ตอนที่ 3 หนูจองไว้ให้แล้วนะคะ (1)

ตอนที่ 3 หนูจองไว้ให้แล้วนะคะ (1)

ณิชานันท์มองเด็กน้อยที่นับวันยิ่งทำตัวติดเธอยิ่งกว่าลูกแล้วอมยิ้ม แม้จะบอกให้ไปวิ่งเล่นกับเพื่อนก็ไม่ยอมไป มานั่งเฝ้าครูกินข้าวตาปริบๆ

“กินข้าวกับครูอีกไหมคะ” รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังกินอยู่นี้เด็กกินไม่ได้ก็นึกถึงผลไม้ที่เตรียมมาด้วย จึงหันไปหยิบมันขึ้นมาวางบนโต๊ะ

“ไม่ค่ะ หนูอิ่มแล้ว” เด็กน้อยเอียงหน้ามองกล่องใส่แตงโมที่คุณครูนำมาวางบนโต๊ะ แล้วอดทักไม่ได้เพราะเหมือนเคยเห็น “กล่องใส่แตงโมครูน่ารักจัง เหมือนกับที่บ้านเลยค่ะ”

“ซื้อเหมือนกันกับครูเลยเหรอ มันน่ารักเนาะครูก็ชอบ” ไม่รู้หรอกว่าเวลาที่พูดถึงความชอบแล้วหน้าตาท่าทางจะบ๊องแบ๊วขนาดไหน แต่เรื่องความชอบอะนะ แม้จะอายุต่างกัน แต่มันก็คุยกันรู้เรื่อง

“หนูก็ชอบค่ะ”

พูดถูกใจก็เปิดกล่องจิ้มแตงโมให้เป็นอภินันทนาการไปหนึ่งชิ้น “ลองกินดู ครูซื้อมาตอนวันหยุด หวานฉ่ำอร่อยมาก”

“ขอบคุณค่ะ” เด็กน้อยยกมือไหว้แล้วยื่นมือไปรับแตงโมมากัด แล้วหลับตาพริ้มเคี้ยวด้วยสีหน้ามีความสุข พลอยทำให้คนให้ยิ้มกว้างไปด้วย

เด็กอะไรก็ไม่รู้น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ถ้าพ่อเขาอนุญาตนะจะขอเอาไปนอนกอดสักคืน

“เรานี่นะ มานั่งเฝ้าครูไม่อยากเล่นกับเพื่อนๆ เหรอ” เธอถามไปกินข้าวไป ส่วนกล่องแตงโมก็เลื่อนไปตรงหน้าเด็กน้อยให้จิ้มกินได้ถนัด

“เล่นมาทั้งวันแล้วนี่ค่ะ หนูอยากมีเวลาอยู่กับคุณครูตามลำพังบ้าง”

อุต๊ะ! ถ้าเป็นผู้ชายคิดว่ากำลังจีบเธออยู่นะเนี่ย คำพูดคำจาเด็กนี่มันได้จริงๆ โตเกินวัยไปไกลแล้วลูกเอ้ย

“จ้าๆ ติดเป็นลูกเลย”

เด็กน้อยที่ในปากมีแตงโมยิ้มจนตาหยีเมื่อได้ยินคำพูดของคุณครู ก่อนจะหาเรื่องชวนคุยตามประสาเด็กช่างพูด “เมื่อตอนวันหยุดคุณครูทำอะไรคะ”

“ทำงานบ้าน ออกไปเดินตากแอร์เล่นที่ห้างจ้ะ แล้วน้องมีนล่ะวันหยุดได้ไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะ”

“ไปค่ะ น้องมีนก็ไปเที่ยวห้างและได้เล่นของเล่นด้วยค่ะ”

“สนุกไหมคะ”

“สนุกมากค่ะ แต่ไม่ชอบนิดหนึ่งค่ะ” พูดจบเด็กน้อยก็ย่นจมูก

“ไม่ชอบอะไรคะ”

“ก็มีผู้หญิงมาจีบพ่อน่ะสิคะ”

ณิชานันท์หันไปมองลูกศิษย์ตัวน้อยแล้วหัวเราะอย่างเอ็นดู ก่อนเธอจะสำลักน้ำเมื่อได้ยินประโยคต่อมา

“แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะหนูบอกคุณน้าคนนั้นไปว่า หนูจองคุณพ่อไว้ให้ครูณิชาแล้วค่ะ”