้ นอกเสียจากเฝ้ามองด้วยความหวัง หวังว่าท่านเคานต์ผู้แสนอบอุ่นจะกลับมาเป็นคนเดิม

ขณะเคานต์หนุ่มกระแทกเอวสอบเข้าออกด้วยจังหวะรัวเร็ว จู่ๆ พื้นดินก็เลือนลั่นราวกับเกิดแผ่นดินไหว ก่อนจะมีควันสีดำแผ่กำจายเข้ามาในห้องจนมืดมิด เพียงชั่วพริบตาเดียวกลุ่มควันสีดำก็ประกอบรวมกันเป็นร่างหญิงสาว เธอแต่งกายแลคล้ายกับหญิงชาวบ้านทั่วไป แต่การปรากฏตัวฉายชัดว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปแต่เป็น...แม่มด!

กรี๊ด!

วาเนสซาผละออกจากชายหนุ่ม หมายจะวิ่งหนีเอาตัวรอดทว่าแค่เพียงผู้มาใหม่โบกมือเบาๆ หญิงสาวจอมร่านก็ถูกเส้นใยสีขาวพันรัดรอบตัวเอาไว้แน่น

“ข้าเคยเชื่อมั่นในตัวท่าน เชื่อ! ว่าท่านจะเป็นผู้ปกครองที่ดีมีความเมตตา ข้าจึงย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างสงบสุข แต่ท่านกลับใจคอโหดเหี้ยมสั่งเผาข้าทั้งเป็น” ทันทีที่หญิงสาวเอื้อนเอ่ยวาจา ร่างที่เคยสาวสวยก็ค่อยๆ ค้อมตัวลงกลายเป็นหญิงแก่ชราผมขาวโพลนทั้งศีรษะ

“ท่าน! ควรได้รับบทเรียน นับจากนี้ท่านจะกลายเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ มีชีวิตอยู่นิรันดร์เพื่อพบกับความเจ็บปวดทรมานอย่างสาสม” นางแม่มดประกาศกร้าวอย่างโกรธเกรี้ยว ขณะกำลังจะร่ายคาถาเพื่อออกไปจากสถานที่แห่งนี้ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสาวน้อยนางหนึ่ง มองลึกเข้าไปจนเห็นถึงความรู้สึกที่ฉายชัดในดวงตา แม่มดยิ้มที่ริมฝีปาก แล้วตัดสินใจพูดต่อไปว่า

“หนทางเดียวที่ท่านจะกลับเป็นมนุษย์ดังเดิมได้ ก็ต่อเมื่อท่านได้รับและได้มอบสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดให้กับหญิงสาว” พูดจบหญิงชราก็กลายเป็นควันลอยหายไปในอากาศ

นับจากวันนั้นท่านเคานต์กาแอลก็เก็บตัวเงียบ วาเนสซาถูกจับได้ว่าผสมยาเสน่ห์ปลุกความกำหนัดลงในสุรา เธอถูกส่งต่อให้ทางการดำเนินคดี คฤหาสน์เริ่มรกร้างและแห้งแล้ง ประชาชนย้ายถิ่นฐานไปยังถิ่นอื่นด้วยหวาดกลัวผู้ปกครองมนุษย์หมาป่า มีเพียงมิรันดาที่ยังคอยดูแลเขาอย่างใกล้ชิด และทหารอีก 2 นายที่ถูกแม่มดสาปให้เป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์เพราะบังอาจเผาบ้านของนาง จึงนับว่ามิรันดาคือมนุษย์เพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่กับอสุรกายทั้งสามตน จนกระทั่ง...