คุณหนูตะลุยทราย

คุณหนู

ตะลุยทราย

4P

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้เขียน

กาสะลอง

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

คุณหนู

ตะลุยทราย

พุทธศักราช 2563

ณ ประเทศอียาร์ต ทะเลทรายซาฮาเลีย

“ยัยหนู… ถึงแล้วใช่ไหม… โอเคไหม… ”

เสี่ยพงษ์ นักการเมืองและเจ้าของโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง โทรถามลูกสาว หลังจากเครื่องบินโดยสารแล่นลงจอดที่สนามบินได้เพียงชั่วอึดใจ ท่ามกลางทะเลทรายซาฮาเลียของประเทศอียาร์ต

“ถึงแล้วค่ะคุณพ่อ… ”

วีนาร์กรอกเสียงกลับไปยังต้นสาย รู้ว่าบิดาเป็นห่วง เพราะว่านี่เป็นการเดินทางเที่ยวทะเลทรายครั้งแรกในชีวิตของหล่อน

“แล้วไกด์ล่ะ… มาถึงหรือยัง… ”

เสี่ยพงษ์ถามถึงไกด์สาวที่ติดต่อเอาไว้ ไกด์จะเป็นคนดูแลอำนวยความสะดวกทุกอย่างให้วีนาร์ ในระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวตลอดหนึ่งสัปดาห์ของทริปนี้

“มาถึงแล้วค่ะคุณพ่อ… ตอนนี้เรากำลังนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟค่ะ”

วีนาร์กรอกเสียงกลับไปยังบิดาที่อยู่ต้นสาย

“พ่อขอคุยกับไกด์… ”

เสี่ยพงษ์กล่าว…

ลูกสาวยื่นโทรศัพท์มือถือให้กับ ‘ดาริน’ สาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอียาร์ตมานานหลานปีจนรู้จักภูมิประเทศแถบนี้เป็นอย่างดีทุกย่าน

“สวัสดีค่ะนาย… ”

ดารินกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสุภาพนอบน้อม ด้วยรู้ว่าเสี่ยพงษ์เป็นนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพล และยังเป็นผู้กว้างขวาง มีคนรู้จักมากมายในวงสังคม

ทุกครั้งที่มีญาติพี่น้องหรือคนรู้จักต้องการเดินทางมายังประเทศอียาร์ต เสี่ยพงษ์จะประสานงานมายังดารินให้ช่วยดูแลเสมอ

ทำให้ดารินมีงานไม่ขาดสาย รับงานแต่ละครั้งได้เงินเป็นกอบเป็นกำ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่หล่อนตัดสินใจเลือกที่จะทำงานในประเทศแถบทะเลทรายต่อไป

“ดาริน… ฝากดูแลลูกสาวฉันด้วยนะ… ”

เสี่ยพงษ์สั่ง

“ค่ะนาย… ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะดูแลคุณหนูเป็นอย่างดีค่ะ”

ดารินรับคำ คุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ เสี่ยพงษ์ก็ตัดสายสนทนา

แม้ใครจะอาจจะไม่ชอบความร้อนและแห้งแล้งของผืนทะเลทราย แต่สำหรับดาริน หล่อนรู้ว่าทะเลทรายนั้นเป็นแดนดินที่มีมนตร์เสน่ห์ไม่เหมือนสถานที่ใดๆ ในโลก

ดารินอยู่ที่นี่มานาน จึงรู้ว่าท่ามกลางผืนทรายที่กลางวันแม้จะร้อนระอุราวเปลวเพลิงแผดเผา แต่ในยามที่พระอาทิตย์ลับไปจากสันทราย ก็มีความหนาวเย็น มีความลี้ลับและเร่าร้อนซุกซ่อนเอาไว้มากมาย ขึ้นอยู่กับว่านักท่องเที่ยวแต่ละคนจะได้สัมผัสในมุมไหนของแดนทรายลึกลับเมืองนี้

ในเวลาต่อมา

“โน่นค่ะ… มากันแล้วค่ะ… ”

ดารินเหลือบมองไปยังรถจี๊ปสีเขียวสองคันที่วิ่งมาจอดใกล้กับร้านกาแฟ

“ต้องใช้รถถึงสามคันเชียวหรือคะ… ”

วีนาร์สงสัย เหลือบมองไปยังรถดอกยางใหญ่ทั้งสามคัน เตรียมความพร้อมมาเพื่อการตะลุยทะเลทรายโดยเฉพาะ

“ใช่ค่ะ… ต้องใช้รถสองคันค่ะ เรานั่งคันใหญ่ อีกคันเป็นรถของการ์ดค่ะ… ”

ดารินหมายถึงบอดี้การ์ดที่เสี่ยพงษ์บิดาของวีนาร์จ้างมาดูแลความปลอดภัยของลูกสาว

“นี่ต้องใช้บอดี้การ์ดมากมายถึงขนาดนี้เลยหรือคะ… ”

วีนาร์สงสัย…

เหลือบตามองไปยังรถสองคันที่แล่นมาจอดรอ คันที่จอดอยู่ด้านหลังมีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันนั่งมาด้วยกันสองคน รวมอีกคนที่ขับรถคันใหญ่มาจอดใกล้ๆ ก็นับรวมได้สามคน

แม้บอดี้การ์ดเหล่านี้จะตัวใหญ่มาก รูปร่างของแต่ละคนกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าแม้จะรกครึ้มไปด้วยหนวดเคราจนดูเหี้ยมโหด

แต่สำหรับวีนาร์ที่ชอบหนุ่มสไตล์นี้มาแต่ไหนแต่ไร กลับมองว่าผู้ชายพวกนี้ดูคมคร้ามหล่อเหลา ผิวสีทองแดง