13 บีบบังคับ

คุณมันเลว ep 13

ปัง! ปัง! ปัง!

สิ้นสุดเสียงปืนหญิงสาวข่มเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ ในขณะที่มือบางสั่นเทา...เธอฆ่าคน!

หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้างามขึ้น ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากปลายกระบอกปืนในมือของเธอ ดวงตาสั่นระริกมองไปยังชายผู้เคราะห์ร้าย เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลออกจากหน้าอกข้างซ้าย ร่างหนากระตุกเกร็งสองครั้งก่อนจะค่อยๆ สงบลง

...เขาตายแล้ว!

“ฮึก!” ร่างบางไม่สามรถข่มเสียงสะอื้นได้ มือคู่นี้ของเธอมีรอยมลทินแล้ว เขายืมมือของเธอฆ่าผู้ชายคนนั้น!

“แม่นดี” โทคิยะผละตัวออกจากศพ เลือดสีแดงสดกระเด็นเต็มหน้าหล่อเหลาของเขา แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้เช็ดออกแต่อย่างใด ขายาวค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาคนตัวเล็กอย่างช้าๆ มุมปากหนากระตุกยิ้มเมื่อร่างบางก้มหน้าด้วยความสั่นเทา

“...” ร่างบางยังคงช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย หยาดน้ำตาค่อยๆ รินไหลลงมาอย่างช้าๆ ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ฆ่าคน

“เห็นรึยังจุดจบของคนที่หักหลังฉัน!” ยาหยีปรายตามองไปยังศพของผู้ชายคนนั้น ปากอวบอิ่มที่แสนสั่นเทาเม้มจนเป็นเส้นตรง “รายต่อไปก็คือพี่ชายของเธอ!”

“...” ยาหยีค่อยๆ เงยหน้าสบตากับโทคิยะ ดวงตาแข็งกร้าวบ่งบอกให้รู้ว่าเขาทำจริง!

ภาวะนาให้พี่ชายของเธอหนีจนสุดล่าฟ้าเขียว อย่าให้ปีศาจร้ายหาพี่ชายของเธอเจอ

“และรายต่อไปที่เธอจะได้ลั่นไก...” ร่างสูงก้มลงมากนะซิบที่ข้างหู “ก็คือพี่ชายของเธอ”

“มะ..ไม่” ดวงตากลมโตสั่นไหวระริก เธอไม่มีทางฆ่าพี่ชายของตัวเองแน่นอน!

“ถ้าเจอมันฉันมีทางเลือกให้เธอสองทาง” มือหนาเชยคางมนขึ้นมา “หนึ่งยิงมันด้วยปืน...สองให้ฉันเผามันทั้งเป็น!”

“โหดร้าย! จิตใจของคุณทำด้วยอะไร!” อยากรู้เหลือเกินว่าจิตใจของเขาทำด้วยอะไร ทำไมถึงโหดร้ายป่าเถื่อนได้ขนาดนี้ เขายังมีความเป็นคนอยู่ไหม แค่ให้เธอฆ่าคนก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว นี่เขากำลังจะบีบบังคับให้เธอฆ่าพี่ชายของตัวเอง!!

“ถ้ามันไม่หักหลังฉัน จุดจบของมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก เสียแรงที่ไว้ใจ!” ยาหยีลอบเห็นความผิดหวังในดวงตาคู่นั้น เหมือนอย่างที่ป้าน้อยบอก โทคิยะเป็นคนรักลูกน้องมากแต่ถ้าเมื่อใดที่มีคนทรยศความรักก็จะกลายเป็นความเกลียดชังทันที

“ถ้าพี่ฉันทำจริงๆ ทำไมไม่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ” ทุกวันนี้ยาหยีก็ยังไม่เชื่อว่าพี่ชายของเธอจะฆ่าพ่อของเขา

“ฉันชอบใช้ศาลเตี้ยตัดสิน แล้วถ้าเจอมันเมื่อไหร่รับรองว่ามันได้ทรมานกว่านี้แน่!!” แววตาโกรธร้าวนั้นทำให้เธอรู้ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้พูดเล่น

“...” ยาหยีเบิกตาโพล่ง ถ้าวันใดที่เขาเจอพี่ชายของเธอขึ้นมาจะทำอย่างไร

ภาวะนาให้พี่ชายของเธอหนีจนสุดขอบฟ้า เพราะถ้าวันใดที่เจอเขาคงบีบบังคับให้เธอฆ่าพี่ใหญ่!

...แม้ตัวจะทุกข์ทรมานก็ตามแต่ขอให้พี่ใหญ่ปลอดภัย

“คุณมีหัวใจไหมคะ?” ร่างบางถามในขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าเดินออกไปส่งผลให้ชายหนุ่มหยุดชะงัก

“มี..แต่ไม่เอาออกมาใช้”

“ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าใครกันที่สอนให้คุณเป็นแบบนี้ การกระทำอันแสนป่าเถื่อนของคุณบ่งบอกให้รู้ว่าคุณถูกเลี้ยงดูมายังไง” ร่างบางสุดจะทนกับความป่าเถื่อนของชายหนุ่ม ไม่ว่ายังไงเขาก็ฆ่าเธออยู่ดี ตอนนี้เธอไม่กลัวความตายอีกต่อแล้ว!

“...” กรามหนาขบแน่นด้วยความโกรธ ในขณะที่มือใหญ่กำหมัดแน่น เขาไม่ชอบให้ใครมาพาดพิงถึงพ่อกับแม่ของเขา! “อย่ามาพาดพิงถึงพ่อกับแม่ฉัน ถ้าไม่รู้อะไร!”

“ฉันแค่อยากรู้จริงๆ นิสัยแบบนี้ได้จากใครมา”

“หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้” โทคิยะเค้นน้ำเสียงรอดไรฟัน

“เพราะคุณมันป่าเถื่อนแบบนี้ไง พ่อของคุณจึงถูกฆ่าตาย!”

“กูบอกให้หุบปาก!!!” ร่างสูงตวัดมือกระชากผมคนตัวเล็กจนหนังหัวแทบจะหลุดติดกับฝามือ ก่อนที่มือหนาล้วงปืนขึ้นมาแล้วจ่อไปที่ขมับของร่างบาง “อยากตายใช่ไหม”

“ฆ่าฉันเลยค่ะ!” ร่างบางตะโกนอย่างไม่กลัวตาย เพราะยังไงเขาก็บังคับให้เธอฆ่าพี่ชายของเธออยู่ดี ตายไปซะตอนนี้ก็ยังดีกว่าที่ต้องฆ่าพี่ชายของตัวเอง!

“เหอะ!” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ มันเยือกเย็นจนเสียงดังก้องไปทั่วห้อง “ฆ่าเธองั้นเหรอ”

“...”

“ฆ่าเหมือนวันนั้นดีกว่าไหม”

“ว๊ายย!!” โทคิยะกระชากผมร่างบางอย่างแรง ส่งผลให้คนตัวเล็กล้มลุกคุกคลานจนหัวเข่าถลอกปอกเปิด

“คุณจะพาฉันไปไหน!” ยาหยียกมือทุบมือหนาที่กระชากผมของเธออยู่ แต่เขากลับกำมันแน่นกว่าเดิม จนหญิงสาวเจ็บแสบหนังหัวไปหมด แต่พอมาถึงห้องห้องหนึ่ง หัวใจของหญิงสาวก็กระตุกวูบทันที! “มะ..ไม่!”

“มารำลึกเหมือนวันนั้นหน่อย”

พลัก!

โทคิยะผลักร่างบางติดฝาผนังอย่างแรง จนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่มือหนาจะคว้าหมับเขาที่คอของเธอ

“ได้โปรด...ฮึก..ถ้าจะฆ่าฉันก็ฆ่าเลย แต่อย่าทำแบบนี้” ร่างบางขอร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตา เธอไม่อยากโดนเขากระทำชำเราอีกแล้ว

“เสียใจด้วยที่ฉันชอบเห็นเธอทรมาร!” โทคิยะฉีกเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่หญิงสาวดินเป็นพัลวัล มือบางยกขึ้นทุบอกแกร่งแต่กลับไม่ได้ผล

“มะ..ไม่! อย่าทำฉัน!!” ร่างบางส่ายหน้าไปมาเมื่อปากหยักตะโมมเข้ามาที่ยอดประทุมถันของเธออย่างแรง ปากปลิงกันดูดดึง จนยอดประทุมถันแทบหลุดติดไปกับปากของเขา

จ๊วบบบบ!!!

“ฮึก..ไม่!! ปล่อยนะฉันเจ็บ!!” ยาหยีส่ายหน้าทั้งน้ำตาเมื่อโดนตรึงไว้กับฝาผนัง ในขณะที่ปากหยักดูดหน้าอกของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

————————————————