บทที่ 4

วีนาร์ตอบ หลังจากนั่งมองลูฟาสดูดบารากุอย่างให้ความสนใจ

“ลองไหมคะ… มีโอกาสมาเที่ยวทะเลทรายทั้งที… คุณหนูควรหาโอกาสลองอะไรที่ไม่เคยลอง… ”

ดารินคะยั้นคะยอ ลูฟาสยื่นปลายของบารากุมาให้ สบตาวีนาร์อย่างท้าทาย

วีนาร์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาดเมื่อสบตากับลูฟาส

“ขอบคุณค่ะ… ”

วีนาร์เอื้อมมือมารับปลายบารากุ ก้มลงเล็กน้อยขณะดูด และการที่หล่อนโนบรา จึงเห็นเนินเนื้อหนั่นสองเต้าอวบใหญ่สะดุดตา เอาผู้ชายทุกคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ แอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก

“เป็นไงบ้างคะคุณหนู… ”

ดารินถามขณะเอื้อมมือรับปลายบารากุจากมือของวีนาร์มาสูบบ้าง

“ซาบซ่าดีนะคะ… มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ด้วยนะคะ”

วีนาร์กล่าว จากที่ได้ลองสูบเมื่อครู่ รู้สึกว่ามีกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายมิ้นท์

“สูตรนี้ผสมยาครับ… ”

ยามีนกล่าวขณะดูดบารากุ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งฟ้ามืดดำ

“ยาอะไรคะ… ”

วีนาร์ถามอย่างให้ความสนใจ

“ก็ยาสมุนไพรจำพวกเปลือกไม้หอมและพืชทะเลทรายบางชนิดที่มีสรรพคุณช่วยบำรุงกำลัง”

ยามีนตอบ

“อย่าบอกนะว่าดูดแล้วจะทำให้ซู่ซ่า… ”

วีนาร์สงสัย เอ่ยถามขณะมองดูยามีนดูดบารากุอย่างให้ความสนใจ

“ใช่ครับ… จะช่วยแก้หนาวได้อย่างดี และยังทำให้เลือดลมในร่างกายสูบฉีด… สูบแล้วเรี่ยวแรงดีเหมือนอุฐเลยครับ”

ยาร์มีนตอบ วีนาร์แอบสังเกตเห็นยามีนส่งสายตาหวานมาเป็นระยะ

ยามีนกำลังนึกชมในใจว่าวีนาร์ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยหยาดบาดใจเช่นนี้ ทรวดทรงสุดอะร้าอร่าม จะมองตรงไหนก็งดงามไม่มีที่ติ

เรือนร่างเซ็กซี่ของหล่อน ทำเอายาร์มีนและเพื่อนอีกสองคนใจเต้นระทึก นึกเปรียบผู้หญิงคนนี้เหมือนกับดอกไม้งามที่ผุดขึ้นมาเบ่งบานอยู่ท่ามกลางทะเลทรายอันร้อนแรง

“สักแก้วไหมครับ… ”

ลูฟาสรินน้ำสนมุนไพรในกาน้ำสีเงินวาวลงแก้วตรงหน้าวีนาร์

“ขอบคุณค่ะ… ”

หญิงสาวรับเอามาดื่ม…

ตอนก้มรับถ้วยชาทำให้เต้านมขนาดมหึมา อวบใหญ่มากจนล้นออกมาจากคอกว้างของเสื้อคลุมขนมิ้ง

ภาพที่เห็นทำให้จาฟาร์ใจเต้น ยกแก้วตรงหน้าขึ้นซดพลางตวัดลิ้นเลียคราบน้ำที่ติดอยู่กับแผงหนวดเป็นแพสีดำเหนือริมฝีปาก ดวงตาเบิกโพลงมองทรวงอกสุดเซ็กซี่ของคุณหนูวีนาร์แสนสวย

ในเวลาต่อมา

วีนาร์นั่งร่วมวงสนทนากับดารินและการ์ดหนุ่มสามคนต่อมาอีกอยู่ครู่ใหญ่ๆ จากนั้นก็ขอตัวเข้านอน

ด้วยความไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ทำให้วีนาร์นอนไม่หลับ จึงตัดสินใจเดินกลับมายังกระโจมของดาริน เพราะเห็นว่ายังมีแสงไฟสาดลอดออกมา

วีนาร์เข้าใจว่าดารินคงยังไม่หลับ ทว่าเมื่อเอามือแหวกผ้าใบหน้าประตูทางเข้ากระโจมเข้ามา สาวน้อยก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่าดารินไม่อยู่ในกระโจม

‘พี่ดาไปไหน… ’

วีนาร์ถามตัวเองในใจด้วยความสงสัย หล่อนเดินออกมาจากกระโจม เหลือบมองไปยังกระโจมของการ์ดที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร

แต่ก็ไม่เห็นใคร…

ที่หน้ากระโจมเหลือเพียงกองไฟใกล้มอดถูกทิ้งเอาไว้ ควันไฟสีขาวจางๆ ลอยเป็นสายไปตามกระแสลม พวกผู้ชายคงเข้านอนกันหมดแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววของดาริน

ด้วยความสงสัยและเป็นห่วง…

วีนาร์เดินเข้าไปใกล้กระโจมของการ์ด หวังจะถามหาดารินด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะต้องชะงักเพราะเสียงครวญครางแปลกๆ ของผู้หญิงดังแว่วออกมา

‘คุณพระ… ’

วีนาร์ยกมือขึ้นแตะอก…

ไม่อยากคิดไปในทางนั้น แต่เสียงร้องครางกระเส่าเหมือนคนกำลังจะขาดใจ ก็ทำให้ไม่อาจคิดไปในทางอื่น

เสียงครางกระตุ้นความสงสัยจนวีนาร์ทนไม่ไหว สุดท้ายต้องย่องเข้าไปแนบดวงตากับรูเล็กๆ ที่มีแสงไฟสาดออกมา

‘คุณพระช่วย… ’

เสียงอุทานดังลั่นอยู่ในอก หัวใจของวีนาร์เต้นระส่ำ ยอมรับว่าลึกๆ ในใจของหล่อนนั้นแอบครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด ‘เซ็กส์สุดเร่าร้อนกลางทะเลทราย’ แต่ไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วเพียงคืนแรกของการมาเยือน

‘โห… ’

วีนาร์อุทานกับภาพที่เห็น… ดารินเอนกายอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เรือนร่างขาวผ่อง เสื้อผ้าของหล่อนหลุดลุ่ย จาฟาร์คุกเข่างุดศีรษะอยู่กับง่ามขา