11 กลิ่นหอมจากตัวเธอ - กลับไปได้ซักทีนะ

ตอน กลิ่นหอมจากตัวเธอ

หลังจากที่ลีอองนั่งลงข้างเตียงของอัยยะ เขาก็รินน้ำใส่แก้ว พร้อมยื่นให้เธอตามที่พ่อตาเขาไหว้วานให้ดูแล "น้ำครับคุณอัยย์"

"ขอบคุณค่ะ" ไอรดารับน้ำจากชายหนุ่ม

จากการที่เขาต้องโน้มตัวเข้าไปใกล้หญิงสาวเพื่อยื่นน้ำให้กับอัยยะ มันทำให้เขารับรู้ได้ว่าบนตัวหญิงสาวมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ เย็น ๆ เหมือนกลิ่นดอกไม้ แต่เป็นกลิ่นดอกอะไรเขาก็จำไม่ได้ และมันไม่น่าใช่กลิ่นน้ำหอม หรือกลิ่นสบู่แน่นอน

"นี้คุณ คุณลี ... คุณจะทำอะไรนะ" ไอรดาตกใจขณะที่เธอรับน้ำดื่มมาจากเขาเรียบร้อยแล้ว แต่เข้าก็ยังคงโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอไม่หยุด

ลีอองได้สติกลับมาทันที (นี้เราเป็นอะไรไปวะ?)

"เอ่อ ... ไม่มีอะไรครับ ผะ ผม แค่จะ ห่มผ้าให้คุณ!" ลีอองก็ตกใจจากการกระทำของตัวเองไม่แพ้กัน เขาจึงใช้การห่มผ้าให้เธอมาแก้หน้าของเขาไปก่อน

ก็เข้าใกล้ขนาดนี้แล้วจะให้แก้ตัวยังไงกันละถึงจะไม่ทำให้เข้าใจผิด (ว่าผมไม่ได้ชอบคุณนะ แต่ผมแค่สงสัยกลิ่นหอมจากตัวคุณ)

จากการที่ ลีออง พยายามนึกถึงกลิ่นที่อยู่บนตัวของหญิงสาวมันทำให้เข้าโน้มตัวเข้าใกล้เธอโดยไม่รู้ตัว และที่เขาพยายามคิด คือในทุก ๆ วันที่เขาอยู่ข้าง ๆ หญิงสาวตอนที่เธอยังไม่ได้สติ เข้าไม่เคยได้กลิ่นหอมจากตัวเธอเลย จนหญิงสาวเรียกชื่อเขา เขาจึงได้สติกลับมา

ส่วนเจสันที่ขอตัวเข้าห้องน้ำ แต่อันที่จริงเขาแค่อยากจะสร้างโอกาสให้คนทั้งสองได้อยู่ใกล้ชิดกัน จึงทำเป็นไปเข้าห้องน้ำ เพื่อให้ลูกเขยของเขาได้นั่งข้าง ๆ ลูกสาวของเขา หากไม่ทำอย่างนี้ ลูกเขยของเขาคนนี้ก็คงไม่อยากเข้าใกล้ลูกสาวของเขาซักเท่าไหร่ เรื่องนี้เจสันรู้ดี

ตอนที่เจสันออกมาจากห้องน้ำ เขาทันได้เห็นเหตุการณ์ที่ลีอองโน้มตัวเข้าหาอัยยะลูกสาวของเขา และบอกกับเธอว่าจะห่มผ้าให้เธอ เขาก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นจึงเปิดโอกาสให้ทั้งคู่สร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เมื่อเห็นว่าบรรยากาศพร้อมที่จะให้เขาออกไป เขาก็จะออกไปหาทั้งสองคน

ในช่วงเวลาเดียวกันที่เจสันกำลังเดินไปหาคนทั้งคู่ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก โดยมีหมอและพยาบาลเดินเข้ามา

ไอรดา เมื่อเห็นว่าถึงเวลาในการตรวจเช็กร่างกาย เธอก็แสดงความดีอกดีใจออกมาอย่างลืมตัว "คุณหมอมาแล้ว"

ลีออง มองไปยังผู้ที่เข้ามาในห้อง เมื่อเขาเห็นว่ามีคนเพิ่มเข้ามา แทนที่จะมีแต่เขา พ่อตา และผู้หญิงคนนี้

เขาก็รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่เคยรู้สึกอึดอัดอย่างนี้เลยจริง

ตอน กลับไปได้ซักทีนะ

ลีอองลุกขึ้นจากเก้าอี้ เพื่อให้หมอและพยาบาลที่กำลังมาทำหน้าที่ของพวกเขาทำงานได้สะดวกมากขึ้น

"เชิญคุณหมอครับ" หลังจากที่ลีอองลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาก็เชิญให้หมอเข้าไปหาคนไข้

"เป็นอย่างไรบ้างครับ? คนไข้รู้สึกมีอาการผิดปกติอะไรบ้างหรือเปล่าครับ?" หมอถามอัยยะ

"ไม่มีค่ะ " เธอตอบกลับหมอ

"ดีครับ แต่อย่าลืมที่หมอแนะนำไปเมื่อช่วงเย็นนะครับ เรายังต้องเฝ้าดูอาการหลังจากทำซีทีสแกนอยู่ และยังคงต้องดื่มน้ำไม่ต่ำกว่าวันละ 2 ลิตรนะครับ"

ช่วงที่หมอพูดกับเธอ พยาบาลก็ทำหน้าที่ของเธอไป โดยตรวจวัดความดัน และยื่นปรอทให้กับอัยยะเพื่อวัดไข้

หลังจากที่ใช้เครื่องตรวจความดันเรียบร้อย และการวัดไข้ก็เสร็จ หมอผู้ดูแลก็แจ้งผลการตรวจร่างกายเบื้องต้น

"ความดันปกติ ไม่มีไข้ นะครับ " จากนั้นหมอก็หันไปทางผู้ชายทั้งสองที่ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองของคนไข้รายนี้

"คุณเจสัน กับคุณลีออง ไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ อาการของคุณอัยยะถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมากเลยครับ สำหรับวันนี้การตรวจเช็กหลังจากฟื้นก็ถือว่าเรียบร้อยดีไม่มีปัญหาอะไร รอแค่ผลการตรวจทีซีสแกนนะครับ ... และเดี๋ยวพรุ่งนี้ 9 โมงเช้าเราจะทำการตรวจเช็กร่างกายอีกครั้งครับ ในช่วงนี้ ทุก ๆ 4 ชั่วโมง จะยังคงมีพยาบาลสับเปลี่ยนมาดูความเรียบร้อยครับ ถ้าอย่างงั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ" หมอกล่าวเสร็จก็ขอตัว

"ค่ะคุณหมอ ขอบคุณที่ดูแลไอซ์นะคะ" ไอรดา กล่าวลาหมอด้วยเช่นกัน

หลังจากที่หมอออกจากห้องพักฟื้น ไอรดาก็เริ่มไล่ชายทั้งสองคนทันที

"คุณพ่อค่ะ นี้ก็ดึกแล้ว ไอซ์ว่าคุณพ่อกับคุณลีกลับบ้านได้แล้วละคะ พรุ่งนี้ยังคงต้องไปทำงานกันแต่เช้านะคะ" ไอรดา พูดไปก็มองไปยังผู้ชายทั้งสองที่ยังคงยืนอยู่ข้างเตียงของเธอ

"เอ่อ ... พ่อว่านะลูก...." เจสันยังพูดไม่จบ ไอรดาก็รู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ เธอจึงตัดบทด้วยการอ้อน

"พ่อค่ะ พ่อไม่ได้นอนสบาย ๆ มาหลายวันแล้วนะคะ ...เมื่อกี้นี้หมอก็บอกแล้วว่าไอซ์ไม่เป็นอะไรมาก นอกจากนี้ยังมีพี่ ๆ พยาบาลคอยดูแลตลอด 24 ชั่วโมง พ่อกับคุณลีกลับไปนอนที่บ้านเถอะค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาหาไอซ์ใหม่นะคะ" ไอรดาพูดเสร็จไม่รอให้พ่อของเธอพูดอะไรต่อ เธอก็ลุงจากเตียงและเดินไปคว้าแขนพ่อของเธอ

"มาค่ะ เดี๋ยวไอซ์ไปส่งพ่อนะคะ" ไอดาเดินคล้องแขนพ่อของเธอ พร้อมกับปรายตามองชายหนุ่มที่ยืนข้าง ๆ พ่อของเธอ เธอใช้สายตาเป็นเชิงบอกให้เขาไปเปิดประตูได้แล้ว

"กลับกันดี ๆ นะคะ" ไอรดาพูดลาทันที หลังจากที่ลีอองเปิดประตู เมื่อชายทั้งสองพ้นประตู แต่พ่อของเธอก็ยังคงยืนดูเธอแบบทำใจจากไปไม่ได้

ไอรดา จึงพูดเพื่อให้เขาตัดใจ "พ่อค่ะ กลับได้แล้วค่ะ พ่อไม่อยากให้ไอซ์พักผ่อนแล้วหรือคะ"

"ก็ได้ ก็ได้ งั้นพ่อกับลีกลับก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อมาใหม่" เจสันกล่าวลาลูกสาว

"ค่ะ บ๊ายบายค่ะ พ่อ" ไอรดาโบกมือลาพ่อของเธอ

ชายทั้งสองจึงเดินจากไป พร้อมกลับที่ไอรดาปิดประตูห้องพักฟื้น

"เฮ้อ ... กลับไปได้ซักทีนะ ... ขืนอยู่ต่อไม่รู้จะพูดอะไรด้วยเลยจริง ๆ ... เอ๋ ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา ไม่เห็นมีใครมีมาเยี่ยมเธอเลยนะเนี่ย นอกจากพ่อกับสามีของเธอ" ไอรดาคิดถึงตัวเองเวลาเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาล เธอยังมีเพื่อนฝูงมาเยี่ยมเยือนไม่ขาดสาย แตกต่างกับอัยยะ

เมื่อไอรดาหวนนึกถึงเรื่องราวของอัยยะ ก็ทำให้เธอรู้ว่าเพราะอะไรทำให้ผู้หญิงคนนี้ไม่มีคนมาเยี่ยมเธอเลย

"ดีแต่ใช้อำนาจ ด่าว่าคนอื่น กดขี่ข่มเหง ฮึ ฮึ ฮึ จะมีใครจริงใจด้วย เขาก็หวังแค่เงิน" ไอรดาหัวเราะออกมาแบบรู้สึกสมเพชกับชีวิตของอัยยะ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบา ๆ

ไอรดา คิดเรื่องต่าง ๆ ที่จะทำหลังจากออกจากโรงพยาบาล จนกระทั่งผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้