8 รู้ตัว - ทบทวน

ตอน รู้ตัว

... ภายในห้องน้ำ

ไอรดา เดินเข้าไปภายใน ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็เคยเห็นเพียงแวบเดียว ลอยเข้ามาที่ดวงตาคู่สวยของเธอ ในขณะที่เธอกำลังยืนจ้องกระจก

เธอเอามือรูปที่หน้าของตนเอง บี้ไปที่แก้มทั้งสองข้าง จ้านั้น ก็กางมันออกเพื่อตบไปยังใบหน้านี้ 3 ครั้ง แรง ๆ "แป๊ะ!! แป๊ะ!! แป๊ะ!! ... อ๊ะ!! ... นี้ นี้ นี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?" เธอสำรวจร่างกายของเธอทันนี้

"นี้ นี้ มันไม่ใช่ร่างของฉัน!! แล้ว แล้วฉัน?" เธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี จากนั้นเธอก็ปวดหัวขึ้นมาอีกครั้ง จนตาเธอเริ่มลาย และมือของเธอก็ปัดไปถูกแก้วที่วางบริเวณอ่างล้างหน้าหล่นลงพื้น

ชายหนุ่มที่อยู่นอกห้องได้ยินเสียงแก้วที่หล่นลงพื้น ก็รีบเดินไปสอบถามผู้ที่อยู่ในห้องน้ำทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

"นี้! คุณ! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" ไม่มีเสียงตอบกลับ เขาถามกลับอีกครั้ง พร้อมกับเคาะไปที่ประตูห้องน้ำ

"นี้ คุณ! คุณ! ได้ยินผมไหม! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"อะ ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" เธอตอบกลับ จากนั้นเธอก็เปิดประตู และเตรียมเดินออกจากห้องน้ำ

ชายหนุ่มมองดูเธอ ก็ไม่เห็นอาการผิดปกติอันใด จากนั้นเขาก็หลีกทางให้เธอเพื่อให้เธอเดินออกจากห้องน้ำ เขาเดินตามเธอไปยังเตียง

ไอรดาเห็นเขาเดินตามมาไม่หยุด พอเธอถึงเตียงและนั่งลง เธอก็พูดกับเขาทันที

"เอ่อ ... คุณ...ลี" เธอเรียกเขา ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ พิกล ที่เธอเรียกเขาว่า (คุณลี) เขามองไปยังเธอ สายตาที่ใช้มองเป็นเชิงคำถามว่ามีอะไรหรือเปล่า

"ฉัน อยู่ที่โรงพยาบาลมากี่วันแล้ว?"

"7 วันแล้ว"

"อือ .. 7 วัน ฮะ!! ... 7 วันเลยเหรอ" เจอ ๆ เธอก็ตกใจอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย

(นี้เขาเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย?) ชายหนุ่มรู้สึกตกใจไปพร้อมกับเธอเช่นกัน

หญิงสาวนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรครู่หนึ่ง ก่อนเอยออกมา

"คุณลี ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้วละ คุณกลับไปทำงานได้นะ ไม่ต้องอยู่ดูแลฉันหรอก เดียวนางพยาบาลก็มาแล้วละ" ตอนนี้เธอไม่อยากเจอใคร เธออยากอยู่กับตัวเอง เพื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพื่อที่เธอจะสามารถรับมือกับสถานการณ์เหล่านั้นได้

"อือ ... งั้นเดียวผมกลับก่อน ช่วงเย็น ผมกับคุณพ่อจะมาประมาณทุ่งหนึ่ง" ชายหนุ่มเหมือนได้โอกาส ก็ขอตัวเช่นกัน ที่จริงเขาดูแลเธอเพียงแค่ทำตามหน้าที่ที่เขายังคงเป็นสามีของเธอ และการเกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้เขาก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจะดูแลเธอจนกว่าเธอจะออกจากโรงพยาบาล เพื่อชดเชยให้กับเธอละกัน

ตอน ทบทวน

ไอรดาพยายามทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ของอัยยะ ที่ผ่านเข้ามาในสมองของเธอ มันเหมือนเครื่องเล่น DVD ที่กำลังฉายภาพยนตร์ให้เธอดู

จากนั้นเธอก็ย้อนกลับมาดูร่างกายนี้ พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นดูอย่างละเอียด เธอลุกจากเตียง เดินไปยังห้องน้ำอีกครั้ง เพื่อตรวจสอบใบหน้า ครั้งแรกที่เธอเห็นใบหน้านี้ เธอยังไม่ได้จับรายละเอียดอะไรเลย เพราะเธอตกใจกับภาพของหญิงสาวที่สะท้อนออกมาจากกระจกภายในห้องน้ำ

(นี้ใคร? ... ฉันเหรอ ... ไม่ ไม่ ไม่!! หน้านี้ไม่ใช่ใบหน้าของฉัน!!) เธอคิดในใจ ในครั้งแรกที่เธออยู่ในห้องน้ำ เพราะตอนนั้นมันพูดตะโกนออกมาไม่ได้ ชายหนุ่มที่เธอไม่คุ้นเคย แต่เหมือนจะคุ้นเคยยังอยู่ด้านนอก เธอรู้แค่เพียงว่าใบหน้านี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคลับคล้ายคลับคลา แต่ตอนนั้นเธอคิดไม่ออกว่าใบหน้านี้เหมือนใคร แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว

"อัยยะ ... หน้าของเธอเหมือนแม่มากเลย!!" ไอรดาพูดกับตัวเอง

จากห่วงฝันที่เธอเห็นแม่ของเธอกับอัยยะยืนคู่กันก่อนภาพจะถูกตัดขาดไป เธอตกใจกับใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ข้างแม่ของเธอ ที่มีใบหน้าละม้ายคลายกันมาก แทบจะเหมือนแฝดเลยก็ว่าได้

เธอจำใบหน้าแม่เธอได้ดี เพราะช่วงที่แม่ของเธอเสียชีวิตแม่เธออายุเพียง 35 ปีเท่านั้น ตอนนั้นแม่ของเธอมีใบหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุจริงมาก ท่านสวย น่ารักแต่จะอวบนิด ๆ คือ ดูมีน้ำมีนวลมากกว่าอัยยะในตอนนี้มาก หากไม่ถามว่าเธออายุเท่าไหร่ ก็จะนึกว่าอายุเพียง 25 27 ปี เท่านั้น

(แล้วทำไมเราถึงไม่ได้แม่มาเลยนะ?) เธอได้แต่คิดในใจ

ไอรดาเดินออกจากห้องน้ำ และกลับไปยังเตียงของเธออีกครั้ง ก่อนขึ้นเตียงเธอตรวจสอบรายละเอียดของผู้ป่วยบริเวณปลายเตียง ซึ่งเป็นข้อมูลของอัยยะ

"นางสาวอัยยะ บาสเตียน .... อือ นามสกุลคุ้นๆ แฮะ ... อ๊ะ ... นึกออกแล้ว นามสกุลเดียวกับเจสัน บาสเตียน เจ้าพ่อธุรกิจการเงินระดับภูมิภาคของทวีปเลยนะเนี่ย อ๊าก ๆ ๆ ๆ พ่อของเธอคือ คือ เจสัน บาสเตียน ... ถะ ถ้าอย่างงั้น พ่อของเรากะ กะ ก็ คือคนคนนี้!!!" ไอรดาตกใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งรู้ เธอดูข้อมูลคนไข้ต่อ

"อือ ... เกิดก่อนเรา 3 ปี...ในฝันที่เราเห็นเธอตอนเด็กนั้น เธอน่าจะ 9 ขวบ แสดงว่าตอนนั้นเรา 6 ขวบ แล้วตอนนั้นเราอยู่ไหนนะ? ... ไม่เห็นแม่เคยเหล่าเรื่องของพ่อให้ฟังเลยแฮะ ... เฮ้อ .... เราจะเอายังไงละทีนี้" ไอรดาพูดกับตัวเอง และคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอนาคต เธอเริ่มทบทวนความทรงจำ ทั้งของเธอที่เธอได้เผชิญมา ตั้งแต่จำความได้ จนกระทั่งในห่วงความฝัน

เธอไม่รู้สาเหตุของการแยกทางกันระหว่างพ่อและแม่ เพราะแม่ของเธอไม่เคยเล่าเรื่องราวของพ่อให้เธอฟังเธอเลย รวมทั้งไม่รู้ว่าพ่อของเธอจากเป็นหรือตาย แต่เธอก็คิดว่าน่าจะจากเป็นมากกว่า เพราะหากจากตายเธอต้องเห็นหลุมฝังศพ และป้ายแสดงการไว้อาลัยของผู้ที่ล่วงลับไปแล้วที่บ้านเหมือนที่แม่เธอมี

นอกจากนี้ คุณยายของเธอก็ไม่เคยเล่าเรื่องราวพ่อของเธอให้เธอฟังเช่นกัน

แต่ทั้งสองจะจากกันด้วยดีหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ แต่ในฝัน แม่ของไอรดาฝากให้เธอดูแลพ่อของเธอให้ดี นั้นแสดงว่าแม่ยังคงรักพ่ออยู่ .. แล้วพ่อของเธอละ ยังรักแม่ของเธออยู่หรือเปล่า? ไอรดาคิดทบทวนว่าเธอจะจัดการกับผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของเธออย่างไรดี

แต่อย่างไรก็ดี แม่ของเธอได้ฝากให้เธอดูแล เธอก็จะทำหน้าที่ลูกที่ดีต่อไป ไม่ว่าท่านทั้งสองจะจากกันด้วยสาเหตุใดก็ตาม เพราะเรื่องของทั้งสองคน เป็นเรื่องส่วนตัว และเธอเป็นลูกที่ต้องรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง

นอกจากนี้ แม่ของเธอยังฝากให้เธอทำหน้าที่เหล่านี้แทนอัยยะด้วย เพื่อลดผลกรรมที่อัยยะได้ทำตอนที่มีชีวิต เธอมันร้าย และเป็นลูกที่ไม่ดีเอามาก ๆ ไอรดาก็รับรู้ เพราะเธอได้เห็นความทรงจำของผู้หญิงคนนี้จากเรื่องราวในห่วงฝัน

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าพ่อของเธอเป็นใคร เธอก็เริ่มทบทวนถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องกับอัยยะอีกครั้ง เธอจำทุกคนที่เกี่ยวข้องได้ โดยเฉพาะสามีแต่ในนามของเธอ เพราะต่อจากนี้เธอต้องอยู่ในร่างของอัยยะ ซึ่งมันไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน เมื่อเธอทบทวนเรื่องของอัยยะเสร็จ

"ลีออง ... " เธอทวนชื่อนี้

"นายต้องการหย่า ฉันก็จะทำตามความต้องการของนาย!!" ไอรดาคิดถึงคำพูดของชายหนุ่มที่เขาพูดกับอัยยะก่อนเกิดอุบัติเหตุในคืนนั้น