Chapter 3 สังเวยพรหมจรรย์ 2

“ดีมาก สักพักเจ้าจะรู้สึกดีขึ้น”

หญิงสาวกะพริบเปลือกตาถี่ด้วยความงุนงง ก่อนที่เขาจะปิดริมฝีปากเธอด้วยจูบเร่าร้อน สะโพกสอบค่อยขยับพร้อมๆ กับจังหวะหัวใจของเธอที่กำลังเต้นแรงขึ้นด้วยความเสียวซ่าน แค่เขาขยับเบาๆ เธอก็หน่วงหวิวไปทั้งสรรพางค์กาย

“จะ...เจ้าช่าง...”

หมาป่าหนุ่มกัดฟันกรอดพยายามบังคับร่างกายเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ร่องลึกของเธอบีบรัดแนบแน่นจนเขาแทบทนไม่ไหว เขาหยุด...ก่อนจะใช้สองมือช้อนใต้สะโพกแล้วบีบก้อนเนื้อนุ่มเต็มมือ ดันสะโพกเธอให้แอ่นสูงขึ้นรับแก่นกายของเขาที่ค่อยๆ ขยับลึกจนสุดปลาย

กาแอลครางในลำคอ กัดฟันกรอดจนสันกรามนูนโปน ในขณะที่มนรดาสะท้านหวามจนคิดอะไรแทบไม่ออก ยิ่งได้ยินเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำครางเบาๆ อยู่ข้างหู หัวใจและร่างกายของเธอก็ยิ่งเตลิดจนกู่ไม่กลับ บัดนี้เธอไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ความเจ็บ คับ แน่น จนน้ำตาไหลปริ่มขอบตาเมื่อครู่จางหายราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ทว่าหมาป่าหนุ่มยังคงไม่กล้าขยับเพราะกลัวว่าสาวบริสุทธิ์จะเจ็บจนมีบาดแผลในใจ ส่งผลให้หวาดกลัวการมีเพศสัมพันธ์ในอนาคต น่าแปลกเหลือเกิน...เขาไม่เคยคิดใส่ใจความรู้สึกของผู้หญิงคนไหนเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อน...เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

มนรดาค่อยช้อนเปลือกตาขึ้นสบดวงตาสีแดงเพลิงอย่างช้าๆ การที่มีแก่นกายของหมาป่าหนุ่มชำแรกอยู่ในกายเธอ โดยที่เขาทำเพียงแค่ตระกองกอดเธอไว้แทบไม่ขยับ ทำให้เธอรู้สึกทรมาน และเธอก็จะไม่อดทนอีกต่อไปแล้ว เธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นไปจากความทรมานนี้สักที

ไวกว่าความคิดเธอแอ่นสะโพกขึ้นสูง บดเบียดเสียดชิดความแข็งแกร่งของเขา แล้วเธอก็ได้ประจักษ์ว่าการขยับเสียดสีอวัยวะทั้งสองเข้าหากัน ทำให้เธอถึงกับต้องห่อปากด้วยความเสียวซ่าน ต่างจากคนตัวโตที่เลิกคิ้วขึ้นสูง เขาหยักยิ้มที่มุมปากก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวถอยออกมาจากร่างกายเธออย่างช้าๆ และโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเขาก็ดันตัวเองกลับเข้าไปจนสุดแรง

“อ๊ะ!”

มนรดาส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะเริ่มส่งเสียงครางกระเส่าไม่ได้ศัพท์เมื่อเขาเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะต่อเนื่อง นาทีนี้หญิงสาวรู้สึกหูอื้อไปหมด มันหวิวไหวโหวงเหวงราวกับลอยคว้างอยู่กลางอากาศ สองมือเรียวเล็กจิกทิ้งไปตามร่างกายของเขาอย่างไม่รู้จุดหมาย

เธอส่ายหน้าไปมาแรงๆ ราวกับไม่ต้องการให้เขาโหมกระหน่ำกระแทกแก่นกายลงในร่องลึกของเธอ ทว่าเรียวขายาวกลับเกาะเกี่ยวพันรอบเอวสอบเอาไว้แนบแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะผละจากไป มันช่างเป็นความรู้สึกย้อนแย้งสับสนสิ้นดี

“กาแอล...”

“หืม...ว่ายังไงสาวน้อย”

เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ เธอ ทำให้หยดเหงื่อที่เกาะพราวใบหน้าหล่อเหลาหยาดหยดลงบนแก้มนวล กาแอลมองใบหน้าแดงจัดราวกับซับสีเลือดของเธอด้วยความหลงใหล การตอบสนองอย่างไร้เดียงสาของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง